Ο Μητσοτάκης στη χώρα του Μάρλμπορο

Καθώς ο κυβερνητικός χρόνος κυλά, η λαϊκή απογοήτευση από την πρωθυπουργική εικόνα μεγεθύνεται...  

γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

«Η αυτοπεποίθηση της εξωτερικής μας πολιτικής προκαλεί νευρικότητα στην Τουρκία», είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός - και γέλασαν και οι πέτρες του Ράιχσταγκ* όπου συνεχιζόταν η διάσκεψη για τη Λιβύη. Ακολούθως, ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι που συνέτριψε την... «αυτοπεποίθηση της εξωτερικής μας πολιτικής» και την δική του - την προσωπική του αυτοπεποίθηση για την... αυτοπεποίθηση της «εξωτερικής μας πολιτικής»: «η μία διαφορά την οποία αναγνωρίζουμε ότι έχουμε με την Τουρκία (σ.σ.: η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής οικονομικής ζώνης) να οδηγηθεί στη Χάγη, σε ένα διεθνές δικαστήριο, το οποίο θα αποφανθεί για το ποιος τελικά έχει δίκιο και το ποιος έχει άδικο»... Οποία αυτοπεποίθηση!..

«Η αυτοπεποίθηση ενός μειρακίου της διπλωματίας», θα σχολίαζε ο μαιτρ του Διεθνούς Δικαίου Νίκος Κοτζιάς. Ο οποίος, ως γνωστόν, παραμένει επιφυλακτικός στο ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη για τα ζητήματα υφαλοκρηπίδας που υπάρχουν με την Τουρκία. Καθώς «η χώρα αυτή είναι μία από τις τέσσερις που δεν έχουν υπογράψει το Διεθνές Δίκαιο για τη Θάλασσα, αν και το επικαλείται ψευδεπίγραφα». Άλλωστε, όπως συχνά επαναλαμβάνει, «στο Διεθνές Δίκαιο δεν υπάρχει μονομερής δικαίωση. Μπορεί κάτι να χάσεις...».

Σίγουρα την αυτοπεποίθησή σου για την... «αυτοπεποίθηση της εξωτερικής μας πολιτικής», λέω εγώ. Ειδικά αν είσαι πρωθυπουργός της Ελλάδας και ζεις στη χώρα του... Μάρλμπορο!

*******

«Τίποτε καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν πρωθυπουργό που ζει τον ταξικά μονομερή, κοινωνικά βάρβαρο και δημοκρατικά επικίνδυνο μύθο του», είπε προ ημερών ο Αλέξης Τσίπρας, εκφράζοντας την απογοήτευσή του - απογοήτευσή μας, για την πρωθυπουργική εικόνα Μητσοτάκη. Το ερώτημα είναι κατά πόσον η απογοήτευση αυτή ξεπερνά τα όρια της παραδοσιακής Αριστεράς και διαχέεται στην ευρύτερη περιοχή της Δημοκρατικής Παράταξης.

«Μη σκάτε, ούτως ή άλλως ζούμε στην εποχή της απογοήτευσης», θα μας παρηγορούσε ο θείος Νόαμ Τσόμσκι, αν τον βάζαμε στην παρέα, επιδαψιλεύοντάς μας ένα ακόμα μασάζ κοινωνιολογικής αυτογνωσίας: «Πριν από 40 χρόνια ο νεοφιλελευθερισμός, υπό την ηγεσία του Ρέιγκαν και της Θάτσερ, εξαπέλυσε επίθεση στον κόσμο. Και αυτό είχε αποτέλεσμα. Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε ιδιωτικά χέρια συνοδεύτηκε από μια απώλεια ισχύος στον πληθυσμό. Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν σε μια επισφαλή ζωή με χειρότερες θέσεις εργασίας.

"Το αποτέλεσμα είναι ένα μίγμα θυμού, φόβου και απόδρασης. Δεν εμπιστεύονται πλέον ούτε τα ίδια τα γεγονότα. Μερικοί το ονομάζουν λαϊκισμό, αλλά αυτή η πραγματικότητα αποκρύπτεται από τους θεσμούς. Η απογοήτευση από τις θεσμικές δομές έχει οδηγήσει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον στα ίδια τα γεγονότα. Εάν δεν εμπιστεύεστε κανέναν, γιατί πρέπει να εμπιστευτείτε τα γεγονότα; Αν κανείς δεν κάνει τίποτα για μένα, γιατί να πιστεύω σε κάποιον;" **

*******

Τι εννοεί ο... ποιητής όταν λέει ότι η απογοήτευση από τις θεσμικές δομές μάς έχει κάνει να μην πιστεύουμε πλέον στα ίδια τα γεγονότα; Και γιατί, ακολούθως, μας κανοναρχεί με εκείνο το «εάν δεν εμπιστεύεστε κανέναν, γιατί πρέπει να εμπιστευτείτε τα γεγονότα», καταλήγοντας στην εύλογη αναρώτηση «αν κανείς δεν κάνει τίποτα για μένα, γιατί να πιστεύω σε κάποιον;».

Είναι προφανές ότι στις «θεσμικές δομές» που μας έχουν απογοητεύσει, κάνοντάς μας «να μην πιστεύουμε πλέον στα γεγονότα», ο Τσόμσκι δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στα ΜΜΕ, τη διαπλοκή τους με τις λοιπές θεσμικές δομές, εάν θέλετε. Υπ’ αυτή την έννοια γίνονται κατανοητές και οι δύο προτάσεις που ακολουθούν, με τη δεύτερη («αν κανείς δεν κάνει τίποτα για μένα, γιατί να πιστεύω σε κάποιον;») να αποκτά χαρακτήρα αναφοράς και στον μιντιοσκεπή Έλληνα πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

«Η πλειοψηφία των ΜΜΕ εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Μητσοτάκη», θα έλεγε στην περίπτωσή μας ο Νόαμ Τσόμσκι: «Παρακολουθήστε την τηλεόραση και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Δεν υπάρχει τίποτα παρά ο Μητσοτάκης, ο Μητσοτάκης και ο Μητσοτάκης. Τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν στοιχηθεί στη στρατηγική που σχεδίασε ο επικοινωνιακός μηχανισμός πίσω του. Κάθε μέρα τού προσφέρεται ένα κίνητρο ή ένα ψέμα για να βρεθεί στο επίκεντρο και να καταλάβει το κέντρο της προσοχής. Εν τω μεταξύ, η άγρια πλευρά των νεοδημοκρατών αναπτύσσει την ακροδεξιά πολιτική της, μειώνοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων...»**

Αυτά θα έλεγε. Και θα ταίριαζαν απολύτως στην... περίπτωσή μας, αν έκλεινε με τον αφορισμό του Αλέξη Τσίπρα: «Τίποτε καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν πρωθυπουργό που ζει τον ταξικά μονομερή, κοινωνικά βάρβαρο και δημοκρατικά επικίνδυνο μύθο του».

* Το κτήριο που στεγάζει το γερμανικό Κοινοβούλιο στο Βερολίνο

** Από μια συνέντευξη του Νόαμ Τσόμσκι στην “El Pais”

*** Παράφραση αναφοράς του Ν.Τ. στη σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με τα αμερικανικά ΜΜΕ    

Ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου διορίστηκε στο γραφείο Τύπου των Κτιριακών Υποδομών.!

Στην Κτιριακές Υποδομές ΑΕ (ΚτΥΠ) θα προσφέρει πλέον τις υπηρεσίες του ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, όπως μας έγινε γνωστό από την ίδια την εταιρεία σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε. Ο δημοσιογράφος, ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα άνηκε προεκλογικά στην ομάδα Επικοινωνίας του Κυριάκου Μητσοτάκη (ενδεχομένως ν’ ανήκει και σήμερα), ανέλαβε το Γραφείο Τύπου της Εταιρείας πριν μερικές μέρες.

Η πρόσληψη του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» και ιδιοκτήτη της ιστοσελίδας tomanifesto.gr δεν υπάρχει μέχρι στιγμής στη Διαύγεια, κάτι που προφανώς θα γίνει τις επόμενες μέρες αφού πρόκειται για δημόσιο φορέα και η εταιρεία προφανώς υποχρεούται να δημοσιοποιήσει τη σχετική πράξη.

