Δευτέρα 7 Ιουνίου 2021

«Νόμος», «τάξη» και… κράτος

 


γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Η κυβέρνηση πληρώνει μεταχρονολογημένα την προεκλογική της υπεροψία, τότε που έκανε σημαία ότι «θα καθαρίσει τα Εξάρχεια σε μερικές βδομάδες» και ψηφοθηρούσε καλλιεργώντας τον φόβο, από τον οποίο θα απάλλασσε τους νοικοκυραίους αμέσως μετά την εκλογή της.

Σήμερα ο αρμόδιος υπουργός (Χρυσοχοΐδης) ομολογεί ότι υπάρχει πόλεμος του κράτους με το έγκλημα και πως ο κίνδυνος που συνεπάγεται αυτός ο πόλεμος δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αλλά την ίδια τη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

 

Άλλωστε το αίμα που χύνεται (ένα συμβόλαιο θανάτου κάθε δεκαήμερο) το τελευταίο διάστημα δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από κανένα επικοινωνιακό χαλί. Το οργανωμένο έγκλημα, όπως αληθώς παραδέχεται ο αρμόδιος υπουργός, έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε ανώτερο επίπεδο. Το μαύρο χρήμα ξεπλένεται και επενδύεται σε «νόμιμες» δραστηριότητες. Αφεντικά του υποκόσμου αποκτούν προσβάσεις στον «καλό κόσμο» και με τον παρά τους αγοράζουν επιρροή εκεί όπου (στη σφαίρα της πολιτικής και της διοίκησης) διαμορφώνονται οι αποφάσεις.

 

Κάτω από τα αφεντικά ένας στρατός μπράβων κάνει τη βρόμικη δουλειά καθαρίζοντας τα εμπόδια και τους ανταγωνιστές των «παντρόνε». Εκεί, στην πιάτσα, η μπόχα δεν κρύβεται ούτε από τα ακριβά κοστούμια ούτε από τις διασυνδέσεις των αθέατων «νονών», οι οποίοι κινούν τα νήματα και δίνουν τις εντολές για ξεκαθαρίσματα ή παρακολουθούν εκ του ασφαλούς τις αιματηρές μάχες των υπαξιωματικών τους για να ανέβουν ένα σκαλοπάτι στην ιεραρχία.

 

Υπ’ αυτήν την έννοια έχει δίκιο ο αρμόδιος υπουργός όταν σημειώνει ότι η μάχη με το έγκλημα αφορά τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, ωστόσο στην πράξη κάτι διαφεύγει από την οπτική του: η διασύνδεση του οργανωμένου εγκλήματος με τους θεσμούς του κράτους. Μόνο μέσα απ’ αυτήν τη διασύνδεση είναι δυνατή η «νομιμοποίηση» του μαύρου χρήματος, η εξασφάλιση της απαραίτητης προστασίας για να προχωρούν οι δουλειές και τελικά η παροχή ασυλίας στα κυκλώματα που θησαυρίζουν από ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, πορνεία, τοκογλυφία και πάει λέγοντας…

 

Όσο η (όποια) κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα «αφεντικά» που κινούνται δίπλα της, τόσο θα παρακολουθούμε σαν σε ταινία τις εκτελέσεις στη μέση του δρόμου κάποιων πρωτοπαλίκαρων, που δίνουν τις μεταξύ τους μάχες για ένα ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο χρήματος και εξουσίας στον κόσμο του εγκλήματος.

 

 

 

O χρεωμένοι πολίτες (θα) πτωχεύουν. Γιατί σιωπά ο Μητσοτάκης για την καταχρεωμένη ΝΔ;

 


γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Το 2016, με το που εξελέγη στην ηγεσία της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε ότι το κόμμα του είχε ένα μεγάλο πρόβλημα, ήταν καταχρεωμένο. Τότε χρωστούσε περί τα 200 εκατομμύρια ευρώ, όπως και το άλλο μεγάλο κόμμα της Μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ. Το πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη είναι γνωστό: έπαιρναν αφειδώς δάνεια από Τράπεζες με…εγγύηση την κρατική επιχορήγηση, κάτι σαν αέρα κοπανιστό, αλλά δεν είναι του παρόντος αυτό.

 

Τότε, λοιπόν (2016), ο νέος αρχηγός της ΝΔ παραδέχτηκε το πρόβλημα και ανακοίνωσε ένα φιλόδοξο «σχέδιο εξυγίανσης» των οικονομικών του κόμματος. Μεταξύ άλλων, μείωση του προσωπικού, μετακόμιση σε άλλα γραφεία για μικρότερο ενοίκιο και άλλα, που προβλήθηκαν εντυπωσιακά. Μάλιστα, τότε οι δικοί του έλεγαν ότι ήθελε να εκπέμψει το μήνυμα, ότι νοικοκυρεύοντας τα οικονομικά του κόμματος, θα ακολουθούσε το νοικοκύρεμα και του κράτους, προφανώς από τους «σπάταλους» και «κρατιστές» ΣΥΡΙΖΑίους, που προηγήθηκαν στην κυβέρνηση.

 

Δυο χρόνια αργότερα (2018) σε μια συνέντευξή του (ANT1) είχε ανακοινώσει και το πώς θα αποπληρώνονταν αυτά τα χρέη Όπως είχε πει, η ΝΔ είχε εγγράψει 155.000 νέα μέλη, τα οποία θα έδιναν ένα ευρώ το μήνα(«έναν εσπρέσο το μήνα»!), ήτοι 12 ευρώ το χρόνο και…ιδού η λύση.

 

Έψαξα και βρήκα όσα χαριτωμένα είχε πει τότε και σας τα παραθέτω:

 

ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ(μεταφέροντας ερώτηση τηλεθεατή): «Ωραία τα λέει ο Πρόεδρος για την επόμενη μέρα στην οικονομία, αλλά το κόμμα του χρωστάει δάνεια. Έχει το ίδιο οικονομικό πρόβλημα και φαίνεται ότι δεν έχει καταφέρει η Νέα Δημοκρατία να μαζέψει τα δάνειά της και να τα εξυπηρετεί».

 

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πράγματι, η Νέα Δημοκρατία έχει πολλά δάνεια. Προϊόν μιας άλλης εποχής, όπου πράγματι υπήρχε μία πολιτική τα κόμματα να μπορούν να δανείζονται, με ενέχυρο μελλοντικές κρατικές ενισχύσεις. Αυτή η πρακτική δεν υπάρχει πια σήμερα. Αυτήν την κατάσταση κληρονόμησα. Τι έκανα εγώ για τα οικονομικά της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χατζηνικολάου; Περιόρισα τις λειτουργικές δαπάνες του Κόμματος κατά 70%. Επαναλαμβάνω, κατά 70%. Παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις, μαζεύοντας, όμως, τα οικονομικά της Νέας Δημοκρατίας. Έκανα και κάτι άλλο, όμως. Απευθύνθηκα στον απλό νεοδημοκράτη. Και τους είπα «ελάτε να στηρίξετε το κόμμα μας, με μία ετήσια συνδρομή, για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα σε μια δύσκολη συγκυρία». Και οι νεοδημοκράτες, κ. Χατζηνικολάου, ανταποκρίθηκαν σ’ αυτήν την προσπάθεια. Και έχουμε σήμερα 155 χιλ. νεοδημοκράτες, οι οποίοι δίνουν 12 ευρώ τον χρόνο, 1 ευρώ τον μήνα στην Νέα Δημοκρατία, έναν εσπρέσο τον μήνα, για να στηρίξουν οικονομικά το Κόμμα μας. Και δεν υπάρχουν πολλά κόμματα στην Ευρώπη τα οποία να έχουν αυτή την βάση για να μπορούν να εξαρτώνται οικονομικά πολύ περισσότερο από τα μέλη τους. Και θέλω να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου γι’ αυτήν την πολύ μεγάλη κίνηση. Έχω κάνει ό,τι περνάει από το χέρι μου, κ. Χατζηνικολάου, για να μπορέσω να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα. Και πληρώνουμε, χρησιμοποιούμε σχεδόν το σύνολο της κρατικής επιχορήγησης, για να εξυπηρετήσουμε τα παλιά μας δάνεια. Με άλλα λόγια, είμαι υπερήφανος για αυτό το οποίο έχουμε πετύχει, για να βάλουμε σε τάξη τα οικονομικά της Νέας Δημοκρατίας.

