Να αντιληφθούν ότι κυβερνούν

γράφει ο Τάσος Παππάς 

Η φλυαρία είναι ένα ενοχλητικό ελάττωμα. Και καλά, στον ιδιωτικό βίο έχεις τρόπους να αμυνθείς απέναντι στον δράστη. «Κλείνεις» τ’ αυτιά σου όταν μιλάει, στρέφεις αγενώς αλλού την προσοχή σου, τον επαναφέρεις στην τάξη δίνοντάς του να καταλάβει ότι ξεπερνάει τα όρια και στην πιο ακραία περίπτωση του κόβεις την καλημέρα.

Στον δημόσιο βίο όμως τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, αφού στο συγκεκριμένο άθλημα επιδίδονται πολλοί που έχουν πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης. Φλύαρα κείμενα στα έντυπα, απύλωτη πολυλογία με ισχυρές δόσεις επιθετικού ναρκισσισμού στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Αλλά και εδώ μπορείς να αντιδράσεις. Δεν τα διαβάζεις, αλλάζεις κανάλι, γυρίζεις το κουμπί του ραδιοφώνου.

Τι κάνεις όμως με τη φλυαρία των ανθρώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας και περιμένεις απ’ αυτούς να σου πουν πού πάει το πράγμα και ποιο είναι το σχέδιό τους; Το τελευταίο διάστημα για τα τρία θέματα που είναι στην επικαιρότητα -τα ισοδύναμα για διάφορες κοινωνικές ομάδες, το ασφαλιστικό και ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση- έχουν ειπωθεί από αρμόδια χείλη τόσο πολλά και τόσο αντιφατικά μεταξύ τους, με συνέπεια να επικρατεί μια απέραντη σύγχυση που σε τελική ανάλυση είναι εις βάρος της κυβέρνησης.

Αρκετοί κυβερνητικοί παράγοντες έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις προτροπές του πρωθυπουργού να εκτίθενται στη δημόσια θέα με φειδώ και μόνο όταν έχουν να πουν κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό για τον τομέα ευθύνης τους. Συνεχίζουν ακάθεκτοι, με άγνοια του κινδύνου, τις περιοδείες τους από κανάλι σε κανάλι και από ραδιόφωνο σε ραδιόφωνο. Δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι η ρητορική δεινότητα και η επιστημονική επάρκεια δεν αρκούν για να καλύψουν το κενό πολιτικής.

Ζητήματα μείζονος σημασίας, από τη διευθέτηση των οποίων θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η οικονομική κατάσταση πολλών ανθρώπων, τα οποία αναγκαστικά (λόγω Μνημονίου) είναι στη φάση της επεξεργασίας και μπορεί οι προθέσεις της κυβέρνησης να σκοντάψουν στις αξιώσεις των πιστωτών, απαιτούν σοβαρότητα, υπευθυνότητα και καθαρή γραμμή. Διαφορετικά θα έχουμε μια Βαβέλ.

Υπάρχει επίσης και ακόμη ένα θέμα που προστιθέμενο στην αμετροέπεια επιδεινώνει περισσότερο την κατάσταση. Πολλά κυβερνητικά στελέχη δεν έχουν ακόμη συμφιλιωθεί με τον νέο ρόλο τους.

Νομίζουν ότι με την κουλτούρα του ακτιβισμού, τις φραστικές υπερβολές, τον βερμπαλιστικό συνδικαλισμό και την υψηλόφωνη καταγγελία εναντίον των παθογενειών του συστήματος -στοιχεία που εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ- μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και ως αξιωματούχοι. Οσο πιο γρήγορα εγκαταλείψουν τις ευκολίες του αντιπολιτευτικού λόγου και περάσουν στην οργανωμένη πράξη, τόσο το καλύτερο γι αυτούς, την κυβέρνηση και τον τόπο.

Ανάγωγα

Δεν χρωστάνε καλή κουβέντα πολλοί βουλευτές της αντιπολίτευσης για την ΕΡΤ. Κομματικό όργανο την ανεβάζουν, κυβερνητικό φερέφωνο την κατεβάζουν και προσθέτουν, για να το παίξουν φιλολαϊκοί, ότι την πληρώνουν οι Ελληνες πολίτες.

Ξεχνούν να μας πουν ότι και τα ιδιωτικά κανάλια οι πολίτες τα πληρώνουν, αν κρίνουμε από τα δανεικά και αγύριστα που έχουν πάρει. Αν περνούσε από το χέρι τους, θα την έκλειναν ξανά. Δεν έχουν μετανιώσει για το έγκλημα που διέπραξαν και θα τους συνοδεύει σε όλη τη διαδρομή τους.