  

Η ΚτΥπ ΑΕ, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο ενιαίος κατασκευαστικός φορέας του ελληνικού κράτους, για όλες τις δημόσιες κτιριακές υποδομές, όπως νοσοκομεία, σχολεία, δικαστήρια, σωφρονιστικά καταστήματα κ.α. Η εταιρεία προήλθε (2013) από τη συγχώνευση των εταιρειών Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ ΑΕ) και Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσοκομείων (ΔΕΠΑΝΟΜ ΑΕ), ενώ στη συνέχεια προσχώρησε και η Θέμις Κατασκευαστική ΑΕ.

Πρόεδρος στην εταιρεία Κτιριακές Υποδομές ΑΕ είναι από τις 18 Νοεμβρίου, μετά από Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Υποδομών και Μεταφορών ο πολιτικός μηχανικός και Πρόεδρος της Νομαρχιακής της ΝΔ στην Αρκαδία, Τιμολέων Κατσίπος.  

πηγή

Μια παιδική ανάμνηση για τον Κόμπι Μπράιαντ που λάτρεψα...

Μεγάλωσα ξενυχτώντας μαζί με τον πατέρα μου βλέποντας εσένα στους αγαπημένους μας Λεικερς να μεγαλουργείς μετά της εποχής του μεγάλου MJ, να κάνεις όλους τους παίχτες γύρω σου καλύτερου να βάζεις απίστευτα καλάθια, να επιστρέφεις μετά από δυο συνεχόμενους τραυματισμούς για να αποχωρήσεις όπως εσύ ήθελες, να διαλύεις το challenge των 50 πόντων του Σακ βάζοντας 60, να εμπνέεις μικρά παιδιά πηγαίνοντας πρώτος στο γυμναστήριο και να φεύγεις τελευταίος αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει ταλέντο αλλά σκληρή δουλειά σε ό,τι κάνει ο καθένας στην ζωή του, να μας χαρίζετε 5 δαχτυλίδια και να μας βρίσκει το πρωί αγκαλιασμένους να πανηγυρίζουμε με τον πατέρα μου μπροστά από την τηλεόραση υπό το αγουροξυπνημένο γεμάτο απορία βλέμμα της μάνας μου…

Σε ευχαριστώ γι αυτές τις προσωπικές οικογενειακές αναμνήσεις που συνόδεψες και θα θυμάμαι για πάντα και ό,τι πρόσφερες εντός και εκτός παρκέ…

Αυτό είναι το μεγαλείο του αθλητισμού

Υ.Γ. Όπως και με τον Σουμάχερ ίσως με έκανες λίγο παραπάνω οπαδό δικό σου παρά της ομάδας

Υ.Γ. Γι άλλη μία φορά η ζωή δεν κοιτά φτωχό πλούσιο, διάσημο άσημο, νέο γέρο όπως ακριβώς κάνει και ο θάνατος

Χρήστος Ιωάννου

Ψηφιοποιούνται 13 διαδικασίες γ για άδειες οδήγησης, μεταβιβάσεις αυτοκινήτων, point system..!

Άδειες οδήγησης, μεταβιβάσεις αδειών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, point system, ακόμη και καταγγελίες είτε προς οδηγούς ταξί ή εκπαιδευτές υποψήφιων οδηγών θα γίνονται γρήγορα, εύκολα και με ένα κλικ.

Ήδη, έπειτα από την υπογραφή της προγραμματικής συμφωνίας για την απλοποίηση και την ψηφιοποίηση των διοικητικών υπηρεσιών, δυο ομάδες εργασίας από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης αλλά και από το υπουργείο Μεταφορών σχεδιάζουν τις πλατφόρμες και τα ψηφιακά εργαλεία που θα μπορούν να χρησιμοποιούν οι πολίτες εντός του 2020. Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ o υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης αρμόδιος για θέματα Απλούστευσης Διαδικασιών, Γιώργος Γεωργαντάς «η προγραμματική συμφωνία που συνάψαμε με το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, η οποία σημειωτέον ότι είναι η πρώτη που υπογράφεται στο πλαίσιο του Εθνικού Προγράμματος Απλούστευσης Διαδικασιών, προβλέπει τον ανασχεδιασμό, την απλοποίηση και ακολούθως την ψηφιοποίηση πολλών διαδικασιών, όπως αυτών που αφορούν στο Σύστημα Ελέγχου Συμπεριφοράς Οδηγών, την έκδοση αδειών οδήγησης, τη μεταβίβαση αδειών κυκλοφορίας και την ηλεκτρονική παρακολούθηση των παραβάσεων συγκεκριμένων διατάξεων του ΚΟΚ.

Θα χρησιμοποιούνται πια ηλεκτρονικά μέσα για την υποβολή διαφόρων δικαιολογητικών και αιτήσεων, καθώς και για την υλοποίηση διαδικασιών όπως την παρακολούθηση παραβάσεων του ΚΟΚ και τη βεβαίωση και είσπραξη προστίμων. Με λίγα λόγια, εισάγουμε τις κρατικές διαδικασίες που αφορούν τις μεταφορές στον 21ο αιώνα. Αυξάνουμε την ταχύτητα, μειώνουμε το διοικητικό κόστος και καθιερώνουμε ένα πλαίσιο διαφάνειας και καθολικής εφαρμογής του θεσμικού πλαισίου».

Για «επαναστατικές» διαδικασίες έκανε λόγο ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και απλούστευσης διαδικασιών, Λεωνίδας Χριστόπουλος που επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «η προγραμματική συμφωνία που υπογράψαμε με το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών εντάσσεται στο πλαίσιο της ευρύτερης θα λέγαμε ‘επανάστασης’ που επιχειρούμε στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης για να εξαλείψουμε τη γραφειοκρατία, να απλουστεύσουμε τη ζωή των πολιτών και το έργο των δημοσίων υπαλλήλων». Στο «στόχαστρο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Χριστόπουλος, μπαίνουν συνολικά 13 διαδικασίες, «ενώ αιχμή του δόρατος αποτελούν οι άδειες οδήγησης, οι μεταβιβάσεις οχημάτων, οι κλήσεις, το point- system και οι διαδικασίες για τον ψηφιακό ταχογράφο, με απώτερο στόχο να έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προόδου εντός του 1ου εξαμήνου του 2020. Ο πολίτης πλέον δε θα χρειάζεται να περιμένει σε ουρές για υποβάλλει δικαιολογητικά προκειμένου να ολοκληρώσει τη μεταβίβαση του οχήματός του, θα μπορεί να το κάνει απλά, από την άνεση του σπιτιού του με ένα κλικ από τον υπολογιστή του. Από τον υπολογιστή του, επίσης, θα μπορεί να ενημερώνεται και για τους πόντους ποινής που ενδεχομένως έχει στο “ point - system”. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι οδηγοί σήμερα αγνοούν αν έχουν πόντους και δεν ξέρουν καν με ποιον τρόπο να το τσεκάρουν».

Οδήγηση από το επόμενο λεπτό για όποιον περάσει τις εξετάσεις

Η μεγάλη αλλαγή που προωθείται, όπως υπογραμμίζει ο κ. Χριστόπουλος αφορά στα διπλώματα οδήγησης. «Μέχρι σήμερα ο κάθε επίδοξος νέος οδηγός, όταν πέρναγε τις εξετάσεις, χρειαζόταν να περιμένει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να λάβει στα χέρια του το πολυπόθητο δίπλωμα, ώστε να μπορέσει να οδηγήσει νόμιμα το όχημα του. Με την απλοποίηση και την ψηφιοποίηση των διαδικασιών οι υποψήφιοι οδηγοί θα μπορούν, καταρχάς να καταθέσουν ηλεκτρονικά την αίτησή τους. 

Από εκεί και πέρα, οι επιτυχόντες στις εξετάσεις θα καταχωρούνται ψηφιακά, έτσι ώστε να μπορούν να οδηγήσουν νόμιμα από το επόμενο κιόλας λεπτό της επιτυχούς εξέτασης». Εξάλλου, όπως τονίζει ο στόχος του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης είναι «να μετασχηματίσουμε την εμπειρία των πολιτών, αλλά και των επιχειρήσεων, στις καθημερινές τους συνδιαλλαγές με το Δημόσιο, βελτιώνοντας την ίδια στιγμή την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. 