 

Τι ωραία, τι καλά. Αμ δε. Την Κυριακή(προχτές) η εφημερίδα «Δημοκρατία» αποκάλυψε, βασιζόμενη στον Ισολογισμό του κόμματος, ότι στη θητεία του σημερινού προέδρου της τα δάνεια της ΝΔ αυξήθηκαν κατά 118.000(!) εκατομμύρια, δηλαδή 30 εκατομμύρια το χρόνο! Και ότι το συνολικό ποσόν των οφειλών ανέρχεται πλέον στα 340 εκατομμύρια. Με βάση το σημερινό ρυθμό αποπληρωμής(με την κρατική επιχορήγηση που έχει εκχωρηθεί στις Τράπεζες), τα χρέη δεν θα εξοφληθούν ποτέ, αλλιώς σε…170 έτη! Ποιος ζει ποιος πεθαίνει.

 

Τα στοιχεία αυτά είναι συντριπτικά και προκλητικά. Αλλά… «έπεσε βαθειά σιωπή», όπως λέει και ο στίχος από το άσμα Μίμη Πλέσσα-Λευτέρη Παπαδόπουλου. Κάτι έγραψαν λίγες αντιπολιτευόμενες ιστοσελίδες, έβγαλε μια ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ και πάπαλα. Τσιμουδιά. Ουδείς-από την κυβέρνηση, από τη ΝΔ-αισθάνθηκε την ανάγκη να διαψεύσει ή να δώσει μια εξήγηση. Ουδείς.

 

Λοιπόν, επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Διότι είναι προκλητικό η κυβέρνηση να ψηφίζει νόμους για να πτωχεύουν ακόμα και φυσικά πρόσωπα που χρωστάνε, αλλά για το κόμμα της, που είναι καταχρεωμένο, να μην τρέχει τίποτα. Δεν γίνεται ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ να παρουσιάζονται σαν μεταρρυθμιστές και εξυγιαντές των δημόσιων οικονομικών στην καμπούρα των πολιτών και η δική τους κομματική καμπούρα να είναι γονατισμένη έως το πάτωμα και να παριστάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα. Αυτό είναι εμπαιγμός για τον απλό πολίτη, που αύριο μπορεί να χάσει το σπίτι ή την επιχείρησή του επειδή χρωστάει εκατό χιλιάρικα και ένα για κόμμα, που χρωστάει εκατοντάδες εκατομμύρια, να μην τρέχει τίποτα.

 

Και για να είμαστε πρακτικοί, επαναφέρω μια πρόταση που είχα κένει αρθρογραφώντας το 2018, τότε που και πάλι το θέμα ήταν στην επικαιρότητα, επειδή είχαν ασκηθεί ποινικές διώξεις εναντίον τραπεζικών στελεχών και υπευθύνων των κομμάτων για τα προκλητικά δάνεια.

 

Επειδή τα 200 εκατομμύρια που χρωστούσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (τότε, σήμερα της ΝΔ έχει εκτοξευθεί κι άλλο), δεν θα αποπληρωθούν ποτέ και τα κόμματα δεν είναι επιχειρήσεις, αλλά θεσμοί της δημοκρατίας και δεν γίνεται να κλείσουν, πρέπει να δοθεί θεσμική, διακομματική και ρεαλιστική λύση. Τα δάνεια να «κουρευτούν» και να υποχρεωθούν να πληρώσουν οπωσδήποτε τα υπόλοιπο μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Να ισχύσει, δηλαδή, ένας «νόμος Κατσέλη» και για χρέη των κομμάτων. Το είχε προτείνει τότε και ο προκλητικός Αδωνις Γεωργιάδης, αλλά τώρα σιωπά.

 

Κατανοώ ότι η λύση αυτή είναι προκλητική για τον απλό πολίτη ή επιχειρηματία και θα ξεσηκώσει αντιδράσεις. Αλλά δεν βλέπω άλλη. Τα 340 εκατομμύρια που χρωστάει η ΝΔ είναι αδύνατο να αποπληρωθούν, εκτός αν ο κ. Μητσοτάκης ζητήσει από τους πλούσιους φίλους του κόμματος να «τσοντάρουν».

 

Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, πάντως, δεν μπορεί να κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούσει. Υποσχέθηκε να εξυγιάνει τα οικονομικά του κόμματός του και έκανε το αντίθετο. Δεν μπορεί να σιωπά. Ας παραδεχτεί ότι απέτυχε και ας βγει μπροστά να προτείνει θεσμική λύση. Αν είναι ειλικρινής και σοβαρή, τα άλλα κόμματα έχουν υποχρέωση να βοηθήσουν, ώστε να λυθεί μια και καλή το πρόβλημα. Το ξαναλέμε: το μόνο δικαίωμα που δεν έχει είναι να (κάνει ότι) «αγνοεί» το θέμα και να σιωπά. Αυτό είναι περιφρόνηση για τον πολίτη-και τον νεοδημοκράτη.

 

Συν τοις άλλοις ισχύει αυτό που έχει πει ο Νίτσε: « Η σιωπή είναι χειρότερη. Ολες οι αλήθειες που αποσιωπούνται γίνονται δηλητηριώδεις».     

Ο Λαβύρινθος του Πήγασου

 


γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου

 

Νέα έκθεση τριών κορυφαίων οργανώσεων αποκαλύπτει το δαιδαλώδες επιχειρηματικό παρασκήνιο ίσως του πιο επικίνδυνου λογισμικού παρακολουθήσεων στον κόσμο. Η Ηλια Σιατίτσα, διευθύντρια νομικών υποθέσεων της Privacy International, μιλά στην «Εφ.Συν.» για τον αόρατο κατάσκοπο που μπορεί να βρεθεί και στο δικό σου κινητό.

 

Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη στιγμή που ο ισραηλινός στρατός δημιούργησε την περιβόητη Μονάδα 8200. Χρησιμοποιώντας αρχικά τον παλιό εξοπλισμό του Πενταγώνου, τα μέλη της μονάδας κατάφεραν να δημιουργήσουν μια υπηρεσία ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων που σήμερα θεωρείται ισάξια της αμερικανικής NSA. Αν και, επισήμως, στόχος της ήταν η προστασία από επιθέσεις εντός και εκτός των συνόρων, όπως εξηγούσε ο ερευνητής και συγγραφέας Σιρ Χέβερ, σύντομα η Μονάδα 8200 έλαβε και χαρακτηριστικά ενός τεράστιου μηχανισμού εκβιασμών.

 

«Καταγράφοντας τηλεφωνικές συνομιλίες και χρησιμοποιώντας κάμερες και βιομετρικά στοιχεία μπορούν να γνωρίζουν κάθε κίνηση που πραγματοποιεί ένας Παλαιστίνιος μέσα στη μέρα του» εξηγούσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Χέβερ. «Εάν παραδείγματος χάριν», συνέχιζε ο ίδιος, «γνωρίζουν ότι κάποιος συγγενής του είναι άρρωστος, μπορούν να τον εκβιάζουν ότι θα του κοπεί κάθε πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα. Εάν γνωρίζουν ότι είναι ομοφυλόφιλος, θα του πουν “εάν δεν μας δώσεις τις πληροφορίες που ζητάμε, θα σε αποκαλύψουμε”».

