Παρατείνονται τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας

 

Χρονική επέκταση των μέτρων που είχαν ψηφιστεί για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού και την προστασία της δημόσιας υγείας δίνει το νομοσχέδιο που συζητείται και ψηφίζεται σήμερα, Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου, στην Ολομέλεια της Βουλής. Με το ίδιο νομοσχέδιο συστήνεται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) µε την επωνυμία «Ένωση Τεχνολόγων Ακτινολογίας-Ακτινοθεραπείας Ελλάδας».

 

Σε σχέση με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών κατά της Covid-19, παρατείνεται, εκ νέου, έως τις 31-12-2022, η ισχύς ρυθμίσεων, µεταξύ άλλων, ως προς την υποχρέωση των εργαζόμενων στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα επίδειξης Ψηφιακού Πιστοποιητικού COVID-19 της ΕΕ ή βεβαίωσης εμβολιασμού ή βεβαίωσης θετικού διαγνωστικού ελέγχου. Παρατείνονται, επίσης, ρυθμίσεις ως προς τη λειτουργία των εμβολιαστικών κέντρων, τη διενέργεια εμβολιασμών από τον ΕΟΔΥ, την Εθνική Εκστρατεία Εμβολιασμού κατά του κορονοϊού COVID-19 («Εθνική Εκστρατεία»), µε στόχο τη διαμόρφωση θετικής πεποίθησης και ενεργού συμμετοχής των πολιτών στον εμβολιασμό και ρυθμίσεις για τη δυνατότητα διενέργειας από ιδιώτες ιατρούς κατ’ οίκον εµβολιασµών κατά του κορονοϊού COVID-19.

 

Σε σχέση με τα ζητήματα του προσωπικού για την αντιμετώπιση του κορονοϊού COVID-19 παρατείνονται, εκ νέου, έως τις 31-12-2022:

 

– Οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου των ιατρών που έχουν τοποθετηθεί κατ’ εφαρμογή των από 20-3-2020 και 30-3-2020 Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, χωρίς να μεταβάλλεται ο χαρακτήρας της σχέσης εργασίας.

 

– Η ισχύς των ρυθμίσεων περί διενέργειας προσλήψεων επικουρικού ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού βοηθητικού προσωπικού.

 

– Η ισχύς διατάξεων περί µετακίνησης του πάσης φύσεως προσωπικού των Φορέων Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, του ιατρικού, νοσηλευτικού και πάσης φύσεως προσωπικού από Τοπικές Μονάδες Υγείας, του επικουρικού ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και κέντρων υγείας, του προσωπικού του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας, του ιατρικού, νοσηλευτικού και πάσης φύσεως προσωπικού Τοπικών Ομάδων Υγείας, όπως και του ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού βοηθητικού προσωπικού κατ’ άρθρο δεύτερο παρ. 1 της από 25-2-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.

 

Ορίζεται, επίσης, ότι παρατείνεται, έως τις 31-12-2022, η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων του EOΔΥ για την υλοποίηση της Πράξης «Δημιουργία δικτύου νοσηλευτών για κατ’ οίκον υπηρεσίες νοσηλευτικής φροντίδας και λήψη δειγμάτων βιολογικού υλικού από πρόσωπα πιθανά κρούσματα κορονοϊού COVID-19».

 

Παρατείνονται, εξάλλου, εκ νέου, έως τις 31-12-2022:

 

– Η ισχύς των υφιστάμενων συμβάσεων, υπό τους ίδιους όρους, των παιδιάτρων ως οικογενειακών ιατρών και των ασκούντων καθήκοντα οικογενειακού ιατρού ιδιωτών παιδιάτρων, η µηνιαία αποζημίωση των οποίων για το χρονικό διάστημα από 1-10-2022 έως 31-12-2022 ορίζεται στο ποσό των 2.000 ευρώ κατ’ ανώτατο όριο.

 

– Η δυνατότητα παροχής, κατ’ οίκον ή εξ αποστάσεως, ιατρικών υπηρεσιών από τους συμβεβλημένους µε τον ΕΟΠΥΥ ιατρούς και τους ιατρούς της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) σε ασφαλισμένους ή ανασφάλιστους ασθενείς που νοσούν από τον κορονοϊό COVID-19.

 

– Η δυνατότητα παράτασης των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου του προσωπικού διάφορων ειδικοτήτων στην Κεντρική Υπηρεσία του υπουργείου Υγείας, όπως και του προσωπικού φύλαξης, σίτισης και καθαριότητας της Κεντρικής Υπηρεσίας και των εποπτευόμενων φορέων του υπουργείου Υγείας.

 

– Η ισχύς του άρθρου 169 του ν. 4876/2021 ως προς την εργασία καθ’ υπέρβαση του ωραρίου των υπηρετούντων στις Διοικήσεις των Υγειονομικών Περιφερειών (ΔΥΠΕ) και στην Κεντρική Υπηρεσία του υπουργείου Υγείας.

 

– Η ισχύς των υφιστάμενων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου του επικουρικού ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού βοηθητικού προσωπικού στους προνοιακούς φορείς τής από 14-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου.

 

Σε σχέση με τα θέματα του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας για την αντιμετώπιση του κορονοιού COVID-19, παρατείνονται, µεταξύ άλλων, εκ νέου, έως τις 31-12-2022:

 

– Οι συμβάσεις έργου και παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών επαγγελματιών υγείας διάφορων ειδικοτήτων και διοικητικού προσωπικού, ανεξαρτήτως του χρόνου λήξης τους.

 

– Η ισχύς του ν. 4737/2020 ως προς τη δυνατότητα πρόσληψης ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού βοηθητικού προσωπικού από τον ΕΟΔΥ, καθώς και οι συμβάσεις έργου και παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών επαγγελματιών υγείας διάφορων ειδικοτήτων, και διοικητικού προσωπικού, διάρκειας τεσσάρων µηνών, που έχουν συναφθεί.

 

– Η ισχύς του ν. 4790/2021 ως προς την υπερωριακή απασχόληση του προσωπικού του ΕΟΔΥ.

 

– Η ισχύς του ν. 4764/2020 ως προς τη δυνατότητα διάθεσης του ιατρικού προσωπικού του ΕΟΔΥ, µε πείρα στο γνωστικό αντικείμενο των λοιμώξεων, αποκλειστικά σε Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων Νοσοκομείων του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ).

 

– Η δυνατότητα ανάθεσης από τον ΕΟΔΥ, κατά παρέκκλιση των κείμενων εθνικών διατάξεων περί δημοσίων συμβάσεων, της εξέτασης δειγμάτων σε τρίτους ιδιωτικούς φορείς παροχής υπηρεσιών υγείας (διαγνωστικά εργαστήρια).

 

– Οι συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου που έχει συνάψει ο ΕΟΔΥ για την κάλυψη των αναγκών φύλαξης και καθαριότητας των κτιρίων της ευθύνης του και των περιβαλλόντων αυτά χώρων, καθώς και για την κάλυψη των αναγκών εστίασης και σίτισης.

 

Ορίζεται, εξάλλου, ότι µε αιτιολογημένη απόφαση του ΕΟΔΥ παρατείνονται από τη λήξη τους, για έξι µήνες, οι συμβάσεις που έχει συνάψει ο ΕΟΔΥ µε ιατρούς υπό το καθεστώς έκδοσης δελτίου απόδειξης παροχής υπηρεσιών, για την κάλυψη των αναγκών των δομών της παρ. 4 του άρθρου 8 του ν. 4375/2016.

 

Παρατείνονται, εκ νέου, έως τις 31-12-2022:

 

– Η ισχύς του άρθρου 73 του ν. 4761/2020 ως προς τη διενέργεια ελέγχων φορείας του κορονοϊού COVID-19 για επιδημιολογικούς λόγους.

 

– Η υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, σύμφωνα µε το άρθρο 33 παρ. 1-2 του ν. 4368/2016, µέλη των οποίων χρήζουν νοσηλείας, ανεξαρτήτως της φύσης της ασθένειας, όπως και η δυνατότητα ένταξης των άπορων και ανασφάλιστων ασθενών µε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου σε συμβεβλημένες µε τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) µονάδες αιμοκάθαρσης του ιδιωτικού τομέα, για τη διενέργεια τακτικών αιμοκαθάρσεων.

 

– Η ισχύς της από 13-4-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, ως προς τη δυνατότητα απασχόλησης ιδιωτών ιατρών σε δημόσια νοσοκομεία υπό το καθεστώς έκδοσης δελτίου απόδειξης παροχής υπηρεσιών για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών δημόσιας υγείας λόγω της διασποράς του κορονοϊού COVID-19.

 

– Η ισχύς της από 25-2-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, ως προς την ένταξη, στο δυναµικό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), των νοσοκομείων και κάθε οργανικής µονάδας του ΕΣΥ εθελοντικού ή αναγκαστικά διατιθέμενου ιατρικού, νοσηλευτικού, πάσης φύσεως Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης βοηθητικού προσωπικού και πάσης φύσεως Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης προσωπικού από τον ιδιωτικό τομέα για την κάλυψη των αναγκών δημόσιας υγείας και ως προς την αποζημίωση του εν λόγω προσωπικού.

