Ίδρυμα Ωνάση: Θα φορολογείται στο Λιχτενστάιν, αλλά όχι στην Ελλάδα

Τροπολογία προκλητικών απαλλαγών από φόρο ακινήτων γιατί το ίδρυμα συμβάλλει στην … «κοινωνική αλληλεγγύη»! 

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Μια ακόμη προκλητική περίπτωση φοροαπαλλαγών προς το κεφάλαιο κατέγραψε  στο ενεργητικό του το υπουργείο Οικονομικών, χαρίζοντας στο ίδρυμα Ωνάση φόρους από ακίνητα για τα προηγούμενα 6 χρόνια και από εδώ κι εξής! Πρόκειται για μία υπόθεση με πολλές  πτυχές ενδεικτική όμως των κυβερνητικών προθέσεων που το τελευταίο διάστημα έχει δώσει …ρέστα στον τομέα των φορο-ελαφρύνσεων.

Η σχετική ρύθμιση πέρασε πολύ …διακριτικά με τροπολογία της τελευταίας στιγμής στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για τις ιδιωτικές κλινικές. Με βάση την τροπολογία το Ίδρυμα Ωνάση απαλλάσσεται από τον ειδικό φόρο ακινήτων με αναδρομική ισχύ από την 1η Ιανουαρίου του 2013. Όμως όσο εντυπωσιακό κι αν είναι το χρονικό εύρος της φοροαπαλλαγής εξίσου εντυπωσιακό είναι και το σκεπτικό της κυβερνητικής τροπολογίας. Η οποία μάλιστα φέρει την υπογραφή του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου.

Έτσι με βάση την εισηγητική έκθεση της τροπολογίας μαθαίνουμε ότι το Ίδρυμα Ωνάση μπορεί να φορολογείται στο Λιχτενστάιν αλλά όχι στην Ελλάδα! Συγκεκριμένα αναφέρεται πως

«με βάση τους κανονισμούς του Ιδρύματος και την βούληση του Αριστοτέλη Ωνάση έδρα του ιδρύματος είναι το Βαντούζ του Λιχτενστάιν με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται με τον ειδικό φόρο επί των ακινήτων παρά τον αποδεδειγμένο και αποκλειστικά κοινωφελή χαρακτήρα του». (Φυσικά είναι ένα ερώτημα του τι είδους φορολόγηση έχει σε έναν από τους γνωστότερους φορολογικούς παραδείσους της Ευρώπης).

Επίσης δηλώνεται πως το ίδρυμα μεταξύ άλλων φοροαπαλλάσεται λόγω της συμβολής του στην ….κοινωνική αλληλεγγύη. Χαρακτηριστικό είναι το εδάφιο της τροπολογίας σύμφωνα με το οποίο

«λόγω της συμβολής του ιδρύματος στον πολιτισμό, στην παιδεία το περιβάλλον την υγεία και  κοινωνική αλληλεγγύη είναι επιβεβλημένη η εξαίρεσή του και των εταιριών του που συμβάλλουν στο κοινωφελές έργο του από τον ειδικό φόρο επι των ακινήτων».

Στο τυπικό του πράγματος το ίδρυμα Ωνάση εντάσσεται στον νόμο 3091/2002 που προβλέπει εξαιρέσεις από φόρους ακινήτων ενώ στην Βουλή δεν έγινε γνωστό το ύψος των απωλειών του δημοσίου από αυτή την απόφαση. Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου «το ύψος δεν δύναται να προσδιοριστεί καθόσον εξαρτάται από πραγματικά γεγονότα». Όμως στην ειδική ‘Έκθεση του αρ.75 του Συντάγματος που υποχρεωτικά συνοδεύει το νομοσχέδιο τονίζεται πως «η ανωτέρω απώλεια θα αναπληρωθεί από άλλες πηγές εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

Αξίζει να σημειωθεί πως όταν η τροπολογία παρουσιάστηκε στην Βουλή δεν την εισηγήθηκε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών αλλά ο υπουργός Υγείας Α.Ξανθός με μια απλή αναφορά:

«Είναι η τροπολογία με γενικό αριθμό 204 και ειδικό 159, η οποία αναφέρεται στην εξαίρεση από τον ειδικό φόρο επί των ακινήτων για ακίνητα του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης», τα οποία χρησιμοποιούνται αποδεδειγμένα για κοινωφελείς σκοπούς στην Ελλάδα».

Μάλιστα εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπήρξε κάποια ένσταση, κάτι που μάλλον εξηγεί η απάντηση της εκπροσώπου τύπου της Νέας Δημοκρατίας Μαρίας Σπυράκη σύμφωνα με την οποία

«η γενική εικόνα που έχουμε είναι ότι το Ίδρυμα Ωνάση λειτουργεί κάτω από ένα ειδικό καθεστώς. Και υπ’ αυτό το πρίσμα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τα ζητήματά που ανακύπτουν».

Πάντως ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η αρνητική αντιμετώπιση της τροπολογίας από μερίδα του Τύπου και των ΜΜΕ που κάθε άλλο μας έχει συνηθίσει στην …καταγγελία φοροαπαλλαγών προς επιχειρηματίες και (ιδιαίτερα) εφοπλιστές.

Το γεγονός μάλλον σχετίζεται με την επιχειρηματική κόντρα που υπάρχει σχετικά με το που θα καταλήξει το Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν αφού η ιδιοκτήτρια Τράπεζα Πειραιώς μέσω της θυγατρικής της Ημιθέα Α.Ε προτίθεται να το πουλήσει μέσω μειοδοτικού διαγωνισμου.

Ανάμεσα στους μετέχοντες στον διαγωνισμό είναι και το Ίδρυμα της Ωνάση και μάλιστα με την στήριξη της κυβέρνησης. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχει πολλές φορές αφήσει να εννοηθεί ότι προτίθεται να «φέρει» τον Ντυνάν υπό δημόσιο έλεγχο μέσω του «τρίτου δρόμου».  Αυτός είναι η αγορά του από το (καθόλα ιδιωτικό) Ίδρυμα Ωνάση!

«Το Ντυνάν μπορεί να εξελιχθεί σε ένα Ίδρυμα ειδικού καθεστώτος, όπως για παράδειγμα το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο» ανέφερε πρόσφατα ο Ανδρέας Ξανθός. Μάλιστα το θέμα σχολίασε στην επίμαχη συνεδρίαση της Βουλής και ο Παύλος Πολάκης λέγοντας πως «μετά από πρόσκληση του σωματείου εργαζομένων του «Ερρίκος Ντυνάν» -αυτό το μεγάλο νοσοκομείο που τώρα είναι ιδιωτική κλινική ιδιοκτησία της Τράπεζας Πειραιώς- θα πάω να μιλήσω στους εργαζόμενους εκεί για να επιβεβαιώσω την προσπάθεια της Κυβέρνησής μας να κάνει ότι περνάει από το χέρι της –και ήδη γίνεται- για να επιστρέψει υπό δημόσιο έλεγχο μέσω της συνεργασίας της ελληνικής Κυβέρνησης με το Ίδρυμα Ωνάση».