 

Τις τελευταίες δεκαετίες όμως η Μονάδα 8200 έχει μετατραπεί και σε εκκολαπτήριο εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Πρώην στελέχη της έχουν ιδρύσει σχεδόν πενήντα εταιρείες (με πιο γνωστή στην Ελλάδα τη Viber) που ειδικεύονται στην ψηφιακή ασφάλεια, τις τηλεπικοινωνίες αλλά και την κατασκοπία. Από το μεγάλο «σχολείο» της μονάδας 8200 ξεπήδησε πριν από μερικά χρόνια και η διαβόητη εταιρεία NSO, η οποία ανέπτυξε ένα από τα πιο εξελιγμένα προγράμματα για την παρακολούθηση κινητών τηλεφώνων.

 

«Το γνωστότερο προϊόν της εταιρείας» εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ή Ηλια Σιατίτσα, «είναι το λογισμικό κατασκοπίας Pegasus, το οποίο επιτρέπει στον χρήστη του να αποκτήσει έλεγχο ενός κινητού τηλεφώνου». Στέλνοντας ένα μήνυμα ή πραγματοποιώντας απλώς μια αναπάντητη βιντεοκλήση σε κάποια εφαρμογή, το Pegasus ελέγχει το μικρόφωνο, την κάμερα και το σύστημα γεωεντοπισμού (GPS) της συσκευής, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, μπορεί να καταγράφει και κάθε πάτημα στο πληκτρολόγιο (γεγονός που δίνει αυτομάτως πρόσβαση και σε όλους τους κωδικούς που χρησιμοποιούμε).

 

«H NSO», λέει η Ηλια Σιατίτσα, «υποστηρίζει ότι προσφέρει το λογισμικό της μόνο σε κυβερνήσεις και έτσι αποποιείται οποιασδήποτε ευθύνης για τη χρήση του». Οπως άρχισε να αποκαλύπτει όμως από το 2018 το ερευνητικό κέντρο Citizen Lab του Πανεπιστημίου του Τορόντο, η χρήση του Pegasus κάθε άλλο παρά περιορίζεται σε τρομοκράτες ή το οργανωμένο έγκλημα, που υποτίθεται ότι θα ήταν ο βασικός στόχος των παρακολουθήσεων. Στο Μεξικό το λογισμικό εντοπίστηκε σε δημοσιογράφους και ακτιβιστές που ερευνούσαν την τοπική μαφία και τα μεγάλα καρτέλ ναρκωτικών, ενώ πολύ πιο πρόσφατα το Pegasus βρέθηκε στα κινητά τηλέφωνα 36 δημοσιογράφων του Al Jazeera.

 

Το WhatsApp (ιδιοκτησίας του Facebook) έχει ήδη υποβάλει μήνυση στην NSO για την παραβίαση 1.400 λογαριασμών από το λογισμικό του, ενώ νομικά κινήθηκε και στενός συνεργάτης του δολοφονημένου από τη Σαουδική Αραβία Τζαμάλ Κασόγκι, που καταγγέλλει ότι το κινητό του χρησιμοποιήθηκε για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση του γνωστού δημοσιογράφου. Το Citizen Lab είχε αποκαλύψει ότι παρακολουθήσεις με το Pegasus πραγματοποιούνταν και στην Ελλάδα, αν και, όπως εξηγεί η Σιατίτσα, «δεν είναι σαφές από ποιον είχε χρησιμοποιηθεί το λογισμικό», εάν δηλαδή υπήρξε εμπλοκή των ελληνικών Αρχών ή εάν πραγματοποιούνταν παρακολουθήσεις από ξένες υπηρεσίες.

 

Την περασμένη εβδομάδα, πάντως, τρεις οργανώσεις, η Privacy International, η Διεθνής Αμνηστία και το Κέντρο Ερευνών Πολυεθνικών Επιχειρήσεων (SOMO), αποκάλυψαν μια ακόμη εντυπωσιακή πτυχή της υπόθεσης NSO. «Ανακαλύψαμε ότι η δομή της εταιρείας μοιάζει με έναν λαβύρινθο, ο οποίος δίνει στην NSO νομικά πλεονεκτήματα και διευκολύνει τις επενδύσεις και την ανάπτυξή της» μας εξηγεί η Ηλια Σιατίτσα. Τα ίχνη της εταιρείας χάνονται σε δεκάδες θυγατρικές και συνεργαζόμενες οντότητες που έχουν έδρα από τις Βρετανικές Παρθένους Νήσους και τα νησιά Καϊμάν μέχρι τη Βουλγαρία και την Κύπρο – δυο χώρες με ιδιαίτερη σημασία, καθώς μπορούν να λειτουργήσουν σαν κερκόπορτα για την Ευρωπαϊκή Ενωση.

 

Δαιδαλώδη είναι όμως και τα ίχνη όσων έχουν επενδύσει στην ισραηλινή εταιρεία κατασκοπίας. Μεταξύ άλλων, η έρευνα εντόπισε ακόμη και κρατικούς φορείς, όπως το συνταξιοδοτικό ταμείο του Νότιου Γιορκσάιρ στη Βρετανία και δυο ακόμη ταμεία συντάξεων στις ΗΠΑ. «Στόχος της έρευνας», λέει η κ. Σιατίτσα, «είναι να δείξουμε τους κινδύνους και την εταιρική ισχύ που χαρακτηρίζουν τον ευρύτερο κλάδο των εταιρειών παρακολούθησης».

 

Η περίπτωση της ισραηλινής NSO φαίνεται να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπου τα όρια ανάμεσα στις κρατικές και τις ιδιωτικές (ή παρακρατικές) παρακολουθήσεις έχουν χαθεί από καιρό.

    

Ο ΟΦΗ έδωσε το σήμα, το "π@δες" όμως ζει και βασιλεύει

 Ο ΟΦΗ έκανε το μπαμ στα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ξεγύμνωσε μεγάλες αλήθειες.



γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Ο Όφις, το Φίδι, ή Δράκων, υποδηλώνει το ενιαίο της ύλης, την απόλυτη ενότητα, την έννοια της ψυχής του κόσμου, δηλαδή το "πάν που περιβάλλει παν ό,τι παρέχει γένεση".

 

Εν προκειμένω, ένας άλλος Όφις, ο ΟΦΗ της Κρήτης, δαγκώνει ομοφοβικούς δίνοντας το σήμα της αποδοχής και της ορθής, απόλυτης ενότητας. Με αφορμή το #pridemonth, τον Μήνα Υπερηφάνειας που ξεκίνησε από την εξέγερση του Stonewall τον Ιούνιο του 1969, που ακολούθησε ως αντίδραση σε ξυλοδαρμούς έως σεξουαλικές επιθέσεις σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, η διοίκηση του κρητικού συλλόγου αποφάσισε να αλλάξει τα χρώματα του νέου σήματος σε εκείνα του rainbow, αναφέροντας:

 

"Στέλνουμε την αγάπη μας στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο! Πρέπει όλοι να αισθάνονται αγαπητοί και αποδεκτοί!".

Τόσο απλά, τόσο μάγκικα.   

Ναι, θα έλεγε κανείς πως αυτό το όμορφο μήνυμα είναι ταυτόχρονα και άκρως ουτοπικό για έναν χώρο που διέπεται από τοξικότητα. Θέλετε να βάλουμε κάτω και να θυμηθούμε τα ομοφοβικά συνθήματα που ανταλλάσσονται μεταξύ των φιλάθλων των ομάδων του τόπου σε όλα τα αθλήματα; Ο μέσος οπαδός γνωρίζει πως η πλειοψηφία των συνθημάτων που τραγουδιούνται, αφορούν τα "μόρια" ή τις σεξουαλικές προτιμήσεις των αντιπάλων της κερκίδας, ή τις οικογένειές τους, μανάδες, αδερφές, αδέρφια και πάει λέγοντας. Παρόμοιες "ευχές", "κατάρες" και σεξιστικές ιαχές καταγράφηκαν και κάτω από την ανάρτηση του ΟΦΗ αλλά και κάτω από την κοινοποίηση της είδησης στα περισσότερα site της χώρας. Τα σχόλια αυτά δεν ήταν η πλειοψηφία, ήταν όμως αρκετά, και η ύπαρξή τους αποδεικνύει γιατί πρέπει να γίνονται πρωτοβουλίες σαν αυτή του ΟΦΗ, γιατί πρέπει να υπάρχει το pride αλλά και ο Μήνας Υπερηφάνειας, καθώς και όλες οι δράσεις ενημέρωσης για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+.