 

– Η ισχύς του ν. 4753/2020 ως προς την απασχόληση στο ΕΣΥ συνταξιούχων ιατρών, και συγκεκριμένα, παθολόγων, αναισθησιολόγων, καρδιολόγων, πνευμονολόγων και γενικών ιατρών για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών που προκύπτουν από τη διάδοση του κορονοϊού COVID-19.

 

– Η ισχύς του ν. 4812/2021 ως προς τη δυνατότητα διενέργειας διαγνωστικών ελέγχων νόσησης από τον κορονοϊό COVID-19 (rapid test ή PCR) για τις ανάγκες της ελεύθερης κυκλοφορίας εντός και εκτός Ελλάδος από ιδιώτες ιατρούς όλων των ειδικοτήτων, νοσηλευτές, επισκέπτες υγείας, ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που διαθέτουν οι ΟΤΑ α’ βαθμού, καθώς και από τους ιδιώτες φαρμακοποιούς, σύμφωνα µε τα ειδικότερα οριζόμενα.

 

– Η ισχύς του ν. 4790/2021 ως προς τη διενέργεια µοριακού ελέγχου ανίχνευσης κορονοϊού COVID-19 (PCR) στους υπόχρεους προς κατάταξη στις Ένοπλες Δυνάμεις και τον υποχρεωτικό διαγνωστικό έλεγχο για τον κορονοϊό COVID-19, αντίστοιχα.

 

Παρατείνονται, εξάλλου, εκ νέου, έως τις 31-12-2022:

 

– Η ισχύς του ν. 4737/2020 ως προς τους όρους χρήσης, από φυσικά πρόσωπα ως τελικούς χρήστες, ιατροτεχνολογικών προϊόντων που χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια δοκιμασιών ταχέων ελέγχων αντιγόνων SARS-CoV-2 (rapid test) προκειμένου για τη µέτρηση ή την ανίχνευση αντισωμάτων που συνδέονται µε τον κορονοϊό COVID-19, και η υποχρέωση καταγραφής στο Εθνικό Μητρώο Ασθενών COVID-19, ιδίως, των στοιχείων ταυτοποίησης των φυσικών προσώπων που ελέγχθηκαν, και του αποτελέσματος του ελέγχου (θετικού ή αρνητικού).

 

– Η ισχύς της από 11-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, ως προς την προμήθεια ταχέων µοριακών ελέγχων αντιγόνων SARS-CoV-2 (rapid test) από τους ΟΤΑ α’ βαθμού.

 

– Η ισχύς του ν. 4790/2021 ως προς τη διάθεση αυτοδιαγνωστικών δοκιμασιών ελέγχου της νόσησης από τον κορονοϊό COVID-19, καθώς και η ισχύς των διατάξεων ως προς την πρόβλεψη επιπλέον σημείων διάθεσης στους δικαιούχους, µε κρατική µέριµνα, αυτοδιαγνωστικών δοκιμασιών ελέγχου της νόσησης από τον κορονοϊό COVID-19.

 

– Η δυνατότητα χορήγησης φαρμάκων, εκτός εγκεκριμένων ενδείξεων, από τους θεράποντες ιατρούς σε νοσούντες από τον κορονοϊό COVID-19.

 

– Η δυνατότητα αποστολής, αυθημερόν, φαρμάκων από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ σε ευπαθείς ομάδες και σε ασθενείς που βρίσκονται υπό περιορισμό.

 

– Η εισαγωγή από τρίτες χώρες µετουσιωµένης αιθυλικής αλκοόλης αποκλειστικά για την παραγωγή αντισηπτικών προϊόντων και τη διάθεσή τους στην ελληνική επικράτεια, καθώς και η προς το υπουργείο Υγείας δωρεάν διάθεση αιθυλικής αλκοόλης από νόμιμους κατόχους και από τα αποθέματα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), προς χρήση από νοσοκομεία, θεραπευτήρια και λοιπά ιδρύματα του Δημοσίου για ιατρικούς σκοπούς ή για την παρασκευή αντισηπτικών.

 

– Η µετατροπή της χρήσης κλινών νοσηλείας των δημόσιων νοσοκομείων και των ιδιωτικών θεραπευτηρίων σε κλίνες Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) ή και σε κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).

 

– Η αναγκαστική διάθεση στο Δημόσιο για την κάλυψη αναγκών δημόσιας υγείας, κλινών ιδιωτικών θεραπευτηρίων και κλινικών, κλινών ΜΕΘ, επιμέρους χώρων ιδιωτικών θεραπευτηρίων, δομών υγείας και παροχών υπηρεσιών υγείας, ιδιωτικών νοσοκομείων και θεραπευτηρίων, καθώς και ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού ιδιωτικών παρόχων υγείας.

 

– Η ισχύς του ν. 4812/2021 ως προς την αποζημίωση ιδιωτικών κλινικών και θεραπευτηρίων που δεσμεύθηκαν αναγκαστικά για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών δημόσιας υγείας, οι οποίες προέκυψαν από την έξαρση του κορονοϊού COVID-19.

 

– Η δυνατότητα επίταξης ειδικού νοσοκομειακού εξοπλισμού, µέσων ατομικής προστασίας και φαρμάκων.

 

– Η διάθεση, η οικειοθελής προσφορά και η επίταξη αεροσκαφών για τη διενέργεια αεροδιακοµιδής ασθενών σε περιοχές, στις οποίες δεν είναι δυνατή η κάλυψη των αναγκών αεροδιακοµιδής ή αεροµεταφοράς ασθενών µε τα υπάρχοντα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, εναέρια µέσα.

 

– Η διάθεση, η οικειοθελής προσφορά και η επίταξη πλωτών µέσων για τη διακοµιδή, διά θαλάσσης, ασθενών νοσούντων µε κορονοϊό COVID-19 σε γεωγραφικές περιοχές της επικράτειας, στις οποίες δεν είναι δυνατή η κάλυψη των αναγκών διακοµιδής ή µεταφοράς ασθενών που πάσχουν από κορονοϊό COVID-19.

 

– Η διάθεση ειδικού νοσοκομειακού και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού ΜΕΘ και ΜΑΦ από οποιοδήποτε νοσοκομείο, ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ που εποπτεύεται από το υπουργείο Υγείας, σε οποιοδήποτε νοσοκομείο, ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ της εποπτείας του, καθώς και η έκτακτη ανάπτυξη κλινών ΜΕΘ και ΜΑΦ σε οποιοδήποτε νοσοκοµείο της εποπτείας του υπουργείου Υγείας ή σε οποιονδήποτε άλλο αναγκαστικά δεσμευμένο ή µισθωµένο χώρο ή χώρο που χρησιμοποιείται από το ελληνικό Δηµόσιο για την κάλυψη έκτακτων αναγκών δημόσιας υγείας.

 

– Η άνευ αντιτίμου διάθεση στο Δημόσιο εγκαταστάσεων, θαλάμων, κλινών νοσηλείας, κλινών αυξημένης φροντίδας και εντατικής θεραπείας των στρατιωτικών νοσοκομείων και του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ).

 

– Η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων για τις προμήθειες υγειονομικού υλικού, φαρμάκων και µέσων προστασίας, έκτακτης προμήθειας ιατροτεχνολογικών προϊόντων και αντιδραστηρίων (τεστ) για τη διάγνωση της νόσησης από κορονοϊό COVID-19, αγοράς ανταλλακτικών ασθενοφόρων και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού από το Εθνικό Κέντρο Άµεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ), κατά παρέκκλιση των κείμενων διατάξεων περί δημοσίων συμβάσεων.

 

– Η ισχύς των συμβάσεων µεταξύ του ΕΟΠΥΥ και των παρόχων του που αφορούν, µεταξύ άλλων, την παροχή υγειονομικού υλικού και ιατροτεχνολογικών προϊόντων, ακουστικών βαρηκοΐας, ορθοπεδικών και αναπνευστικών συσκευών/ειδών, όπως και διαιτητικών τροφίμων που προορίζονται για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς. Εν προκειμένω, ρυθμίζονται ζητήματα δημοσίων συμβάσεων της ανώνυμης εταιρείας «Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας ΑΕ» (ΙΦΕΤ ΑΕ) για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών σε εξοπλισμό νοσηλείας και παροχή υπηρεσιών, ζητήματα δημοσίων συμβάσεων του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) και των Υγειονοµικών Περιφερειών (ΥΠΕ), όπως και ζητήματα διενέργειας προμηθειών από ΥΠΕ ως Κεντρικές Αρχές Αγορών για την αντιμετώπιση του κορονοϊού COVID-19.

 

– Η διαδικασία αποδοχής από τον υπουργό Υγείας δωρεών ειδών ειδικού νοσοκομειακού εξοπλισμού πάσης φύσεως, µέσων ατομικής προστασίας και φαρμάκων πάσης φύσεως από τρίτους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, η διαδικασία χρηματικών δωρεών για απευθείας προμήθεια νοσοκομειακού εξοπλισμού, η αποδοχή δωρεών προς τον ΕΟΔΥ που µπορεί να αξιοποιηθεί για την υλοποίηση των σκοπών της ιχνηλάτησης κρουσμάτων κορονοϊού COVID-19 για την καταπολέμηση του κορονοϊού COVID-19, και η αποδοχή δωρεών από τον υπουργό Υγείας για τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού COVID-19, καθώς και η διαδικασία αποδοχής, από τους υπουργούς Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Υγείας, δωρεών κινητών, υπηρεσιών και έργων ψηφιακής υποστήριξης προς επίτευξη της ασφαλούς φύλαξης, αποθήκευσης και µεταφοράς φαρμάκων, καθώς και της διενέργειας εμβολίων κατά του COVID-19 από τρίτους, φυσικά και νομικά πρόσωπα.