Προσοχή: Εκτός από τον Χίο υπάρχει και το κοινό του

Ο διαβόητος Χίος είναι παλιό φρούτο στης εμφανισμένης χυδαιολογίας. Εδώ και χρόνια από το διαδίκτυο, από περιθωριακά τηλεοπτικά κανάλια και από ένα ρυπαρό έντυπο που εκδίδει, εκπέμπει. Ένας διαρκής βόθρος, με σχιζοφρενική αρλουμπολογία, βρομερές διατυπώσεις, απειλές και εμετική παράνοια. Κανείς εισαγγελέας δεν συγκινήθηκε- εν αντιθέσει με κάποιες παρεμβάσεις σε «άσεμνες» θεατρικές παραστάσεις.

Αυτή όμως είναι η μια πλευρά της υπόθεσης Χίου. Υπάρχει και μια άλλη ίσως σημαντικότερη: το κοινό του. Θα είχε εξαφανιστεί -όπως συνέβη και με άλλους- αν και κανείς δεν τον έχει συναγωνιστεί ποτέ- αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που τον ακούν ή τον βλέπουν και κυρίως που πληρώνουν για να αγοράζουν το έντυπό του.

Που το διαβάζουν προφανώς στα σπίτια τους μπροστά στα παιδιά τους και στις παρέες τους μπροστά σε άλλους. Που ενδεχομένως αντλούν «επιχειρήματα» ή βλέπουν τον εαυτό τους στις σελίδες του. Αυτοί οι διαστροφικοί τύποι που απολαμβάνουν τον απόπατο ψηφίζουν κιόλας. Με αυτούς τι θα γίνει;

Σε μια χώρα με κατοχυρωμένη ελευθερία λόγου και ελευθεροτυπία αποτελεί μελανό σημείο – όχι για τον ίδιο που είναι έτσι κι αλλιώς βουτηγμένος στην ακροδεξιά πίσσα της βωμολοχίας- αλλά για το πολιτικό σύστημα και την ελληνική δημοσιογραφία που δεν έχουν καταγγείλει αυτό το σίχαμα. Ίσως και για την ελληνική Δικαιοσύνη που δεν εντόπισε ακόμη παραβιάσεις του νόμου….

Ας ελπίσουμε ότι οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται αυτή την περίοδο θα αποδώσουν. Ότι δεν θα υπονομευθούν από τη πλευρά της ΝΔ που δείχνει διστακτική ακόμη και τώρα που το μιαρό έντυπο ξεπέρασε και την πιο οργιώδη φαντασία.

Η κοινωνική και δημοσιογραφική απομόνωση, η θεσμική καταδίκη πρέπει να είναι διαρκής και καθολική και η απαξίωση που παράγει πρέπει να στρέφεται και εναντίον όσων καταναλώνουν προϊόντα ψυχικής διατάραξης, αισθητικής σαπίλας και φασιστικής επιδίωξης. Το αυγό του φιδιού είναι δυσώδες και αναγνωρίσιμο…

anoixtoparathyro.gr

Η απάντηση μαθητή στον εθνικισμό

Ένα πολύ καλό μάθημα ενάντια στον ρατσισμό δίνει έκθεση μαθητή, η οποία έχει γίνει viral. Ο μαθητής στην έκθεση με θέμα “Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας”, άφησε στην άκρη τα εθνικιστικά κλισέ και έγραψε τους λόγους που κάνουν έναν άνθρωπο πραγματικά σπουδαίο και δεν σχετίζονται με το αν γεννήθηκε στη Συρία ή στην Ελλάδα ή αν γεννήθηκε άσπρος ή μαύρος.

Γράφει στην έκθεση ο μαθητής:

«Το να είσαι Έλληνας είναι το ίδιο με το να είσαι Αλβανός, Σύριος, Αμερικάνος, Γερμανός, Τούρκος. Ο Έλληνας γεννιέται με την ίδια αξία και πεθαίνει με την ίδια. Δεν γεννιέται με κανένα προτέρημα υπέρ του ξένου. Ζει σε έναν τόπο όπως οι υπόλοιποι, απλά με πολύ ήλιο και θάλασσα. Το αρνητικό αυτού του τόπου είναι οτι υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν οτι η ιδιότητα του Έλληνα τον καθιστά ανώτερο έναντι των υπολοίπων. Όλοι γεννιόμαστε ίσοι, όπως και πεθαίνουμε. Η αξία που αποκτούμε προκύπτει από το αν ό,τι κάναμε στην ζωή μας, επηρέασε θετικά την ζωή όλων των ανθρώπων του πλανήτη».

3pointmagazine.gr

Διαβάζοντας... Αλιβιζάτο

Του Χρήστου Μαχαίρα

Την περασµένη εβδοµάδα ο συνταγµατολόγος Νίκος Αλιβιζάτος είχε τη δυσάρεστη εµπειρία να διαπιστώσει από πρώτο χέρι τι σηµαίνει τοξικό πολιτικό κλίµα. Η συνέντευξη που παραχώρησε στη «Lifo» και οι επισηµάνσεις του για τις ανακατατάξεις που συντελούνται στον χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς πυροδότησαν ένα κύµα βίαιων διαδικτυακών επιθέσεων εναντίον του.

Μια φράση του, µάλιστα, για τον πρωθυπουργό -«ο Τσίπρας», είπε, «πιάνει πουλιά στον αέρα»- έκανε πολλούς τέως πολιτικούς φίλους και θαυµαστές του να... απασφαλίσουν, ανακυκλώνοντας διάφορα υποτιµητικά περί υπόγειας συναλλαγής µε τον ΣΥΡΙΖΑ και διασφάλισης πολιτικών ανταλλαγµάτων. Ο Αλιβιζάτος αντέδρασε µε τον τρόπο που αντιδρούν οι άνθρωποι που δεν φοβούνται τη διαβολή και τη συκοφαντία: διέψευσε ορθά-κοφτά ότι προτίθεται να είναι υποψήφιος σε οποιαδήποτε από τις επικείµενες εκλογές και δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει να καταλάβει δηµόσιο αξίωµα.

Το κυριότερο ήταν, ωστόσο, ότι απηύθυνε έκκληση «να πέσουν οι τόνοι», σηµειώνοντας ότι η επιλογή του ήταν και παραµένει «να µιλήσουµε επιτέλους πολιτικά, ξεπερνώντας τη διχαστική λογική που καταστρέφει τη χώρα, χωρίς να αγνοούµε µια πραγµατικότητα που αλλάζει κάθε µέρα». Με µια κουβέντα, ο συνταγµατολόγος απάντησε στους επικριτές του, θεωρώντας αναφαίρετο δικαίωµα να διατυπώνει δηµόσια τη γνώµη του, ακόµα και αν αυτή δεν είναι της αρεσκείας όλων. Φυσιολογικά η υπόθεση κάπου εκεί θα έπρεπε να κλείσει. Αλλά δεν έκλεισε. Οι ίδιοι κύκλοι που θεώρησαν αιτία πολέµου τις δηλώσεις του Αλιβιζάτου και έβαλαν ανοιχτά εναντίον του επιχείρησαν να δηµιουργήσουν την εντύπωση ότι ο καθηγητής αποδοκιµάζει τον... ΣΥΡΙΖΑ, λες και δεν ήταν οι ίδιοι που άρχισαν τον διαδικτυακό πετροπόλεµο, αλλά ο... Σκουρλέτης.

