Ολιγάρχες και υπηρέτες

Είναι αλήθεια ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές ευθύνονται για πολλά από τα δεινά στα οποία περιέπεσαν τα χρόνια της κρίσης οι ασθενέστερες χώρες της Ευρώπης και βεβαίως η Ελλάδα. Όσον αφορά τη χώρα μας, όμως, ίσως το μεγαλύτερο αμάρτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ότι όλη της η ρητορική περί «εξυγίανσης» και «εξορθολογισμού» όχι μόνο αφήνει ανέγγιχτες αλλά ουσιαστικά αποτελεί και πρόσχημα για την ενίσχυση των ίσαμε δέκα οικογενειών που λυμαίνονται κάθε κλάδο της οικονομίας της χώρας.

Φυσικά, η πρωτογενής ευθύνη δεν είναι της ΕΕ αλλά των ελληνικών κυβερνήσεων. Από τη στιγμή όμως που οι χώρες της ΕΕ κυβερνώνται ολοένα περισσότερο από υπερκρατικούς μηχανισμούς, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις ταυτίζουν τις δικές τους πολιτικές με την επιταγή της «ευρωπαϊκής προοπτικής», έχουμε κάθε δικαίωμα να αντιμετωπίζουμε τα δύο αυτά ως ένα.

Η Ελλάδα ήταν έρμαιο των ολιγαρχών της και πριν την κρίση. Η κρίση όμως και τα μνημόνια που επιβλήθηκαν έδωσαν την ευκαιρία να ενισχυθεί όχι μόνο η λαβή τους σε κάθε σχεδόν οικονομικό αγαθό αλλά κυρίως η προστασία τους από ένα πλέγμα κρατικού προστατευτισμού, με νόμους, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις, δημόσιες οικονομικές ενισχύσεις,  και προνομιακή συμμετοχή στην άνευ προηγουμένου μεταφορά δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικά χέρια που συνιστά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.

Για αυτό το τόσο οξύ πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής, η ΕΕ δεν έχει να πει τίποτε, αντιθέτως χειροκροτεί κάθε φορά που οι ολιγάρχες κερδίζουν άλλη μια διευκόλυνση ή αρπάζουν άλλο ένα κομματάκι δημόσιου πλούτου.

Όσο για τις ελληνικές κυβερνήσεις, αν ήταν διαπλεκόμενες πριν την κρίση, τώρα έχουν μετατραπεί ολοκληρωτικά σε υπηρέτες της ολιγαρχίας. Υπηρέτες με την ισχύ του κράτους, την υποτέλεια των βουλευτών τους και μεγάλου μέρους της Δικαιοσύνης, τη στήριξη των μεγάλων ΜΜΕ, και τη βαρβαρότητα της αστυνομίας, όποτε τη χρειαστούν.

Αλλά γι’ αυτή την ελληνική «ιδιαιτερότητα» ελάχιστοι μιλούν.

http://unfollow.com.gr/