 

Το συγκυριακό εδώ είναι πως την ίδια ημέρα που κυκλοφόρησε το νέο πολύχρωμο σήμα της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΟΦΗ, αναρτήθηκε και ο χάρτης με τις χειρότερες χώρες της Ευρώπης για ΛΟΑΤΚΙ. Δηλαδή ο χάρτης της ILGA-Europe που αποτυπώνει το πού βρίσκεται κάθε χώρα της Ευρώπης σε σχέση με τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα. Η κατάταξη βασίζεται σε συνολικά 48 κριτήρια τα οποία αφορούν, μεταξύ άλλων, στα εγκλήματα μίσους, στην αναγνώριση των τρανς, ίντερσεξ ατόμων κλπ. Στην κορυφή είναι οι χώρες με τη μεγαλύτερη αποδοχή, ενώ η δική μας χώρα βρίσκεται στην όχι και τόσο τιμητική 18η θέση, με ποσοστό 47,2%. Θα μπορούσε να είναι σε χειρότερη θέση, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι και σε καλύτερη.

 

Πίσω από τις λίστες, τις κατατάξεις, τις επικαιροποιημένες θέσεις, κρύβεται πάντοτε μια μεγάλη αλήθεια. Πως, το τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του δεν θα έπρεπε να αφορά κανέναν παρά μόνο τον ίδιο. Και πως όλοι είναι ίσοι απέναντι στη πρόσληψη των θεαμάτων, του αθλητισμού, της κοινωνικής έκφρασης, της εξωτερίκευσης, της γενικότερης συμπεριφοράς που επιλέγουν ως προς την ταυτότητά τους.

 

Τα υπόλοιπα είναι ζήτημα γούστου και προσωπικής αισθητικής.

 

Από την άλλη, η όλη κίνηση του ΟΦΗ έρχεται να ταράξει τα νερά γιατί είναι εντελώς "κόντρα" σε όλα όσα έχουμε συνηθίσει να "σημαίνει" το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, στη συνολική – μεγάλη εικόνα του.

 

Φταίνε οι διοικήσεις; Φυσικά και φταίνε. Εκείνες άλλωστε έστησαν και συντήρησαν στο παρελθόν τις στρατιές οπαδών, χάιδεψαν τις βίαιες και προσβλητικές συμπεριφορές, εκμεταλλεύτηκαν το "no politica", έκρυψαν τη γύμνια τους πίσω από τα VAR και έπλυναν τα χέρια τους στα χουλιγκανικά φαινόμενα που έχουν κοστίσει ζωές.

 

Γιατί ξέρετε η κίνηση του ΟΦΗ ήταν μια απολύτως πολιτική δήλωση.

 

Φυσικά και δεν παύει να είναι ένα "πυροτέχνημα", μια μικρή φωνή εν τη ερήμω, ένα φλασάκι μες στη γενικευμένη νύχτα. Αυτή τη νύχτα που αγκαλιάζει και τα σεξιστικά ξεσπάσματα εναντίον γυναικών που κερδίζουν τις αντιπάλους τους σε επίπεδο συλλόγων, που προσπαθεί να καταπιεί τους αθλητές που προχωρούν σε Coming out, που γράφει για "ντροπές" της Κρήτης κλπ κλπ.

 

Ντροπή της Κρήτης και της χώρας όλης όμως είναι η ματσίλα, ο τραμπουκισμός, το bullying και εκείνοι που σκοτώνουν με τις πράξεις τους τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον κάθε Γιακουμάκη. Θυμάστε τα μπάνερ κατά του εκφοβισμού με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη, που σηκώνονταν στα γήπεδα της SuperLeague; Θυμάστε τα μπάνερ που είχαν αναρτηθεί στα γηπεδάκια των 5x5 και 8x8 της χώρας;

 

Ωραία, τα θυμόμαστε όλοι σαν μια μικρή ανάμνηση, γιατί από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα άλλο για την ευρύτερη αποδοχή, την ευγενή άμιλλα, την αθλητική κουλτούρα του υγιούς ανταγωνισμού, του ποδοσφαίρου που περνάει κοινωνικά μηνύματα με εκπαιδευτικό σκοπό για τις μέλλουσες γενιές. Ένα μπάνερ δεν αλλάζει – δυστυχώς- τις ριζωμένες νοοτροπίες.

 

Ο ΟΦΗ εν τέλει έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Σε πρώτο χρόνο, παράδειγμα προς μίμηση για τον ίδιο τον εαυτό του, για να συνεχίσει τέτοιες πράξεις. Από την άλλη, μας έδειξε στον καθρέφτη όλη την παθογένεια, αλλά και όλα όσα θα μας έφτιαχναν τη διάθεση και το κέφι, αναβαθμίζοντας ένα κάκιστο προϊόν που ονομάζεται "ελληνικό ποδόσφαιρο" και ζει μέσα στη μίζερη εσωστρέφειά του. Μια σχεδόν αυτονόητη κίνηση που συνηθίζεται από μεγάλους συλλόγους του εξωτερικού (βλέπε Αγγλία) έγινε μείζον θέμα στη χώρα του "και διηγώντας τα να κλαις" σε επίπεδο αθλητικών, ποδοσφαιρικών επιτυχιών.    

 


Τι ωραίο δίπτυχο αυτό ε; Από τη μια να είσαι στα δευτερότριτα της Ευρώπης και οι ομάδες σου να αναλώνονται στην πλειοψηφία τους σε αστειότητες και εσωτερικές καινοφανείς έριδες, και από την άλλη να αντιλαμβάνεσαι πως το επίπεδο του ντόπιου αθλητικού διαλόγου είναι ακόμη άκρως προβληματικό.

 

Εννοείται όμως πως οι οπαδοί δεν μπορούν να μπουν όλοι τους στο ίδιο τσουβάλι, ούτε καν στο ίδιο τσουβάλι με τις διοικήσεις.

 

Απέναντι στα ομοφοβικά σχόλια, υπήρξαν και εκείνοι που σήκωσαν ανάστημα με τις δικές του αναρτήσεις. Είναι οι ίδιοι που δεν ντρέπονται να αναρτήσουν σε κάθε ευκαιρία αντιρατσιστικά πανό, είναι οι ίδιοι που προς τιμή τους συσπειρώθηκαν κατά της Χ.Α. που ζήτησαν διαφάνεια για τις ομάδες τους, και που θα γούσταραν μέχρι το μεδούλι τους, αν οι λεγόμενοι "μεγάλοι" του ελληνικού ποδοσφαίρου, έπρατταν κάτι ανάλογο. 

 


Ο ΟΦΗ έστειλε λοιπόν την αγάπη του στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και μοίρασε εγκεφαλικά στους οπαδούς με αχρωματοψία. Κι εις άλλα τέτοια με υγεία και αληθινή αγάπη για το άθλημα, κύριοι και κυρίες, μπας και μάθουμε στα παιδιά μας τι σημαίνει αληθινός αθλητισμός.   



Σοβαρή καταγγελία της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. : Ο βουλευτής της ΝΔ Μ. Σαλμάς απείλησε γιατρό επειδή «τόλμησε» να αναδείξει τις ευθύνες της κυβέρνησης.!