Το πιο σοβαρό ήταν, ωστόσο, ότι την εκδοχή αυτής της αντεστραµµένης πραγµατικότητας υιοθέτησε και µια µερίδα Μέσων Ενηµέρωσης. Ειδικά στο ∆ιαδίκτυο, όπου πυκνώνουν οι ακροβασίες και δοξάζονται τα fake news, ο Αλιβιζάτος εµφανίστηκε να αποκαλύπτει το... βρώµικο κόλπο της κυβέρνησης, ως να τον είχαν βασανίσει στο Μαξίµου για να δηλώσει ότι «ο Τσίπρας είναι γοητευτικός πολιτικός» και οι προοπτικές του Κινήµατος Αλλαγής δυσοίωνες. Ισως ήταν και αναµενόµενο... Στο µοντέλο της δηµόσιας αντιπαράθεσης που παγιώθηκε δεν φαίνεται να υπάρχει χώρος για ενδιάµεσους ρόλους και ίσες αποστάσεις. Πόσω, µάλλον, για αναθεωρήσεις...

Ο συνταγµατολόγος ζητά «να ξεπεράσουµε τη διχαστική λογική που καταστρέφει τη χώρα», παρατηρεί, µάλιστα, ότι δεν πρέπει «να αγνοούµε µια πραγµατικότητα που αλλάζει κάθε µέρα», η αλήθεια είναι, ωστόσο, πως ζητά κάτι που καταργεί τη θεµελιώδη πολιτική συνθήκη της εποχής. Ασχέτως των όποιων επιφυλάξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να µπει στο κάδρο των συγκλίσεων – την ίδια ώρα που οι αντίπαλοί του επιµένουν φανατικά στη γραµµή της πολιτικής αποµόνωσης της κυβέρνησης. Οποιοι από τον χώρο της Κεντροαριστεράς ανοίγουν τη συζήτηση για ανακατατάξεις, µετατοπίσεις και τα συναφή, δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Οπως συνέβη και µε τον Νίκο Αλιβιζάτο, αν δεν βρεθούν απέναντι στον Τσίπρα, θα βρουν απέναντι τους «φίλους» τους...

Πηγή: Έθνος

Η ιεροσυλία και η φύση

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Βρυξέλλες - Φενεός τέσσερις ώρες δρόμος είναι [οδικώς και εναερίως]. Από το κέντρο αποφάσεων των καπιταλιστών, στη γαλήνη και την ηρεμία της «Πασιθέας», στο χωριό Φενεός, ανάμεσα στα βουνά της Κορινθίας-Αρκαδίας-Αχαΐας.

Πριν από τη γαλήνη κυριαρχούν τρικυμίες και αναποδιές – και οχληρά συναισθήματα.

Πρώτον, το πολιτιστικό έγκλημα, που συντελείται στο Κιάτο, στο πανέμορφο κτίριο του ΑΣΟ (Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός), πετρόκτιστο, δίπλα στη θάλασσα, με τέσσερις τεράστιες αίθουσες που επικοινωνούν μεταξύ τους με πελώριες συρόμενες, ξύλινες πόρτες. Εργο τέχνης οι εσωτερικοί τοίχοι, σμιλεμένοι από τα αποτυπώματα της σταφίδας που συγκέντρωναν εκεί, 19ο και 20ό αιώνα, οι σταφιδοπαραγωγοί της Κορινθίας. [Σταφίδα: σήμα κατατεθέν, εμπορικό και πολιτισμικό της οικονομίας της χώρας, που την κράτησε «όρθια» στην προσπάθεια να γίνει ευρωπαϊκό κράτος].

Και τι κάνουν σ' αυτό το πολιτισμικό και ιστορικό μνημείο οι τοπικοί άρχοντες; Του αφαιρούν την «προσωπικότητα», το σοβατίζουν (!) οι αθεόφοβοι. Το είδα με τα μάτια μου και κόντεψα να πάθω συγκοπή. Τα τεράστια καδρόνια, που υποβάσταζαν τη σκεπή και λάμπρυναν τον χώρο με τη διαβολεμένη χιαστί αρχιτεκτονική τους, αντικαταστάθηκαν από κάτι μίζερα μικροσκοπικά (πιο ανθεκτικά, θέλησαν να δικαιολογηθούν οι «άρχοντες»). Μπαίνεις μέσα και παγώνεις· δεν νιώθεις πια [αφού δεν βλέπεις] τον ιδρώτα των προγόνων και τους προγονικούς καρπούς που είχαν ενσωματωθεί στους τοίχους του κτιρίου.

Βεβήλωση της ιστορίας, της παράδοσης, του πολιτισμού, της τέχνης. Ιεροσυλία· σπαράσσει αυτό το έγκλημα. Δυστυχώς η τοπική κοινωνία δεν αντέδρασε. Γούστο που υπάρχει («ιερό» γούστο) στην όμορφη πόλη.

Θλίψη και στη διαδρομή. Δυο γέφυρες να έχουν καταπέσει επειδή ουδέποτε υπήρξε μέριμνα για την ελαφρά συντήρησή τους. Απογοήτευση και στον τρόπο που έχουν εμφυτευθεί στον δημόσιο δρόμο οι οπτικές ίνες· όπου να 'ναι.

Ευχάριστη όμως διάθεση μας καταλαμβάνει όταν φτάνουμε στο ύψος του αρχαιολογικού χώρου της Στυμφαλίας λίμνης. Πολλά αυτοκίνητα. Τι συμβαίνει; Να: μετά από χρόνια η λίμνη επανεμφανίζεται. Εχει νερό (!) έως την άκρη του δρόμου. Πλέον εκεί που έβλεπες έναν απέραντο καλαμιώνα, τώρα βλέπεις λίμνη. Λίμνη! Νερά! Η φύση επιστρέφει. Ευκαιρία για όσους έβλεπαν αντί λίμνη καλάμια παντού. Υπάρχουν ακόμη τα καλάμια, αλλά μέσα σε άφθονα νερά. Δεκαετίες είχα να δω τη λίμνη στην «ολότητά» της, στο νερένιο της περιβάλλον. Τελικά, μόνο όπου η φύση είναι... φυσική, είναι φυσικό και το περιβάλλον. Οπου παρεμβαίνει η ανθρώπινη κακογουστιά, χάνεται κάθε ίχνος αισθητικής και σεβασμού προς το αείρροον της Παιδείας.

«Χάρισαν» 241 εκατ. ευρώ στις φαρμακευτικές από το 2006 έως το 2010

Σε σημαντικές αποκαλύψεις προέβη η υπουργός Εργασίας κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, περιγράφοντας πώς το Δημόσιο ζημιώθηκε περίπου 241 εκατομμύρια ευρώ, όταν οι κυβερνήσεις 2006-2010 (κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου) δεν εισέπραξαν τα ανάλογα ποσά από τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Η υπουργός Εργασίας περιέγραψε τη ζημία που υπέστη το ελληνικό Δημόσιο, επισημαίνοντας ότι για μία σειρά μη σύννομων λόγων, την περίοδο 2006 – 2010 δεν εισπράχθηκαν τα ποσά που έπρεπε από τις φαρμακευτικές εταιρείες μέσω του rebate ( υποχρεωτική επιστροφή χρημάτων επί του τζίρου προς τον εκάστοτε ασφαλιστικό φορέα ).

