Στο μυαλό του Τσίπρα…(και ο χρόνος των εκλογών)

του Γιάννη Παντελάκη

Μπορεί να έχει πολιτικά ελλείμματα στην διακυβέρνηση της χώρας, αλλά είναι ικανός να επιβιώνει προσωπικά. Μπορεί να μην έχει σχέδιο για την ανασυγκρότηση της ρημαγμένης Ελλάδας, αλλά έχει για το πολιτικό του μέλλον. Δεν πρόκειται για κάτι μεγαλοφυές, αλλά ένα πλάνο που βασίζεται σε αντικειμενικές παραδοχές με βάσει τις οποίες θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στο τέλος του 2018 και θα προσδιορίσει την μετέπειτα παρουσία του.

Πρώτη παραδοχή: το 2019 αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για την κυβέρνηση που θα βρίσκεται στην εξουσία. Για δυο λόγους κυρίως: α) θα πρέπει ν' αρχίσουν να εφαρμόζονται τα νέα σκληρά μέτρα που συμφωνήθηκαν στην Μάλτα β) η χρονιά είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη σε ότι αφορά τις πληρωμές της χώρας προς τους δανειστές, θα πρέπει να δοθούν περισσότερα από 16 δισ. (16,57) για χρεολύσια και τόκους.

Δεύτερη παραδοχή: το 2019 η χώρα δεν θα βρίσκεται σε πρόγραμμα-το τέταρτο μνημόνιο λήγει το 2018-αρα δεν θα έχει χρηματοδότηση. Οι πιθανότητες να βγούμε στις αγορές για δανεισμό το 2017 είναι μηδαμινές, ο νομπελίστας Πισαρίδης πρόσφατα δήλωσε πως αυτό δεν θα γίνει πριν το 2018 και εξέφρασε τον φόβο για νέο, τέταρτο μνημόνιο. Ακόμα και αν η χώρα βγει στις αγορές το 2018 με χαμηλό δανεισμό (σίγουρα όχι χαμηλότερο από αυτόν με τα μνημόνια), θα πρέπει να εξασφαλίσει αυτό το τεράστιο ποσό με αποκλειστικό προορισμό την πληρωμή των υποχρεώσεων.

Τρίτη παραδοχή: ως το 2019 η κυβέρνηση δεν θα έχει την δυνατότητα να «πουλήσει» στο ακροατήριό της τα λεγόμενα αντίμετρα τα οποία θα αρχίσουν να εφαρμόζονται μετά το 2020 και με την αυστηρή προϋπόθεση ότι θα υπάρχει υπέρβαση του πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ. Ακόμα και η επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων δεν πρόκειται ν αρχίσει να εφαρμόζεται πριν τον Σεπτέμβριο του 2018.

Όλα αυτά, εξαφανίζουν τις πιθανότητες να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στο τέλος της τετραετίας (Σεπτέμβριος 2019). Και βεβαιώνουν πως το πιο ασφαλές σενάριο ειναι πως αυτές θα συμβούν στο τέλος του 2018 ή το αργότερο αρχές του 2019. Ο Τσίπρας, δεν θα οδηγηθεί σε πολιτική αυτοκτονία με εκλογές αργότερα οι οποίες θα οδηγήσουν όχι απλά σε μια ήττα, αλλά σε μια συντριβή.

Η αξιοπρεπής ήττα (μ' ένα ποσοστό ικανό να διατηρήσει την συνοχή του κόμματος), θα βοηθήσει τον Τσίπρα να μετάσχει στις εξελίξεις της επόμενης ημέρας. Και αυτές δεν θα βρίσκονται μακρυά και σίγουρα όχι μακρύτερα από τον Μάρτιο του 2020 χρόνο εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας. Για ν αποτραπούν εκλογές θα πρέπει να συγκεντρωθούν 200 ψήφοι από την Βουλή της εποχής, κάτι θεαματικά δύσκολο, όσο ήταν και τον Δεκέμβριο του 2014. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλέσει νέες εκλογές με αφορμή την μη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, οι νέες εκλογές θα πραγματοποιηθούν με απλή αναλογική. Και όλοι φανταζόμαστε τι σημαίνει αυτό σε οτι αφορά την δυσκολία σχηματισμού κυβέρνησης.

Συμπερασματικά, ο πολιτικός χρόνος της σημερινής κυβέρνησης είναι κοντά στον ενάμιση χρόνο. Στο διάστημα αυτό ο Τσίπρας θα εγκαινιάζει έργα, θα διορίζει όπου μπορεί, θα προκαλεί νέες εξεταστικές για σκάνδαλα του παρελθόντος και θα μιλάει για μείωση της ανεργίας έστω και αν αυτή θα προέρχεται με μερικής ή εκ περιτροπής απασχόληση. Στόχος, η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των εναπομείναντων ψηφοφόρων του Σεπτεμβρίου. Το 1/3 από αυτούς μπορεί να έχει μετακομίσει οριστικά στη Ν.Δ. και το 1/3 να παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει ακόμα περίπου 1/3 που έχει απομακρυνθεί και παραμένει χωρίς κομματική στέγη.

Για να ακυρωθεί το σχέδιο Τσίπρα απο το εσωτερικό του κόμματος θα πρέπει να βρεθούν μερικοί πρόθυμοι βουλευτές για να ρίξουν την κυβέρνηση. Τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Είναι ενδεικτική η στάση 13 μελών της κεντρικής επιτροπής του κόμματος τα οποία διαφωνούν με επιμέρους κυβερνητικές βουλευτές, ωστόσο ούτε καν τόλμησαν να βάλουν το κείμενο διαφωνίας τους σε ψηφοφορία… 

liberal.gr