 


Η Ε.Γ της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) σε δημόσια ανακοίνωση-επιστολή προς τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Υγείας “καταδικάζει απερίφραστα την απαράδεκτη ενέργεια του βουλευτή της Ν.Δ. κ. Σαλμά Μάριου ο οποίος κάλεσε στο κινητό του τηλέφωνο το μέλος του Γενικoύ Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ Μάκη Αραβανή, γιατρό παθολόγο στην Παθολογική Κλινική του νοσοκομείου Αγρινίου και τον απείλησε λέγοντας:

 

«έχω στα χέρια μου υποθέσεις ασθενών…, μπορεί να βρεθείς εμπλεκόμενος…, μη με ξαναπιάσεις στο στόμα σου…, να είσαι πιο προσεκτικός στις δηλώσεις σου»“.

 

Σύμφωνα με την ΟΕΝΓΕ “ο κ. Σαλμάς επιδίωξε να εκφοβίσει τον συνάδελφο επειδή «τόλμησε» να αναδείξει τις ευθύνες της κυβέρνησης, της διοίκησης της 6ης ΥΠΕ και του διοικητή του νοσοκομείου για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο νοσοκομείο του Αγρινίου. Επειδή «τόλμησε» να εκφράσει δημόσια τη διαφωνία του με τις δηλώσεις του βουλευτή της Ν.Δ., ο οποίος κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο νοσοκομείο του Αγρινίου, επιχείρησε να στοχοποιήσει τους υγειονομικούς λέγοντας χαρακτηριστικά: «εκτιμώ και σέβομαι την προσπάθεια όλου του προσωπικού, τα αποτελέσματα όμως δεν ήταν ικανοποιητικά, δεν ήταν υπέρ του κόσμου αλλά εναντίον του κόσμου».

 

Έδειξε με αυτή του την ενέργεια πόσο «σέβεται» έναν συνάδελφο που όπως και οι υπόλοιποι γιατροί του νοσοκομείου Αγρινίου εφημερεύει μόνος του, χωρίς άλλο ειδικευμένο παθολόγο, καλύπτοντας ταυτόχρονα το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, την Παθολογική Κλινική και την Κλινική Covid. Έναν γιατρό που, όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι, κάνει 6-7 ενεργείς εφημερίες το μήνα και όταν εφημερεύει δουλεύει συνεχόμενα 30 και 32 ώρες χωρίς ξεκούραση.

 

Πρόκειται για μία απαράδεκτη ενέργεια η οποία όμως δεν είναι ούτε μεμονωμένη, ούτε ξεκομμένη από την ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής σε βάρος των εργαζομένων. ΕΔΕ σε γιατρούς, περικοπή μισθού σε ειδικευόμενους γιατρούς επειδή «αντιμίλησαν» στον διοικητή, κάμερες στα σχολεία, αστυνομία στα πανεπιστήμια, απαγόρευση εξέτασης των δημοσίων υπαλλήλων ως μαρτύρων σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, σε δίκες με διάδικο το Ελληνικό Δημόσιο, νέο χτύπημα στη συλλογική οργάνωση και τη συνδικαλιστική δράση με το νομοσχέδιο έκτρωμα που κατατέθηκε στη Βουλή.

 

Άλλωστε και στην περίπτωση του νοσοκομείου Αγρινίου οι αρμόδιοι του νοσοκομείου και της 6ης ΥΠΕ από την αρχή της πανδημίας είχαν αγνοήσει προκλητικά τις επισημάνσεις των νοσοκομειακών γιατρών, της Ένωσης Αιτωλοακαρνανίας και της ΟΕΝΓΕ, και τώρα που γίνονται εμφανή τα αποτελέσματα της πολιτικής τους προσπαθούν να μετακυλήσουν στους υγειονομικούς τις ευθύνες όπως έχει γίνει και σε μια σειρά άλλων περιπτώσεων.

 

Ξεκαθαρίζουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα ζητήσουμε την άδεια κανενός για να εκφράζουμε δημόσια τις απόψεις μας. Δεν ανεχόμαστε τη λογοκρισία. Δεν πρόκειται να μας φιμώσουν. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικαστούν και έχουν ήδη καταδικαστεί αποφασιστικά στη συνείδηση των συναδέλφων.

 

Καλούμε τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Υγείας να πάρουν δημόσια θέση για την απαράδεκτη ενέργεια του βουλευτή της Ν.Δ».  







πηγή

Νέες αντικειμενικές αξίες: Αυξήσεις 19,5% για το 55% των ζωνών - Ντόμινο αυξήσεων σε 20 φόρους θα φέρουν οι «αλλαγές»

 


 Νέο «χαράτσι» για χιλιάδες ιδιοκτήτες προκαλούν οι νέες αντικειμενικές τιμές σε 13.808 περιοχές της χώρας που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Οικονομικών.

 

Η πληθυσμιακή κάλυψη διευρύνεται στο 98% όλης της Ελλάδας, αφού 3.478 περιοχές προστέθηκαν στις παλαιότερες 13.808 ζώνες.  Όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας ο νέος χάρτης των αντικειμενικών αξιών περιλαμβάνει 13.880 ζώνες, οδηγεί σε αυξήσεις σε περιοχές που έως τώρα υποφορολογούνταν, όπως σε τουριστικές περιοχές και περιοχές με έντονο οικιστικό ενδιαφέρον. Σύμφωνα με τον υπουργό αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες έχουμε και στην Αττική, ιδίως σε περιοχές στα νότια. «Με τον νέο χάρτη των αντικειμενικών αξιών η κάλυψη πληθυσμού διευρύνεται από το 85% στο 98%», ανέφερε.

Μέση αύξηση 8%

Από την πλευρά του ο γενικός γραμματέας Οικονομικής Πολιτικής, Χρήστος Τριαντόπουλος, τόνισε πως στο 55% του συνόλου των αντικειμενικών ζωνών παρουσιάζεται αύξηση, στο 21% μείωση, ενώ στο 24% του συνόλου οι τιμές παραμένουν αμετάβλητες.

 

Σε 133 ζώνες οι οποίες επεκτείνονται η μέση αύξηση είναι 41%, ενώ στο 40% των 3.478 νέων εντάξεων η μέση αύξηση είναι 26%.

 

Που εντοπίζονται οι μεγάλες αυξήσεις

Η επέκταση οδηγεί σε μεγάλες αυξήσεις σε ζώνες τουριστικών περιοχών,όπου οι αντικειμενικές τιμές ήταν πολύ χαμηλές, όπως είναι τα νησιά και η ηπειρωτική χώρα με τουριστικό ενδιαφέρον.

 

Επίσης, μεγάλες αυξήσεις καταγράφονται με τη σύγκλιση εμπορικών τιμών με αντικειμενικές, σε περιοχές με έντονη ανάπτυξη και αυξημένο οικιστικό ενδιαφέρον, όπως είναι τα νότια προάστια.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες, μεγάλη αύξηση, κατά 229%, εντοπίζεται σε τρεις ζώνες της Μυκόνου, καθώς υπολογίζονταν μέχρι σήμερα με τιμή 1.200 ευρώ και η τελική τιμή τους διαμορφώνεται πλέον σε 3.800 και 3.950 ευρώ.

 

Σημαντικές αυξήσεις εντοπίζονται σε ζώνες περιοχών, μεταξύ άλλων, όπως:

 

το Λαγονήσι, από 750 σε 1.450 ευρώ (αύξηση 93%),

το Μαρούσι, από 1.300 σε 2.000 ευρώ (αύξηση 54%),

το Χαλάνδρι, από 1.250 σε 1.900 ευρώ (αύξηση 52%),

η Κέρκυρα, από 1.050 σε 1.600 ευρώ (αύξηση 52%), και

η Νέα Αλικαρνασσός, από 650 σε 900 ευρώ (αύξηση 38%).