Σύμφωνα με την υπουργό Εργασίας, το συνολικό ποσό που δεν εισπράχθηκε από το Δημόσιο «για διάφορους λόγους, όχι σύννομους, ανέρχεται σε περίπου 241 εκατομμύρια ευρώ».

Η Έφη Αχτσιόγλου σημείωσε αναλυτικά:

Για τα έτη 2006-2007 τα ποσά δεν εισπράχθηκαν από τις φαρμακευτικές εταιρείες διότι η σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση που καθόριζε τις οφειλές ακυρώθηκε αργότερα από το ΣτΕ για τυπικούς λόγους, μετά από προσφυγή των φαρμακευτικών εταιρειών. Το ελληνικό δημόσιο ουδέποτε εξέδωσε νέα υπουργική απόφαση, παρότι όφειλε να το πράξει, με αποτέλεσμα τα ποσά της περιόδου εκείνης να μην εισπραχθούν ποτέ. Τα συνολικά οφειλόμενα ποσά της περιόδου 2006-2007 ήταν ύψους 134 εκατομμυρίων 400 χιλιάδων ευρώ.

Για το  έτος 2008 δεν εκδόθηκε ποτέ Κοινή Υπουργική Απόφαση, με αποτέλεσμα εκείνη τη χρονιά να μην εισπραχθεί ούτε ένα ευρώ που το Δημόσιο δικαιούνταν να λάβει από το rebate.

Για την περίοδο 2009 έως και 2010 διαπιστώσαμε ότι αν και καθορίστηκαν οι οφειλές, με βάση νεότερο νόμο και νεά Κοινή Υπουργική Απόφαση, ωστόσο ορισμένα ποσά εξ αυτών ούτε εισπράχθηκαν ούτε βεβαιώθηκαν στην εφορία ως οφειλές των εταιρειών που δεν κατέβαλαν αυτά που όφειλαν. Οι οφειλές αυτές ανέρχονται για τα έτη αυτά σε 40 εκ. ευρώ.

Το σύνολο των μη εισπραχθέντων ποσών ανέρχεται ανά έτος:

Για το 2006 και για το 2007 περίπου 134 εκατομμύρια ευρώ

Για το 2008 (κατ’ εκτίμηση) 67,2 εκατομμύρια ευρώ.

Για το 2009 υπόλοιπο ποσού 17,5 εκατομμύρια ευρώ.

Για το 2010 υπόλοιπο ποσού 22,2 εκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με την ενημέρωση της Έφης Αχτσιόγλου, μόλις έγινε αντιληπτό το ζήτημα, το υπουργείο Εργασίας ενημέρωσε τον πρωθυπουργό και το αρμόδιο υπουργείο, έδωσε εντολή στις υπηρεσίες να γίνει έλεγχος για το θέμα και να σταλεί αναλυτικός φάκελος στη Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης και υποβλήθηκε σχετικό αίτημα προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Το θέμα θα εξεταστεί στην ολομέλεια του ΝΣΚ στις 21 Μαρτίου.

Παράλληλα η υπουργός Εργασίας τόνισε ότι «για τα έτη 2009-2010 έχουμε προχωρήσει ήδη στη βεβαίωση στην εφορία των ποσών του rebate, τα οποία δεν είχαν εισπραχθεί και ούτε είχαν βεβαιωθεί ως οφειλόμενα. Τους τελευταίους δύο μήνες έχουμε βεβαιώσει 26,4 εκατ. ευρώ για τα έτη 2009 -2010 και ολοκληρώνουμε με τη βεβαίωση των υπολοίπων».

Για τα έτη 2006 – 2008 προανήγγειλε νομοθετική ρύθμιση, σε συνεργασία με το υπουργείο Υγείας (το οποίο εισπράττει μέσω του ΕΟΠΥΥ το Rebate), η οποία θα εξασφαλίζει ότι το Δημόσιο θα λάβει τα ποσά που δικαιούται για τα έτη αυτά.

Τέλος, η υπουργός Εργασίας υπογράμμισε ότι θα αναζητηθούν και θα εισπραχθούν όλα τα ποσά για να προσθέσει ότι «η αναζήτηση και ο πιθανός καταλογισμός ευθυνών για παραλείψεις που έγιναν εκείνη την περίοδο είναι υπόθεση των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών».

  

 efsyn.gr  

Ανοιξε η ηλεκτρονική πλατφόρμα για το επίδομα ενοικίου

Ανοιξε, απόψε, η ηλεκτρονική πλατφόρμα (www.epidomastegasis.gr) όπου θα υποβάλλονται οι αιτήσεις των πολιτών για το επίδομα ενοικίου.

Σύμφωνα με την ΚΥΑ, ο αιτών θα μπορεί να υποβάλλει ηλεκτρονικά την αίτησή του, χρησιμοποιώντας τους προσωπικούς κωδικούς πρόσβασης του πληροφοριακού συστήματος Taxisnet. Ισχύει ωστόσο και διαδικασία υποβολής αιτήσεων μέσω των δήμων ή των κέντρων κοινότητας, κατά την οποία ο αιτών προσκομίζει στον εξουσιοδοτημένο υπάλληλο υπογεγραμμένο το έντυπο συναίνεσης από όλα τα ενήλικα μέλη του νοικοκυριού.

Για τη χορήγηση του επιδόματος απαιτείται η δήλωση και αποδοχή του ηλεκτρονικού μισθωτηρίου συμβολαίου. Το μισθωτήριο θα πρέπει να είναι σε ισχύ κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης και για το σύνολο της περιόδου χορήγησης του επιδόματος. Επίσης μέχρι 31/12/2019 πρέπει η σύμβαση προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας να μεταφερθεί στο όνομα του αιτούντος ή μέλους του νοικοκυριού.

Ο δικαιούχος του επιδόματος πρέπει να διαμένει νόμιμα και μόνιμα στην ελληνική επικράτεια κατά τα τελευταία 5 έτη. Σε περίπτωση που προκύπτει αναντιστοιχία μεταξύ των δηλωθέντων στοιχείων και του αποτελέσματος των διασταυρώσεων, η αίτηση παραμένει σε εκκρεμότητα και ο αιτών υποχρεούται να προσκομίσει στον δήμο ή στο κέντρο κοινότητας κάθε πρόσφορο δικαιολογητικό για την τεκμηρίωση της πραγματικής κατάστασης του νοικοκυριού.

Τα ποσά του επιδόματος κυμαίνονται από 70 έως 210 ευρώ ανάλογα με τα μέλη του νοικοκυριού, ενώ τα εισοδηματικά κριτήρια κλιμακώνονται από 7.000 ευρώ για μονομελές νοικοκυριό μέχρι και τις 21.000 ευρώ, όπως αναμενόταν. Αυτό που δεν αναμενόταν, βέβαια, ήταν η πρόβλεψη στην απόφαση για τα αναδρομικά, καθώς διευκρινίζεται ότι τα αναδρομικά ποσά από 1η Ιανουαρίου 2019 αφορούν μόνο όσους υποβάλλουν αιτήσεις κατά τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται πως το επίδομα θα καταβάλλεται μηνιαίως και το δικαίωμα ισχύει από την 1η ημέρα του επόμενου μήνα από αυτόν κατά τον οποίο υποβλήθηκε η αίτηση. Κατά την πρώτη εφαρμογή και για τις αιτήσεις που θα υποβληθούν Μάρτιο και Απρίλιο, το δικαίωμα ισχύει από 1/1/2019.