Καταργώντας χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες το κέρδος είναι αμφίδρομο για πολίτες και Δημόσιο, καθώς μπαίνει τελεία στην «ταλαιπωρία της ουράς», εξοικονομούνται πόροι, ‘χαμένες εργατοώρες’, αλλά και ανθρώπινο δυναμικό. Αξίζει δε να υπογραμμίσουμε ότι επενδύοντας στην απλοποίηση και την ψηφιοποίηση των διαδικασιών, επενδύουμε στην καθιέρωση διαδικασιών διαφάνειας, ενώ η απλοποίηση της καθημερινότητας των πολιτών, πιστεύω ακράδαντα ότι λειτουργεί ως άλλο κίνητρο πλήρους εντιμότητας».  

πηγή  

Δημοσιογραφική …αγιογραφία!

γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας

Η ΦΩΤΟ είναι κολάζ από πρωτοσέλιδα Κυριακάτικων εφημερίδων (19/1) σχετικά με την επιλογή (που έγινε και εκλογή) της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι ένα μικρό δείγμα το πώς τα ΜΜΕ διαμορφώνουν την λεγόμενη «κοινή γνώμη».

Για παράδειγμα στις πιο πολλές από αυτές εμφανίζεται το «αποκλειστικό ρεπορτάζ» της «μυστικής συνάντησης» που είχε μαζί της νωρίτερα ο Πρωθυπουργός (πώς άραγε το έμαθαν τα ΜΜΕ;)

Σε όλες γίνεται μία προσπάθεια «αγιοποίησης» της Προέδρου με επιλογή ανάδειξης πλευρών της δράσης και της ζωής της όπως λαμπρή επιστήμονας, με αγάπη για τα ζώα και το περιβάλλον, αποφασιστική κ.α. Και φυσικά η στάση της στο ΣτΕ με μία τάση να μην εμφανιστούν αποφάσεις απ’ αυτό που δεν ήταν…ευχάριστες…(Π.χ στάση απέναντι στην επένδυση του χρυσού σε Χαλκιδική, συνταγματική η περικοπή των συντάξεων...,  κ.α)

Στη συνέχεια φυσικά και τα απαραίτητα γκάλοπ όπου ως συνήθως ο έκαστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη χώρα αυτή είναι «ο δημοφιλέστερος πολίτης».

Φυσικά η συζήτηση πάει στο πρόσωπο και όχι στην ουσία. Ο ρόλος δηλαδή του θεσμού στο αστικό μας σύστημα.

Αλλά τι λογής αστικά Μέσα Ενημέρωσης (αποχαύνωσης) θα ήταν αν ασχολούνταν με τέτοιες … «λεπτομέρειες»;

Ο «πειρατής» της Αν. Μεσογείου

γράφει ο Γιώργος Στάμκος

Σε «πειρατικό» κράτος στην Ανατολική Μεσόγειο εξελίσσεται η ερντογανική Τουρκία έχοντας ως θαλασσινό ήρωά της τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ονομάζοντας το σημαντικότερο από τα γεωτρύπανα της «Μπαρμπαρός» κι επεκτείνοντας τη γεωπολιτική της επιρροή στη βόρεια Αφρική, ξεκινώντας από την αποσταθεροποιημένη Λιβύη.

Είναι ο Ερντογάν «αντί-Κεμάλ»;

Όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ συμβούλευε τους συμπατριώτες του «πρώτος σας στόχος η Μεσόγειος…», δεν είχε φυσικά στο νου του τον Μπαρμπαρόσα, αλλά την ανάγκη η Τουρκία να μετατραπεί σε ναυτική δύναμη ώστε να προσδεθεί ταχύτερα με τα συμφέροντα των ναυτικών δυνάμεων της Δύσης. Θεωρούσε πως έτσι η εισαγωγή του Δυτικού εκσυγχρονιστικού μοντέλου, θα γινόταν ταχύτερα στην καθυστερημένη τουρκική κοινωνία, η οποία παράμενε ως τότε δέσμια μιας θρησκείας που, σύμφωνα με τον ίδιο, «εφηύρε ένας αμαθέστατος νομάδας» (Μωάμεθ).

Ο Ερντογάν αντίθετα ως «αντι-Κεμάλ», που προβάλει όλο και περισσότερο τον νεοοθωμανισμό ως επίσημη ιδεολογία της Τουρκίας, θεωρεί τον αρχιπειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, που λυμαινόταν με το στόλο του τη Μεσόγειο, ως παράδειγμα μίμησης κι επιτυχίας. Για τον ίδιο η Μεσόγειος είναι ένας χώρος λεηλασίας φυσικών πόρων, ληστρικών επιθέσεων, οικοπεδοφαγικής αντίληψης κι επίδειξης δύναμης, και όχι ένας χώρος που συνδέει οικονομικά και ιστορικά λαούς και πολιτισμούς, κι ως εκ τούτου ένας χώρος συνύπαρξης, διασύνδεσης κι αλληλεπίδρασης.

Μπαρμπαρόσα: ένα «Οθωμανικό Success Story»

Ο ίδιος ο Μπαρμπαρόσα, ο οποίος έδωσε το όνομα σε πλήθος τουρκικών πολεμικών σκαφών, αλλά και στο «πειρατικό» γεωτρύπανο Μπαρμπαρός, που επιδιώκει να κλέψει κοίτασμα από την νόμιμη κυπριακή ΑΟΖ, αποτελεί παράδειγμα «οθωμανικού Success Story». Ο Μπαρμπαρόσα γεννήθηκε το 1478 στον Παλαιόκηπο Γέρας της Λέσβου και η μητρική του γλώσσα ήταν τα Ελληνικά. Η μητέρα του ήταν η Κατερίνα, χριστιανή ορθόδοξη της Λέσβου, κόρη ορθόδοξου ιερέα. Ο πατέρας του ήταν ο Γιακούπ, Αλβανός γεννημένος Χριστιανός από τα Γιαννιτσά, ο οποίος στη συνέχεια εξισλαμίστηκε, έγινε Σπαχής του Οθωμανικού στρατού και συμμετείχε το 1462 στην κατάκτηση της Λέσβου, την οποία ως τότε κατείχαν οι Γεννουάτες. Στο πρόσφατα κατακτημένο νησί έλαβε κτήματα και σπίτι και πήρε ως γυναίκα του την Κατερίνα με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.

Ο εξισλαμισμένος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, μαζί με τα αδέρφια του Ηλία, Ορούτς και Χίζρ, είχε μια μετεωρική άνοδο στην οθωμανική στρατιωτική διοίκηση, καθώς θεωρείται ως ο κατεξοχήν οργανωτής του οθωμανικού στόλου, που υπό τη διοίκησή κατέλαβε το ένα μετά το άλλο τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία βρισκόταν ως τότε υπό την κατοχή των Βενετών, των Γενουατών και των Ιωαννιτών Ιπποτών (Ρόδος, 1522). Βέβαια τα πληρώματα του οθωμανικού στόλου αποτελούνταν κυρίως από Έλληνες ναυτικούς των νησιών του Αιγαίου, καθώς κι από Γενίτσαρους και εξωμότες, όπως και ο Μπαρμπαρόσα. Για τις επιτυχίες του έλαβε τον βαθμό του ναυάρχου του Οθωμανικού στόλου (Kapudan-i Derya). Είναι αυτός που με τα αδέρφια του και τον οθωμανικό πειρατικό στόλο κατέλαβε το Αλγέρι (1516) από τους Ισπανούς κι έγινε πασάς του Αλγερίου για κάποια χρόνια και στη συνέχεια άφησε ως διοικητή τον γιο του Χασάν. Αργότερα έγινε μπεηλέρμπεης (ανώτατος διοικητής) των κατακτημένων νησιών των Αιγαίου (εκτός Κρήτης), τα οποία προηγουμένως σχεδόν ερήμωσε με τις ληστρικές και κατακτητικές επιδρομές του πειρατικού του στόλου, ειδικά τα Κύθηρα που από τότε δεν “σήκωσαν κεφάλι”. 

Ο Μπαρμπαρόσα, που ήταν και ο βασικός οργανωτής της Γαλλο-Οθωμανικής συμμαχίας, μιλούσε Ελληνικά, Τουρκικά, Αραβικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ισπανικά και ήταν ιδιαίτερα ευφυής και μορφωμένος, αν και “πειρατής”. Πέθανε το 1546 και ο επιβλητικός οθωμανικός τάφος του βρίσκεται στη συνοικία Μπεσίκτας της Κωνσταντινούπολης. Η κληρονομιά του ήταν ότι κατέστησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως την κυρίαρχη δύναμη στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο θάλασσα, τον φόβο και τον  τρόμο όλων εμπορικών πλοίων που τη διέσχιζαν.

