Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Θα περάσουν ή όχι τα νέα μέτρα την Τετάρτη; Το ερώτημα αυτό απασχολεί εκατομμύρια Έλληνες, των οποίων οι ζωές θα πεταχτούν στα Τάρταρα σε περίπτωση υπερψήφισης του ολέθριου πακέτου. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά η εικόνα που έχουμε μέχρι στιγμής δείχνει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, βοηθούμενοι από τη θέση της ΔΗΜΑΡ, θα κατορθώσουν να περάσουν τα μέτρα. Αμέσως μετά θα επακολουθήσουν σοβαρές πολιτικές εξελίξεις σε κυβερνητικό επίπεδο και πιθανότατα θα επισημοποιηθεί το νέο ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά τα μέτρα θα έχουν περάσει. Άλλο αν θα υπάρχει κυβέρνηση που να θέλει και να μπορεί να τα εφαρμόσει.
Ας θυμηθούμε λιγάκι τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Στη ΝΔ έχουν απομείνει 127 βουλευτές
από τους 129 που εξέλεξε. Στο ΠΑΣΟΚ 31 από τους 33, αλλά εδώ η κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή και είναι βέβαιο ότι την Πέμπτη θα μιλάμε για άλλα νούμερα. Στη ΔΗΜΑΡ έμειναν 16 από τους 17 που είχε βγάλει. Από τις 179 έδρες, δηλαδή που είχε η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ τώρα έχει 174 βουλευτές, καθώς συνολικά 5 έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Η αντιπολίτευση είχε εκλέξει συνολικά 121 βουλευτές- 71 ο ΣΥΡΙΖΑ, 20 οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, 18 η Χρυσή Αυγή και 12 το ΚΚΕ. Χωρίς αυτό να έχει καμιά πρακτική σημασία γιατί θα αλλάξει οπωσδήποτε την Τετάρτη στη Βουλή, το σημείο εκκίνησης είναι 158 υπέρ, 121 κατά, 5 αδιευκρίνιστες ψήφοι των ανεξαρτητοποιημένων βουλευτών με τάση προς το κατά και 16 "παρών" της ΔΗΜΑΡ. Εντελώς θεωρητικά μιλώντας, μόνο αν η πλειοψηφία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ εξεγείρετο κατά της ηγεσίας του Βαγγέλη Βενιζέλου και καταψήφιζε τα μέτρα, θα μπορούσε να υπάρξει καταψήφισή τους στο κοινοβούλιο. Εξετάζοντας το θέμα λίγο πιο ρεαλιστικά, μόνο αν την Τετάρτη υπήρχε συγκεντρωμένο έξω από τη Βουλή ένα τεράστιο πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων λαού, ενδεχομένως να επηρέζε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ώστε να εναρμονίσουν την ψήφο τους με τη λαϊκή βούληση.
Θα περάσουν ή όχι τα νέα μέτρα την Τετάρτη; Το ερώτημα αυτό απασχολεί εκατομμύρια Έλληνες, των οποίων οι ζωές θα πεταχτούν στα Τάρταρα σε περίπτωση υπερψήφισης του ολέθριου πακέτου. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά η εικόνα που έχουμε μέχρι στιγμής δείχνει ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, βοηθούμενοι από τη θέση της ΔΗΜΑΡ, θα κατορθώσουν να περάσουν τα μέτρα. Αμέσως μετά θα επακολουθήσουν σοβαρές πολιτικές εξελίξεις σε κυβερνητικό επίπεδο και πιθανότατα θα επισημοποιηθεί το νέο ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά τα μέτρα θα έχουν περάσει. Άλλο αν θα υπάρχει κυβέρνηση που να θέλει και να μπορεί να τα εφαρμόσει.
από τους 129 που εξέλεξε. Στο ΠΑΣΟΚ 31 από τους 33, αλλά εδώ η κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή και είναι βέβαιο ότι την Πέμπτη θα μιλάμε για άλλα νούμερα. Στη ΔΗΜΑΡ έμειναν 16 από τους 17 που είχε βγάλει. Από τις 179 έδρες, δηλαδή που είχε η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ τώρα έχει 174 βουλευτές, καθώς συνολικά 5 έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Η αντιπολίτευση είχε εκλέξει συνολικά 121 βουλευτές- 71 ο ΣΥΡΙΖΑ, 20 οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, 18 η Χρυσή Αυγή και 12 το ΚΚΕ. Χωρίς αυτό να έχει καμιά πρακτική σημασία γιατί θα αλλάξει οπωσδήποτε την Τετάρτη στη Βουλή, το σημείο εκκίνησης είναι 158 υπέρ, 121 κατά, 5 αδιευκρίνιστες ψήφοι των ανεξαρτητοποιημένων βουλευτών με τάση προς το κατά και 16 "παρών" της ΔΗΜΑΡ. Εντελώς θεωρητικά μιλώντας, μόνο αν η πλειοψηφία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ εξεγείρετο κατά της ηγεσίας του Βαγγέλη Βενιζέλου και καταψήφιζε τα μέτρα, θα μπορούσε να υπάρξει καταψήφισή τους στο κοινοβούλιο. Εξετάζοντας το θέμα λίγο πιο ρεαλιστικά, μόνο αν την Τετάρτη υπήρχε συγκεντρωμένο έξω από τη Βουλή ένα τεράστιο πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων λαού, ενδεχομένως να επηρέζε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ώστε να εναρμονίσουν την ψήφο τους με τη λαϊκή βούληση.
