Η επιστροφή του κόνδορα, του Κώστα Ήσυχου

Από το 1973 έως το 1980, με το αμερικανοκίνητο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Χιλή και την δολοφονία του εκλεγμένου πρόεδρου της χώρας Σαλβαδόρ Αλλιέντε και δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών της δημοκρατίας, ξεδιπλώθηκε και εφαρμόστηκε σχεδόν σε όλη την ήπειρο, ένα ανελέητο και σατανικό σχέδιο που, με τη
αμέριστη βοήθεια των ΗΠΑ, ενέπλεκε μυστικές υπηρεσίες, τις δικτατορίες της Χιλής, Αργεντινής, Περού, Βραζιλίας, Βολιβίας, Παραγουάη και Ουρουγουάη.

Σε με μια «συστηματική χειρουργική διαδικασία», δολοφονηθήκαν δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές, σοσιαλιστές και προοδευτικοί πολίτες. Τον δρόμο της εξορίας ακολούθησαν εκατομμύρια πολίτες, είτε ως πολιτικοί είτε ως οικονομικοί πρόσφυγες. Χιλιάδες παιδιά, αφού οι γονείς τους είχαν δολοφονηθεί, απήχθηκαν ως λάφυρα πολέμου και υιοθετήθηκαν από οικογένειες στρατιωτικών. Οι οικονομίες των χώρων αυτών παραδοθήκαν στο δόγμα των «παιδιών του Σικάγου» όπου ο άγριος νεοφιλελευθερισμός εφάρμοσε πολιτικές «κοινωνικής γενοκτονίας».

«Επιχείρηση Κόνδορα», ονόμασαν οι εμπνευστές της, στην Ουάσιγκτον, την τραγωδία των λαών στην αιματοβαμμένη ήπειρο, την περίοδο εκείνη.

Τα τελευταία χρόνια, ένα πολιτικό- κοινωνικό εργαστήριο προοδευτικών ανατροπών, επαναστατικών αλλαγών και δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, λαμβάνει χώρα σε μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής. Με διαφορετικές ταχύτητες η κάθε μια, αλλά με συντονισμό και διαδικασίες οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης, σε έναν αντίνεοφιλελεύθερο και αντικαπιταλιστικό δρόμο, με κάποιες χώρες σε πιο βαθιές αλλαγές με σοσιαλιστική προοπτική.

Οι λαοί των χώρων αυτών επέλεξαν να αποτινάξουν την διαχρονική νέο-αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό τον νεοφιλελευθερισμό και τον αυταρχισμό. Το «ιμπέριουμ» που συνενώνει σήμερα το αδιαφανές χρηματοπιστωτικό σύστημα, την παγκόσμια τραπεζοκρατία και τα αδιαφανή funds, τους πολλαπλούς ιμπεριαλισμούς σε ανταγωνισμό μεταξύ τους σε έναν πολυπολικό κόσμο με πολλές αντιφάσεις, προκλήσεις και κινδύνους, δεν μπορεί να ανεχτεί μια διαφορετική Λατινική Αμερική, η οποία συνεχίζει να κατακτά τους νέους δρόμους των μεγάλων ανατροπών.

Τα «κασερολάσος», ιστορικές διαδηλώσεις των ταπεινών, των κοινωνικά αποκλεισμένων και των ανέργων, υπήρξαν κινητήριες δυνάμεις που ενέπνευσαν και στήριξαν τις μεγάλες ανατροπές. Σήμερα, οι παραδοσιακές δυνάμεις της συντήρησης, της ξένης εξάρτησης, των νεοφιλελεύθερων δογμάτων, σε απόλυτη συνεργασία με τα μεγάλα ΜΜΕ, ντόπια και παγκόσμια, κινητοποιούνται στην εξής πολιτική και κοινωνική ατζέντα : ανασφάλεια και παραβατικότητα, ρατσισμός και ξενοφοβία, «ελευθερία» των ΜΜΕ( δηλαδή ασύδοτη παρέμβαση στην δημοκρατία της πληροφόρησης αλλά και της υποκατάσταση της πολιτικής από την νέα επιχειρηματική τάξη) και έτσι τα κασερολάσος αποκτούν άλλη κοινωνική δομή, και μια «κινηματική» διαφορετική στρατηγική.

Στην Αργεντινή, όπου στην νέα θητεία του «Μέτωπο για την νίκη» της Πρόεδρου Χριστίνα Φερνάντες Κίρχνερ, σημειώνονται τελευταία, μεγάλες διαδηλώσεις , όπου ταλαντευόμενα μεσαία στρώματα αλλά και ανώτερα, αντιδρούν στις μεγάλες νομοθετικές αλλαγές, που προωθούνται από την κυβέρνηση προς όφελος των πιο φτωχών μαζών. Στις φορολογικές μεταρρυθμίσεις, στην κατεύθυνση της αναδιανομής του πλούτου, στο τριπλασιασμό στην δημόσια παιδεία και τον πενταπλασιασμό στην δημόσια έρευνα στις νέες τεχνολογίες, στις εθνικοποιήσεις των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, στην επανάκτηση της δημοκρατικής και πλουραλιστικής πληροφόρησης με κοινοβουλευτικό έλεγχο και σπάσιμο των καρτέλ στα ΜΜΕ και την διαπλοκή τους, με την τραπεζοκρατία, τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Ταυτόχρονα η κεντρική τράπεζα της χώρας μπαίνει υπό κρατικό έλεγχο και το δόγμα των δήθεν ανεξάρτητων κεντρικών τραπεζών πλήττεται δομικά και ουσιαστικά, αφού οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης εκτιμούν ότι μεγάλοι κίνδυνοι «αιωρούνται» πάνω από τη χώρα. Τα παγκόσμια ΜΜΕ όχι μόνο αγνοούν τις ταξικές αντιθέσεις και τα πραγματικά πολιτικά γεγονότα, αλλά μεθοδικά προβάλουν τις συγκεντρώσεις ως ένα όχημα που απαντά στους κινδύνους για την «δημοκρατία».