Η «πειρατική» εισβολή της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου

Η ιστορία του Μπαρμπαρόσα είναι αρκετά διαφωτιστική για τον τρόπο επέκτασης της οθωμανικής κυριαρχίας στη Μεσόγειο και επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα, τόσο λόγω της νεοοθωμανικής προβολής της ερντογανικής Τουρκίας, όσο και λόγω της “πειρατικής εισβολής” των τουρκικών γεωτρυπάνων στην κυπριακή ΑΟΖ για την κλοπή κοιτασμάτων.

Καθόλου τυχαίο που η κυπριακή κυβέρνηση αποκάλεσε πρόσφατα την Τουρκία «πειρατικό κράτος» που δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο και επιδιώκει να κλέψει υδρογονάνθρακες από την ΑΟΖ της Κύπρου. Δηλαδή ως ένα κράτος-ταραξίας που κινείται παράνομα και ληστρικά, προκλητικά και επικίνδυνα, σε περιοχές που δεν της ανήκουν νόμιμα, αλλά το ίδιο θεωρεί πως έχει δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο, προφασιζόμενο διάφορες δικαιολογίες (π.χ. “προστασία” των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Στην ουσία όμως πρόκειται για νεοοθωμανικές αντιλήψεις και για προσπάθεια επιβολής του “δικαίου του ισχυρού” απέναντι στη διεθνή νομιμότητα.

Ερντογανισμός, Λιβύη και το «φάντασμα» του Μπαρμπαρόσα

Υπό αυτή την έννοια η, επίσης «πειρατική», εμπλοκή της Τουρκίας στον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, στο πλευρό της κυβέρνησης του Αλ Σάρατζ, αποκτά πολλαπλή σημασία. Από τη μία αποτελεί μια επίδειξη Νεοοθωμανισμού, αν και “πειρατικού τύπου Μπαρμπαρόσα”, και αναγέννησης της τουρκικής ισχύος κι από την άλλη παρουσιάζεται στο εσωτερικό της χώρας ως «νόμιμη αυτοάμυνά της απέναντι στη "συνωμοσία" των αποικιοκρατικών δυνάμεων και των συμμάχων τους (Ελλάδα και Κύπρος χθες, Ισραήλ, Αίγυπτος και Εμιράτα σήμερα)», σύμφωνα με τον Ολιβιέ Μπουκέ, καθηγητή οθωμανικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Paris - Diderot. Για τον ίδιο ο ερντογανισμός είναι ένας «εθνικιστικός αντιιμπεριαλισμός».

Για τον ερντογανισμό, ό,τι υπήρξε οθωμανικό, η Κύπρος, η Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου, πρέπει να ξαναγίνει. Στη ρητορική του Ερντογάν, τα «αποικιακά κράτη» – η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και οι σύμμαχοί τους – θέλουν να ξαναμοιράσουν τη Μεσόγειο. Πρέπει λοιπόν να εμποδιστούν, όπως πρέπει και να εμποδιστεί και το φιλόδοξο σχέδιο κατασκευής του East Med, επισημαίνει ο Γάλλος καθηγητής. Από την άλλη η Τουρκία επιδιώκει να επεκτείνει την γεωπολιτική της επιρροή και στη βόρεια Αφρική, ακολουθώντας τα χνάρια του Μπαρμπαρόσα και με παρόμοιες πολιτικές.

Ωστόσο η Λιβύη, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης και των πετρελαίων της, δεν είναι Συρία. Η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία, η Ιταλία, η Αίγυπτος, η Γαλλία και αρκετές άλλες χώρες έχουν τα δικά τους συμφέροντα στη χώρα και ήδη εμπλέκονται άμεσα η έμμεσα στη σύγκρουση. «Το λεωφορείο είναι τόσο γεμάτο που δεν υπάρχει χώρος και για την Τουρκία», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Τούρκος δημοσιογράφος, και αρθρογράφος του tvxs, Ραγκίπ Ντουράν.

Εκθετική αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο

Στο μεταξύ η Τουρκία αυξάνει συνεχώς την πίεση προς την Ελλάδα, όχι μόνο παρουσιάζοντας χάρτες που εξαφανίζουν την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στέλνοντας ερευνητικά σκάφη στις διαφιλονικούμενες θαλάσσιες περιοχές. Ταυτόχρονα οι εμπλοκές (εικονικές αερομαχίες) ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών με τουρκικά αεροσκάφη στο Αιγαίο το 2019 ήταν 384, όταν το 2010 ήταν μόλις 13.  Το 2019, οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας από αεροσκάφη της Τουρκίας έφτασαν τις 4.811 και ήταν οι περισσότερες σ’ ένα έτος από το 1987. Επίσης οι παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκικά πολεμικά πλοία ήταν το 2019 2.032, δηλαδή 15πλάσιες σε σύγκριση με το 2010 (133). Όλα τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν εκτίναξη της τουρκικής παραβατικότητας και των προκλήσεων στο Αιγαίο.

Επόμενη στάση: «Θερμό επεισόδιο» Ελλάδας-Τουρκίας;

Όλα αυτά αυξάνουν την ένταση μεταξύ των δύο γειτόνων και συμμάχων στο ΝΑΤΟ, δημιουργώντας συνθήκες πρόκλησης «θερμού επεισοδίου», όπως συνέβη το 1996 και το 1987. Σύμφωνα με το περιοδικό Politico διπλωμάτες και αναλυτές ανησυχούν μήπως ο Ερντογάν προκαλέσει ένοπλο επεισόδιο με την Ελλάδα ή με τη Γαλλία, η οποία έχει στείλει πλοία της στην περιοχή στο πλευρό της Κύπρου, μόνο και μόνο για να συσπειρώσει τους εθνικιστές στο εσωτερικό της χώρας του.

Αυτή η έκρυθμη κατάσταση απασχολεί σοβαρά την Ουάσιγκτον, που διατηρεί τη μεγαλύτερη ναυτική βάση της στη Μεσόγειο στο λιμάνι της Σούδας, στην Κρήτη, και δεν θα ήθελε τη διάλυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, από την οποία θα κέρδιζε η Μόσχα. «Δεν θέλουμε να ξεσπάσει κάποια κρίση. Δεν θέλουμε Ελλάδα και Τουρκία να φτάσουν σε κρίσιμο σημείο κι έχουμε επέμβει ξανά στο παρελθόν», έχει δηλώσει ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάϊατ. Ξεκαθαρίζοντας πως η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να είναι ενεργή και θα βοηθάει Ελλάδα και Τουρκία να επιλύσουν τις διάφορες τους.

Τι θα γίνει όμως αν ο Ερντογάν, ακολουθώντας την ίδια «πειρατική στρατηγική», που έχει πλέον  και την επεκτατική μορφή της θεωρίας της «Γαλάζιας Πατρίδας», εκδώσει άδειες για έρευνες υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και αρχίσει εξορυκτικές εργασίες σε θαλάσσιες περιοχές π.χ. νοτιοανατολικά της Κρήτης, που η Ελλάδα θεωρεί ως δικές της σύμφωνα με τις συμβάσεις του ΟΗΕ και το δίκαιο της θάλασσας; «Όσοι ανακαλούν στη μνήμη τους τον Ιανουάριο του 1996 (σ.σ. κρίση των Ιμίων), γνωρίζουν ότι άσχημα πράγματα δεν συμβαίνουν πάντα κατόπιν σχεδίου. Χρειάζεται έναν λάθος υπολογισμό ή ένα στραβοπάτημα, ώστε να οδηγηθεί η κατάσταση στην καταστροφή», σημειώνει το Bloomberg.

Από την πλευρά του το Politicο σημειώνει πως ο Ερντογάν μπορεί να προκαλέσει θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα ή τη Γαλλία σε μία αμφισβητούμενη εναέρια ή θαλάσσια περιοχή για να συγκεντρώσει τη στήριξη των εθνικιστών στην Τουρκία. Το σίγουρο είναι πως όσο η Τουρκία αποξενώνεται από τη Δύση, τόσο περισσότερο αποκαλύπτει τον άγριο «πειρατικό» της εαυτό, απέναντι στον οποίο Ελλάδα και Ευρώπη θα πρέπει να οχυρωθεί κατάλληλα αλλά και να ακολουθήσει πολιτικές πρόληψης και αποτροπής, που δεν θα αφήνουν την Τουρκία να εξελιχθεί σε «κανόνι ελεύθερο στο κατάστρωμα».  