Η αστική
τάξη της χώρας είναι έτσι κι αλλιώς σύσσωμη πλέον υπέρ της συνέχισης της
μνημονιακής πολιτικής, ανεξαρτήτως κυβερνητικού σχήματος. Οι Γερμανοί στηρίζουν αποφασιστικά τον Σαμαρά , από τη στιγμή που διατύπωσαν ότι πρόκειται για εθελόδουλο τυφλό όργανό τους, μόλις ανέλαβε την πρωθυπουργία. "Γερμανοτσολιάς"
εκλεκτής ποιότητας και θρασύδειλος πολιτικά απέναντι στους Έλληνες,
είναι ο τέλειος πρωθυπουργός ενός καθεστώτος υποτελούς στο Βερολίνο.
Αυτό σημαίνει ότι η στήριξη αστών και Γερμανών στην κυβέρνηση Σαμαρά
ή σε όποια άλλη συνεχίσει το έργο της δεν μπορεί να αντισταθμιστεί ,
παρά μόνο από ένα πανίσχυρο λαϊκό κίνημα που όμως μέχρι στιγμής δεν έχει
συγκροτηθεί. Είναι αφελής και αβάσιμη φυσικά η ελπίδα ότι αυτή η
πολιτική μπορεί να καταρρεύσει μόνο εξαιτίας των ενδοκυβερνητικών αντιθέσεων
ή ότι αρκεί η διάχυτη απέχθεια του πληθυσμού για να οδηγήσει στην
αλλαγή γραμμής πλεύσης. Τα κυβερνητικά σχήματα που υπηρετούν αυτή την
πολιτική όντως μπορούν να αλλάξουν , όχι όμως η πολιτική του Μνημονίου.
Ο προϋπολογισμός του 2013 που κατατίθεται αύριο στη Βουλή αποδεικνύει πόσο σκληραίνει διαρκώς η μνημονιακή πολιτική, καθώς δεν συναντά την αναγκαία λαϊκή αντίσταση για την αναχαίτισή της. Μέσα μόνο στο 2013 η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ σκοπεύει να αρπάξει από τις τσέπες των μισθωτών και των συνταξιούχων...11(!) δισεκατομμύρια ευρώ-9 δις από περικοπές δαπανών και 2 δις
από πρόσθετα φορολογικά έσοδα. Ταυτόχρονα, ανατρέπονται πλήρως οι
γελοίες προβλέψεις του σχεδίου του προϋπολογισμού που είχε καταθέσει στη
Βουλή πριν από έναν (!) μήνα για να ξεγελάσει τον κόσμο. Στον
προϋπολογισμό αποδεικνύεται περίτρανα η παταγώδης αποτυχία
των διακηρυσσόμεων στόχων της μνημονιακής πολιτικής. Βάσει της νέας
δανειακής σύμβασης και του νέου Μνημονίου που υπογράφτηκαν φέτος τον
Φεβρουάριο, υποτίθεται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα κορυφωνόταν στο 167%
του ΑΕΠ το 2013 και από κει και πέρα θα άρχιζε η μείωσή του. Αυτές οι
εκτιμήσεις αποδείχτηκαν μπούρδες! Ήδη για το 2012 το χρέος υπολογίζεται
ότι εκτινάχθηκε στο...175,5% του ΑΕΠ και για το 2013 ο προϋπολογισμός εκτιμά ότι θα εκτιναχθεί στο...189%(!) και θα παραμείνει πάνω από 190% και το 2014 και το 2015, ενώ μόνο το 2016 θα σημειώσει μια ανεπαίσθητη αποκλιμάκωση πέφτοντας στο... 185%!
Και όλα αυτά τα νούμερα βασίζονται σε μη τεκμηριωμένες υποθέσεις για το πόσο θα συρρικνωθεί το ΑΕΠ της
χώρας εξαιτίας της για έκτη συνεχή χρονιά διαρκούσης ύφεσης , με το ΑΕΠ
να υπολογίζεται ότι θα μειωθεί το 2013 κατά 4,5% έναντι μείωσης 6,5% το 2012. Όσο περισσότερο μειώνεται το ΑΕΠ , τόσο μεγαλύτερο γίνεται, βεβαίως,το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Μιλάμε για πραγματική δημοσιονομική κόλαση χωρίς τέλος, χωρίς "πάτο",
όσο δεν αναπτύσσεται αντίσταση του λαού ικανή να ανατρέψει την
ασκούμενη πολιτική και να εκμηδενίσει αυτούς που την εφαρμόζουν. Μας
περιμένουν χαλεποί, ζοφεροί, αλλά ταυτόχρονα ενδιαφέροντες και ίσως κοσμοϊστορικοί καιροί.
*Δημοσιεύθηκε στο "ΠΡΙΝ" της Κυριακής 4 Νοεμβρίου 2012
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου