Ο Σαμαράς «δίνει» το Φαήλο και κερδίζει περαιτέρω ασυλία

 
Του ΘέμηΤζήμα
Από την προηγούμενη εβδομάδα, οπότε και δημοσιοποιήθηκε το πιο σοκαριστικό πολιτικό ντοκουμέντο των τελευταίων δεκαετιών, το σύστημα εξουσίας «παίζει τα ρέστα του» προκειμένου διά του αποπροσανατολισμού και του εκφοβισμού να διατηρήσει την πολιτική –και όχι μόνο- ασυλία του πρωθυπουργού.

Πρώτα μας είπαν οι κυβερνητικοί βουλευτές- με βασιλικότερους του βασιλέως τους πέριξ του τρομοκρατημένου μήπως πέσει η κυβέρνηση,  Βενιζέλου-και οι μιντιακοί παπαγάλοι περίπου ότι ο Μπαλτάκος ήταν ένας αυτονομημένος, τεταρτοκλασάτος υπάλληλος, ίσως δε και ημίτρελος, που έλεγε ό,τι του κατέβαινε.

Έπειτα, με κύριο όπλο τα ΜΜΕ περιόρισαν τη συζήτηση στους «ακροδεξιούς θύλακες» της κυβέρνησης- λες και συνιστά απλά ένα θύλακα μέσα στην κυβέρνηση ο πρωθυπουργός και το στενό του περιβάλλον- προκειμένου να μη μιλάμε για το μείζον, δηλαδή για την περιγραφή από τον Μπαλτάκο ενός δομημένου, αντισυνταγματικού παρακράτους που συμφύει δεξιά- ακροδεξιά- εκτελεστική λειτουργία και τμήματα της δικαστικής λειτουργίας.

Μάλιστα, πλήρως εγκλωβίζοντας τις δυνάμεις της αριστεράς, περίπου έχρισαν φιλοναζιστή όποιον υποδείκνυε το παραπάνω προφανές, δηλαδή ότι το μείζον δεν είναι ότι ο Μπαλτάκος είναι φιλοχρυσαυγίτης αλλά η ύπαρξη παρακράτους, τμήμα του οποίου ήταν και παραμένει –και- η Χρυσή Αυγή.

Πέτυχε έτσι το σύστημα εξουσίας το βασικό του στόχο: από εκεί που σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη αστικοφιλελεύθερη χώρα, η κυβέρνηση θα είχε παραιτηθεί λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση τέτοιου βίντεο, το θέμα εκτελεστικής και δικαστικής λειτουργίας, το θέμα του παρακράτους έγινε θέμα Μπαλτάκου.

Μάλιστα, η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη έσπευσε σήμερα να υπερασπιστεί την τιμή της όχι ξεκινώντας έρευνα για την ουσία των όσων αναφέρθηκαν στη Βουλή και επιβεβαιώθηκαν από το περιβόητο βίντεο αλλά ξεκαθαρίζοντας ότι όποιος δημοσιοποιήσει αντίστοιχο βίντεο από εδώ και περά θα διωχθεί με τις διατάξεις περί αυτοφώρου. Σα να λέμε «σας τη χαρίσαμε μια φορά αλλά θα είναι η τελευταία».

Μέσα σε όλα αυτά αναδείχθηκε βεβαίως και το ζήτημα του περιβάλλοντος Σαμαρά. Ζήτημα ευρέως γνωστό που τροφοδοτεί διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ του φιλελεύθερου τμήματος της ΝΔ και του ακροδεξιού που επέβαλε ο νυν πρωθυπουργός. Είναι προφανές ότι τόσο από κύκλους του εξωτερικού, όσο και του εσωτερικού της ΝΔ- και όχι βέβαια εξαιτίας των ψοφοδεών αντιδράσεων του περίγυρου του Βενιζέλου- μεταφέρθηκε στο Σαμαρά ότι το έχει «παρακάνει» με την εμφανώς ακροδεξιά ατζέντα του.

Το ίδιο του είχαν πει και την επαύριο της πρώτης δολοφονίας Έλληνα από τη ΧΑ, οπότε η κυβέρνηση σύρθηκε στη δικαστική αντιμετώπιση των ναζιστών.

Έπρεπε λοιπόν και τώρα ο πρωθυπουργός να βρει μια βαλβίδα εκτόνωσης των αντιδράσεων και τη βρήκε στο πρόσωπο του εθνικιστή και ακροδεξιού Φαήλου Κρανιδιώτη, που ίσως δε μετράει ούτως ή άλλως και πολλούς φίλους στη ΝΔ. Η παραίτησή του δεν αποτελεί νίκη, ούτε για την αριστερά, ούτε για τους φιλελεύθερους της ΝΔ.

Συνιστά ελιγμό του Σαμαρά προκειμένου να εμφανίσει ταυτόχρονα ένα πιο μετριοπαθές προφίλ ως προς το άμεσο περιβάλλον του- όχι ως προς την ουσία της πολιτικής του- και να στρέψει την προσοχή του κόσμου στις δήθεν επιτυχίες του στον τομέα της οικονομίας.

Διασφαλίζει έτσι περαιτέρω πολιτική ασυλία. Είναι σίγουρο πως δυσαρεστεί την ακροδεξιά κλίκα στην οποία ανήκει και ένα κομμάτι ακροδεξιών ψηφοφόρων. Γι’ αυτό και δε θα αλλάξει, αντίθετα θα σκληρύνει την ουσία της ακροδεξιάς πολιτικής του. Αργότερα και εφόσον επιβιώσει θα αποκαταστήσει τα «αδέρφια» του, σαν το Φαήλο.

Στο σύστημα Σαμαρά λοιπόν άνοιξε μια ρωγμή, που όμως δε σημαίνει τίποτα αν δεν την αξιοποιήσει μια αριστερά που θα δράσει με ηγεμονικό και όχι ηττοπαθή τρόπο.

http://tvxs.gr/