Μνημόνιο και ιδεολογικός ευνουχισμός

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Διαβάζω αποσπάσματα τινά του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργού Νίκου Φίλη και, ομολογώ, αδυνατώ να τα κατανοήσω.

Σε ποιον απευθύνεται; Γνωρίζει το μέγεθος της έλλογης άμα τε και θυμικής καταστροφής που έχουν επιφέρει τα μνημόνια στην ελληνική κοινωνία;

Λέει λοιπόν («Εφ.Συν.»,18-19/11/2017): «Θέλουν να υπογράψουμε πέραν του οικονομικού κι ένα ιδεολογικό μνημόνιο. Δεν μας θέλουν μόνο πολιτικά αποδυναμωμένους και οικονομικά εξαρτημένους, αλλά και ιδεολογικά ευνουχισμένους. Δεν τους αρκεί να "κάνουμε τη δουλειά", θέλουν να είμαστε περήφανοι κι από πάνω για μέτρα και πολιτικές που πολλές φορές συγκρούονται με τις αξίες και τις δεσμεύσεις μας».

Και καταλήγει ο συμπαθής και αεί ανυπότακτος βουλευτής: «Ε, λοιπόν, αυτή τη χάρη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τους την κάνει».

Μάλλον, ως απλός άνθρωπος, δεν κυκλοφορεί στους δρόμους της Αθήνας ή δεν επισκέπτεται την ελληνική περιφέρεια· εάν το έκανε θα έβλεπε, χωρίς κόπο, μια χώρα όντως ιδεολογικά ευνουχισμένη (δική του έκφραση), μια χώρα ταπεινωμένη και παραιτημένη από κάθε ελπίδα, από κάθε διεκδίκηση.

Το ιδεολογικό μνημόνιο, ας μη σφυρίζει κλέφτικα, έχει υπογραφεί, φαρδιά-πλατιά μάλιστα· ας μην επηρεάζεται από τις υψωμένες γροθιές στη Μακρόνησο - τι υποκρισία κι αυτή, τι ιεροσυλία.

Δεν αρκεί η επίκληση της δημοκρατίας και της συλλογικότητας, του αγωνιστικού παρελθόντος και του ήθους της Αριστεράς, αυτός ο καθρέφτης στον οποίο κοιτάζονται ναρκισσευόμενοι οι κυβερνώντες την ώρα που η ζωή είναι πίσω και πάνω από τους ηρωικούς τους καθρέφτες.

Είναι αστείο να αυτοαποκαλούνται αριστεροί αυτοί που υπέγραψαν μνημόνια και ακόμη πιο αστείο, έως γελοίο, να χαίρονται που θα βγουν στις αγορές (οψέποτε) ή που μένουν εντυπωσιασμένοι οι δανειστές από τις επιδόσεις (!) της ελληνικής οικονομίας.

Το σωστό είναι ότι οι δανειστές όντως έχουν εντυπωσιαστεί, αλλά από την τόση υπακοή και προθυμία της κυβέρνησης να υπογράφει τα πάντα.

Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη - όχι άλλες στρεψοδικίες.

Εξίσταται ο κ. Φίλης: εάν τα μέτρα και οι πολιτικές συγκρούονται με τις αξίες τους (των αριστερών), ε, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναστατήσει - δεν θα τους κάνει αυτή τη χάρη.

Στο μεταξύ έχει κάνει παραπάνω χάρες από ό,τι απαιτούν οι αποικιοκράτες των Βρυξελλών. Τόσο πολύ ζουν μες στις ψευδαισθήσεις τους;

Τόσο πολύ παραμυθιασμένοι είναι ή μήπως το πέταγμα εκ μέρους τους των αξιών της Αριστεράς στον Καιάδα τούς έχει τυφλώσει, τους έχει θολώσει το μυαλό; Δεκτή κάθε ερμηνεία, αν και το βλέπω κομμάτι δύσκολο να εξηγήσει κανείς τα ανεξήγητα.

Χρειάζεται προφανώς μια επαναξιολόγηση των πολιτικών εννοιών, μια επανανοηματοδότησή τους, διαφορετικά, όταν άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε διολισθαίνουμε στη γελοιότητα και την απαξία κάθε τι πολιτικού.

Φάνηκε για λίγο, από τη στιγμή που του αφαιρέθηκε (κυνικά, είναι αλήθεια) ο υπουργικός θώκος, ότι θα έκρινε πιο καθαρά τη στρεβλή πορεία της κυβέρνησης.

Α, μπα. Κάκιωσε κάμποσο καιρό, αλλά συνειδητοποίησε ότι το μαντρί είναι μαντρί. Τώρα θυμήθηκε και το δημόσιο χρέος, ξεχνώντας τον σκαιό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν την επιτροπή για τον λογιστικό έλεγχό του. Τι να πει κανείς...

Ο (αγαπητός, ούτως ή άλλως) βουλευτής κάτι άλλο πρέπει να σκαρφιστεί για να απαλύνει τη θλίψη από τη μεγάλη colotumba.    

efsyn.gr