Συνεπώς, στην πρώτη πληρωμή που θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο, θα καταβληθούν στους δικαιούχους τα επιδόματα που δικαιούνται για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο. Αναδρομικά 4 μηνών θα λάβουν τον Μάιο, και όσοι για πρώτη φορά υποβάλουν αίτηση τον Απρίλιο. Στη συνέχεια η καταβολή θα γίνεται την 1η του επόμενου μήνα από την υποβολή της αίτησης και για 12 μήνες. Μάλιστα, με την πάροδο έξι μηνών από την έκδοση της πράξης έγκρισης, και εφόσον πληρούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις, η χορήγηση του επιδόματος ανανεώνεται αυτόματα για ακόμα έξι μήνες.

Κατά τη διάρκεια του έκτου μήνα από την ημερομηνία έκδοσης της πράξης έγκρισης και σε περίπτωση μεταβολής της σύνθεσης του νοικοκυριού ή των όρων του μισθωτηρίου, ο δικαιούχος μπορεί να επικαιροποιήσει τα στοιχεία της αίτησής του και το ποσό του επιδόματος να αναπροσαρμοστεί αναλόγως για το δεύτερο εξάμηνο χορήγησης.

Με την πάροδο των δώδεκα μηνών από την έκδοση της πράξης έγκρισης ο δικαιούχος δύναται να επανυποβάλει αίτηση ένταξης στο πρόγραμμα.

Η αίτηση υποβάλλεται από το πρόσωπο στο όνομα του οποίου έχει συναφθεί το μισθωτήριο συμβόλαιο.

kathimerini.gr

Σπάνιος μαυρόγυπας πέρασε όλα τα Βαλκάνια και πέθανε στη Μάνη από φόλα.!

Ένας νεαρός μαυρόγυπας, είδος απειλούμενο με εξαφάνιση, προστέθηκε στη μακρά λίστα των θυμάτων δηλητηρίασης της άγριας ζωής στη χώρα μας.

Σύμφωνα με την ελληνική ορνιθολογική εταιρεία, ο μαυρόγυπας έφερε την ονομασία «Ostrava» και είχε απελευθερωθεί το καλοκαίρι του 2018 στη Βουλγαρία, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος LIFE «Vultures back to LIFE» (LIFE 14 NAT/BG/649).

Οι κινήσεις του πτηνού παρακολουθούνταν στενά από τους επιστήμονες χάρη στο δορυφορικό πομπό που είχε τοποθετηθεί στην πλάτη του: από το Νοέμβριο του 2018, αφότου είχε περιπλανηθεί στα Βαλκάνια, επέλεξε να διαχειμάσει στη Νότια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στην περιοχή της Ανατολικής Μάνης.

Δυστυχώς, στο μέσο Φεβρουαρίου, ο πομπός έδειξε πως ο γύπας βρισκόταν στο ίδιο σημείο για κάποιες ημέρες,ένδειξη που πιθανότατα σήμαινε ότι ήταν νεκρός.

Το μαυρόγυπα εντόπισαν μέλη του Περιβαλλοντικού Πολιτιστικού Ομίλου Μάνης (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. Μάνης), κατόπιν υπόδειξης της Βουλγαρικής Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Green Balkans. Πρόκειται για το δεύτερο μαυρόγυπα που εντοπίζεται νεκρός στη χώρα μας σε διάστημα μόλις λίγων ημερών.

Ο γύπας βρέθηκε με υπολείμματα τροφής στο ράμφος (κομμάτι κρέας περίπου 300 γρ.), γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος του πουλιού προήλθε κατά πάσα πιθανότητα από δηλητηρίαση. Κατόπιν της άμεσης κινητοποίησης του Δασαρχείου Γυθείου, ο μαυρόγυπας εστάλη μέσω της Περιφερειακής Δ/νσης Κτηνιατρικής στο Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων Αθηνών για νεκροψία και διενέργεια της απαραίτητης τοξικολογικής ανάλυσης, ώστε να διαπιστωθεί η δηλητηρίαση και να ταυτοποιηθεί η δηλητηριώδης ουσία.

Σημειώνεται ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μάνης τοποθετούνται συχνά παρανόμως δηλητηριασμένα δολώματα, πιθανώς για την εξόντωση τσακαλιών, αλεπούδων αλλά και αδέσποτων σκύλων.

Ο μαυρόγυπας αποτελεί αυστηρά προστατευόμενο είδος και στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως «Κινδυνεύον», δηλαδή αντιμετωπίζει πολύ υψηλό κίνδυνο εξαφάνισης στο φυσικό του περιβάλλον στο άμεσο μέλλον. Παρότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950 ήταν σχετικά κοινό είδος, η συρρίκνωση του πληθυσμού του που ακολούθησε, κυρίως εξαιτίας της παράνομης χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων, ήταν δραματική. Σήμερα, το Εθνικό Πάρκο Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου φιλοξενεί τον μοναδικό αναπαραγόμενο πληθυσμό μαυρόγυπα στα Βαλκάνια.

Δεδομένα τηλεμετρίας των τελευταίων ετών αποδεικνύουν ότι αρκετοί γύπες, κυρίως Όρνια και λιγότερο μαυρόγυπες από άλλες Βαλκανικές χώρες, επισκέπτονται διαρκώς ενεργές αποικίες, όπως στα Ακαρνανικά Όρη αλλά και εγκαταλελειμμένες – εξαιτίας των δηλητηριασμένων δολωμάτων – αποικίες γυπών στην Πίνδο αλλά και σε άλλες περιοχές.

Η ανάκαμψη του πληθυσμού των γυπών στην Ελλάδα είναι εφικτή, με την προϋπόθεση βέβαια να περιοριστεί αποτελεσματικά η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων και οι βιότοποί τους να μην υποστούν σημαντική υποβάθμιση από την ανεξέλεγκτη χωροθέτηση αιολικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Για την αποτελεσματική προστασία των πτωματοφάγων αρπακτικών πουλιών κρίνεται επιτακτική η ενεργοποίηση της Υπουργικής Απόφασης σχετικά με τα Τοπικά Σχέδια Δράσης για την καταπολέμηση της παράνομης χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων αλλά και η υιοθέτηση μιας Εθνικής Στρατηγικής για την ενιαία αντιμετώπιση του φαινομένου.

CNN.gr

Κορίτσια, ο Μπέος…

Αυτός ο κύριος στο βίντεο, ο Μπέος, που λέει ανέκδοτα για τις «πουτάνες γυναίκες» ανήμερα της Ημέρας της Γυναίκας,  δεν είναι κανένας σεξιστής. Όχι. Ισα-ίσα, πρόκειται για ευυπόληπτο πολίτη και μάλιστα για τον «πρώτο πολίτη» του Βόλου, καθότι δήμαρχος της πόλης.

Οι άλλοι από κάτω, που τον χειροκροτούν και χαχανίζουν, δεν είναι τίποτα χάχες που τον ψηφίζουν και που δεν έχουν καταλάβει τίποτα για τα χίλια πρόσωπα του εκφασισμού που πριν δαγκώσει τους ίδιους, πρώτα έρχεται για τους άλλους (και τις άλλες). Όχι. Ισα – ίσα, πρόκειται για πολίτες με υψηλό πολιτικό κριτήριο και με ακόμα υψηλότερη αίσθηση του χιούμορ.

Απολαύστε:     

imerodromos.gr

Νίκος Καζαντζάκης: «Ασκητική»

Γιάννης Γεράσιμος

«Μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε!»

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρεύματα παλεύουν: από τη μία ο ανήφορος προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία και από την άλλη ο κατήφορος προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατα».

Με τις φράσεις αυτές της Ασκητικής ο Νίκος Καζαντζάκης θα αποτυπώσει τον διαρκή αγώνα του ανθρώπου μέσα στην αστραπή της ζωής και του χρόνου που κυλά αδιάκοπα να υπερκεράσει τη φθορά της ύλης μέσα από τη δύναμη της δημουργίας, της ελευθερίας της σκέψης και του πνεύματος και του ανθρώπινου πολιτισμού.

Γεννημένος στις 18 Φεβρουαρίου του 1883 στο Ηράκλειο σε μια εποχή ακόμα που η Κρήτη συνταράσσονταν από τους αγώνες και τις θυσίες του κρητικού λαού για την ένωση με την Ελλάδα ο Νίκος Καζαντζάκης θα βιώσει από κοντά τις βαθύτερες προσδοκίες, αγώνες και διαψεύσεις των Κρητών που θα αφήσουν έντονα το στίγμα τους στην σκέψη του και στο λογοτεχνικό του έργο. Το 1902 ο Νίκος Καζαντζάκης θα μεταβεί στην Αθήνα, όπου και θα φοιτήσει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθως θα σπουδάσει φιλοσοφία στο Παρίσι, όπου και θα παρακολουθήσει τα μαθήματα του Ανρί Μπερξόν.

Όντας βαθύτερα επηρεασμένος από το έργο και τη σκέψη του Νίτσε στον οποίο και θα αφιερώσει την επί υφηγεσία διατριβή του («Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας») ο Νίκος Καζαντζάκης ως ένα ελεύθερο πνεύμα ανοιχτό στην περιπλάνηση της ανθρώπινης σκέψης και στους κραδασμούς της εποχής του θα ταξιδέψει στη Βιέννη, όπου και θα έρθει σε επαφή με το έργο του Φρόυντ και τις βουδιστικές γραφές, καθώς και στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στη Γιουγκοσλαβία και στη Ρωσία ερχόμενος σε επαφή με νέες ιδέες και αντιλήψεις και γράφοντας μια ανθολογία ταξιδιωτικών άρθρων με τίτλο Ταξιδεύοντας.

Στα ελληνικά γράμματα ο Νίκος Καζαντζάκης εμφανίστηκε το 1906 με τη δημοσίευση του μυθιστορήματος του «Όφις και κρίνο» και ακολούθησαν «η Αρρώστια του Αιώνος» και το θεατρικό έργο «Ξημερώνει». Ο Νίκος Καζαντζάκης θα ασχοληθεί ενεργά με τη φιλοσοφία, την ποίηση, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία και τη συγγραφή θεατρικών έργων, ενώ θα διατελέσει για ένα χρονικό διάστημα και πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών ερχόμενος σε επαφή με τον Άγγελο Σικελιανό και με άλλους λογοτέχνες της εποχής του. Κυριότερα έργα του Νίκου Καζαντζάκη υπήρξαν ο «Βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» (1946), ο «Καπετάν Μιχάλης» (1953), ο «Χριστός ξανασταυρώνεται» (1954) και ο «Τελευταίος πειρασμός» (1955).

Στο επίκεντρο του έργου και της φιλοσοφίας του Νίκου Καζαντζάκη θα βρεθεί ο διαρκής αγώνας του ανθρώπου για δημιουργία απέναντι στη φθορά που θα αποτυπωθεί στην Ασκητική, το έργο που θα αποτελέσει τον φιλοσοφικό πυρήνα του έργου του και τη βαθύτερη κραυγή του συγγραφέα για την κατανόηση του βαθύτερου μυστηρίου της ανθρώπινης ύπαρξης. Απέναντι στη βαθύτερη υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου να διακρίνει την ουσία πίσω από τα φαινόμενα και μέσα από την ανακάλυψη της εσωτερικής κραυγής αγωνίας του ανθρώπου και την πορεία συνειδητοποίησης της συλλογικής και πανανθρώπινης κοινότητας πεπρωμένου  ο Νίκος Καζαντζάκης προτάσσει την αναγκαιότητα του αγώνα της δημιουργίας και της σιγής που στηρίζεται στην εσωτερική ωρίμαση που επιφέρει ο ανηφορικός δρόμος της αποδοχής της αβύσσου και της μετατροπής της σε δύναμη και πηγή ζωής.

Στο πλαίσιο αυτό η σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο προσλαμβάνει καταλυτική σημασία γιατί η κατανόηση της κοινής ανθρώπινης μοίρας της φθοράς και του θανάτου γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής ανηφορικής πορείας του ανθρώπου και του αγώνα για δημιουργία. «Γιατί ένας στα πέρατα τ’ ουρανού και της γης αγωνίζεται. Κι αν χαθεί, εμείς έχουμε την ευθύνη. Αν χαθεί, εμείς χανόμαστε!!» Το εγώ ενυπάρχει στο εμείς. Στο πλαίσιο αυτό χρέος του λογοτέχνη είναι συνταιριάζοντας τη σκέψη και τη δράση να ανοίξει το δρόμο για έναν κόσμο ανθρώπινης αλληλεγγύης και ανθρωπιάς μέσα από τη δύναμη της δημιουργίας, «Ένας πραγματικός μυθιστοριογράφος δεν μπορεί παρά να ζει μέσα στην πραγματικότητα του καιρού του και, ζώντας αυτή την πραγματικότητα, συνειδητοποιεί την ευθύνη του. Προσπαθεί λοιπόν να βοηθά τους ομοίους του. Το λογοτεχνικό έργο σήμερα, αν καθρεφτίζει την εποχή μας, είναι αναγκαστικά μια από τις πιο λεπτές και πιο αποτελεσματικές μορφές δράσης. Ή μάλλον μπορεί το ίδιο να γίνει το σπέρμα της δράσης».

Ο αγώνας αυτός ήταν και ο αγώνας του ίδιου του Νίκου Καζαντζάκη. Για το λόγο αυτό πάνω στον τάφο του στο φρούριο Μαρτινέγκο στα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου θα παραμένει πάντα χαραγμένη η φράση που σφράγισε τη δικιά του Ασκητική πορεία προς τη σύνθεση και τη δημιουργία μέσα στην αστραπή της ζωής αποτυπώνοντας τη βαθιά του πίστη στην ελευθερία του πνεύματος, στη δημιουργία και στην αγάπη προς τον άνθρωπο ως τη μόνη οδό υπερκέρασης της ανθρώπινης φθοράς και της σκόνης του χρόνου. «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος!»

Αρβελέρ: «Καιρός να μάθουμε στα παιδιά μας πάνω από όλα την ανθρωπιά»

Ενα μάθημα για το μέλλον έδωσε από το 4ο Φόρουμ η 92χρονη ακαδημαϊκός κατά την ομιλία της στην επίσημη τελετή έναρξης του 4ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών .

Την εκτίμηση ότι η παιδεία χρειάζεται «να μάθει στους νέους προσαρμογή και ευελιξία» σε μια εποχή που οι αλλαγές είναι ραγδαίες, διατύπωσε η πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών.