Εκλογικοί σχεδιασμοί Μητσοτάκη με δεκανίκι τον Βελόπουλο

Η ΝΔ, με την υποστήριξη και της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, έκλεισε την Παρασκευή στη Βουλή το ζήτημα του εκλογικού νόμου καταργώντας την απλή αναλογική που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ένα διαχρονικό αίτημα στην ελληνική κοινωνία για δικαιότερη εκλογική αντιπροσώπευση - και επαναφέροντας ένα νόμο ενισχυμένης αναλογικής με καθιέρωση κλιμακωτού μπόνους για το πρώτο κόμμα αλλά και με ισχυρούς περιορισμούς για την περίπτωση συνασπισμού κομμάτων. «Είναι ένας εκλογικός νόμος που ενισχύει το δικομματισμό» παραδέχτηκε ο υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος.

Πάντως, ο νέος εκλογικός νόμος δεν εξασφάλισε τις 200 ψήφους που απαιτεί το Σύνταγμα προκειμένου να ισχύσει στις επόμενες εκλογές, οπότε αυτές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Το νέο εκλογικό σύστημα θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, αλλά ο νόμος, που κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση ως αντισυνταγματικός και καλπονοθευτικός, παράγει ήδη πολιτικά αποτελέσματα, αν και είναι νωρίς για να έχει ξεκαθαριστούν. Η ίδια η σπουδή της κυβέρνησης να αλλάξει τον εκλογικό νόμο μόλις έξι μήνες μετά την εκλογή της παρουσιάζει πολιτικό ενδιαφέρον αναφορικά με το ποιες πραγματικά είναι οι προθέσεις Μητσοτάκη.

Οι συσχετισμοί στη Βουλή

Ο εκλογικός νόμος προωθήθηκε ως το κατ’ εξοχήν πεδίο σύγκλησης ΝΔ - ΚΙΝΑΛ για να καταλήξει τελικά σε απόκλιση με την ακροδεξιά Ελληνική Λύση να είναι το μόνο κόμμα που  στήριξε την ολική επαναφορά της ενισχυμένης αναλογικής, προσβλέποντας, αν και εφόσον ξαναμπεί στη Βουλή, να αποτελεί έναν εν δυνάμει κυβερνητικό εταίρο για το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στη μετακίνηση της Ελληνικής Λύσης που στην αρχή είχε δηλώσει αντίθετη στην αλλαγή του εκλογικού νόμου έπαιξε σίγουρα ρόλο και η απόφαση του ΚΙΝΑΛ να τον καταψηφίσει. Πρόκειται για μια πολιτική απόφαση που από την Κουμουνδούρου εκλαμβάνεται ως «μερικός έστω απογαλακτισμός» του ΚΙΝΑΛ από την ΝΔ, κάτι που κατά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει και ορίζοντες για τη δημιουργία προοδευτικών συγκλίσεων και ενδεχομένως συνεργασιών.

Ο νέος εκλογικός νόμος

Ο νέος εκλογικός νόμος καταργεί το σύστημα της απλής αναλογικής και καθιερώνει το κλιμακωτό μπόνους για το πρώτο κόμμα, εφόσον βέβαια υπερβεί ή είναι ίσο του 25% που είναι η βάση. Σε αυτή την περίπτωση, θα λάβει μπόνους 20 έδρες ενώ οι υπόλοιπες 280 θα κατανεμηθούν αναλογικά στα κόμματα. Πάνω από το 25% και για μισή μονάδα το πρώτο κόμμα θα παίρνει μπόνους μια έδρα επιπλέον ενώ το μάξιμουμ που είναι οι 50 έδρες θα πηγαίνουν εάν το ποσοστό του πρώτου κόμματος φτάσει στο 40%.

Το μπόνους και ο συνασπισμός κομμάτων

Για τον συνασπισμό κομμάτων προβλέπεται ότι ο συνασπισμός κομμάτων που εκλέγεται στην πρώτη θέση παίρνει το μπόνους μόνο αν ο μέσος όρος της δύναμης των κομμάτων που τον απαρτίζουν είναι μεγαλύτερος από τη δύναμη του αυτοτελούς κόμματος που συγκέντρωσε τον μεγαλύτερο αριθμό έγκυρων ψηφοδελτίων.

Η πρόβλεψη αυτή, ακριβώς ήταν που αποτέλεσε πεδίο σύγκλισης του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ με τα δυο κόμματα να καταθέτουν ενστάσεις αντισυνταγματικότητας. Πρόκειται ουσιαστικά για την επαναφορά της διάκρισης μεταξύ αυτοτελούς κόμματος και συνασπισμού κομμάτων, για την οποία και στο παρελθόν έχει ασκηθεί έντονη κριτική ως προς την συνταγματική της ευστάθεια.

Ο διαχωρισμός μεταξύ αυτοτελούς κόμματος και συνασπισμού κομμάτων πρωτοκαθιερώθηκε το 1958, με σκοπό τότε τον αποκλεισμό της ΕΔΑ από τη Β’ Κατανομή. Έκτοτε η διάκριση αυτή παρέμεινε σε όλους τους εκλογικούς νόμους μέχρι το 1981, καταργήθηκε δύο φορές από το ΠΑΣΟΚ (1985 και 2004) και επανήλθε σε ισάριθμες περιπτώσεις από τη Ν.Δ. (1990, 2008). Πρόβλεψη υπήρχε και στο νόμο Παυλόπουλου λειτουργώντας αποτρεπτικά ως προς τη δημιουργία συνασπισμών κομμάτων προκειμένου το πρώτο κόμμα να μη χάσει το μπόνους των 50 εδρών. Η πρόβλεψη αυτή καταργήθηκε στον εκλογικό νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που έφερε την απλή αναλογική.

Επιστροφή στον μονοκομματικό έλεγχο

«Η ΝΔ μας καλεί να εγκρίνουμε ένα εκλογικό σύστημα που μετατρέπει μια εκλογική μειοψηφία σε μονοκομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία», σημείωσε στη Βουλή, ο Γιώργος Καμίνης, από το ΚΙΝΑΛ, συνοψίζοντας πάντως με ένα τρόπο, το δεύτερο μεγάλο σημείο κριτικής που ασκείται στον εκλογικό νόμο Θεοδωρικάκου.

Δηλαδή ότι αυτό που επιχειρεί είναι μια επιστροφή στο νόμο Παυλόπουλου με απώτερο σκοπό την επιστροφή στις ισχυρές μονοκομματικές πλειοψηφίες. Ο νέος νόμος δίνει αυτοδυναμία - σύμφωνα με τους εκλογικούς αναλυτές - με ένα ποσοστό κοντά στο 36% - ανάλογα και με το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής - ενώ το μπόνους δημιουργεί ένα μεγάλο χάσμα εκπροσώπησης μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος, οδηγώντας έτσι σε μονοκομματικό έλεγχο της Βουλής.

Η στόχευση Μητσοτάκη

Η συζήτηση του εκλογικού νόμου στη Βουλή επανέφερε στο προσκήνιο το σενάριο για πρόωρες διπλές εκλογές και μάλιστα άμεσα, με απώτερο στόχο του Κυριάκου Μητσοτάκη, να «καεί» η απλή αναλογική στην πρώτη αναμέτρηση και στην δεύτερη να εξασφαλίσει η ΝΔ μια καθαρή τετραετία. Το σενάριο αυτό βρίσκεται στα συρτάρια του πρωθυπουργού από την πρώτη ημέρα της εκλογής του, εξάλλου το έχει ομολογήσει και ο ίδιος σε δημόσιες δηλώσεις του.

Σε απάντηση της οξείας κριτικής που έγινε από την αντιπολίτευση, από την κυβέρνηση έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι ο εκλογικός νόμος ήρθε σε ουδέτερη συγκυρία και τα περί εκλογικού αιφνιδιασμού δεν υφίστανται. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε από το Νταβός να επαναλάβει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Ωστόσο, το χαρτί δεν έχει καεί. Υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που ναι μεν διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει πιθανότητα πρόωρων εκλογών, ωστόσο, όπως τονίζουν κανείς δεν μπορεί να τις αποκλείσει με απόλυτη βεβαιότητα.

Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εκτίμησε ακριβώς ότι η κυβέρνηση σπεύδει να αλλάξει τον νόμο, γιατί σχεδιάζει να καταφύγει σύντομα σε πρόωρες εκλογές. Προειδοποίησε, ωστόσο, ότι κάτι τέτοιο δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα συμβεί. Κι αυτό διότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. «Μην είστε σίγουροι ότι δεν θα προκύψει κυβερνητική λύση, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η λύση δεν θα εμπεριέχει τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξάλλου υπενθύμισε ότι η τελευταία φορά που επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο ήταν στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Υπενθυμίζεται ότι ο εκλογικός νόμος του 1990 που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στις αρχές της τετραετίας ήταν εκείνος που εξασφάλισε στο ΠΑΣΟΚ 11 χρόνια στην κυβέρνηση.

Στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι ακόμη κι αν γίνουν πρόωρες εκλογές δεν αποκλείεται να προκύψει μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ - ίσως και του ΜΕΡΑ25, επίσης εάν ξαναμπεί στην Βουλή - και να μην υπάρξει δεύτερη προσφυγή στις κάλπες με τον νόμο Θεοδωρικάκου. Έτσι θα επιχειρήσουν νέο άνοιγμα στις «προοδευτικές δυνάμεις» για κυβερνητική συνεργασία, «παρά τις υπαρκτές διαφορές».

Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πήγαινε σε πρόωρες κάλπες είναι ότι παρά το «μαγείρεμα» με τον εκλογικό νόμο, στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι είναι άτοπο να ελπίζουν σε ποσοστό αυτοδυναμίας αν γίνουν εκλογές μετά από τέσσερα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες δεν παύει και πάλι να αποτελεί κίνηση με ρίσκο. Μετά την αλλαγή του εκλογικού νόμου μένει να φανεί αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πάρει και πότε αυτό το ρίσκο. 

πηγή

Η κ. Κεραμέως και οι επιχειρηματίες [της]

γράφει ο  Γιώργος Σταματόπουλος

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της υπουργού Παιδείας, η «πολιτική» της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Παιδεία κατισχύει αυτής της εθνικής -ποιο ανεξάρτητο κράτος και ποιο ελληνικό Σύνταγμα, ο καπιταλισμός να είναι καλά, αυτός που ξέρει πού πρέπει να πάνε οι πόροι και ποιοι θα τους διαχειριστούν. Να σου ξαφνικά κάποια κολέγια που διεκδικούν, ελέω υπουργού, ισοτιμία με τα ελληνικά πανεπιστήμια, παρέχοντας αμφιβόλου ποιότητας παιδεία και εχέγγυα για εισδοχή στην αγορά εργασίας, αλλά και στην ακαδημαϊκή κοινότητα -ποιος δίνει πια σημασία [και αυτό είναι δυστύχημα] στο τι επικρατεί στην ανθρωπότητα... Τα ιδιωτικά συμφέροντα των επιχειρηματιών να είναι καλά, αυτά τα οποία υπηρετεί με σθένος και αποφασιστικότητα η κυρία Κεραμέως.

Η υπουργός αυτή, κοντός ψαλμός, θα αποδειχτεί μια κενή πολιτισμού και παιδείας πολιτικός, που ουδέποτε ένιωσε στο πετσί της την ιδιαιτερότητα του ελληνικού πολιτισμού [ιδιαιτερότητα όχι κατ’ ανάγκην θετική], ούτε είναι σε θέση να συμμεριστεί την αγωνία των Ελληνοπαίδων να κατακτήσουν μια θέση στα πανεπιστήμια υποδυόμενοι τους ψιττακούς της μόρφωσης -μέγα βασανιστήριο για τους μαθητές, για τους υποψήφιους φοιτητές. Η αντιπολίτευση, διά του Νίκου Φίλη, καταγγέλλει τις αλχημείες της υπουργού [«απόκρυψη εγγράφων και αλληλογραφίας, η γνωστοποίηση των οποίων θα οδηγούσε πιθανότατα ακόμη και τους βουλευτές της πλειοψηφίας να αντιδράσουν στις άθλιες μεθοδεύσεις της»]. Καλεί δε την ερίτιμο να αποσύρει το εκτρωματικό, όπως το χαρακτηρίζει, άρθρο 50, διότι, αν επιμείνει, θα επιβεβαιώσει ότι είναι η ίδια προσωπικά «μεσίτρια συμφερόντων των κολεγίων και πωλήτρια αγορασμένων και κίβδηλων πανεπιστημιακών τίτλων». Βαριές κουβέντες, αλλά δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί της κυρίας Κεραμέως.

Είπαμε να είμαστε υπέρ της αριστείας, αλλά προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω, διότι αυτό σημαίνει η εξίσωση τίτλων των κολεγίων με αυτά των ελληνικών πανεπιστημίων. Η κυρία υπουργός θα αναδείξει σύντομα τις ανισότητες που φέρει ο φιλελευθερισμός, τόσο στη δομή του όσο και στην εφαρμογή του από απροβλημάτιστους και άσφαιρους τεχνοκράτες τής κακιάς ώρας. Η ακραία εξειδίκευση των φοιτητών και η σύνδεση των πανεπιστημιακών σπουδών με την αγορά εργασίας είναι δουλεία, και ας λένε άλλα οι υπερασπιστές αυτού του συστήματος.

Και ας μη γίνει λόγος για τις ανώτερες σπουδές εν γένει -αυτό κι αν είναι δουλεία, μια και απουσιάζει η κριτική προσέγγιση της γνώσης και της μάθησης, εκείνου εκεί του «πράγματος» που οι παλιότεροι το ονόμαζαν παιδεία. Δεν περιμέναμε βεβαίως να σταθεί σε τέτοια ζητήματα μια υπουργός μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης, αλλά, όταν μιλάνε για αριστεία, να ξέρουν για τι μιλάνε, τι ακριβώς είναι η αριστεία και πώς επιβάλλεται στην εκπαίδευση. -Το θέμα είναι να θέτεις προβλήματα, όχι να λύνεις προβλήματα, το δεύτερο μπορούν να το κάνουν κι οι γάτες, αν εκπαιδευτούν [οι πίθηκοι έστω -τι να λέμε].

Τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν είναι το παν· μπορεί να κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά των κυβερνώντων, αυτό όμως, η εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων, δεν σημαίνει ότι συνιστά κοινωνική πολιτική, ότι είναι κάποια λύση στα θολά νερά της εκπαίδευσης [και της παιδείας]· αντιθέτως, μεγεθύνουν τα προβλήματα και καθιστούν ταξική την επαγγελματική αποκατάσταση -εάν αυτό είναι κατανοητό από τους υπερασπιστές του αφελώς επικίνδυνου φιλελευθερισμού.

Η θρησκεία των όπλων

Του Παντελή Μπουκάλα

Θα πίστευε κανείς, βλέποντάς τους πάνοπλους στις φωτογραφίες και στα βίντεο, πως βγήκαν στους δρόμους ακούγοντας σε κάποια ραδιοφωνική εκπομπή, σαν την αλησμόνητη του Ορσον Ουέλς, ότι ο πλανήτης κινδυνεύει να πέσει στα πλοκάμια βδελυρών εξωγήινων. Τίποτε τέτοιο. Ούτε Αρειανοί ούτε καν οι πατροπαράδοτοι κομμουνιστές. Απλώς στο Ρίτσμοντ ζώστηκαν τ’ άρματα για να πολεμήσουν συμβολικώς τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι στο μυαλό όσων μοιράζονται τη λογική του Ντόναλντ Τραμπ είναι το Απόλυτο Κακό: εξωγήινοι κομμουνιστές.

Υπάρχουν, άλλωστε, από παλιά αναλύσεις ντετερμινιστικού χαρακτήρα που επιμένουν ότι, αν κυκλοφορούν εκεί έξω υπερπροηγμένα νοήμονα όντα, θα έχουν οδηγηθεί νομοτελειακά σε κάποια μορφή αταξικής κοινοκτημοσύνης. Με κριτήριο όσα συμβαίνουν στον πλανητάκο μας, οι νομοτέλειες αυτού του είδους αφορούν κάποιο παράλληλο σύμπαν.

