ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ* 

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι επόμενες ελληνικές βουλευτικές εκλογές θα γίνουν χωρίς να έχει συντελεστεί κάποιο μείζον πολιτικό γεγονός (π.χ.χρεοκοπία της Ελλάδας, αποβολή της από το ευρώ κ.λπ.). Αν πάντως γίνουν σε ομαλές συνθήκες, βάσει των σημερινών δεδομένων, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι πρώτο κόμμα θα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ...

Ευνόητο είναι επομένως να απασχολεί την ηγεσία του το θέμα της στρατηγικής και τακτικής που θα του δώσει την εκλογική νίκη και θα του επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση και έτσι να ασκήσει την εξουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας σάρωσε στις εκλογές του Ιουνίου γιατί είχε την πολιτική τόλμη να προβάλει το σύνθημα «κυβέρνηση της Αριστεράς». Ανεξαρτήτως του πόσο ρεαλιστικό κρίνει ο καθένας το ενδεχόμενο αυτό, το σύνθημα της αριστερής κυβέρνησης του επέτρεψε δύο πράγματα: 

Πρώτον, να συσπειρώσει σοβαρό τμήμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που είχαν απογοητευθεί ή και αηδιάσει με την κυβερνητική πολιτική του κόμματός τους και ήθελαν πάση θυσία άλλη κυβέρνηση. 

Δεύτερον, να σαρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους των κομμάτων που βρίσκονται στα αριστερά του. Ετσι, το περίπου 10% που είχαν πάρει έναν μήνα νωρίτερα το ΚΚΕ (8,48%) και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1,19%) συν κάποιες μικρές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς συρρικνώθηκε σε κάτω από 5% αθροιστικά τον Ιούνιο. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο 27% (26,89% για την ακρίβεια). Καθώς απαιτείται ένα επιπλέον ποσοστό της τάξης του 7% με 10% για να μπορέσει να αποτελέσει τον πυρήνα κυβερνητικής πλειοψηφίας, 

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει διλήμματα στρατηγικών επιλογών. Καθώς από αριστερά του αφενός το ΚΚΕ συνεχίζει να αρνείται πεισματικά κάθε συνεργασία και αφετέρου δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αποσπάσει ο ΣΥΡΙΖΑ -δεν υπάρχουν δηλαδή άλλοι αριστεροί ψηφοφόροι για να τον ψηφίσουν- ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αντλήσει ψήφους από δεξιότερους ψηφοφόρους. 

Θα το επιχειρήσει εμμένοντας ο ίδιος σε μια αριστερή γραμμή και πείθοντας τους ψηφοφόρους ότι δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός του ΣΥΡΙΖΑ ή θα προσχωρήσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια δεξιότερη γραμμή, ενστερνιζόμενος αυτός την ιδεολογία των ψηφοφόρων που θέλει να κερδίσει και ταυτόχρονα καθησυχάζοντας τους φόβους του κατεστημένου που ακόμη σαφώς αντιτίθεται στην πρωθυπουργοποίηση του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο δεν θεωρεί «πρωθυπουργήσιμο» για την ώρα;

Η επιλογή δεν είναι καθόλου εύκολη. Η εμμονή σε κυβέρνηση της Αριστεράς με το ακρωτηριασμένο εκλογικά ΚΚΕ κατηγορηματικά αντίθετο είναι εξαιρετικά δύσκολο να οδηγήσει στην εξουσία. Αντιθέτως, το δέλεαρ επιλογής της γραμμής της ενσωμάτωσης είναι πολύ ισχυρό, καθώς ανοίγει αμέσως τις πύλες αναρρίχησης στην κυβερνητική εξουσία, με αντάλλαγμα βεβαίως την άσκησή της στο πλαίσιο του συστήματος και σε μια διαρκή διελκυστίνδα συμβιβασμών και αντιπαραθέσεων με τα συμφέροντα του κατεστημένου.

Η άσκηση αριστερής πολιτικής από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση αυτή καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη εξαιτίας του γεγονότος ότι η απουσία κάποιου μετώπου συνεργασίας των δυνάμεων της Αριστεράς θα έχει ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση αυτή να στερείται υποστήριξης από ένα ισχυρό μαζικό κίνημα, το οποίο θα άλλαζε τους συσχετισμούς και θα επηρέαζε τον ελληνικό λαό σε ευρεία κλίμακα υπέρ αριστερών διεξόδων από την κρίση.

Σήμερα ο ελληνικός λαός βεβαίως και υποφέρει και αγανακτεί, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμεί και δεν υποστηρίζει αριστερές λύσεις. Ετσι όμως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι έκθετη στις πιέσεις του κατεστημένου χωρίς αξιόλογα αντιστηρίγματα, οπότε η ενσωμάτωσή της πολύ, πάρα πολύ δύσκολα θα αποφευχθεί.

Ολα αυτά ανεξαρτήτως των προσωπικών διαθέσεων του Αλέξη Τσίπρα ή του άλφα ή βήτα στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα, κατά πόσο η εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά πρέπει να παραμείνει απλός θεατής των εξελίξεων ή πρέπει να προσπαθήσει να συμμετάσχει με τρόπους που θα επιλέξει σε αυτήν τη ζωτικής σημασίας για το μέλλον του λαού μας διελκυστίνδα, είναι ένα άλλο θέμα που θα απαντηθεί εμπράκτως στο εγγύς μέλλον.

ostria via http://wwwdias1.blogspot.gr/
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012