Το είδαμε κι αυτό: Πολιτικοί τρολάρουν "κουρασμένους" από τις υποκλοπές εκπομπάρχες...

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα δημοσιογράφο από το να δίνει δικαίωμα σε ένα στέλεχος κόμματος να τον εγκαλεί ότι αναπαράγει ανενδοίαστα την κυβερνητική προπαγάνδα. Και όταν αυτό συμβαίνει με ένα θέμα πολύ ευαίσθητο, όπως είναι οι υποκλοπές, η ξεφτίλα για το δημοσιογράφο είναι διπλή.

 

Εδώ και μερικούς μήνες βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων πολιτικών και δημοσιογράφων, με κορυφαία περίπτωση αυτήν του Νίκου Ανδρουλάκη. Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να την υποβαθμίσει και εντέλει να την εξαφανίσει:

 

1. Χαρακτηρίζει μεν «νόμιμη» την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, αλλά πρωθυπουργός λέει ότι, αν την γνώριζε, δεν θα την επέτρεπε. Ο ισχυρισμός πάσχει στη ρίζα του: πώς είναι δυνατόν κάτι να είναι νόμιμο και να το απαγορεύεις;

 

2. Καλείται το θύμα «να πάει να ενημερωθεί θεσμικά», αλλά οι διοικητές της ΕΥΠ, πρώην και νυν, δεν λένε λέξη στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής και στην επιφορτισμένη με τον έλεγχό του Αρχή (ΑΔΑΕ), οχυρωνόμενοι πίσω από το «απόρρητο». Πώς, λοιπόν, θα ενημερώσουν τον Ανδρουλάκη, αφού αυτό απαγορεύεται;

 

3. Αφού το σκάνδαλο δεν υποχωρεί, αρχίζει η επιχείρηση υποβάθμισης και απαξίωσής του. «Δεν ενδιαφέρει τον κόσμο», λένε. Και την επομένη έρχονται κάποιες δημοσκοπήσεις να μας πουν ότι «ο κόσμος νοιάζεται για την ακρίβεια». Σπουδαίο εύρημα, σαν να μας λένε ότι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή. Εκνευρίζεται και ο Αδωνις, που δεν συζητάμε για τα εκατομμύρια που δίνει η κυβέρνηση για το ρεύμα, αλλά χάνουμε το χρόνο μας με τις παρακολουθήσεις. Το συμπέρασμα είναι προφανές: σταματήστε να ασχολείστε με τις υποκλοπές, ενοχλείτε την κυβέρνηση.

 

Ο δημοσιογράφος, που δεν μπορεί να το πει έτσι, το λέει αλλιώς. Υποδέχεται τον εκπρόσωπο του κόμματος, που ο αρχηγός του έχει πέσει θύμα υποκλοπής, με το επιχείρημα «έχει κουράσει το θέμα». Κι εδώ αρχίζει το πανηγύρι. Ο κομματικός εκπρόσωπος «κάνει με τα κρεμμυδάκια» τους παρουσιαστές. Τους τρολάρει κανονικά: «Τι θέλετε να συζητήσουμε που να μην κουράζει εσάς και το μέγαρο Μαξίμου;». Οι παρουσιαστές εξεγείρονται : «Δεν μας ενδιαφέρει το μέγαρο Μαξίμου, εμείς εδώ κάνουμε κριτική». Απτόητος ο εκπρόσωπος του κόμματος συνεχίζει το τρολάρισμα: «Μήπως θέλετε να συζητήσουμε για το ταξί στη Νέα Υόρκη και το πόσο όμορφα περνάει τις διαβάσεις ο πρωθυπουργός;». Για όποιον θέλει περισσότερα ας τα δει εδώ.

 

Η εικόνα είναι, όντως, αποκαλυπτική. Οι παρουσιαστές της εκπομπής προσπαθούν να πείσουν τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του οποίου παρακολουθήθηκε από την ΕΥΠ, ότι δεν πρέπει να ασχολείται άλλο με το θέμα, διότι «έχει κουράσει». Είναι, όντως, ντροπιαστικό δημοσιογράφος να λέει ότι ένα κρίσιμο θέμα για τη λειτουργία της δημοκρατίας (αυτό το αναγνωρίζουν όλοι) «έχει κουράσει» και να προτρέπει έτσι τον εκπρόσωπο του κόμματος να πάψει να ασχολείται. Και να προσπαθεί να τον «συνετίσει» με το επιχείρημα ότι «χάνει στις δημοσκοπήσεις».

 

Οι δημοσιογράφοι υπάρχουν για να κρίνουν και να επικρίνουν τα στραβά των κυβερνήσεων και όχι να αναπαράγουν την προπαγάνδα τους. Έτσι όπως το πάνε ορισμένοι, ειδικά στις τηλεοπτικές εκπομπές, στο τέλος θα καταντήσουν η χλεύη των πολιτικών, που θα τους λένε: «Τι να πω που να μην ενοχλεί το Μαξίμου»;

 

Θλιβερά φαινόμενα…