 

– Η δυνατότητα των δήμων και των περιφερειών της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας (ΕΝΠΕ) και των Περιφερειακών Ενώσεων Δήμων (ΠΕΔ) να προβαίνουν σε δωρεές ιατρικού εξοπλισμού, οικίσκων για διεξαγωγή εξετάσεων ανίχνευσης COVID-19, ιατροφαρµακευτικού υλικού, συµπεριλαµβανοµένων των τεστ διάγνωσης κορονοϊού, σε νοσοκομεία, λοιπές δημόσιες υγειονομικές µμονάδες, ΝΠΔΔ, ιδρύματα και αστικές µη κερδοσκοπικές εταιρείες κοινωφελούς σκοπού που εδρεύουν ή έχουν παραρτήματα εντός των ορίων τους.

 

Επιπλέον, παρατείνονται, από τη λήξη τους και µέχρι τις 31-12-2022, οι ρυθμίσεις τής από 20-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, ως προς τη διαδικασία επανέκδοσης γνωματεύσεων στο πληροφοριακό σύστημα υποβολής δαπανών του ΕΟΠΥΥ e-dapy, οι προθεσμίες του ν. 4683/2020 ως προς τη θεώρηση παραπεμπτικών κατά την περίοδο διάδοσης του κορονοϊού COVID-19, η ισχύς του ν. 4737/2020 ως προς τη διαδικασία επανέκδοσης συνταγών στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και έγκρισης φαρμάκων µέσω του Συστήματος Ηλεκτρονικής Προέγκρισης, καθώς και η ισχύς του ν. 4764/2020 ως προς τις µηνιαίες και επαναλαμβανόμενες γνωματεύσεις των χρονίως πασχόντων ασθενών.

 

Παρατείνεται, εξάλλου, εκ νέου η θητεία του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, που συγκροτήθηκε µε απόφαση του γγ του υπουργείου Υγείας, έως την έκδοση απόφασης του υπουργού Υγείας για την εκ νέου συγκρότησή του και, πάντως, για χρονικό διάστημα που δεν δύναται να υπερβαίνει την 31η Δεκεμβρίου 2022.

 

πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ -ΜΠΕ

  

«Βασιλεύς ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης»…

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

   

Αν δεν ξέρεις πολλά για κάτι, πριν αναζητήσεις ειδικότερη βιβλιογραφία προσφεύγεις στις εγκυκλοπαίδειες. Κατ’ αρχάς στις χάρτινες, όσες έμαθες με τον καιρό να εμπιστεύεσαι. Ο απτός πολιτισμός του χαρτιού αντέχει, παρά τα εγγενή μειονεκτήματά του σε σύγκριση με τον ψηφιακό. Τη χρονική υστέρηση για παράδειγμα. Μια χάρτινη εγκυκλοπαίδεια είναι εγκλωβισμένη στο έτος της εκτύπωσής της, αν και δεν λείπουν οι αναθεωρημένες επανεκδόσεις. Αντίθετα, οι διαδικτυακές εγκυκλοπαίδειες υπόκεινται σε διαρκή διόρθωση και εμπλουτισμό. Η ελληνική Βικιπαίδεια λ.χ. έχει ελέγξει με τον καιρό πολλά από τα παιδικά της αμαρτήματα. Οσο βλέπω, η ψαλίδα ανάμεσα στα ικανοποιητικά λήμματα και τα φτωχά ή κακομεταφρασμένα έχει αρχίσει να κλείνει, παρότι ακόμη υπάρχουν και εξόφθαλμες μεταγλωττιστικές αστοχίες.

 

Λόγους και χρόνο για να εντρυφήσω στα της αγγλικής βασιλικής οικογένειας περισσότερο απ’ όσο επιτρέπουν τα εγκυκλοπαιδικά λήμματα δεν είχα. Αρκέστηκα λοιπόν σ’ αυτά, καθώς και σε ορισμένα διαφωτιστικά άρθρα εφημερίδων και ιστοσελίδων. Σαν μέσος τηλεοπτικός καταναλωτής, ήταν αδύνατο να μη βρεθώ κι εγώ κάποια στιγμή στη βασιλική οδό προς την υπερβολή και την αμετροέπεια που διάνοιξαν τα κανάλια μας, σπαταλώντας τον «πολύτιμο» χρόνο τους για να μας εκπαιδεύσουν σε ανθυπολεπτομέρειες της βρετανικής ανακτορολογίας.

 

Με φιλοτιμία καινοφανή, εντόπισαν ειδικούς (της επιστήμης, της δημοσιογραφίας, της θρησκειολογίας, της μαγειρικής, της ενδυματολογίας, των τελετουργιών) για κάθε πτυχή της βρετανικής ιστορίας και της εθιμοταξίας επί στέψεων, γάμων και κηδειών. Τα ίδια κανάλια δυσκολεύονται να βρουν μια-δυο ώρες τη βδομάδα για συζητήσεις ελληνικού πολιτικού περιεχομένου. Κι όταν επιτέλους τις ανακαλύπτουν, αδυνατούν να βρουν εκπροσώπους της αντιπολίτευσης για να συμμετάσχουν στον «διάλογο» με τους πεντέξι κυβερνητικούς που κυκλοφορούν διαρκώς από καναλίου εις κανάλιον. Για τα ελληνοτουρκικά π.χ. βλέπεις παντού και πάντα τον κ. Αγγελο Συρίγο και τον κ. Δημήτρη Καιρίδη. Αλλον διεθνολόγο δεν διαθέτει η πτωχή μας χώρα.

 

Το ελληνικό διακαναλικό θέαμα του πένθους ήταν αντίγραφο του αντίστοιχου βρετανικού, και συγχρόνως μικρό τμήμα του πενθιμοφανούς πλανητικού τηλεοπτικού σόου, που το κατανάλωσαν πάνω από 4 δισ. άνθρωποι. Η αμετροέπεια επιβλήθηκε ήδη με τους πρώτους τίτλους: «Παγκόσμιο σοκ από τον θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ», «Οικουμενικός θρήνος», «Συγκλονισμένη η ανθρωπότητα» κ.ο.κ.

 

Η ανθρωπότητα δηλαδή, που αδυνατεί να νιώσει τα ίδια αισθήματα για την κλιματική κρίση (εξ ου και η αδιαφορία μεγάλων μαζών σε κράτη και αναπτυσσόμενα και λίαν ανεπτυγμένα) και την πανδημία (εξ ου και η διατήρηση των ανισοτήτων ακόμη και έναντι της κοινής θανάσιμης απειλής), αυτή η ανθρωπότητα λοιπόν «σοκαρίστηκε» σύσσωμη από τον θάνατο ενός σχεδόν αιωνόβιου ανθρώπινου πλάσματος· και μάλιστα τη στιγμή που δεν τη σοκάρουν πια οι μαζικοί πνιγμοί μεταναστών και προσφύγων, οι μαζικοί θάνατοι από πείνα σε χώρες πάμπτωχες και ρημαγμένες από την ξηρασία ή οι μαζικοί τάφοι στην Ουκρανία. Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, αν το «σοκ της ανθρωπότητας» είναι αληθινό, τότε κρίμα στην ανθρωπότητα. Αν είναι ψέμα, τότε κρίμα στις πολύτιμες λέξεις που χάνουν το μεδούλι τους χάριν εντυπωσιασμού. Πώς θα ανακτήσουμε, ας πούμε, τη λέξη «τραγωδία», όταν την εκμηδένισε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που τη χρησιμοποίησε για να χαρακτηρίσει τον θάνατο της Ελισάβετ Β΄, και όχι βέβαια όσα συμβαίνουν στα πεδία του ρωσοουκρανικού πολέμου;

 

«Η βασιλεία της Ελισάβετ αποτέλεσε για πολλά χρόνια συνέχιση της αποικιοκρατικής πολιτικής της Βρετανίας».

 

Ναι, κάθε ανθρώπου ο θάνατος είναι τραγωδία. Για τους δικούς του. Οι άλλοι, οι ξένοι και μακρινοί, οφείλουν να θυμούνται και να θυμίζουν το μέτρο, καθώς και τα δυο-τρία πράγματα στα οποία όντως διασταυρώνονται τα αισθήματα και οι σκέψεις του πλανητικού μικροχωριού μας, τροφοδοτημένα από την εμπειρία χιλιετιών. Πρώτον, ότι ο θάνατος είναι ο μέγας εξισωτής. Μας το λέει ένας χριστιανός, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, με το νεκρώσιμο ιδιόμελό του: «Και πάλι κατενόησα εν τοις μνήμασι και είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον· άρα τίς εστι, βασιλεύς ή στρατιώτης, ή πλούσιος ή πένης, ή δίκαιος ή αμαρτωλός». Μας το είπε σχεδόν μια χιλιετία νωρίτερα η ποιήτρια Ανύτη από την Τεγέα, μια «εθνική», που συνόψισε σε δύο στίχους τον αρχαιοελληνικό στοχασμό περί θανάτου, γράφοντας το επιτύμβιο κάποιου που τον βίο του τον προσδιόριζε το όνομά του, Μάνης, τυπικό για δούλους, «παραδοσιακό»: «Μάνης ούτος ανήρ ην ζών ποτε· νυν δε τεθνηκώς/ ίσον Δαρείω τω μεγάλω δύναται». Μεταφράζω: «Οσο ζούσε, ο δούλος Μάνης ήταν. Πέθανε τώρα,/ κι η δύναμή του με του Δαρείου του μεγάλου εξισώθηκε».

 

Δεύτερος κοινός τόπος: Καμία παράδοση, στην Ελλάδα, στην Αγγλία, παντού, δεν είναι εξαγιασμένη. Καμία λοιπόν δεν είναι οριστική, αθάνατη· πολλές είναι όχι απλώς καταργήσιμες, αλλά καταργητέες. Παράδειγμα: Μέρες τώρα οι αυλοκόλακες ξανάπιασαν το τροπάρι για τα ευγενή οικολογικά αισθήματα των βρετανικών ανακτόρων. Λαμπρά. Ας αποφασίσει ο νέος βασιλιάς, ο Κάρολος Γ΄ (ένας «δικός μας» κι αυτός, εκ καταγωγής λέει αλλά και επειδή τυγχάνει κρυφοορθόδοξος), ότι δεν χρειάζεται πια να θανατώνεται μία αρκούδα του Καναδά για κάθε σκούφο στρατιώτη της βασιλικής φρουράς. Και συνθετικά αν είναι τα πανύψηλα σκουφιά, καλές θα βγαίνουν οι σέλφι των τουριστών.

 

Τρίτος κοινός τόπος: Κανένας θεσμός, και σίγουρα όχι η βασιλεία, δεν είναι εξωιστορικός, άχρονος, θεοπροστάτευτος. Θες να τιμήσεις τη βασιλεία επειδή είναι χιλιετής και ανακαλεί στη μνήμη «ένδοξες εποχές», αυτοκρατορικές; Δικαίωμά σου. Δικαίωμα και των δύσπιστων να θυμούνται και να θυμίζουν ότι δεν υπήρξε καμία αυτοκρατορία δίχως εγκλήματα. Δικαίωμά τους δηλαδή να προσφύγουν στις εγκυκλοπαίδειες, ενοχλημένοι από τη συσκοτιστικά αποθεωτική τηλεφλυαρία. Εν προκειμένω στη Βικιπαίδεια, λήμμα «Ελισάβετ Β΄»:

 

«Η βασιλεία της Ελισάβετ αποτέλεσε για πολλά χρόνια συνέχιση της αποικιοκρατικής πολιτικής της Βρετανίας, με σημαντικότερα στοιχεία την επέμβαση στο Σουέζ το 1953, τη δωδεκαετή κρίση της Μαλαισίας, στην οποία βρήκαν τραγικό θάνατο 11.000 αντάρτες, τη σφαγή χιλιάδων αιχμαλώτων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μάου Μάου στην Κένυα, την πραξικοπηματική εισβολή στη Γουιάνα το 1953, τις χιλιάδες σφαγές και απαγχονισμούς Κυπρίων κομμουνιστών αλλά και μελών της ΕΟΚΑ (με αποκορύφωμα την άρνηση χάρης στον 17χρονο αγωνιστή της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη) κατά τη διάρκεια του αντι-αποικιοκρατικού αγώνα, πολλαπλές επεμβάσεις στην Αραβική χερσόνησο, τη μη αναγνώριση του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία του Βόρειου Καμερούν, την 38χρονη στρατιωτική επιχείρηση στη Βόρεια Ιρλανδία, που είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους (μεταξύ αυτών 2.000 αμάχων), την εισβολή στα Νησιά Φώκλαντ, καθώς και τη συμμετοχή σε πολλές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ (Κουβέιτ, Σιέρα Λεόνε, Λιβύη, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία)».

 

Να ‘ταν η μουντζουρίτσα της Ιστορίας εκείνη η αράχνη πάνω στο λαμπρό φέρετρο;  

Τρεις τροπολογίες κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για τη λειτουργία της ΕΥΠ και την αποκατάσταση του ρόλου της ΑΔΑΕ.!

 

Τρεις τροπολογίες κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για τη λειτουργία της ΕΥΠ και την αποκατάσταση του ρόλου της ΑΔΑΕ. Για κίνηση εντυπωσιασμού κάνει λόγο η κυβέρνηση.

 

Με τρεις ξεχωριστές τροπολογίες, που κατατέθηκαν στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο στην Ολομέλεια, το ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής αναλαμβάνει πρωτοβουλία σχετικά με το πλαίσιο λειτουργίας της ΕΥΠ και την αποκατάσταση του ρόλου της ΑΔΑΕ.

 

Συγκεκριμένα:

 

Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών μεταφέρεται ως σύνολο αρμοδιοτήτων, θέσεων, και προσωπικού στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη.

Αποκαθίσταται ο ρόλος της Α.Δ.Α.Ε. ως προς την άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφαλείας, επεκτείνοντας στις περιπτώσεις αυτές τη δυνατότητα γνωστοποίησης της επιβολής του μέτρου αυτού στους θιγομένους. Επαναφέρεται συνεπώς το προηγούμενο καθεστώς, το οποίο ίσχυε αδιαλείπτως από το 1994 έως το 2021, όταν η Α.Δ.Α.Ε. αποψιλώθηκε από την αρμοδιότητά της αυτή, οδηγώντας την υπό τον Πρωθυπουργό Ε.Υ.Π. σε ένα καθεστώς «πανοπτικής» ασυδοσίας.

Η διάταξη που επιβάλλει την άρση του απορρήτου, να περιέχει τα ακόλουθα στοιχεία: α) το όργανο που διατάσσει την άρση, β) τη δημόσια αρχή ή τον εισαγγελέα ή τον ανακριτή που ζητούν την επιβολή της άρσης, γ) τον σκοπό της επιβολής της άρσης δ) τα μέσα ανταπόκρισης ή επικοινωνίας στα οποία επιβάλλεται η άρση, ε) την εδαφική έκταση εφαρμογής και τη χρονική διάρκεια της άρσης, στ) την ημερομηνία έκδοσης της διάταξης, ζ) το όνομα του προσώπου ή των προσώπων κατά των οποίων λαμβάνεται το μέτρο της άρσης και τη διεύθυνση διαμονής τους, εφόσον είναι γνωστή, η) την αιτιολογία επιβολής της άρσης.

Από την κυβέρνηση παντως εκτιμουν ότι πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμου ενόψει της αυριανή παρουσιας του κ. Ανδρουλάκη στην εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τις υποκλοπές.

 

Οι ίδιες πηγες υπενθυμίζουν ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί πως όταν ολοκληρωθεί η εξεταστική και με βάση τα συμπεράσματα της, θα γίνει διαβούλευση με τα κόμματα ώστε να ψηφιστεί νέο πλαισιο για ΕΥΠ και ΑΔΑΕ μέχρι το τέλος του έτους.

 

Δεν έκρυβαν μάλιστα την ενόχληση τους, σχολιάζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν εξεταστική και τώρα η Χαριλάου Τρικούπη την αγνοεί για να εξυπηρετησει επικοινωνιακές σκοπιμότητες. 

πηγή

Σκάνδαλα: Η δικαιοσύνη αθωώνει, η κυβέρνηση κουκουλώνει, ουδείς παραιτείται…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Τρία πολύκροτα σκάνδαλα απασχόλησαν και απασχολούν την πολιτική ζωή, την κοινή γνώμη και τα μέσα ενημέρωσης. Τα δύο κουκουλώθηκαν, το τρίτο μάλλον θα έχει την ίδια τύχη. Έτσι, η Ελλάδα άνετα μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της χώρας που κάνει τα ακριβώς αντίθετα από αυτό που κάνουν όσες θέλουν να λέγονται προηγμένες και δημοκρατικές και να είναι κράτος δικαίου.

 

Η διαπίστωση αυτή αποκτά ακόμα πιο τραγικά χαρακτηριστικά, αν συνυπολογίσουμε ότι οι δράστες αυτών των σκανδάλων έχουν ομολογήσει την ενοχή τους. Και παρόλα αυτά η ελληνική δικαιοσύνη και διάφορες κυβερνήσεις τους είπαν: «Είστε ελεύθεροι»!

 

Το σκάνδαλο της SIEMENS χρονολογείται από τη δεκαετία του ’90. Και όμως η ελληνική δικαιοσύνη ήρθε το 2022 να πει ότι δεν υπάρχουν ένοχοι, είτε γιατί δεν βρήκε στοιχεία είτε γιατί τα αδικήματα παραγράφηκαν. Και αυτό είναι το πιο σκανδαλώδες από όλα: ούτε 20 χρόνια (τόσος είναι ο χρόνος παραγραφής) δεν ήταν αρκετά σε εισαγγελείς, ανακριτές και δικαστές για να ερευνήσουν και να εκδικάσουν την υπόθεση. Και η ηγεσία της δικαιοσύνης διαχρονικά κοιμόταν. Κατόπιν εορτής ο σημερινός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέταξε έρευνα, αλλά το πουλάκι έχει πετάξει. Ο Χριστοφοράκος και οι βοηθοί του θα ξεκαρδίζονται στα γέλια.

 

Έχει προηγηθεί το κουκούλωμα του σκανδάλου της Novartis. H ιδιαιτερότητα αυτού του σκανδάλου είναι ότι η εταιρεία έχει παραδεχθεί την ενοχή της και σε άλλες χώρες έχει πληρώσει αποζημιώσεις. Στην Ελλάδα ουδείς-ούτε πολιτικός ούτε γιατρός ούτε απλός υπάλληλος- έχει τιμωρηθεί για κάποια πράξη ή παράλειψη που ευνόησε την εταιρεία και ζημίωσε το Δημόσιο.

 

Αντίθετα, έχει παραπεμφθεί σε δίκη- έστω για άσχετο, παράπλευρο, αδίκημα-η εισαγγελέας που ερεύνησε τα σκάνδαλο. Και, προφανώς, η εξέλιξη αυτή διεκδικεί παγκόσμιο βραβείο πρωτοτυπίας, αφού οι ένοχοι για το σκάνδαλο δεν βρέθηκαν ή διέφυγαν, αλλά το πρόσωπο που τους αναζήτησε μπορεί και να τιμωρηθεί. Ίσως γα να μάθουν άλλοι συνάδελφοί της στο μέλλον να κάθονται στ’ αβγά τους, για να μην πάθουν τα ίδια.

 

Για το κουκούλωμα του τελευταίου χρονικά σκανδάλου, αυτού των παρακολουθήσεων, φροντίζει η κυβέρνηση. Καταστρέφει τα στοιχεία, οχυρώνει τους πιθανούς ενόχους με το «απόρρητο», απειλεί τους μάρτυρες με φυλάκιση αν μιλήσουν και αφοπλίζει τις ανεξάρτητες αρχές και τις επιτροπές της Βουλής, ώστε να μη μπορούν να καταλήξουν σε κανένα αποτέλεσμα επιβαρυντικό για όσους εκείνη προστατεύει. Και οι εισαγγελείς, ενώπιον των οποίων έχει αχθεί η υπόθεση με μήνυση του θύματος Νίκου Ανδρουλάκη, μέχρι στιγμής δεν έχουμε μάθει αν και τι ερευνούν.

 

Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών. Αν προσθέσουμε την ποινική ασυλία που έχει παράσχει η κυβέρνηση στα στελέχη τραπεζών που εμπλέκονται σε σκανδαλώδεις υποθέσεις, ο απλός πολίτης διαπιστώνει ότι βασιλεύει η ατιμωρησία.

 

Και οι τρεις εξουσίες που προβλέπει το Σύνταγμα δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η νομοθετική (Βουλή) ταυτίζεται με την εκτελεστική (κυβέρνηση) λόγω πλειοψηφίας και ό,τι εξαρτάται από αυτή σε σκανδαλώδεις υποθέσεις είναι απολύτως ελεγχόμενο.

 

Η δικαστική εξουσία αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Και ορισμένες εξελίξεις, όπως η παραγραφή στην υπόθεση της SIEMENS δημιουργούν πολλές υποψίες. Στην καλύτερη περίπτωση είναι θέμα αδιαφορίας ή ανικανότητας. Στη χειρότερη πρόκειται για εξυπηρέτηση επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων.

 

Και το χειρότερο σε όλα αυτά είναι ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας από την πολιτική ή από την κορυφή της Δικαιοσύνης να παραιτηθεί σε ένδειξη ευθιξίας και για να αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης γι’ αυτά που συμβαίνουν. Όλοι παραμένουν στις καρέκλες τους…

Μελέτη Λύτρα για Covid-19: Σχεδόν όλοι όσοι δεν νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ, πέθαναν.!

 

Τα επικαιροποιημένα στοιχεία της μελέτης Λύτρα καταδεικνύουν ότι το ποσοστό θανάτων ασθενών με Covid-19 εκτός ΜΕΘ είναι πάρα πολύ υψηλό και αγγίζει το 98%!

 

Τρομακτικά υψηλό ήταν το ποσοστό των συμπολιτών μας που έχασαν τη ζωή τους χτυπήμενοι από την Covid-19 χωρίς να νοσηλευτούν σε ΜΕΘ.

 

Σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία της μελέτης του καθηγητή Θόδωρου Λύτρα το 97,7% των ασθενών με covid-19 που δεν κατάφεραν για οποιοδήποτε λόγο να βρουν θέση σε ΜΕΘ έχασε τη ζωή του.

 

Υψηλό ήταν και το ποσοστό των ανθρώπων που πέθαναν αν και νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ καθώς έφτασε το 72,7%.

 

Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε εδώ ότι το ζήτημα των θανάτων εκτός ΜΕΘ είχε προκαλέσει πολιτική θύελλα πέρυσι τον Δεκέμβριο όταν από το βήμα της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει υψηλή θνησιμότητα εκτός ΜΕΘ.

 

Εν συνεχεία αποδείχθηκε ότι στα υπόψιν της κυβέρνησης είχε τεθεί ήδη η μελέτη των Τσιόδρα και Λύτρα που αποδείκνυε το ακριβώς αντίθετο.

 

Με ανάρτησή του στο twitter, ο καθηγητής Λύτρας τόνισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: (Η νέα μελέτη) επιβεβαιώνει πλήρως τα ευρήματα της αρχικής μελέτης, σε υπερδιπλάσιο δείγμα διασωληνωμένων ασθενών (14.011 vs 6.282).

 

Παραμένει ολόιδια η κλιμάκωση της θνητότητας όσο περισσότεροι νοσηλεύονται κ η γεωγραφική ανισομέρεια, με πολύ στενότερα πλέον 95% Διαστήματα Εμπιστοσύνης. Μετά την 1η Σεπτεμβρίου 2021 παρατηρείται επιδείνωση της θνητότητας κατά 21% για ορισμένο φορτίο ασθενών, σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο. Μάλιστα αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη αν νοσηλεύεσαι στην επαρχία: άλλο ένα +64% σε σχέση με την Αθήνα.

  

**Ενημερωμένη** μελέτη μας για θνητότητα 🇬🇷 διασωληνωμένων #COVID19 ασθενών σε σχέση με το φόρτο του συστήματος υγείας, ως Απρίλιο 2022 (η αρχική, στο @JournalSjph - που συζητήθηκε πολύ - έφτανε ως Μάιο 2021).https://t.co/yAYCwtaubF
Αναδεικνύει τρία σημαντικά ευρήματα:

— Theodore Lytras (@TheodoreLytras) September 26, 2022

 

Εδώ μπορείτε να δείτε όλη την έρευνα. Στην 4η σελίδα του PDF θα διαβάσετε το συμπέρασμα για τους θανάτους εκτός ΜΕΘ. 

πηγή

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας.!

 

Ιωάννης Καποδίστριας : Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.

 

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.

 

Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.

 

Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».

 

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.

 

 

Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του '21.

Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.

 

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

 

Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.

 

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.

 

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

 

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

 

Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.

 

 

Λιθογραφία του 1827

 

Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.

Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.

 

Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

 

Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.

 

Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.

 

Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.

 

Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.

 

 

Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

 

Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.

 

Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

 

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).

 

 

πηγή 

Ιταλία: Επικράτηση του συντηρητικού συνασπισμού – Πρώτο το ακροδεξιό κόμμα της Μελόνι

 

Tο ακροδεξιό κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’Italia, FdI) υπό την Τζόρτζια Μελόνι αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν χθες Κυριακή στην Ιταλία.

 

Ενα εκλογικό αποτέλεσμα που έρχεται μόλις δύο εβδομάδες μετά την επικράτηση της ακροδεξιάς συμμαχίας στην  Σουηδία, με την συμμετοχή κόμματος (Σουηδοί Δημοκράτες) που προέκυψε από το νεοναζιστικό κίνημα.

 

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα, το FdI βλέπει το ποσοστό του να απογειώνεται από το 4,3% πριν από τέσσερα χρόνια σχεδόν στο 26,4% σήμερα.

 

Ακολουθεί το Δημοκρατικό Κόμμα (Pd) με 19,35%, το κίνημα Πέντε Αστέρων (M5s) με 15%, η Λέγκα του Βορρά με 9%, το Forza Italia του Μπερλουσκόνι με 8,15%, το Δράση Ζωντανή Ιταλία με 7,7% και οι Πράσινοι με 3,6%.

 

Με βάση τα παραπάνω αποτελέσματα ο κεντροδεξιός συνασπισμός που συμπεριλαμβάνει επίσης τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, και  τη Φόρτσα Ιτάλια (FI), τη δεξιά παράταξη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, συγκεντρώνει το 44,48% και 232-252 έδρες στη Βουλή ενώ ο κεντροαριστερός στο 26,46% και 77-97 έδρες.

 

«Θα κυβερνήσουμε για όλους» τους Ιταλούς είπε η επικεφαλής του Fdl θιασώτης της φασιστικής παράδοσης της Ιταλίας και νοσταλγός του Μουσολίνι,  Τζόρτζια Μελόνι, η  οποία θέλει να γίνει η επόμενη πρωθυπουργός μετά τη νίκη της παράταξής της, αποκρύπτοντας, φυσικά, πως στην προκειμένη περίπτωση “όλοι” οι Ιταλοί είναι το ιταλικό κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, το οποίο μέσα σε ένα περιβάλλον ευρύτερων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και ανακατατάξεων θα επιχειρήσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να ισχυροποιήσει τη θέση του.

 

Την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ενωση ρίχνει «κροκοδείλια δάκρυα» για την επιστροφή του νεοφασισμού στην Ευρώπη ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, όπως και ο Πολωνός ομόλογός του Ματέους Μοραβιέτσκι, απευθύνουν τα «συγχαρητήριά»  τους στην  Μελόνι.

 

Στο μεταξύ , οι εθνικιστικές  και αντιμεταναστευτικές κορώνες της Μελόνι, συνοδεύονται  από την «τήρηση των δεσμεύσεων» που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του NATO, την «υποστήριξη της Ουκρανίας», την  «προσήλωση» στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τη «βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση», αλλά και αναθεώρηση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και του σχεδίου ανάκαμψης «βάσει των νέων συνθηκών, αναγκών και προτεραιοτήτων» των ιταλικών μονοπωλίων. Σε αυτό το πρόγραμμα έχουν συμφωνήσει οι δύο παρατάξεις της άκρας δεξιάς, τα Αδέλφια της Ιταλίας υπό την Τζόρτζια Μελόνι και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, καθώς και η δεξιά παράταξη Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.  

πηγή

Η γυάλα με τα βότσαλα

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

 

Ήταν μέρες δουλειάς. Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Γλυκός Σεπτέμβριος, με τις ήπιες ζέστες του, με τις δροσιές τα βράδια -εκείνη η πράσινη πικέ κουβέρτα ήταν απαραίτητη τα ξημερώματα- και με τις ανακατατάξεις στο σπίτι. Γιατί θα ερχόταν η ώρα του χειμώνα και έπρεπε να είναι έτοιμο να υποδεχτεί χαλιά και μοκέτες, χνουδωτά ριχτάρια στους καναπέδες και ζεστές κουβέρτες.

 

Φέτος, όπως καμία άλλη χρονιά, ήθελε κάπως να μείνει στο σπίτι κάτι από το καλοκαίρι που έφευγε με τη γνωστή αργή βεβαιότητά του. Ο,τι ήταν να δώσει, το έδωσε, και ό,τι ήταν να πάρει, το πήρε. Και τώρα, ήθελες δεν ήθελες, τα κεφάλια έμπαιναν μέσα. Πράγμα όχι απαραίτητα κακό. Έχει τα καλά της η επαναφορά -ποτέ δεν είναι ολική άλλωστε. Όσο και αν είναι ανεπαίσθητες, όλα έχουν υποστεί αλλαγές.

 

Τις βλέπεις στον καθρέφτη σου, τις αισθάνεσαι στον οργανισμό σου, τις «ακούς» στο μυαλό σου. Και κάπως τις μεταφέρεις στο περιβάλλον, κυρίως στο σπίτι. Καταφύγιο, που πρέπει να προσέξεις να μη γίνει φυλακή. Τα υλικά περιθώρια, πάντα είναι στενά. Μόνο το μυαλό έχει απεριόριστες δυνατότητες, γι’ αυτό δεν προσπαθούν όλοι να το ελέγξουν;

 

Ξεκίνησε από τις ντουλάπες και μετά έπιασε τις βιβλιοθήκες. Εκεί, στη δική της, βρήκε το μεγάλο πλαστικό κουτί με τα βότσαλα. Φέτος είχε φέρει από το νησί ακόμη λίγα. Πάντα έλεγε ότι κάτι θα τα κάνει, κάτι διακοσμητικό, μια κατασκευή. Τα μάζευε -έπρεπε να χωράνε στη φούχτα της και να της αρέσει το χρώμα τους. Απαλό γκρι, κεραμιδί, ανοιχτό καφέ, κατάμαυρο ή σκούρο γκρι με νερά στο χρώμα της πράσινης σκουριάς, λευκό σαν κομμάτι από μάρμαρο.

 

Είχε έρθει η ώρα πια. Κάτι έπρεπε επιτέλους να κάνει. Αλλά δεν ήξερε τι. Δεν ήθελε να τα χαλάσει με κόλλες και χρώματα, ούτε να τα βάλει στις γλάστρες για να μη φεύγει το χώμα στο πότισμα. Ήθελε να τα βλέπει, να τα αγγίζει πότε πότε. Για να θυμάται το αίσθημα του πέλματος στην παραλία, τη μυρωδιά του θαλασσινού νερού στο δέρμα, το παιχνίδι του ήλιου με τη σκιά από το αρμυρίκι και τα μικρά όνειρα που κάνει κανείς ξύπνιος με τα μάτια κλειστά ξαπλωμένος στην ψάθα. Μπορεί να είναι και οραματισμοί ή ανάκληση αναμνήσεων στιγμών ευτυχισμένων, που μπορεί να μην έρθουν ξανά, αλλά η χαλάρωση από το κολύμπι και τη ζεστασιά του ήλιου δεν σε αφήνουν να τις δεις με μεγάλη θλίψη -μόνο να ελπίσεις ότι με τον χρόνο, αν δεν αποκατασταθεί η επιθυμητή τάξη, θα μαλακώσουν κι αυτές και οι ουλές θα σκεπαστούν από νέο και υγιές δέρμα.

 

Πράγματα πολύ απλά, όπως ένα ξύπνημα με θέα την Ακρόπολη, μια μεγάλη κυριακάτικη βόλτα στην πόλη, ατελείωτες συζητήσεις για ό,τι θες, μικρές άφατες εξομολογήσεις κρυμμένες σε αστεία και γέλια ή σε μικρές, απρόσμενες κινήσεις φροντίδας. Σκέψεις για τέτοια μικρά κι ασήμαντα τύλιξαν τα βότσαλά σου την ώρα που τα μάζευες, με κορδέλες περιτυλίγματος εξίσου μικρά όνειρα ότι ίσως κάποτε να μπορούσαν να τα ζήσεις ξανά, με τη δύναμη που φέρνει το καινούργιο.

 

Εκείνη τη νύχτα ονειρεύτηκε τη θάλασσα -μια άγνωστη αλλά οικεία ακτή με βότσαλα και ένα νερό καθάριο, όπως είναι συνήθως την άνοιξη, όταν δεν πηγαίνουν οι πολλοί στην παραλία, αλλά με την απαλή ζέστη του φθινοπώρου και την ομορφιά ενός αιώνιου, ανάλαφρου καλοκαιριού. Στεκόταν όρθια, φυσούσε απαλά και περίμενε ένα πλοίο -πού θα πήγαινε δεν ήξερε. Αυτό που ήξερε ήταν ότι θα έμπαινε στο πλοίο, ήθελε και έπρεπε να μπει. Ήταν βέβαιη γι’ αυτό.

 

Όταν ξύπνησε είχε αποφασίσει τι θα έκανε με τα βότσαλά της: θα τα έβαζε σε μία γυάλα, σε ένα φωτεινό και εμφανές σημείο. Εκεί που πέφτει ο ήλιος το πρωί και που δεν σκοτεινιάζει ακόμη και όταν βρέχει. Και θα της έκαναν συντροφιά τις κρύες μέρες.

Το είδαμε κι αυτό: Πολιτικοί τρολάρουν "κουρασμένους" από τις υποκλοπές εκπομπάρχες...

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα δημοσιογράφο από το να δίνει δικαίωμα σε ένα στέλεχος κόμματος να τον εγκαλεί ότι αναπαράγει ανενδοίαστα την κυβερνητική προπαγάνδα. Και όταν αυτό συμβαίνει με ένα θέμα πολύ ευαίσθητο, όπως είναι οι υποκλοπές, η ξεφτίλα για το δημοσιογράφο είναι διπλή.

 

Εδώ και μερικούς μήνες βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων πολιτικών και δημοσιογράφων, με κορυφαία περίπτωση αυτήν του Νίκου Ανδρουλάκη. Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να την υποβαθμίσει και εντέλει να την εξαφανίσει:

 

1. Χαρακτηρίζει μεν «νόμιμη» την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, αλλά πρωθυπουργός λέει ότι, αν την γνώριζε, δεν θα την επέτρεπε. Ο ισχυρισμός πάσχει στη ρίζα του: πώς είναι δυνατόν κάτι να είναι νόμιμο και να το απαγορεύεις;

 

2. Καλείται το θύμα «να πάει να ενημερωθεί θεσμικά», αλλά οι διοικητές της ΕΥΠ, πρώην και νυν, δεν λένε λέξη στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής και στην επιφορτισμένη με τον έλεγχό του Αρχή (ΑΔΑΕ), οχυρωνόμενοι πίσω από το «απόρρητο». Πώς, λοιπόν, θα ενημερώσουν τον Ανδρουλάκη, αφού αυτό απαγορεύεται;

 

3. Αφού το σκάνδαλο δεν υποχωρεί, αρχίζει η επιχείρηση υποβάθμισης και απαξίωσής του. «Δεν ενδιαφέρει τον κόσμο», λένε. Και την επομένη έρχονται κάποιες δημοσκοπήσεις να μας πουν ότι «ο κόσμος νοιάζεται για την ακρίβεια». Σπουδαίο εύρημα, σαν να μας λένε ότι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Εκνευρίζεται και ο Αδωνις, που δεν συζητάμε για τα εκατομμύρια που δίνει η κυβέρνηση για το ρεύμα, αλλά χάνουμε το χρόνο μας με τις παρακολουθήσεις. Το συμπέρασμα είναι προφανές: σταματήστε να ασχολείστε με τις υποκλοπές, ενοχλείτε την κυβέρνηση.

