Του Θανάση Καρτερυ
Ίσως είναι ανάγκη να καταλάβουμε μια απλή αλήθεια: Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχουμε μια κυβέρνηση που δεν καταλαβαίνει. Δεν καταλαβαίνει ο Σαμαράς, δεν καταλαβαίνει ο Βενιζέλος, δεν καταλαβαίνει ο Άδωνις -τι να καταλάβει αυτός...- δεν καταλαβαίνει ο Βαρβιτσιώτης, δεν καταλαβαίνει ο Δένδιας, δεν καταλαβαίνει ο Αθανασίου. Δεν καταλαβαίνει το κυβερνητικό σύμπαν, με όλους τους αστέρες, τους δορυφόρους, τους λευκούς νάνους και τις μαύρες τρύπες.
Δεν καταλαβαίνουν και κάθε μέρα το δείχνουν και το αποδείχνουν. Κάθε τι ανθρώπινο τους είναι ξένο. Σε μια προχτεσινή του ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι βαφτίζουν την ανθρωπιστική κρίση σταθερότητα. Ακριβώς. Σωστό. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν κάνουν κάποιο επικοινωνιακό λάθος - δεν είναι τόσο αδέξιοι. Έτσι εισπράττουν την ανθρωπιστική κρίση, ως σταθερότητα. Αυτή είναι η αντίληψή τους για την πραγματικότητα που η πολιτική τους παράγει και επιβάλλει σαν μαύρο νέφος στη χώρα.
Στον ακροδεξιό φλοιό του εγκεφάλου τους οι απολύσεις είναι εξυγίανση. Το σκλαβοπάζαρο είναι απελευθερωμένη αγορά εργασίας. Η απόγνωση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αυτοκτονίες δεν είναι τίποτε - κανείς δεν μιλάει γι' αυτές. Οι θάνατοι παιδιών στο Αιγαίο είναι φυσικό φαινόμενο - αν όχι και επιθυμητό. Η τρόικα είναι αναγκαιότητα. Τα Μνημόνια θα έπρεπε να τα εφεύρουν αν δεν υπήρχαν. Τα δημόσια αγαθά είναι ανάξια εκτίμησης, εφόσον προσφέρονται δωρεάν. Και όλοι εμείς είμαστε αντικείμενα προς επεξεργασία.
Μιλούν όλοι τους άλλη γλώσσα - μεταλλική, ανατριχιαστική, αλαμπουρνέζικη, ογκομετρική, ό,τι θέλετε, πάντως όχι ανθρώπινη. Με αποτέλεσμα, όποιος μιλάει ανθρώπινα να μην μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους, να τον αντιμετωπίζουν σαν άλλιεν, σαν εισβολέα από άλλο πλανήτη. Σαν εχθρό μιας Πατρίδας που τη γράφουν με Π κεφαλαίο, αλλά την ταυτίζουν με τα κεφαλαία του κεφαλαίου. Και από την άποψη αυτή, της κτηνώδους άγνοιας, είναι τρομακτικοί, ανελέητοι. Τρομοκράτες ειδικού τύπου. Έτοιμοι για το χειρότερο και βέβαιοι ότι έτσι διαπράττουν το καλύτερο. Να σου σηκώνεται η τρίχα.
Θα αρκούσε ο τρόπος που κατανοεί την πραγματικότητα των ανθρώπων, πλησιάζει το δράμα των ανθρώπων, αναζητά διέξοδο για (και φυσικά με) τους ανθρώπους, για να καταδείξει την αναγκαιότητα της Αριστεράς σήμερα. Μια κυβέρνηση οξειδωμένη τουλάχιστον στη νοτιά των ανθρώπων - αυτή ήταν πάντα και είναι και σήμερα η απάντηση στην απαστράπτουσα άγνοια...