Οι αυξήσεις στις νέες εντάξεις

Παράλληλα, από τις νέες ζώνες, στις νέες εντάξεις εντοπίζεται αύξηση στο 40% των 3.478 ζωνών, η οποία διαμορφώνεται κατά μέσο όρο σε 26%.

 

Αυξήσεις, μέσα από τη διαδικασία των πιστοποιημένων εκτιμητών, που εντοπίζονται σε περιοχές των οποίων η τιμή ζώνης ήταν εκτός συστήματος αντικειμενικού προσδιορισμού, όπως:

 

η Ιθάκη, από 600 σε 2.100 ευρώ (αύξηση 250%),

η Ρόδος, από 700 σε 2.100 ευρώ (αύξηση 200%),

η Κως, από 650 σε 1.350 ευρώ (αύξηση 108%),

η Κασσάνδρα Χαλκιδικής, από 800 σε 1.550 ευρώ (αύξηση 94%),

η Κεφαλλονιά, από 700 σε 1.250 ευρώ (αύξηση 79%),

η Χερσόνησος Ηρακλείου, από 600 σε 1.050 ευρώ (αύξηση 75%),

η Ανάβυσσος, από 1.050 σε 1.700 (αύξηση 62%),

η Σκαφιδιά Ηλείας, από 650 σε 950 ευρώ (αύξηση 46%), και

η Πάτμος, από 650 σε 900 ευρώ (αύξηση 38%).

Μείωση αντικειμενικών σε 1.509 ζώνες

Παράλληλα, υπάρχουν και πολλές περιοχές, όπου μειώθηκαν οι τιμές ζώνης σε σχέση με την τιμή που οριζόνταν εκτός του συστήματος των αντικειμενικών αξιών, καθώς με τις εισηγήσεις των πιστοποιημένων εκτιμητών προσεγγίστηκαν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα χαρακτηριστικά της περιοχής.

 

Ειδικότερα, από τις ζώνες των νέων εντάξεων, μείωση της τιμής εμφανίζουν 1.509 ζώνες, δηλαδή το 43% των νέων εντάξεων, η οποία διαμορφώνεται κατά μέσο όρο σε 18%. Μειώσεις εντοπίζονται σε ζώνες περιοχών, όπως:

 

η Φλώρινα, από 600 σε 300 ευρώ (μείωση 50%),

η Χίος, από 800 σε 450 ευρώ (μείωση 44%),

οι Πρέσπες, από 600 σε 400 ευρώ (μείωση 33%),

το Αμύνταιο, από 600 σε 450 ευρώ (μείωση 25%), και

η Ορεστιάδα, από 500 σε 400 ευρώ (μείωση 20%).

Όσον αφορά τις παλαιές, τις υφιστάμενες, 10.165 ζώνες του αντικειμενικού συστήματος η τάση που εμφανίζεται από τις εισηγήσεις των πιστοποιημένων εκτιμητών είναι ανοδική, καθώς οι 6.105 ζώνες σημειώνουν αύξηση κατά μέσο όρο 18%.

 

Αυξήσεις, μέσα από τη διαδικασία υποβολής εισηγήσεων από τους πιστοποιημένους εκτιμητές, εντοπίζονται σε ζώνες περιοχών, όπως:

 

η Σαντορίνη, από 1.100 σε 2.250 ευρώ (αύξηση 105%),

το κέντρο Αθήνας, από 1.850 σε 3.600 ευρώ (αύξηση 95%),

το Ναύπλιο, από 1.300 σε 2.200 ευρώ (αύξηση 69%),

το Παλαιό Φάληρο, από 1.650 σε 2.750 ευρώ (αύξηση 67%),

η Βουλιαγμένη, από 2.400 σε 3.850 ευρώ (αύξηση 60%),

η Γλυφάδα, από 1.650 σε 2.550 ευρώ (αύξηση 55%), και

το Ελληνικό, από 1.700 σε 2.200 ευρώ (αύξηση 29%).

Αμετάβλητες παραμένουν 2.729 ζώνες, συνιστώντας το 27% των υφιστάμενων ζωνών, ενώ μείωση παρουσιάζουν 1.331 ζώνες (το 13% των υφιστάμενων), η οποία ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 11%.

 

Μειώσεις εντοπίζονται σε ζώνες περιοχών, όπως:

 

τα Φάρσαλα, από 500 σε 250 ευρώ (μείωση 50%),

η Νάξος, από 800 σε 500 ευρώ (μείωση 38%),

τα Άνω Λιόσια, από 650 σε 450 ευρώ (μείωση 31%),

η Δωδώνη Ιωαννίνων, από 550 σε 400 ευρώ (μείωση 27%),

η Κόνιτσα, από 600 σε 450 ευρώ (μείωση 25%), και

τα Δερβενοχώρια Βοιωτίας, από 500 σε 400 ευρώ (μείωση 20%).

Τι θα γίνει με τον ΕΝΦΙΑ

Σημειώνεται πως το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ διαμορφώνεται με βάση τις τιμές των αντικειμενικών αξιών.

 

Ο υπουργός Οικονομικών ισχυρίστηκε πάντως πως «οι όποιες μεταβολές και οι αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες δεν θα μεταφραστούν αυτομάτως σε αυξήσεις του ΕΝΦΙΑ», καθώς θα υπάρξουν αλλαγές στους συντελεστές.

 

Σε σχέση με τον ΕΝΦΙΑ που από «έκτακτο» χαράτσι έχει παγιωθεί ως μόνιμο, ο Χρ. Σταικούρας δήλωσε πως θα εξεταστεί το ενδεχόμενο μείωσης της φορολογίας της ακίνητης περιουσίας, «σε συνάρτηση με τον διαθέσιμο δημοσιονομικό χώρο και τα δεδομένα της οικονομίας την επόμενη περίοδο». Ο νέος ΕΝΦΙΑ «θα εφαρμοστεί από τις αρχές του 2022 και θα αποπληρωθεί σε περισσότερες από τις υφιστάμενες 6 δόσεις», όπως είπε.

 

 «Αυτοί που θα επιβαρυνθούν είναι οι έχοντες κατοικίες σε περιοχές της χώρας που υποφορολογούνταν. Αυτός ο δημοσιονομικός χώρος θα αξιοποιηθεί για να ελαφρύνουν τα βάρη σε άλλες κατοικίες», υποστήριξε ο υπουργός Οικονομικών.

 

Αυξήσεις σε 20 φόρους

 

Οι συγκεκριμένες αλλαγές αναμένεται να φέρουν ανατροπές σε 20 φόρους που συνδέονται με τα ακίνητα.

 

Αναλυτικά, σύμφωνα με το msn.com η άνοδος των αντικειμενικών αξιών φέρει ένα «ντόμινο» αναπροσαρμογών στους εξής φόρους

 

1. Ο κύριος Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) που υπολογίζεται στη βάση συντελεστών επί ενός εύρος τιμών ζώνης.

 

2. Ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ φυσικών προσώπων, ο οποίος επιβάλλεται εφόσον η ακίνητη περιουσία υπερβαίνει τις 250.000 ευρώ.

 

3. Ο φόρος μεταβίβασης ακινήτων (ΦΜΑ), ο οποίος υπολογίζεται με 3% επί της αντικειμενικής αξίας κάθε πωλούμενου ακινήτου και επιβαρύνει τον αγοραστή.

 

4. Ο ΦΠΑ 24% που επιβάλλεται στις πωλήσεις νεόδμητων κτισμάτων που δεν αποτελούν πρώτη κατοικία.

 

5. Ο φόρος χρησικτησίας κτισμάτων.

6. Ο φόρος ανταλλαγής – συνένωσης οικοπέδων.

 

7. Ο φόρος διανομής ακινήτων.

 

8. Το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), που επιβάλλεται υπέρ των δήμων μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος και υπολογίζεται με συντελεστές κλιμακούμενους από 0,25‰ έως 0,35‰ επί των αντικειμενικών τιμών ζώνης των ηλεκτροδοτούμενων κτισμάτων.

