Τα κίνητρα της ισραηλινής επιθετικότητας

Γιατί το Ισραήλ να δολοφονήσει το στρατιωτικό ηγέτη της Χαμάς, που μέχρι πρότινος ήταν ο βασικός συνομιλητής του; Κι ακόμη περισσότερο, επειδή επικαλέστηκε ως αφορμή τις εκτοξεύσεις αυτοσχέδιων πυραύλων, τους οποίους όμως δεν εξαπέλυε η Χαμάς, που είχε επιλέξει την αποκλιμάκωση;

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ Του Πάνου Χαρίτου
Τέσσερα χρόνια μετά, στο ίδιο έργο θεατές. Τον Δεκέμβριο του 2008, το Ισραήλ υπό την ηγεσία… του τότε πρωθυπουργού Εχούντ Μπαράκ, προχωρά σε ακόμη μια επέμβαση στη Λωρίδα της Γάζας. Σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο η ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα υπό την καθοδήγηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Κοινά στοιχεία και των δύο επεμβάσεων του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας είναι κατ’ αρχάς η αιτιολογία που προβάλλει το Τελ Αβίβ και αφορά τις πυραυλικές επιθέσεις από τις ισλαμικές οργανώσεις της Γάζας και βεβαίως η προεκλογική περίοδος τότε και σήμερα.

Οσο κι αν έχει συνηθίσει κάποιος στα δεδομένα της Μέσης Ανατολής και να αποφεύγει τις προβλέψεις για τα τεκταινόμενα στην περιοχή, σας βεβαιώνω ότι η προχθεσινή επίθεση κατά του Αχμεντ Αλ Τζαμπάρι αποτέλεσε έκπληξη ακόμη και για τους Ισραηλινούς αναλυτές.

Το Ισραήλ επικαλείται για το χτύπημα τις κλιμακούμενες επιθέσεις από τη Γάζα, δίχως ωστόσο να κάνει λόγο για τη συμφωνία εκεχειρίας στην οποία είχε προβεί λίγες μέρες πριν, με τη διαμεσολάβηση της Αιγύπτου.

Το Ισραήλ επίσης δεν κάνει καμία αναφορά στο γεγονός ότι όλη την προηγούμενη περίοδο οι πυραυλικές επιθέσεις πραγματοποιούνταν από την Ισλαμική Τζιχάντ και το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, αλλά όχι από τη Χαμάς, η οποία και είχε σαφέστατα επιδείξει διάθεση για αποκλιμάκωση της κατάστασης.

Το Ισραήλ απέφυγε να σχολιάσει το γεγονός ότι το μέλος της Χαμάς που βρέθηκε στο στόχαστρο ήταν ο βασικός συνομιλητής τους –με τη διαμεσολάβηση της Αιγύπτου πάντα- σε μια σειρά από ζητήματα στο παρελθόν, αλλά κυρίως ήταν το πρόσωπο εκείνο στο οποίο είχαν μέσω Καΐρου αποστείλει μια λίστα για τη διαχείριση και διατήρηση της εκεχειρίας μεταξύ των δύο πλευρών.

Ωστόσο, δεν θα ήταν υπερβολή να υποθέσουμε ότι στη λίστα αυτή με τους μηχανισμούς εξασφάλισης της εκεχειρίας δεν περιλαμβανόταν η «χειρουργική εξόντωσή του»…

Επίσης και ασχέτως με το τι μπορεί να υποθέσουν αναλυτές, διπλωμάτες ή όποιος άλλος, η κυβέρνηση του Ισραήλ γνώριζε πολύ καλά πως με μια τέτοια ενέργεια η κλιμάκωση των πυραυλικών επιθέσεων από τη Γάζα ήταν δεδομένη και αυτονόητη.

Για την ιστορία, η επιθετική επαναδραστηριοποίηση των ισλαμικών οργανώσεων κατά του Ισραήλ κλιμακώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ένα παιδί που έπαιζε κοντά στο συρματόπλεγμα που χωρίζει τη Γάζα από το Ισραήλ έχασε τη ζωή του από πυρά Ισραηλινού στρατιώτη.