Τη διαδήλωση στη Βιρτζίνια υπέρ της οπλοκατοχής την διοργάνωσαν ακροδεξιές ομάδες και την πατρονάρισε –όπως οτιδήποτε φιλειρηνικό, σε κάθε γωνιά του πλανήτη– το πανίσχυρο λόμπι των οπλοβιομηχάνων, γενναίων χρηματοδοτών του Αμερικανού προέδρου. Σύνθημά τους: «Τα όπλα σώζουν ζωές». Είναι δηλαδή κάτι επωφελώς ακίνδυνο, σαν τη ζώνη στο γιωταχί. Οπως δήλωσε μάλιστα κάποιος διαμαρτυρόμενος, «η οπλοφορία είναι συνταγματικό μας δικαίωμα που μας παραχωρήθηκε από τον Θεό». Ισως εννοούσε τον Αρη του ελληνικού δωδεκάθεου, τον Οντιν ή κάποια θεότητα των κόμικ.

Ενας θεός ξέρει. Εστω κι έτσι, πάντως ξεκαθάρισε προς κάθε διεκδικητή του προνομίου ότι ο περιούσιος λαός είναι ο αμερικανικός. Δίπλα του, άλλος διαδηλωτής εξηγούσε πως οι ΗΠΑ δημιουργήθηκαν διά των όπλων, άρα οι Αμερικανοί οφείλουν και δικαιούνται να είναι αιωνίως ένοπλοι. Αν τα πήγαινε κάπως καλύτερα με την ιστορία απ’ ό,τι με τη γεωγραφία (πρόσφατα ούτε ο ένας στους πέντε Αμερικανούς δεν πέτυχε πάνω στον χάρτη την ήπειρο έστω του Ιράν), θα ήξερε ότι πάμπολλα κράτη δημιουργήθηκαν διά των όπλων. Πουθενά αλλού, όμως, δεν προβάλλουν τη γένεσή τους σαν άλλοθι της οπλοκατοχής.

Τι θέλουν οι «αντιαμερικανοί» Δημοκρατικοί; Να μην πουλιούνται γεμιστήρες με πάνω από δέκα σφαίρες και να μην μπορεί κάποιος να αγοράζει πάνω από ένα όπλο τον μήνα. Δώδεκα τον χρόνο δηλαδή. Αίσχος. Εξ ου και το επαναστατικό τουίτ του Ντόναλντ Τραμπ: «Το Δημοκρατικό Κόμμα κάνει τα πάντα για να μας στερήσει τα δικαιώματά μας. Φροντίστε να μη συμβεί αυτό. Ψηφίστε Ρεπουμπλικανούς». Κανένας εξωγήινος εκεί ψηλά ακούει; Κανένας θεός;

  

Οσα σπέρνει ο άνεμος

γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

Τεράστια ανθρώπινη αλυσίδα, που κάλυψε απ’ άκρου εις άκρον την πόλη ίσαμε την είσοδο του λιμανιού, σχημάτισαν προχθές οι κάτοικοι της Τήνου, διατρανώνοντας την αντίθεσή τους στην εγκατάσταση θηριωδών ανεμογεννητριών στο νησί, οι οποίες θα αλλοιώσουν το φυσικό ανάγλυφο και θα προκαλέσουν ολέθρια περιβαλλοντική καταστροφή. Στην παντηνιακή απεργία, που οργανώθηκε από τη δημοτική αρχή και το σύνολο των φορέων, έδωσαν το «παρών» άτομα κάθε ηλικίας και επαγγέλματος. Εκλεισαν γραφεία, υπηρεσίες, εργαστήρια, καταστήματα. Μηνύματα συμπαράστασης από μικρότερα και μεγαλύτερα νησιά των Κυκλάδων έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό. Ας αφουγκραστούμε, όμως, την αγωνία των πολιτών, όπως εκφράζεται σε χαρακτηριστικό κείμενό τους:

Η Τήνος είναι τόπος με ανθρώπινο μέτρο. Από τις πεζούλες και τα μονοπάτια μέχρι τ’ αλώνια και τους περιστερώνες της, η μόνη δύναμη που διαμόρφωσε το τοπίο της αιώνες τώρα ήταν τα ανθρώπινα χέρια και ο άνεμος. Τα στοιχεία της συνυπήρχαν αρμονικά δεμένα μεταξύ τους και το πάντρεμά τους αυτό διαμόρφωσε τη μοναδική λιτότητα και την αυστηρή ευγένεια του τηνιακού τοπίου.

Να γιατί η Τήνος έχει εγγραφεί στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο, το 2015 για τη μαρμαροτεχνία της και το 2018 για την ξερολιθιά της. Οσοι ζούμε εκεί το γνωρίζουμε. Οσοι επισκέπτονται τον τόπο μας το βιώνουν. Σήμερα η πολιτιστική κληρονομιά αιώνων απειλείται να αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα από τη στρεβλή αντίληψη της ανάπτυξης. Ανεμογεννήτριες ύψους ακόμα και πάνω από 120 μέτρα έχει δρομολογηθεί να τοποθετηθούν σε διάσπαρτα σημεία του νησιού.

Ομως, παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα των κατοίκων και των φορέων, συμπεριλαμβανομένης της δημοτικής αρχής, έχουν ταχθεί και εμπράκτως ενάντια στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου, το έργο ήδη προχωράει. Ο θυμός μας είναι δικαιολογημένος. Η αποφασιστικότητά μας να υπερασπίσουμε τον τόπο μας, αδιαπραγμάτευτη.

Συστρατεύονται οι κάτοικοι του πανέμορφου νησιού, αλλά απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων. Σημειωτέον ότι ανεμογεννήτριες παρόμοιου μεγέθους ξεπερνούν τέσσερις φορές το ύψος του Λευκού Πύργου της Σαλονίκης και το μπετόν που τοποθετείται στη βάση τους είναι όσο χρειάζεται για να ανεγερθεί μια πενταώροφη πολυκατοικία. Αφήνω κατά μέρος τους δρόμους που διανοίχτηκαν παράνομα ώστε να μπορούν να προσεγγίσουν τα βαριά μηχανήματα. Οι ανεμογεννήτριες, επίσης, λειτουργούν ως ανεμιστήρες που στεγνώνουν την ατμόσφαιρα με καταστροφικές συνέπειες για το μικροκλίμα, αφού η υγρασία του εδάφους συντηρεί τη χλωρίδα και τον υδροφόρο ορίζοντα. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν είναι πάντα φιλικές προς το περιβάλλον.

      

Οκ, κε Καθηγητά. Ας μιλήσουμε για εθνική ενότητα

γράφει ο Βαγγέλης Γέττος   

Είχα τη χαρά -και το εννοώ- να έχω τον Υπουργό Επικρατείας κ. Γεραπετρίτη καθηγητή στο Συνταγματικό Δίκαιο κατα το 1ο εξάμηνο του 1ου έτους στη Νομική Αθήνας. Το ετοιμόρροπο, γηπεδικών διαστάσεων αμφιθέατρο Σαριπόλων, κατακλυζόταν ασφυκτικά όχι μόνο από συνεπείς φοιτητές αλλά και νεαρούς/ές κάθε ιδεολογικής απόχρωσης, διψασμένους/ες για δημοσιολογικές και πολιτικές διαμάχες στις οποίες προσέφερε έδαφος ο τότε λέκτορας. Και οφείλω να ομολογήσω ότι τον ξεχώριζα για την οξυδέρκεια και τη νηφαλιότητά του παρά τις ήδη γνωστές σχέσεις του με την τότε κυβέρνηση Καραμανλή.

Λοιπόν, σηκώνω ξανά το χέρι, 15 χρόνια μετά κε Καθηγητά για να ζητήσω το λόγο και να σας πω το εξής: ας μιλήσουμε για εμφυλίους, για εμφυλιακό κλίμα, για εθνικούς διχασμούς και πολέμους, για όσα τέλος πάντων αναφέρατε ότι προκάλεσε τον 20 αιώνα η απλή αναλογική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ας μιλήσουμε για την καπήλευση του πιο γνήσιου αντιπροσωπευτικού συστήματος που εμπνεύστηκαν οι νομοθέτες της νεωτερικότητας, σε μια προσπάθεια να αγγίξουν το μεγαλείο της αδιαμεσολάβητης αθηναϊκής δημοκρατίας. Ας μιλήσουμε – ανοιχτά όμως και χωρίς σοφιστείες που θα έπειθαν μόνο πρωτοετείς ΔΑΠίτες- για το ποιός προκάλεσε την κρίση της Βαϊμάρης.

Μιας που αναφερθήκατε στον Εμφύλιο: άραγε η απλή αναλογική προκάλεσε τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο που κόστισε τη ζωή σε 30.000 Έλληνες, διπλάσιους από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο;

Μιας που αναφερθήκατε στην πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Άραγε η απλή αναλογική πέταξε το πτώμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπνεχτ στο κανάλι του ποταμού Spree στο Βερολίνο;

Όταν η Δεξιά μιλά για εθνική ενότητα, αποφυγή κλίματος εθνικού διχασμού και τα ρέστα, το μόνο που πετυχαίνει είναι να ακούγονται τα γέλια των νεκρών και ζωντανών ιστορικών. Κι επειδή η πολιτική δεν είναι μόνο προνόμιο του πορφυρογέννητου κου Γεραπετρίτη αλλά και όλων ημών των κοινών θνητών, αναρωτιέμαι: δεν του περνάει καν από το μυαλό το πώς ένα αναλογικό σύστημα μπορεί να επηρεάσει θετικά την εθνική ενότητα για την οποία τόσο κόπτεται;

Και επειδή στους καιρούς που ζούμε, οφείλουμε να μιλάμε ανοιχτά, σε μία ενδεχόμενη κρίση με την Τουρκία, το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα κληθεί να συνασπιστεί. Αυτό πως θα γίνει; Με μειοψηφικές κυβερνήσεις που τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις (βλ. τουρκολιβυκό σύμφωνο) ή με έναν λαό που θα έχει εκπαιδευτεί στην συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων και την κρίσιμη στιγμή θα δώσει νομιμοποίηση σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα αποτρέψει μια εθνική καταστροφή; Γιατί αυτό ακριβώς κάνει η απλή αναλογική: εκπαιδεύει τον λαό στην αληθινή αντιπροσώπευση, στην ανόθευτη συμμετοχή του στα κοινά, στην εκ μέρους του συνειδητοποίηση της πολυεπίπεδης δυναμικής που του παρέχει ένα σύγχρονο πολίτευμα Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Και επειδή λοιπόν η εκπαίδευση του λαού στην αληθινή δημοκρατία είναι που πονάει την κυβέρνηση, ας εμπλουτίσουμε το μάθημα ιστορίας που μας προσέφερε γενναιόδωρα ο – χωρίς ψήφο –  Υπουργός Επικρατείας. Κάθε φορά που η Δεξιά βρέθηκε να παίζει χωρίς αντίπαλο, η Ελλάδα σύρθηκε σε τραγικές εθνικές ταπεινώσεις. Η κυβέρνηση Γούναρη μαζί με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, αφού συνέτριψαν τον Βενιζέλο στις εκλογές του 1920, προκάλεσαν την Μικρασιατική Καταστροφή. Η αποστασία του 1965 με ηγέτη τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κατέληξε, μέσω της Χούντας που προσκλήθηκε στο σαλόνι της εξουσίας, στην κατάληψη του 38% της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα. Η Δεξιά με όλες της τις παραφυάδες υποδαύλισε το εθνικιστικό παραλήρημα των αρχών της δεκαετίας του 1990 που έριξε την Βόρεια Μακεδονία στην αγκαλιά της Τουρκίας και του UCK.

Έτσι λοιπόν, επειδή τα εκλογικά συστήματα είναι απλά ένας κανόνας του παιχνιδιού, αν ο παίκτης είναι φαύλος, τότε και ο κανόνας θα ακυρωθεί. Την απλή αναλογική την εξευτέλισαν όσο περνούσε από το χέρι τους τα κεντροδεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Γηραιάς Ηπείρου και όχι η Αριστερά που έδωσε το αίμα της για την ακώλυτη αντιπροσώπευση όλων των ιδεολογικών τάσεων των ευρωπαϊκών λαών.

Αλλά η ώρα πέρασε και το μάθημα τελείωσε. Ξέρετε κάτι κε Καθηγητά; Η διάλεξή σας εχθές έκανε τους παλιούς σας φοιτητές να γελούν. Και αυτό η παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα το ονομάζει με μία μόνο λέξη: κατάντια.

Χιλιάδες αποζημιώσεις από τη Bayer για το καρκινογόνο ζιζανιοκτόνο Roundup

Σε μια προσπάθεια να διευθετήσει δεκάδες χιλιάδες αγωγές για το ζιζανιοκτόνο Roundup, η Bayer είναι έτοιμη να επιλύσει εξωδικαστικά αμέτρητες υποθέσεις, με αποζημιώσεις που ίσως αγγίξουν τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια.  

Όπως μεταδίδει το Bloomberg, δικηγόροι της Bayer αποκάλυψαν πως η εταιρεία προετοιμάζεται να καταβάλει, αθροιστικά, 8 δισεκατομμύρια δολάρια για την αποζημίωση καταναλωτών που διαγνώστηκαν με καρκίνο και έχουν ήδη καταθέσει αγωγές, ενώ άλλα δύο δισεκατομμύρια δολάρια προορίζονται για τυχόν μελλοντικές αγωγές.  

Οι ενάγοντες ισχυρίζονται πως η έκθεσή τους στο ζιζανιοκτόνο τους προκάλεσε συγκεκριμένους τύπους καρκίνου την ίδια ώρα που η Bayer επιμένει ότι το Roundup δεν είναι καρκινογόνο. Ωστόσο οι ενάγοντες παραπέμπουν σε μελέτες που συνδέουν την ουσία γλυφοσάτη με το λέμφωμα non-Hodgkin's.   Το ζιζανιοκτόνο το παρήγαγε ο όμιλος αγροχημικών Monsanto που εξαγοράστηκε από την Bayer. Όταν έγινε η εξαγορά έναντι 63 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η μετοχή της Bayer είχε πέσει κατά 23% αλλά μετά τη χθεσινή ανακοίνωση για πιθανό εξωδικαστικό συμβιβασμό, η μετοχή της εταιρείας ενισχύθηκε έως και κατά 3,9%, αγγίζοντας τα υψηλότερα επίπεδα από τον Οκτώβριο. 

Ο αριθμός των αγωγών σχετικά για το Roundup αυξήθηκε κατακόρυφα, μετά από μία ακόμα δικαστική απόφαση που επιδίκασε σε ενάγοντες σχεδόν 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Πολλές από τις δίκες που είχαν προγραμματιστεί για αυτόν τον μήνα εναντίον της Bayer αναβλήθηκαν στα πλαίσια των συζητήσεων για εξωδικαστικούς συμβιβασμούς ενώ άλλες ξεκίνησαν μέσα στην εβδομάδα.  

Ο Ken Feinberg επικεφαλής μεσάζων για αυτές τις υποθέσεις, εκτιμά πως η Bayer μπορεί να επιλύσει εξωδικαστικά ακόμα και 85.000 υποθέσεις μέσα σε έναν μήνα. Ωστόσο ο Chris Loder, εκπρόσωπος της εταιρείας στην Αμερική, λέει πως ο αριθμός αυτός είναι απλώς μια εκτίμηση του Feinberg και ο αριθμός των υποθέσεων που έχουν αναφερθεί παραμένει «σημαντικά χαμηλότερος των 50.000».  

Πηγή: Bloomberg via www.lifo.gr   

1,3 εκατομμύρια Γάλλοι εργαζόμενοι στους δρόμου

1,3 εκατομμύρια Γάλλοι κατέβηκαν σήμερα στους δρόμους, σύμφωνα με το CGT, για να διαμαρτυρηθούν στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που προωθεί ο Macron. Νέες διαδηλώσεις ανακοινώθηκαν από τα συνδικάτα για τις 29 Ιανουαρίου.

Την 51η ημέρα των κινητοποιήσεων, η Inter (CGT, FO,  Solidaires, FSU και οι οργανώσεις της νεολαίας) ζήτησε «τη μέγιστη κινητοποίηση» και δήλωσε ότι θα «συνεχίσει και θα επεκτείνει τις δράσεις». Στη France2, ο Philippe Martinez, γενικός γραμματέας της CGT, ορκίστηκε να «κρατήσει μέχρι την απόσυρση» της μεταρρύθμισης.