«Το 4ο Φόρουμ, παρά την πολυφωνία του, έχει ένα θέμα: το μέλλον. Να θυμηθούμε ότι δεν υπάρχουν εμπειρογνώμονες του μέλλοντος. Οπότε, το σύνθημα της Silicon Valley, ότι αν θέλεις να δαμάσεις το μέλλον, πρέπει να το δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος, είναι η ευθύνη όλων μας σήμερα, να δημιουργήσουμε δηλαδή το μέλλον» είπε χαρακτηριστικά η 92 ετών σήμερα Ελένη Αρβελέρ και πρόσθεσε ότι το μέλλον αυτό χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα, συνεχή αλλαγή και επιτάχυνση του χρόνου.

«Κανένας νέος από αυτούς που θα ζήσουν μετά από εμένα, κανένας δεν θα κάνει την ίδια δουλειά σε όλη του τη ζωή και πρέπει να πω ότι και η ίδια δουλειά ...δεν θα είναι πια ίδια. Και θα υπάρχουν ασφαλώς και καινούργια επαγγέλματα. Οπότε, τα παιδιά που έρχονται, θα ζήσουν σε μια εποχή που το άγνωστο πρέπει να γίνει γνωστό» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν επίσης το μέτρο, την τάξη και την αρμονία.

Κατά την κ. Αρβελέρ «πρέπει να μάθουμε όλοι και να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν πια μονήρεις ευφυΐες, μόνο η ομαδική έρευνα και δουλειά μπορούν να μας κάνουν να προχωρήσουμε περισσότερο από το στάδιο που βρισκόμαστε κάθε φορά. Ομαδική δουλειά, συνεχής επιμόρφωση, ευελιξία και προσαρμογή στα καινούργια πράγματα». «Να μάθουμε στα παιδιά μας την ανθρωπιά, την αρετή χωρίς θεατές και ακροατές».

«Καιρός να μάθουμε στα παιδιά μας» κατέληξε «πάνω από όλα την ανθρωπιά, γιατί είναι το μόνο δημιούργημα του ανθρώπου που δεν σκοτώνει, οδηγεί επίσης προς την αρετή, που είναι ακριβώς μια δεύτερη φύση που μπορούν να μάθουν τα παιδιά, να ασκούν την αρετή χωρίς θεατές και ακροατές...».

Aναφορικά με την κρίση στην παιδεία η κα. Αρβελέρ τόνισε ότι η σαλαμοποίηση της εκπαίδευσης κατά την οποία η κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης αντιμετωπίζεται ως ανεξάρτητη από τη συνολική διαδικασία οδηγεί σε μόνιμα προβλήματα. «Δεν ξέρουμε ακόμα ότι η παιδεία δεν είναι η εκπαίδευση και ότι αυτή ξεκινάει από την οικογένεια» σημείωσε. Η συνέχεια στην εκπαίδευση έχει διακοπεί στην Ελλάδα «για αυτό ασχολούμαστε μόνο με την επιτυχία και όχι την ευτυχία.»

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ  

Την ευτυχία, λένε, όταν την αγγίζεις, δεν την ξεχνάς ποτέ

Κοιτάζω γύρω να τη βρω αλλά αυτή άφαντη,

μοιάζει σαν να την έχω ξεχάσει αλλά έχω ακούσει τόσα,

δεν την έχω δει ακόμη αλλά μου έχουν πει πολλά γι’ αυτήν.

Είναι πολύ όμορφη, λένε, και όταν την δεις, μένει για πάντα

η εικόνα της στο μυαλό σου. Είναι μαγευτική και όταν την αγγίξεις ,

ξέρεις ότι τέτοια αίσθηση δεν είχες ποτέ άλλοτε.

Πού να κρύβεται άραγε; Γιατί να μην μπορώ να τη δω; Να την ακούσω;

Την ψάχνω κάτω από πέτρες, αλλά δεν την βρίσκω και έχω ήδη κουραστεί.

Την ψάχνω στον δρόμο, ρωτάω τους περαστικούς αλλά τίποτα

«Δεν την ξέρουμε, μου λένε. Δεν την έχουμε συναντήσει ακόμη»

Άραγε θα τύχει να την δω, πριν πάω για ύπνο;

Μέρες και χρόνια έχουν περάσει και έχω μεγαλώσει. Τα έχω παρατήσει… έχω αφήσει το ψάξιμο.

Ήταν απλά ένας μύθος που λέγανε οι παλιοί, είπα στον εαυτό μου.

Τώρα κάθομαι χωρίς ελπίδα να δω την ευτυχία, δεν την ψάχνω πλέον.

Δίπλα μου κάθεται μόνο η γαλήνη. Που και που λέμε καμιά λέξη, αγναντεύοντας τη θάλασσα.

Αγαθή Χριστοδουλίδη

Είναι καλύτερο να βλέπουμε τα παιδιά όλου του κόσμου από τον κόσμο ενός παιδιού

Γράφει ο Χρήστος Κάτσικας

Η απόφαση γονέων και κηδεμόνων σε κάποιο δημοτικό σχολείο της Σάμου να προκαλέσουν αποχή των μαθητών/τριών με στόχο να απομακρυνθούν τα προσφυγόπουλα από το χώρο του σχολείου πρέπει να μας προβληματίσει βαθιά και συνεχώς.

Γιατί εδώ έχουμε το μικρόβιο του ρατσισμού και του μεταμφιεσμένου φασισμού να εισχωρεί στο κοινωνικό σώμα και να μολύνει πολίτες και μικρούς μαθητές. Πρόκειται για μια ανησυχητική εξέλιξη που έρχεται ως συνέχεια του «Μακεδονικού», αλλά και ρατσιστικών και ξενοφοβικών πρακτικών σε αρκετά σημεία της χώρας με αφορμή τα κύματα των προσφύγων-μεταναστών.

Θα ήταν πολιτικό λάθος να εστιάσουμε την προσοχή μας «στον γείτονα» και στη συγκεκριμένη περίπτωση στους γονείς των γηγενών μαθητών. Θα ήταν όμως -μικρότερο- λάθος να προσπεράσουμε το ζήτημα και να αγιοποιήσουμε ό,τι προέρχεται από τον λαό.

Οι μεγάλες μάζες του γερμανικού λαού ψήφισαν, ανέχτηκαν και στήριξαν τον ναζιφασισμό. Οι κομμουνιστές στράφηκαν ενάντια στο καθεστώς του Χίτλερ, υποδείχνοντας ταυτόχρονα (σαν τριτεύουσα αντιπαράθεση) ότι το χρέος των Γερμανών εργαζομένων είναι να αντισταθούν στον φασισμό και να ενταχθούν στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Μικροί μαθητές χρησιμοποιήθηκαν σαν εμπροσθοφυλακή της ρατσιστικής ανοησίας

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωσή μας. Οι στρατιές των προσφύγων-μεταναστών γεννιούνται από τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών στις φτωχές χώρες της Μ. Ανατολής και της Αφρικής. Δημιουργούνται από τον πόλεμο και τη στυγνή εκμετάλλευση των λαών και του φυσικού περιβάλλοντος. Η φτώχεια, η πορνεία, οι θάνατοι στα σύνορα και στη θάλασσα είναι παράγωγο ενός βάρβαρου σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Αυτό όμως το σύστημα, έχοντας στα χέρια του τα ΜΜΕ, μολύνει με τοξική προπαγάνδα τα μυαλά των ανθρώπων. Όπως τώρα στη Σάμο.

