Η Ευρώπη κρατά την ανάσα της

Του Γιάννη Σιδέρη

Η Ολλανδική κρίση είναι εδώ, και ήρθε για να μείνει. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος ο Wilders θα υπάρχει ως ο επίφοβος αντίπαλος στην πολιτική σκηνή της χώρας – μιας χώρας της οποίας η οικονομία, κατατάσσεται στην 17η θέση παγκοσμίως, και στην 6η στην Ε.Ε.

Καταρρέουν εν τοις πράγμασι οι μύθοι ότι μόνο η βίαιη φτωχοποίηση (στην Ολλανδία δεν υπάρχει κάτι τέτοιο), των ευρωπαϊκών λαών, τους στρέφει στην ακροδεξιά. Το μεταναστευτικό και η ισλαμική τρομοκρατία οπωσδήποτε συμβάλλουν, καθώς και η κοινοτική ηγεμονική γραφειοκρατία, που ξεχνά ότι οι λαοί δεν θέλουν να αποτελούν ένα ομοιογενές σύνολο, χωρίς εθνικά χαρακτηριστικά. Δέχτηκαν να συμμετέχουν σε μια Ευρώπη «ενωμένη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια (De Gaulle), αλλά μια ενωμένη «Ευρώπη των πατρίδων».

Η άνοδος Wilders, η αναμενόμενη άνοδος Le Pen στη Γαλλία, όπως και του ακροδεξιού Meuthen (του γερμανικού AfD), δεν αντιμετωπίζονται με ξόρκια, αλλά με σεβασμό στις θελήσεις των λαών, όπως αυτοί τις καταδεικνύουν δια των εκλογών.

Στην Ολλανδία, Erdogan θέλοντος, στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας βρέθηκε η Διαμάχη με την Τουρκία, η οποία κατά την εκτίμηση ελληνικών διπλωματικών πηγών, θα επηρεάσει καθοριστικά το αποτέλεσμα.

Αρχικά επικράτησε αμηχανία, αλλά η σθεναρή στάση της κυβέρνησης Rutte, τροφοδότησε τους υψηλούς τόνους και των υπόλοιπων κομμάτων, καθώς είδαν ότι η διαμάχη αποτελεί ευνοϊκό πεδίο προσπορισμού ψήφων.

Αν και μία ημέρα πριν παρέμεινε ασαφές ποιον θα ευνοήσουν περισσότερο τα γεγονότα, φαίνεται ότι μεγάλο μερίδιο της επιδοκιμασίας των πολιτών απολαμβάνει ο ολλανδός πρωθυπουργός, λόγω της αποφασιστικής του στάσης.

Σαφώς ευνοημένος βγαίνει και ο Wilders, καθώς οι ιταμές προκλήσεις του Erdogan, με ύβρεις κατά της χώρας, αλλά και οι ταραχές έξω από το τουρκικό προξενείο του Ρότερνταμ, έχουν θυμώσει αρκετούς ψηφοφόρους. Αν αυτοί απαντήσουν στον Erdogan, μέσω της υποστήριξης του Wilders, η Ευρώπη θα κοιμηθεί ανήσυχη.

Υπάρχει παντού η αρχή «μπροστά στον εχθρό ενωμένοι», και αυτό τήρησαν αρχικώς τα υπόλοιπα κόμματα, στηρίζοντας την κυβέρνηση. Ώσπου οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι αφαιμάζονται τα ίδια υπέρ των σκληρών, και ανέκρουσαν πρύμναν, σκληραίνοντας και αυτά τη θέση τους, τόσο κατά του Erdogan όσο και κατά των δύο μονομάχων.

Το πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία δεν είναι άνευ «όπλων» σε αυτή τη διαμάχη, μόνο που θα την πληρώσουμε και μεις, καθώς το όπλο της Τουρκίας, είναι το προσφυγικό. Κάποια κόμματα αρχικά ζήτησαν από την κυβέρνηση να μπλοκάρει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, όμως αυτή, σοφώς ποιούσα, αρνήθηκε. Ο κίνδυνος να στείλει ο Erdogan δύο-τρία  εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, καθηλώνει τις δυτικές ηγεσίες – πόσο μάλλον την ελληνική.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Ολλανδός πρωθυπουργός συνέστησε ψυχραιμία στο ολλανδοτουρκικό μέτωπο, εκτός αν δει τους Τούρκους να προβαίνουν σε «περίεργα πράγματα» όπως είπε. Παράλληλα, χαρακτήρισε ως αποκρουστική παραποίηση της ιστορίας, τους ισχυρισμούς Erdogan για την Σρεμπρένιτσα (όπου το 1995, Σερβοβόσνιοι σκότωσαν 8.000 μουσουλμάνους Βόσνιους, την φύλαξη των οποίων είχαν οι Ολλανδοί κυανόκρανοι).

Βέβαια, ως ο… σταρ των εκλογών παρουσιάζεται ο επίφοβος Wilders (σταρ δεν είναι πάντα οι καλοί - αυτά μόνο στο σινεμά).

Στην προσπάθειά του να υπερτερεί της κυβέρνησης, εγείρει συνεχώς νέες απαιτήσεις. Σε τηλεμαχία με τον Rutte, υποστήριξε ότι «η Ολλανδία τελεί σε ομηρεία από τον Erdogan», και ζήτησε, ως το λιγότερο, η Ολλανδία να διώξει άμεσα τον Τούρκο πρέσβη και το προσωπικό της Πρεσβείας από την Ολλανδία.

Σκληροί φυσικά παρουσιάζονται και οι χριστιανοδημοκράτες, θεωρώντας ότι ο Erdogan έχει ξεπεράσει τα όρια. Προτείνουν να ξεκινήσουν μαθήματα ενσωμάτωσης των Τούρκων κατοίκων, στην Ολλανδική κοινωνία (μόνιμη επωδός των ευρωπαίων. Ως τώρα πέτυχε με τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης, λόγω παρόμοιας κουλτούρας, αλλά όχι με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς - αν και βέβαια οι Τούρκοι είναι εκκοσμικευμένοι μουσουλμάνοι).

Οι Σοσιαλιστές είναι μετριοπαθείς και οι Πράσινοι, όπως αναμενόταν, ως ειρηνιστές, είναι υπέρ της αποκλιμάκωσης της κρίσης, ενώ κρατούν αποστάσεις από τον «σκαιό» τρόπο, με τον οποίο απευθύνθηκε ο ολλανδός πρωθυπουργός προς τους Τούρκους που συμμετείχαν στα επεισόδια έξω από το Προξενείο του Ρότερνταμ.

Ούτως ή άλλως, ό, τι και να γίνει, η σκιά του Wilders, της Le Pen και του Meuthen, θα περιπλανιέται πάνω από την Ευρώπη, αλλά και θα καθορίζει τις μελλοντικές αποφάσεις των ηγετών.

Δεν θα ακολουθήσουμε την Die Welt, που έγραψε ότι μετά από αυτό το 48ωρο (και λόγω εκκίνησης του Brexit και των επιτοκίων της Fed) η Ευρώπη δεν θα είναι ίδια. Ούτως ή άλλως, έχει πάψει από καιρό να είναι ίδια.

Φωτογραφία: SOOC   

liberal.gr