Η ιστορία χρησιμεύει για να διακρίνεις τα λάθη του παρελθόντος και να αποφεύγεις την επανάληψή τους.

Εκτός κι αν το ζητούμενο είναι άλλο. Οπως για παράδειγμα ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης στο Ισραήλ σε μια προεκλογική περίοδο η οποία λαμβάνει χώρα στη σκιά της οικονομικής ύφεσης Αμερικής, Ευρώπης και μιας σειράς χωρών της Μέσης Ανατολής και η οποία παραδόξως δεν έχει αγγίξει το Ισραήλ.
Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις φέρνουν στην επιφάνεια μια σειρά από στοιχεία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Οι επιλογές του εκλογικού σώματος στο Ισραήλ διαφοροποιούνται από το παρελθόν. Οι πρώην στρατηγοί που κατέβαιναν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων και τύγχαναν της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων έχουν πλέον περάσει σε δεύτερη μοίρα. Εχασαν την αξιοπιστία τους και ψηλά στις προτιμήσεις βρίσκονται δημόσια πρόσωπα από άλλους χώρους εκτός του στρατεύματος.

Ο δρόμος μέχρι τις εκλογές της 22ας του Γενάρη είναι μακρύς.

Το δεδομένο ότι ο Νετανιάχου προχώρησε σε μια ενέργεια που είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες Παλαιστίνιους νεκρούς, καθώς και 3 Ισραηλινούς πολίτες, δεν του αφήνει περιθώρια απεμπλοκής δίχως να δικαιολογήσει με κάποια αποτελέσματα στο πεδίο το χτύπημα αυτό.

Η εκδοχή της γρήγορης αποκλιμάκωσης, τουλάχιστον για την ώρα, δεν συγκεντρώνει πιθανότητες και κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο να δικαιολογηθεί από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό.

Βεβαίως, το ίδιο είχε συμβεί και το 2008. Ο Εχούντ Ολμερτ έδωσε το πράσινο φως για μια επιχείρηση που θα είχε ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση ή ίσως και την εξάλειψη της Χαμάς και στο τέλος η Χαμάς βγήκε ενδυναμωμένη.

Από την κρίση στη Γάζα και την ένοπλη αντιπαράθεση με τους Παλαιστίνιους αναμένεται και η κλιμάκωση στις κάθε άλλο παρά ιδανικές σχέσεις του Τελ Αβίβ με το Κάιρο.

Η Αίγυπτος ήδη δυσανασχέτησε με τη στάση του Ισραήλ κι αυτό συμβαίνει μετά από επίμονες προσπάθειες που κατέβαλαν Αιγύπτιοι διαπραγματευτές για την επίτευξη της εκεχειρίας.

Ηδη για σήμερα έχει προγραμματιστεί η αποστολή στην περιοχή της Γάζας του Αιγύπτιου πρωθυπουργού, συνοδευόμενου από μέλη της κυβέρνησής του.
Το μήνυμα είναι σαφές και ξεκάθαρο για τη στήριξη της Χαμάς από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και βεβαίως αρκετές φωνές ζητούν πιο δραστικά μέτρα όπως διακοπή διπλωματικών σχέσεων και παροχής φυσικού αερίου προς το Ισραήλ από τον αγωγό της Αιγύπτου.

Το τι ακριβώς θα συμβεί από εδώ κι έπειτα θα εξαρτηθεί από τον βαθμό κλιμάκωσης που θα επιλέξει το Ισραήλ.

Τα σημάδια δεν προδιαθέτουν για χαμόγελα και αισιοδοξία και οι συχνές εμφανίσεις του υπουργού Αμυνας του Ισραήλ στα διεθνή μέσα ενημέρωσης υποδεικνύουν ότι ίσως το χειρότερο να μην έχει έρθει ακόμη.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών  via http://www.left.gr/