 

Ο δημοσιογράφος, που δεν μπορεί να το πει έτσι, το λέει αλλιώς. Υποδέχεται τον εκπρόσωπο του κόμματος, που ο αρχηγός του έχει πέσει θύμα υποκλοπής, με το επιχείρημα «έχει κουράσει το θέμα». Κι εδώ αρχίζει το πανηγύρι. Ο κομματικός εκπρόσωπος «κάνει με τα κρεμμυδάκια» τους παρουσιαστές. Τους τρολάρει κανονικά: «Τι θέλετε να συζητήσουμε που να μην κουράζει εσάς και το μέγαρο Μαξίμου;». Οι παρουσιαστές εξεγείρονται : «Δεν μας ενδιαφέρει το μέγαρο Μαξίμου, εμείς εδώ κάνουμε κριτική». Απτόητος ο εκπρόσωπος του κόμματος συνεχίζει το τρολάρισμα: «Μήπως θέλετε να συζητήσουμε για το ταξί στη Νέα Υόρκη και το πόσο όμορφα περνάει τις διαβάσεις ο πρωθυπουργός;». Για όποιον θέλει περισσότερα ας τα δει εδώ.

 

Η εικόνα είναι, όντως, αποκαλυπτική. Οι παρουσιαστές της εκπομπής προσπαθούν να πείσουν τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του οποίου παρακολουθήθηκε από την ΕΥΠ, ότι δεν πρέπει να ασχολείται άλλο με το θέμα, διότι «έχει κουράσει». Είναι, όντως, ντροπιαστικό δημοσιογράφος να λέει ότι ένα κρίσιμο θέμα για τη λειτουργία της δημοκρατίας (αυτό το αναγνωρίζουν όλοι) «έχει κουράσει» και να προτρέπει έτσι τον εκπρόσωπο του κόμματος να πάψει να ασχολείται. Και να προσπαθεί να τον «συνετίσει» με το επιχείρημα ότι «χάνει στις δημοσκοπήσεις».

 

Οι δημοσιογράφοι υπάρχουν για να κρίνουν και να επικρίνουν τα στραβά των κυβερνήσεων και όχι να αναπαράγουν την προπαγάνδα τους. Έτσι όπως το πάνε ορισμένοι, ειδικά στις τηλεοπτικές εκπομπές, στο τέλος θα καταντήσουν η χλεύη των πολιτικών, που θα τους λένε: «Τι να πω που να μην ενοχλεί το Μαξίμου»;

 

Θλιβερά φαινόμενα…

Φθινοπωρινές σκέψεις για το «ελληνικό καλοκαίρι»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Το διάσημο «Ελληνικό καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ, του Γάλλου συγγραφέα που ερωτεύτηκε τόσο βαθιά την Ελλάδα ώστε να μεταφράσει σε αποστολή του την προβολή της στη Δύση, πρωτοεκδόθηκε στα γαλλικά το 1975. Είναι λοιπόν συνομήλικο της μεταπολίτευσης. Μικρότερη σίγουρα είναι η ηλικία της νοσταλγίας μας για το ελληνικό καλοκαίρι. Για ό,τι όμορφο και τερπνό συνηθίσαμε να αποδίδουμε σ’ αυτό το ζευγάρι λέξεων, καθοδηγημένοι από τα βιώματά μας –όσοι έχουμε βέβαια, γιατί η ανισότητα δεν παραθερίζει–, αλλά και από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Και γενικότερα από τον μυθοποιητικό δημόσιο λόγο, ελληνικό και αλλόγλωσσο.

 

Τμήμα του λόγου αυτού είναι η επίσημη τουριστική διαφήμιση, με τους «μύθους» και τις «αληθινές εμπειρίες» της, που σχηματίζει αέναα μια εικόνα ιδανική, δίχως καμιά ραγισματιά ή θόλωμα. Μια εικόνα εμπορεύσιμη αποκλειστικά στο εξωτερικό. Ο εσωτερικός νους, ο δικός μας, γνωρίζει καλά όσα στενάχωρα επικαλύπτει ή αποκρύπτει η ρεκλάμα, αναγκαστικά μέχρι ψεύδους φωτεινή, αφού αυτοαμφισβητούμενο δέλεαρ δεν νοείται. Αν εσύ, σαν θηρευτής, δεν είσαι ειδωλολάτρης του προϊόντος σου, δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα το λατρέψουν οι άλλοι, τα «θηράματά» σου.

 

Επίσης βέβαιο μοιάζει ότι η ηλικία της νοσταλγίας δεν είναι ίδια για όλους μας. Και, σοβαρότερο αυτό, δεν νοσταλγούν όλοι το ελληνικό καλοκαίρι. Απλός ο λόγος: δεν το έχουν ζήσει όλοι, δεν ήταν οικονομικά, κοινωνικά, οικογενειακά, εργασιακά εφικτό για όλους να απολαύσουν ακρογιαλιές και δειλινά σε κάποιο νησί, και δεν λέω για τη Μύκονο και τη Σαντορίνη. Και τίποτε δεν σε υποχρεώνει να αναπολήσεις μια αγαθή φήμη, ένα θρύλο ή τη βιωμένη αλήθεια κάποιων άλλων. Οπως τίποτε δεν μπορούσε να πείσει, μια φορά κι έναν καιρό, όσους Ελληνες ποιητές γνώρισαν τα νησιά σαν τόπους εξορίας ότι όφειλαν να υμνήσουν τα πελάγη μας.

 

Οσο κι αν μαζικοποιήθηκε ο τουρισμός, χάρη και στα προγράμματα «κοινωνικού τουρισμού» που εισήχθησαν από μια στιγμή κι έπειτα (το πελατειακό κράτος τα έσυρε και αυτά στις δοκιμασμένες ράγες του)· όσο κι αν η κουλτούρα των διακοπών άρχισε να αφορά και κοινωνικές κατηγορίες που μέχρι και τη δεκαετία του 1970 απλώς είχαν κάτι ακουστά, ο κόσμος μας παραμένει ταξικά διαστρωματωμένος. Πολλοί δεν θα πάνε διακοπές όσο ζουν, αυτό είναι το γραφτό τους. Αλλων το γραφτό ορίζει να υπηρετούν διά βίου όσους απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε μια χώρα που, ανοήτως, ενθουσιάζεται με τα τουριστικά ρεκόρ, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η κατάρριψή τους προϋποθέτει ακόμη μεγαλύτερη φθορά όλων των στοιχείων που όριζαν κάποτε το ελληνικό καλοκαίρι. Και υπάρχουν φυσικά και κάμποσοι που το ριζικό τους αποφάσισε ότι δικαιούνται τη διά βίου ανεμελιά, τη φημισμένη «θερινή ραστώνη», ανεξαρτήτως εποχής, αλλά και όταν ακόμη τυχαίνει να κατακτούν αξιώματα ευθύνης. Μεγάλης ευθύνης.

 

Ωστε λοιπόν δεν έχουμε όλοι λόγο να νοσταλγούμε το ελληνικό καλοκαίρι. Στη χορεία των αναπολούντων, η νοσταλγία αρχίζει να μετράει για τον καθέναν την πρώτη φορά που θα τον αδράξει απότομα η άναυδη απογοήτευση και θα τον ταράξει. Οταν θα δει, λόγου χάρη, την κάποτε παρθένα και δυσπέλαστη αμμουδιά, στην Κρήτη ή στη Λευκάδα, κατακτημένη από τα μπιτς μπαρ και τις όλο και πιο ακριβές ξαπλώστρες, που μειώνουν ολοένα περισσότερο τον ελεύθερο χώρο. Οι επεκτατικοί ετσιθελιστές, εκμεταλλευόμενοι την εθελοτυφλία των δημοτικών αρχών και την ανυπαρξία κανόνων και ελέγχων από την πλευρά μιας πολιτείας μονίμως εμπορευάμενης (πελατειακής, επί το επιστημονικότερον), επιβάλλουν την κερδώα ασφυξία τους, ροκανίζοντας τη φύση και την ελευθερία, ουσιώδη γνωρίσματα κάποτε της καλοκαιρινής Ελλάδας.

 

Υπάρχει ακόμη το φως στο βλέμμα των καλών ανθρώπων που θα σε φιλέψουν ένα χαμόγελο, απρόσβλητοι από του τουρισμού την ταραχή. Μόνο που λιγοστεύουν.

 

Η νοσταλγία θα σε κυριεύσει όταν η γεύση του καρπουζιού ή η μυρουδιά του ροδάκινου, ηττημένες από τα χημικά, θα διαψεύσουν τη μνήμη σου. Οταν στο κάμπινγκ, όπου είκοσι χρόνια πριν δεν υπήρχε καν ηλεκτρικό ρεύμα, τώρα θα χαθείς ανάμεσα στο πλήθος που βουλιάζει στην τηλεόρασή του, που την κουβαλάει από την πόλη όπως η χελώνα το καβούκι της.

 

Τέλος (;), όταν συνειδητοποιείς ότι, αν δεν ξέρεις καράτε, δεν συμφέρει τη σωματική σου ακεραιότητα να παρατηρήσεις, με όση αμυντική ευγένεια μπορείς να επινοήσεις, και για μυριοστή φορά, τους μάγκες που πανηγυρίζουν την ελευθερία τους μόνο όταν πετάνε τα σκουπίδια τους όπου λάχει. «Δική σου είναι η παραλία, ρε;» ακούς και αφοπλίζεσαι. Πας να του απαντήσεις πως είναι δική σου επειδή είναι και δική του, και των δυονών δηλαδή και όλων, γυρνάς όμως στην ηττημένη σιωπή σου για να μη βγεις και δαρμένος.

 

Ναι, είναι μια λερναία ύδρα η απογοήτευση και μπορεί να σε πνίξει: ανακαλύπτεις ένα καλό και παρηγοριέσαι, ευθύς αμέσως όμως, στη στροφή του βλέμματός σου, πετιούνται μπροστά σου δύο και τρία φθαρμένα και απαράδεκτα. Φθαρμένη φύση, απαράδεκτες συμπεριφορές. Κι ωστόσο υπάρχει ακόμη Ελλάδα που αντέχει, θαλασσινή και ορεινή. Υπάρχει ακόμη το φως του ήλιου και του φεγγαριού, και το λαμπρότερο όλων: το φως στο βλέμμα των καλών ανθρώπων που θα σε φιλέψουν ένα χαμόγελο, απρόσβλητοι από του τουρισμού την ταραχή. Μόνο που λιγοστεύουν.

 

Αναπόφευκτη η νοσταλγία, οι αναμνήσεις όμως δεν είναι πάντοτε καλός σύμβουλος. Και δεν είναι και τόσο δίκαιο να τις χρησιμοποιούμε σε κάθε περίσταση σαν δεύτερο όρο συγκρίσεως. Είναι απολύτως βέβαιο ότι στις συντριπτικά περισσότερες φορές, αν όχι σε όλες, το «τότε», οτιδήποτε κι αν αφορά, θα κριθεί υπέρτερο. Κι όχι επειδή ήταν όντως υπέρτερο, ποιοτικότερο, ηδονικότερο, αλλά για τον εξής απλό λόγο: σ’ αυτό το «τότε» υπερτερούσαμε εμείς οι ίδιοι, γιατί υπολειπόμασταν κατά δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια από τη σημερινή ηλικία μας· που σημαίνει ότι νιώθαμε ακόμη άτρωτοι, με όλον τον χρόνο μπροστά μας και όλον τον κόσμο στα πόδια μας. Οταν συγκρίνουμε την παραλία του 2022 με την παραλία του 1980, κατά βάθος συγκρίνουμε τον εαυτό μας του 2022 με τον εαυτό μας του 1980. Και φαίνεται λογικό να προτιμάμε τον πρότερο, τον παλιό εαυτό μας, με τις πολλές άγραφες σελίδες μπροστά του και τις προσδοκίες του ακόμη ακμαίες.

 

Κι ύστερα, ο τόπος δεν ήταν δυνατόν να μείνει παγωμένος, έξω από τη ροή του χρόνου, ώστε να μπορούμε εμείς να μετράμε «γραφικές ακρογιαλιές», «γραφικές ταβέρνες», «γραφικούς ντόπιους με τις γραφικές φορεσιές τους», γραφικότητες γενικώς. Παρακολουθεί την αλλαγή μας ο τόπος και την υφίσταται: την αλλαγή των επιθυμιών μας, των κριτηρίων, των αξιών, των αντοχών μας.

 

Οσο οι μεγαλύτεροι θυμούνται και νοσταλγούν, οι νέοι ζουν τις ιστορίες τους στους κόλπους του καλοκαιριού και, ενστικτωδώς, συλλέγουν ήδη αναμνήσεις και αρχίζουν να τις αφηγούνται όταν χειμωνιάσει. Σε δυο-τρεις δεκαετίες θα νοσταλγούν το δικό τους εξαίρετο «τότε», που εμείς, οι πρεσβύτεροι, το διαγράφαμε σαν απαράδεκτο. Ενα παλίμψηστο λοιπόν το καλοκαίρι μας. Γράφει ο καθένας, η κάθε γενιά, πάνω στα σβησμένα των άλλων.

 

Η Κορδέλια του Κορδελιού

 

γράφει η  Κυριακή Μπεϊόγλου

 

Φτάνω στη στάση που περνούν όλα τα λεωφορεία. Εκεί που χτυπά η καρδιά της Θεσσαλονίκης. Εγνατίας και Αριστοτέλους. Πλήθος ανθρώπων περιμένει το σωστό λεωφορείο. Λαγκαδάς, Πανόραμα, Φοίνικας, αεροδρόμιο και άλλοι προορισμοί που θυμίζουν μικρασιατικά παράλια. Κάθομαι στο παγκάκι δίπλα σε μια γυναίκα γύρω στα εβδομήντα. Κοιτά επίμονα τη βαλίτσα μου. Πού πάτε; Με ρωτά σιγανά, σχεδόν συνωμοτικά. Αθήνα, της απαντώ. Το ένα της χέρι χαϊδεύει τ’ άλλο και συνεχίζει: «Ξέρετε, εκεί έξω γίνεται χαμός, τον Οκτώβρη θα έρθει το τέλος του χρόνου, αχάριστοι, αχάριστοι στη φύση είμαστε εμείς οι άνθρωποι». Την κοιτώ πιο προσεκτικά. Εχει βυθισμένο το βλέμμα της στον δρόμο, τα πόδια κάτω από την μπλε φούστα είναι διπλωμένα με τον τρόπο μιας βασίλισσας, φοράει ένα μεταξωτό πουκαμισάκι και μαύρα μεγάλα γυαλιά.

 

Τα λεωφορεία περνούν για τις συνοικίες της πόλης αλλά εκείνη δεν παίρνει κανένα. Αποσκευές δεν έχει και στο αεροδρόμιο δεν φαίνεται να πηγαίνει. Δεν μοιάζει ούτε ψευδοπροφήτισσα του δρόμου ούτε σαλεμένη. Στέκεται εκεί αγέρωχη δίπλα μου και ο λυτρωτικός βαρδάρης ανακατεύει τα λευκά μαλλιά της. Στον νου μου έρχεται η Κορδέλια κι ο Εντγκαρ του Βασιλιά Λιρ κι εκείνο το παράξενο δίστιχο: Το βάρος ας τραβήξουμε της θλιβερής μας εποχής, κι ας πούμε όχι ό,τι θα ‘πρεπε αλλά ό,τι αισθάνεται ο καθείς. Λες να ‘ναι τούτη η γυναίκα η Κορδέλια του Κορδελιού; Μέσα στην παράξενη φθινοπωρινή πολιτεία του Βορρά μια γυναίκα με θρόνο της το παγκάκι μιας στάσης προαναγγέλλει πως ο ακρωτηριασμός της φύσης θα φέρει το τέλος του κόσμου. Μόνο ο Σέξπιρ, μέσα στον απέραντο εναγκαλισμό της σκηνής του κόσμου του, θα μπορούσε να την περιγράψει να κάθεται εκεί και να στοχάζεται τα βάθη της ανθρώπινης αβύσσου, της ανθρώπινης ψυχής. Σκέφτομαι πως λίγο πιο πέρα, στη «σκηνή» της ετήσιας διεθνούς έκθεσης της πόλης πέρασαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί και λόγια μάς είπαν πολλά: για μια μελλοντική ευμάρεια, για μια τωρινή δύσκολη παγκόσμια κατάσταση. Αν τους εμπιστευτούμε, είπαν, αν τους ψηφίσουμε, θαύματα θα γίνουν και η ζωή μας ανέμελη θα κυλά. Κι αναρωτιέμαι ποιος είναι πιο «πραγματικός», η Κορδέλια δίπλα μου ή εκείνοι; Δεν μπορώ να πω, διαβασμένοι λογογράφοι περιείχαν κάποια σπέρματα σπουδαίων στοχαστών στις ομιλίες τους, μα όλα έμοιαζαν ψεύτικα και χιλιοειπωμένα.

 

Η γυναίκα δίπλα μου σιγομουρμουράει κάτι που μοιάζει με τραγούδι και μοιάζει μόνη, πολύ μονή μέσα στο πλήθος των μελλοντικών επιβατών. Ισως απλά είναι μια ηλικιωμένη που ανησυχεί για το πώς θα βγάλει κι αυτόν τον χειμώνα στους μεγάλους παγετούς και στις μεγάλες νύχτες. Το λεωφορείο για το αεροδρόμιο έφτασε. Την κοιτώ καθώς μέσα του κι εγώ απομακρύνομαι, κάθεται ακόμη εκεί περιμένοντας ποιος ξέρει τι ή ποιος ξέρει ποιον. Μπορεί απλώς και μόνο να ‘θελε λίγη παρέα στους δύσκολους αυτούς καιρούς.