Στην Βολιβία, αστυνομικοί επιστρατεύονται να στασιάσουν και να ζητήσουν την παραίτηση του Πρόεδρου Έβο Μοράλες. Στην μαρτυρική Παραγουάη, ο νόμιμος εκλεγμένος πρόεδρος Φερνάντο Λούγο, «εκπαραθυρώνεται» μέσα σε λίγες ώρες, από ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, με την εμπλοκή επίλεκτων μονάδων τους στρατού, ενώ πριν λίγες μέρες ήταν οι ίδιοι που είχαν πάρει μέρος σε σφαγές κατά ιθαγενών.

Το 2002 ο Πρόεδρος Τσάβεζ απαγάγεται και επιχειρείται η ανατροπή του και στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι ΗΠΑ αλλά και η Ε.Ε. είναι έτοιμες να προχωρήσουν σε άμεση «νομιμοποίηση» των πραξικοπηματιών. Ιδιωτικός τηλεοπτικός ιδιωτικός σταθμός καλεί τον λαό να βγει στους δρόμους να στηρίξει τους πραξικοπηματίες. Μετά από λίγους μήνες, αφαιρείται η άδεια δημόσιας συχνότητας του συγκεκριμένου σταθμού που του επιτρέπετε να εκπέμπει μόνο δορυφορικά ή και από ιδιωτικές εταιρίες καλωδιακής τηλεόρασης, ενώ τα παγκοσμία ΜΜΕ διαμαρτύρονται για τις δήθεν «δικτατορικές» πτυχές της κυβέρνησης της Βενεζουέλας.

Στον Ισημερινό πριν τρία χρόνια, ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα, σχεδόν απαγάγεται από αστυνομικούς, που διαμαρτύρονται γιατί δεν εκπληρώνονται τα οικονομικά τους αιτήματα (ζητούσαν 80% αυξήσεις πάνω από τις συμφωνημένες Σ.Σ.Ε. με τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό).

Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στην Βενεζουέλα, θριαμβευτικά ξανακερδίζονται από τις δυνάμεις της αριστεράς. Πρόσφατα στην Χιλή αλλά και στην Βραζιλία, στις δημοτικές εκλογές, οι δυνάμεις της αριστεράς σημειώνουν τεράστια άνοδο. Η δεξιές και αντιδραστικές δυνάμεις, καθηλώνονται σε χαμηλά ποσοστά. Στην Βολιβία και στην Αργεντινή, η αντίδραση «θερμαίνεται» και τα πανίσχυρα ΜΜΕ ερωτοτροπούν με πραξικοπηματικά και αντισυνταγματικά σενάρια. Οι ταξικές πολώσεις διογκώνονται.

Μια πυκνή πολιτική ατζέντα είναι προ των πυλών και στην Ευρώπη. Στη χώρα μας, τα πανίσχυρα ΜΜΕ, οι τραπεζίτες, οι πιστωτές και δανειστές, όλοι αυτοί που οραματίζονται κατακερματισμένες και εξαθλιωμένες κοινωνίες, δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Όμως, τα λαϊκά ποτάμια της ανατροπής, οι χείμαρροι των πολιτών που εξεγείρονται μαζικά και ειρηνικά, δεν θα σταματήσουν να παλεύουν για τις μεγάλες ανατροπές. Η ανθρωπότητα θα ξαναφτιάξει δυνατές αλυσίδες αλληλεγγύης και κοινωνικής προκοπής, σοσιαλιστικών οραμάτων, που θα διαπερνούν ωκεανούς και βουνά. Η χώρα μας και ο λαός μας θα πρωτοστατήσει στην εκκίνηση, για την Ελλάδα της κοινωνικής δικαιοσύνης, για την Ευρώπη των μεγάλων ρωγμών και ανατροπών των κυριάρχων δυνάμεων. Δεν θα είμαστε μόνοι και το ξέρουμε.

Ο κόνδορας, που κυριαρχεί στους ελεύθερους ουρανούς των Άνδεων, είναι το λατρεμένο σύμβολο της υπερηφάνειας και της ελευθερίας, πολλών αυτόχθονων πολιτισμών της Λατ. Αμερικής. Αυτή τη φορά η επιστροφή του θα είναι ιστορική και ηχηρή. Όσο και να θέλουν εκείνοι που χρησιμοποίησαν στρεβλά και υποκριτικά τον συμβολισμό του για να καταπνίξουν πριν τρεις δεκαετίες τους αγώνες των λαών, γνωρίζουν ότι σήμερα αποκαθίσταται το πραγματικό νόημα της ιστορίας. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

*Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική και άμυνα
http://tvxs.gr/