 

9. Ο δημοτικός φόρος που επιβαρύνει τις μεταβιβάσεις ακινήτων (υπολογίζεται με ποσοστό επί του φόρου μεταβίβασης).

 

10. Το πρόσθετο τέλος μεταγραφής συμβολαίων.

 

11. Ο φόρος δωρεάς ακινήτων, ο οποίος υπολογίζεται με αφορολόγητο όριο 150.000 ευρώ και συντελεστές 1%-10% για δωρεές προς συζύγους, τέκνα ή εγγόνια, με αφορολόγητο όριο 30.000 ευρώ και συντελεστές 5%-20% για δωρεές προς λοιπούς συγγενείς δευτέρου βαθμού και με αφορολόγητο όριο 6.000 ευρώ και συντελεστές 20% έως 40% για δωρεές προς λοιπούς συγγενείς και μη συγγενείς.

 

12. Ο φόρος γονικής παροχής ακινήτων, ο οποίος υπολογίζεται με αφορολόγητα όρια και συντελεστές όμοια με του φόρου δωρεάς.

 

13. Ο φόρος κληρονομιάς ακινήτων, ο οποίος υπολογίζεται με αφορολόγητα όρια και συντελεστές όμοια με του φόρου δωρεάς.

 

14. Το τέλος εγγραφής ακινήτων στο Κτηματολόγιο.

 

15. Τα πολεοδομικά πρόστιμα διατήρησης αυθαιρέτων κτισμάτων. 16. Τα πολεοδομικά πρόστιμα κατασκευής νέων αυθαιρέτων.

 

17. Οι εισφορές σε γη και χρήμα για την ένταξη ακινήτων στα σχέδια πόλεων.

 

18. Ο ειδικός φόρος ακινήτων 15% που επιβάλλεται στις υπεράκτιες εταιρείες ακινήτων.

 

19. Ο φόρος επί των τεκμαρτών εισοδημάτων τα οποία προσδιορίζονται βάσει των τεκμηρίων διαβίωσης των κατοικιών των φυσικών προσώπων.

 

20. Ο φόρος επί του τεκμαρτού εισοδήματος από ιδιοχρησιμοποίηση επαγγελματικής στέγης και από δωρεάν παραχώρηση κατοικίας 








πηγή

 

Κυριακή 6 Ιουνίου 2021

Ανθη του κάκτου

 


γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Γνωρίζοντας, μέσες-άκρες, ότι άπαντα τα κακτοειδή έχουν το πλείστον αμερικανική προέλευση και μας ήρθαν στην Ελλάδα μέσω Ευρώπης, τα έφεραν, γενικά, οι Φράγκοι, χαρακτηριστική περίπτωση η γνωστή μας φραγκοσυκιά, δεν φανταζόμουν ότι η λέξη κάκτος (λατινικά cactus) είναι ελληνική, τη συναντάμε στον Θεόφραστο, διάδοχο του Αριστοτέλη στην Περιπατητική Σχολή, το Λύκειο, σπουδαίο φιλόσοφο και πατέρα της βοτανικής, και είναι η πολύ γνωστή μας και για πολλούς εξαίρετο έδεσμα αγκινάρα ή κινάρα (λέξη που συνάντησα νέος στον Εγγονόπουλο: «μια αγκινάρα που είναι κινάρα που είναι κινίρα…» κ.λπ.), λατινικά cardus, η άγρια και cinara, η ήμερη, αυτή που έχει και το μεγαλύτερο γαστρονομικό ενδιαφέρον.

 

Δεν φανταζόμουν, επίσης, ότι ξεκινώντας από δυο άνθη κάκτων, που φωτογράφησα με το κινητό εντυπωσιασμένος από τα φανταστικά χρώματά τους, θα ανοιγόταν μπροστά μου μια ιστορία πολιτισμού κάποιων χιλιάδων χρόνων και μια τεράστια βιβλιογραφία –που δεν σου φτάνουν δυο ζωές για να την ξεφυλλίσεις– μέσα από αισθήσεις και παραισθήσεις, για μια κατηγορία φυτών με αγκάθια.

 

Που όμως δεσπόζουν μιας ηπείρου, της Αμερικής, από τον νότιο Καναδά μέχρι την Παταγονία, ενώ καλύπτουν και αρκετές εκτάσεις της κεντρικής και νότιας Αφρικής και της Μαδαγασκάρης. Και που, παρά τα φαινόμενα –τα πολλά και απωθητικά αγκάθια αυτοπροστασίας–, ίσως και γι’ αυτό, αυτά τα φυτά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και χρειάζονται φροντίδα και στοργή. Θα μου πεις, μπορείς να χαϊδέψεις κάτι που βγάζει αγκάθια; Μπορείς, όταν αγαπάς και όταν καταλαβαίνεις πώς, πότε και τι να χαϊδέψεις.

 

Την ιδέα να γράψω για τα άνθη του κάκτου [σε λανθάνοντα παραλληλισμό με «Τα Ανθη του Κακού» του Μπωντλαίρ, απαρχή της μοντέρνας ποίησης] μου την έδωσαν δυο άνθη κάκτου, ένα φραγκοσυκιάς (το πορτοκαλί) το περασμένο καλοκαίρι στον Λαύκο και το άλλο (το ιώδες) μόλις πρόσφατα στη βεράντα μου στο Παγκράτι. Απίστευτα χρώματα. Αντοχή στις στερήσεις. Εσωστρεφής αυτάρκεια. Μετατροπή των φύλλων φωτοσύνθεσης σε αγκάθια αυτοπροστασίας· η φωτοσύνθεση γίνεται από το βλαστό. Πρόκληση της επικονίασης προς αναπαραγωγή μέσα από θεαματικά χρώματα μιας ανθοφορίας που διαρκεί ελάχιστα· σε κάποιους κάκτους, μια μόνο νύχτα, σε κάποιους άλλους όχι κάθε χρόνο.

 

Ο επί Γης πληθυσμός των κάκτων υπολογίζεται σε 1.500 με 1.800 είδη. Ευδοκιμεί σε ξηρά κλίματα και στεγνά εδάφη [το είδος δεν υπάρχει π.χ. στη ζούγκλα του Αμαζόνιου]. Ομως προσαρμόζεται σε εύκρατες ζώνες [οι κάκτοι της Ευρώπης έχουν όλοι εισαχθεί από τον Νέο Κόσμο· όπως και πολλά άλλα είδη φυτών, με πρωταγωνιστές την πατάτα και την ντομάτα!]. Ενώ αντέχει και σε χαμηλές θερμοκρασίες.

 

Μια ιδιαίτερη είδηση αλίευσα από το Ιντερνετ: Σεπτέμβριος 2014, Ρέθυμνο. Αστυνομικοί, επιχειρώντας έρευνα σε σπίτι Ολλανδού, μόνιμου κάτοικου της περιοχής, μετά από ανώνυμη καταγγελία… ύποπτης καλλιέργειας, έκπληκτοι αντίκρισαν… ευτραφή φυτεία από 250 κάκτους, έως και 2,5 μέτρα ύψος. Μετά από έρευνα διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για το είδος κάκτου San Pedro, που φύεται στη Νότια και Κεντρική Αμερική, από το οποίο παράγεται η παραισθησιογόνος ουσία μεσκαλίνη.

 

Αν ανοίγαμε το αρχέγονο «βιβλίο» των αισθήσεων και των παραισθήσεων των αυτόχθονων πληθυσμών της Αμερικής, των «Ινδιάνων». Οπου η μεσκαλίνη (το μεσκάλ) και το εξ αυτής παραγόμενο (προϊόν κάκτου δηλαδή) ευφορικό παραισθησιογόνο πεγιότ [το οποίο οι Αζτέκοι ονόμαζαν «Θεϊκό Αγγελιαφόρο» και υπό την επήρειά του γινόταν ο θρυλικός «Χορός των Πνευμάτων»] χρονολογούνται εδώ και πάνω από 5.700 χρόνια… Τότε θα γράφαμε μέχρι το άλλο Σάββατο!       

Αν υπάρξει μέλλον, αυτό θα είναι πράσινο

 


Στην Ελλάδα, όμως, η πράσινη ανάπτυξη σχεδιάζεται με το μυστρί παραμάσχαλα, ενώ νεοπλουτίστικα έργα φαραωνικών διαστάσεων ενδύονται τα «πράσινα», δίχως να λαμβάνεται υπόψη ούτε η προστασία των τοπικών οικοσυστημάτων και η βιωσιμότητα, ούτε η κοινωνία των πολιτών.

 

γράφει ο Αντώνης Ντινιακός

 

Οι Έλληνες πολιτικοί περιφέρουν συχνά τον όρο «πράσινη ανάπτυξη», σαν ένα είδος θαυματουργού εμβολίου για πάσα οικονομική «νόσο». Εξακοντίζουν με χαρακτηριστική άνεση κούφιες εξαγγελίες από πάνελ σε πάνελ και ξεστομίζουν, κυνικά και ανεύθυνα, μεγαλόστομες υποσχέσεις, σε μια προσπάθεια να συνδεθούν όπως, όπως με την ανερχόμενη «πράσινη» τάση της νέας εποχής. Είναι δεδομένο πως τα επόμενα χρόνια θα δούμε ακόμα περισσότερους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου να κόπτονται για τη Γη και να επανασυστήνονται, στη δημόσια σφαίρα, ως υπέρμαχοι του περιβάλλοντος, σφύζοντας από κλιματικές ανησυχίες. Άλλωστε όπως είχε πει κάποτε και η Γερμανίδα πολιτικός και ακτιβίστρια, Πέτρα Κέλλυ, από τις πρωτεργάτριες των Γερμανών Πρασίνων, «Αν υπάρξει μέλλον, αυτό θα είναι πράσινο».

 

 

Σήμερα, η πρόβλεψη της επαληθεύεται μεγαλοπρεπώς σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Το πράσινο είναι πράγματι το χρώμα που ορίζει τα επόμενα βήματα. Το επιβεβαιώνουν και οι τάσεις, διεθνώς, στις μεγάλες δυτικές δημοκρατίες. Τα φιλόδοξα σχέδια του Τζο Μπάιντεν, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, το διόλου απίθανο ενδεχόμενο να δούμε τα επόμενα χρόνια μια πράσινη Καγκελάριο στη Γερμανία, χάρη στην Αναλένα Μπέρμποκ, η προσήλωση της ΕΕ στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, όλα καταδεικνύουν πως οι πράσινες πολιτικές θα κυριαρχήσουν στον πόλεμο των ιδεών. Η Ελλάδα, ασφαλώς, δεν αποτελεί εξαίρεση. Εσχάτως, μάλιστα παρατηρείται ολοένα και μεγαλύτερη δραστηριότητα «πράσινων» αποχρώσεων σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Αίφνης, άπαντες εμφανίζονται ως «πράσινοι». Τι κοστίζει στην τελική;

 

Στον ελληνικό πολιτικό χυλό όπου όλα ανακατεύονται άτσαλα για να καταλήξουν στις γνωστές business λίγων και εκλεκτών, είναι εύλογο να παρακολουθεί κανείς με καχυποψία τις «πράσινες» υποσχέσεις που ολοένα και πληθαίνουν αγκαζέ με τα πάσης φύσεως μεγαλόπνοα «αναπτυξιακά» έργα.

Από την άλλη, το περιβαλλοντικό τσουνάμι που σαρώνει ολοκληρωτικά τις κυρίαρχες ιδεολογίες του κόσμου μας, επαναπροσδιορίζοντας την παγκόσμια πολιτική ατζέντα, απαιτεί κάτι περισσότερο από παχιά λόγια και ένα πράσινο πασπάλισμα σε παρωχημένες συνταγές. Κοινώς, δεν νοείται πράσινη ανάπτυξη με το μυστρί του τσιμέντου παραμάσχαλα και στο βάθος του ορίζοντα κάμποσα νεοπλουτίστικα έργα φαραωνικών διαστάσεων που σχεδιάζονται και υλοποιούνται δίχως να λαμβάνεται υπόψη τόσο η προστασία των τοπικών οικοσυστημάτων και η βιωσιμότητα όσο και η κοινωνία των πολιτών. Έργα που ενδύονται τα «πράσινα», όμως πραγματοποιούνται χωρίς τη συναίνεση ή τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στην όποια διαβούλευση -όλα αυτά είναι καθαρή κοροϊδία και το μόνο που πετυχαίνουν είναι να απαξιώνουν τις λιγοστές αγνές προθέσεις στα μάτια του κόσμου. Εν ολίγοις, ανάπτυξη που δίνει προτεραιότητα στην οικονομία και όχι στη περιβαλλοντική βιωσιμότητα, δεν είναι ούτε πράσινη, ούτε καν «ανάπτυξη» στη γλώσσα της αειφορίας. Είναι απλώς άλλη μια ευκαιρία για επενδύσεις χωρίς κανένα θετικό αποτύπωμα για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.

 

Ασφαλώς, στον ελληνικό πολιτικό χυλό όπου όλα ανακατεύονται άτσαλα για να καταλήξουν στις γνωστές business λίγων και εκλεκτών, είναι εύλογο να παρακολουθεί κανείς με καχυποψία τις «πράσινες» υποσχέσεις που ολοένα και πληθαίνουν αγκαζέ με τα πάσης φύσεως μεγαλόπνοα «αναπτυξιακά» έργα. Νησιά ανακηρύσσονται «πράσινα» υπό την αιγίδα πολυεθνικών, την ώρα που όσα πρωτοπορούν πραγματικά στη βιώσιμη ανάπτυξη εδώ και χρόνια παλεύουν μόνα τους, ποδηλατόδρομοι απλώνονται από τη μια στιγμή στην άλλη σε ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο, μαρίνες που μέχρι πρότινος υποδέχονταν μικρά σκάφη, ορέγονται πια ένα μέλλον με mega yachts και ελικόπτερα στο όρμο τους, ενώ αιωνόβια δέντρα στη Βουλιαγμένη ετοιμάζονται να δώσουν τη θέση τους σε εμπορικά πάρκα και πάρκινγκ στο όνομα της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που παρουσιάζεται εντέχνως με ένα μανδύα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, όμως αδυνατεί να κρύψει την ασύμμετρα τονισμένη οικονομική της διάσταση και το μηδενικό όφελος στις τοπικές κοινωνίες.

 

Το θετικό είναι, όπως θα δείτε και στην έρευνα του 20/20 στο NEWS 24/7, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, πως οι πολίτες είναι πλέον πιο συνειδητοποιημένοι αναφορικά με το ουσιαστικό διακύβευμα της κλιματικής κρίσης, περισσότερο υποψιασμένοι στις «πράσινες» εξαγγελίες, ενώ το ενδιαφέρον για τα πραγματικά περιβαλλοντικά ζητήματα και την κλιματική δικαιοσύνη στην κοινωνία των πολιτών αναπτύσσεται σταθερά, διεκδικώντας το δικό της ζωτικό χώρο. Ώστε να μετασχηματιστεί τα επόμενα χρόνια σε ένα ακόμα πιο μαζικό και δυναμικό κίνημα με κυρίαρχο πρόταγμα την προστασία του περιβάλλοντος και όχι την οικονομική ανάπτυξη μέσω αυτού. Η ανάπτυξη, όσο κι αν προσπαθούν να την παρουσιάσουν ως λύση, δεν είναι παρά ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος. Κι αν δεν το λύσουμε εμείς, θα το λύσει η Ιστορία.     

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *