Η σταθερότητα μπορεί να θεωρηθεί μέγιστη αρετή στον επαγγελματικό τομέα ειδικά για όσους έχουν θέσεις ευθύνης. Ο Στέλιος Σταυρίδης δεν διαθέτει την αρετή. Στο βιογραφικό του καταγράφονται δυο χρονάκια από εδώ, τρία χρονάκια από εκεί, πάντα σε υψηλά πόστα και συχνά με παράξενους χειρισμούς_ από αυτούς που άλλοι θα ντρέπονταν να περιγράψουν. Πλην όμως ο αποχωρήσας επικεφαλής του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων είναι περήφανος για θέματα που σε άλλους προκαλούν αμηχανία. Θεωρεί πρακτικό να κυκλοφορεί με το αεροπλάνο επιχειρηματία που εμπλέκεται σε κρατικές δουλειές, τις οποίες ο ίδιος ρυθμίζει. Δείχνει δηλαδή να μην έχει συναίσθηση για τους ηθικούς κανόνες που χαρακτηρίζουν τις επαφές της δημόσιας ζωής. Σαν να μην έμαθε ποτέ ότι στη Γαλλία για ανάλογο ταξίδι παραιτήθηκε προ διετίας κοτζάμ υπουργός Εξωτερικών.
Το φιλοθεάμον κοινό βρήκε στο πρόσωπο του Σταυρίδη τον ιδανικό καβγατζή. Εγινε διάσημος από το τηλεοπτικό επεισόδιο με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρο Τατσόπουλο. Ο επιχειρηματίας λοιπόν τον αποκαλούσε «ανεπάγγελτο» ισοπεδώνοντας την ιδιότητα του συγγραφέα. Τα 30 βιβλία θεωρούνται αμελητέα στο σύμπαν ενός ανθρώπου που υποκλίνεται μόνο στο χρήμα. Με την ίδια λογική είναι ανεπάγγελτος ένας τραγουδιστής της όπερας, ένας ζωγράφος, ένας σκηνοθέτης. Το επεισόδιο έτυχε μεγάλης αναπαραγωγής και σχολιασμού αλλά παραμένει στο αφρό. Τα ουσιαστικά καταγράφονται στο πεδίο όπου διακρίθηκε ο Σταυρίδης, στην ανακατανομή του πλούτου_ για να το πούμε ευγενώς.
Πάμε λοιπόν πιο πίσω χρονικά για να θυμηθούμε τι εστί Σταυρίδης. Το 1992, επί Μητσοτάκη, ανέλαβε να πωλήσει την ΑΓΕΤ «Ηρακλής» στην ιταλική Καλτσεστρούτσι. Η εταιρεία ήταν από τις μεγαλύτερες τσιμεντοβιομηχανίες της Ευρώπης και έφερνε συνάλλαγμα στη χώρα. Η μεταβίβαση στους ξένους έγινε με ένα ιδιότυπο τρόπο: αντί να δώσουν κεφάλαια, πήραν δάνειο από την Εθνική Τράπεζα. Στο πλαίσιο του παραλογισμού της εποχής: η εταιρεία είχε κέρδη 6,5 δισ. δρχ. αλλά το 70% της εταιρείας πουλήθηκε για 124 δισ. δρχ, με το δάνειο που λέγαμε.
Τα περιγράφουμε αδρομερώς επειδή αν μπαίναμε στον πειρασμό της λεπτομέρειας θα γραφόταν μυθιστόρημα. Λέγανε λοιπόν τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 ότι ο Σταυρίδης εμπλέκεται σε αυτήν την παράξενη υπόθεση. Εγινε μάλιστα λόγος για παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο του τότε πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη. Παρά τη φημολογία και τις ενδείξεις για μίζες, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε να μην συσταθεί Ειδικό Δικαστήριο. Ο Σταυρίδης πάντως επαίρεται ακόμη και σήμερα για το οικονομικό προξενιό.
Ο Στέλιος Σταυρίδης έχει στο βιογραφικό του αρκετές φορές τη λέξη «πρόεδρος». Αρέσκεται στην ιδιότητα. Του αρέσει επίσης η δημιουργικότητα χωρίς αναστολές. Είναι λοιπόν πολύ καλός για την αγορά αλλά μάλλον επικίνδυνος για κρατικός λειτουργός. Ισως η πιο αποτυχημένη επιλογή Σαμαρά.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου