Σκάνδαλα: Η δικαιοσύνη αθωώνει, η κυβέρνηση κουκουλώνει, ουδείς παραιτείται…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Τρία πολύκροτα σκάνδαλα απασχόλησαν και απασχολούν την πολιτική ζωή, την κοινή γνώμη και τα μέσα ενημέρωσης. Τα δύο κουκουλώθηκαν, το τρίτο μάλλον θα έχει την ίδια τύχη. Έτσι, η Ελλάδα άνετα μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της χώρας που κάνει τα ακριβώς αντίθετα από αυτό που κάνουν όσες θέλουν να λέγονται προηγμένες και δημοκρατικές και να είναι κράτος δικαίου.

 

Η διαπίστωση αυτή αποκτά ακόμα πιο τραγικά χαρακτηριστικά, αν συνυπολογίσουμε ότι οι δράστες αυτών των σκανδάλων έχουν ομολογήσει την ενοχή τους. Και παρόλα αυτά η ελληνική δικαιοσύνη και διάφορες κυβερνήσεις τους είπαν: «Είστε ελεύθεροι»!

 

Το σκάνδαλο της SIEMENS χρονολογείται από τη δεκαετία του ’90. Και όμως η ελληνική δικαιοσύνη ήρθε το 2022 να πει ότι δεν υπάρχουν ένοχοι, είτε γιατί δεν βρήκε στοιχεία είτε γιατί τα αδικήματα παραγράφηκαν. Και αυτό είναι το πιο σκανδαλώδες από όλα: ούτε 20 χρόνια (τόσος είναι ο χρόνος παραγραφής) δεν ήταν αρκετά σε εισαγγελείς, ανακριτές και δικαστές για να ερευνήσουν και να εκδικάσουν την υπόθεση. Και η ηγεσία της δικαιοσύνης διαχρονικά κοιμόταν. Κατόπιν εορτής ο σημερινός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέταξε έρευνα, αλλά το πουλάκι έχει πετάξει. Ο Χριστοφοράκος και οι βοηθοί του θα ξεκαρδίζονται στα γέλια.

 

Έχει προηγηθεί το κουκούλωμα του σκανδάλου της Novartis. H ιδιαιτερότητα αυτού του σκανδάλου είναι ότι η εταιρεία έχει παραδεχθεί την ενοχή της και σε άλλες χώρες έχει πληρώσει αποζημιώσεις. Στην Ελλάδα ουδείς-ούτε πολιτικός ούτε γιατρός ούτε απλός υπάλληλος- έχει τιμωρηθεί για κάποια πράξη ή παράλειψη που ευνόησε την εταιρεία και ζημίωσε το Δημόσιο.

 

Αντίθετα, έχει παραπεμφθεί σε δίκη- έστω για άσχετο, παράπλευρο, αδίκημα-η εισαγγελέας που ερεύνησε τα σκάνδαλο. Και, προφανώς, η εξέλιξη αυτή διεκδικεί παγκόσμιο βραβείο πρωτοτυπίας, αφού οι ένοχοι για το σκάνδαλο δεν βρέθηκαν ή διέφυγαν, αλλά το πρόσωπο που τους αναζήτησε μπορεί και να τιμωρηθεί. Ίσως γα να μάθουν άλλοι συνάδελφοί της στο μέλλον να κάθονται στ’ αβγά τους, για να μην πάθουν τα ίδια.

 

Για το κουκούλωμα του τελευταίου χρονικά σκανδάλου, αυτού των παρακολουθήσεων, φροντίζει η κυβέρνηση. Καταστρέφει τα στοιχεία, οχυρώνει τους πιθανούς ενόχους με το «απόρρητο», απειλεί τους μάρτυρες με φυλάκιση αν μιλήσουν και αφοπλίζει τις ανεξάρτητες αρχές και τις επιτροπές της Βουλής, ώστε να μη μπορούν να καταλήξουν σε κανένα αποτέλεσμα επιβαρυντικό για όσους εκείνη προστατεύει. Και οι εισαγγελείς, ενώπιον των οποίων έχει αχθεί η υπόθεση με μήνυση του θύματος Νίκου Ανδρουλάκη, μέχρι στιγμής δεν έχουμε μάθει αν και τι ερευνούν.

 

Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών. Αν προσθέσουμε την ποινική ασυλία που έχει παράσχει η κυβέρνηση στα στελέχη τραπεζών που εμπλέκονται σε σκανδαλώδεις υποθέσεις, ο απλός πολίτης διαπιστώνει ότι βασιλεύει η ατιμωρησία.

 

Και οι τρεις εξουσίες που προβλέπει το Σύνταγμα δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η νομοθετική (Βουλή) ταυτίζεται με την εκτελεστική (κυβέρνηση) λόγω πλειοψηφίας και ό,τι εξαρτάται από αυτή σε σκανδαλώδεις υποθέσεις είναι απολύτως ελεγχόμενο.

 

Η δικαστική εξουσία αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Και ορισμένες εξελίξεις, όπως η παραγραφή στην υπόθεση της SIEMENS δημιουργούν πολλές υποψίες. Στην καλύτερη περίπτωση είναι θέμα αδιαφορίας ή ανικανότητας. Στη χειρότερη πρόκειται για εξυπηρέτηση επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων.

 

Και το χειρότερο σε όλα αυτά είναι ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας από την πολιτική ή από την κορυφή της Δικαιοσύνης να παραιτηθεί σε ένδειξη ευθιξίας και για να αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης γι’ αυτά που συμβαίνουν. Όλοι παραμένουν στις καρέκλες τους…