Χουλιγκανισμός της πολιτικής και κίνδυνος διχασμού

Τα όσα έγιναν χθες το βράδυ στο γήπεδο της Τούμπας, θα έχουν συνέχεια και πάντως όχι πλέον στο τερέν. Όλα δείχνουν πως το «ματς» θα μεταφερθεί στα αθλητικά και ποινικά δικαστήρια αφού έτσι προβλέπεται από τους νόμους. Και δεν θα εκδικαστεί μόνο η τύχη του πρωταθλητή αλλά και η εισβολή του ένοπλου Ιβαν Σαβίδη στον αγωνιστικό χώρο πράξη που συνιστά έμπρακτη απόδειξη της νοοτροπίας του ολιγάρχη ότι είναι υπεράνω των νόμων.

Ο κίνδυνος, μεγαλύτερος από το εάν πάρει το πρωτάθλημα με δικαστική απόφαση και όχι στο γήπεδο, μια εκ των ομάδων που το διεκδικούν, είναι να εξελιχθεί η όλη διαμάχη σε πολιτική σύγκρουση με όρους εξέδρας.

Και ακόμα χειρότερα να προκαλέσει διχασμό του τύπου βοράς-νότος.

Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο, αλλά για πρώτη φορά εμφανίζεται μεταπολιτευτικά με τέτοια ένταση η εισβολή της πολιτικής στα γήπεδα.

Δικαίως ή αδίκως, κυριαρχεί η αίσθηση ότι η κυβέρνηση «σπρώχνει» το πρωτάθλημα στον επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη και από την άλλη οι φίλοι και οπαδοί του ΠΑΟΚ εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι το «κατεστημένο του Κέντρου», βυσσοδομεί και πάλι ώστε να το «αρπάξει» από την αγαπημένη τους ομάδα.

Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής των χθεσινοβραδινών επεισοδίων φρόντισε να εμπλακεί, ως μη όφειλε, στην πολιτική αντιπαράθεση και οξύτητα υμνώντας τον πρωθυπουργό και απαξιώνοντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το έκανε βεβαίως γιατί έτσι νομίζει ότι εξυπηρετεί καλύτερα  τα επενδυτικά του συμφέροντα, που απλόχερα έχει αναπτύξει στη χώρα μετην βοήθεια (και) της πολιτικής. Έδωσε, όμως το στίγμα της πολιτικής του προτίμησης στους εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους που τον βλέπουν περίπου ως μεσσία για την ομάδα τους και τους οποίους θα χρησιμοποιήσει, εφόσον χρειαστεί, ως ασπίδα προστασίας των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων. Μπήκε όμως απέναντι στο υπόλοιπο πολιτικό φάσμα που θεωρεί ότι πρέπει να τον πολεμήσει.

Στις θύρες των φανατικών της εξέδρας -όχι μόνο στην Τούμπα- τα όργανα έχουν αρχίσει. Συνθήματα, χυδαία συνήθως, κατά πολιτικών και άλλα ναζιστικού περιεχομένου ακούγονται όλο και περισσότερο.

Βουλευτές, επίδοξοι πολιτευτές, δήμαρχοι, καλούνται να πάρουν θέση για το ποιος δικαιούται το πρωτάθλημα, υπό την απειλή του “μαυρίσματος” σε περίπτωση που δεν επιθυμούν να εμπλακούν ή, ακόμα χειρότερα, δηλώσουν ότι συμπαθούν αθλητικά τον «εχθρό».

Και βέβαια, όπως φάνηκε και στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, τα γήπεδα δεν μπορεί να μην εισακούονται στην εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα, ενώ η θεωρία των δυο κόσμων, πάνω και κάτω από τον Ολυμπο, επανέρχεται σε ύποπτες εποχές.

Οι (μεγαλο) παράγοντες έχουν τεράστια ευθύνη για την «πολιτικοποίηση» του χουλιγκανισμού ή την χουλγκανοποίηση της πολιτικής. Τα όσα είδαμε χθες το βράδυ στην Τούμπα είναι μια μόνο απόδειξη.

Οι τριάντα χιλιάδες φίλαθλοι του ΠΑΟΚ τους οποίους ο ηγέτης της ομάδας τους, καλούσε το πρωί να είναι υποδειγματικοί- και προς τιμή τους ήταν άψογοι- τον είδαν το βράδυ να ορμάει κουμπουροφόρος στο τερέν και να επιτίθεται στους αντιπάλους.

Οι κερκίδες στα γήπεδα εξέθρεφαν ανέκαθεν, ειδικά σε περιόδους κρίσης, φανατισμούς και εθνικισμούς οι οποίοι ξεχύνονταν από εκεί στους δρόμους και έφταναν μέχρι και τα πολεμικά πεδία όπως έδειξε το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 90. Τώρα το πράγμα πάει να ξεφύγει.

Η χώρα δεν χρειάζεται έναν τέτοιο διχασμό, αλλά το τζίνι έχει (μισο) βγεί από το μπουκάλι.

      

 kathimerini.gr