Λέμε πολλές φορές ότι είναι καλύτερο να βλέπουμε τα παιδιά όλου του κόσμου από τον κόσμο ενός παιδιού. Το να ξεφύγει κάποιος από τον στενό, μικρό και εγωιστικό κύκλο και να δει τα πράγματα ευρύτερα, βαθύτερα και καθαρότερα είναι αυτό που μεταφέρει τον άνθρωπο από τον εγωισμό στο σύνολο, από το μοναχικό στο κοινωνικό πεδίο, από τη φυλακή του στο ξέφωτο. Οι κυρίαρχες «λογικές», πολιτικές και πρακτικές, θέλουν να σπείρουν το φόβο και ύστερα να τον διαχειριστούν και να πισωγυρίσουν τον άνθρωπο-πολίτη στο επίπεδο του ζώου.

Να τον κάνουν να συμπεριφέρεται με τα πρωτόγονα ένστικτά του και να βλέπει τον διπλανό του ως «homo hominis lupus» (ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο). Είναι απόλυτα προφανές ότι θα χρειαστεί πολλή δουλειά, κόπος και μόχθος για να πεισθούν οι γονείς στη Σάμο, οι εργάτες στον Πειραιά, οι μικροϊδιοκτήτες στη Μανωλάδα και την Επανωμή ότι οι πρόσφυγες έχουν προβλήματα, δεν είναι οι ίδιοι πρόβλημα.

Θα πρέπει να πεισθούν οι γονείς–μαθητές ότι ο εχθρός είναι κοινός και δεν έχει σχέση με το χρώμα (του δέρματος) αλλά με το χρήμα.

Είναι εξόχως αρνητικό ότι χρησιμοποιήθηκαν μικροί μαθητές σαν εμπροσθοφυλακή της ρατσιστικής ανοησίας. Είναι όμως πολύ ενθαρρυντικό ότι οι εκπαιδευτικοί της Σάμου, μέσω του Σωματείου τους (ΕΛΜΕ) ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας, στάθηκαν αλληλέγγυοι στους απόκληρους και, αντί να κοιτούν το δάκτυλο, «έδειξαν στο φεγγάρι». Χρειάζεται πολλή δουλειά μέσα και έξω από τα σχολεία. Αλλά κανείς δεν μπορεί να ησυχάζει όταν ένα παιδί δεν έχει στέγη, φαγητό, παιχνίδια και βιβλία.

Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να θυμηθούμε τον τίτλο του έργου του Αμερικάνου συγγραφέα, Άρθουρ Μίλερ, «Ήταν όλα τους παιδιά μας».

Ξέπλυμα του αρχιναζί με Εspresso

Το Σαββατοκύριακο οι αναγνώστες που κοίταξαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων – είτε στα περίπτερα, είτε διαδικτυακά – είδαν το φασιστοπρωτοσέλιδο της υποκοπροφυλλάδας «Μακελειό» τουΧίου.

Είδαν και κάτι άλλο: Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας (;) Εspresso να ξεπλένει τον αρχιναζί Μιχαλολιάκο, με μια «καταιγιστική συνέντευξη»!

Χαρακτηριστικός και ο τίτλος της ίδιας της συνέντευξης: «Ο Μιχαλολιάκος ”απασφαλίζει” – “Δεν ντρέπομαι για τίποτε”».

Στη διαδικτυακή έκδοση της Espresso, όπου υπάρχει η συνέντευξη – ξέπλυμα, διαβάζουμε (εδώ):

Ο αρχιναζί της Χρυσής Αυγής δηλώνει βαθιά θρησκευόμενος: «Αγαπω τα λάθη του, είναι οι δοκιμασίες που η Θεία Πρόνοια θέτει στον καθένα από εμάς» – «Πιστεύω στο Θεό και την Ορθοδοξία».

Ο αρχιναζί της Χρυσής Αυγής  λέει πως εξέφρασε τη λύπη του από τη πρώτη στιγμή για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (εδώ θα τον ακούσετε να αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη).

Ο αρχιναζί της Χρυσής Αυγής στα περί εθνικοσοσιαλισμού απαντά: «Δεν ντρέπομαι για τίποτε». Υποστηρίζει πως «άρθρα υπήρχαν μόνο πριν από πολλά χρόνια περί εθνικοσοσιαλισμού»

Τώρα, ισχυρίζεται, οι χρυσαυγίτες είναι Έλληνες εθνικιστές που τους εκφράζει «η αρχαία Σπάρτη» «η “Πολιτεία” του Πλάτωνος», «η πεφωτισμένη δεσποτεία της Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας»! «Μας εκφράζουν πρότυπα ελληνικά και μόνον», υποστηρίζει. Για τα ΨΕΜΑΤΑ που λέει, για τον εθνικοσοσιαλισμό και τη Χρυσή Αυγή, μπορείτε να δείτε το βίντεο«Ημεροδρόμου». Οι χρυσαυγίτες ήταν και είναι ναζί.

Ο αρχιναζί της Χρυσής Αυγής, μετά από σχετική ερώτηση για τον προσωπικό του χρόνο και πώς ζει, απαντά ότι διαβάζει, ακούει μουσική (ενημερώνει ότι του αρέσει ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Μίκης Θεοδωράκης και Σταμάτης Σπανουδάκης) και βλέπει κινηματογράφο (ενημερώνει πως του αρέσουν οι ταινίες του Κλιντ Ίσγουντ). Με λίγα λόγια, το ξέπλυμα είναι τόσο «καλό» που μαθαίνουμε για την καθημερινότητα ενός αρχιναζί, όπως φυσικά αυτός θέλει να την παρουσιάσει.

Να υπενθυμίσουμε ότι η συνέντευξη του Μιχαλολιάκου δόθηκε στην ίδια εφημερίδα (;), με το γνωστό περιεχόμενο «αίμα, σπέρμα, μπουγαδόνερα», που είχε ξεπλύνει και τη χούντα μ’ εκείνη την προσφορά για χουντογλέντια με Espresso.

imerodromos.gr

Η Έλενα Ακρίτα εξευτελίζει τον φασίστα Σκαλούμπακα

Το θρασύδειλο φασιστόμουτρο που ακούει στο όνομα Σκαλούμπακας υπέστη τα επίχειρα της ίδιας του της λάσπης. Σε ένα μνημειώδες κείμενο “λεβεντιάς” ζητά γονατιστός συγγνώμη από την Ελενα Ακρίτα για τις τις βρωμιές που εκστόμισε εναντίον της.

Ο φασισμός τέτοια απάντηση χρειάζεται: Αμεση και αποφασιστική. Η δήθεν “αδιαφορία” απέναντί του δεν τον κατευνάζει, τον εξαχρειώνει. Αντίθετα είναι η αντίσταση του Ανθρώπου απέναντί του που τον ξεγυμνώνει και τον αναγκάζει να επιστρέφει εκεί που ανήκει: Στο βούρκο.

Παραθέτουμε από τον λογαριασμό της Έλενας Ακρίτα τη «ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ» του φασίστα Σκαλούμπακα:   

www.imerodromos.gr