Ωδή στον δανεισμό

Δημοσιεύουμε το χθεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού αυτούσιο, αποδομώντας το παράλληλα βήμα προς βήμα. Ε, όχι και να πανηγυρίζουμε επειδή φεσωθήκαμε με μερικά ακόμα δανεικά!

Ιδού λοιπόν το διάγγελμα του πρωθυπουργού, με ορισμένα δικά μας σχόλια ως μπόνους:


«Η Ελλάδα έκανε σήμερα ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα εξόδου από την κρίση.

Μετά το Πρωτογενές πλεόνασμα, που κανείς δεν περίμενε ότι θα πετυχαίναμε φέτος, μετά τη διανομή του πλεονάσματος, που θα δοθεί σε ένα μήνα, και θα προσφέρει ανακούφιση σε ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας, σήμερα βγήκαμε στις διεθνείς αγορές!»

Καλή η προσπάθεια, αλλά οι αντιφάσεις είναι προφανείς: Το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν μονάχα ένα τρυκ δημιουργικής λογιστικής που στέρησε πόρους από την εγχώρια αγορά, προς όφελος των δανειστών και μιας φτηνής προεκλογικής παροχολογίας. Πρωτογενές πλεόνασμα και πρόσθετος δανεισμός (χώρια οι δόσεις που αναμένονται από την τρόικα) αποτελούν εξ ορισμού καταστάσεις αντιφατικές.


«Η υποδοχή του 5ετούς ελληνικού ομολόγου ξεπέρασε κάθε προσδοκία: Ζητήσαμε 2,5 δισεκατομμύρια, μας προσέφεραν πάνω από 20, με επιτόκιο κάτω από 5%! 4,75%! Ενώ όλα τα επιτόκια του ελληνικού δανεισμού, βραχυχρόνια και μακροχρόνια υποχωρούν συνεχώς, εδώ και μέρες. Και τώρα πέφτουν ακόμα περισσότερο…»

Εντάξει, 5% και 4,75% δεν το λες και καλό επιτόκιο, όπως και να ’χει. Τοκογλυφικό αν το πεις είσαι πιο κοντά στην πραγματικότητα.


«Και με συμμετοχή πολλών εκατοντάδων επενδυτών – μεγάλων και μικρών – απ’ όλο τον κόσμο στη ζήτηση του νέου ελληνικού ομολόγου.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι διεθνείς αγορές πλέον εκφράζουν με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική οικονομία. Την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον της Ελλάδας, γιατί σε αυτό το μέλλον επενδύουν. Την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της χώρας να βγει από την κρίση, και μάλιστα νωρίτερα απ’ ό,τι πολλοί πίστευαν ως πρόσφατα.»

Τι; Δεν βγήκαμε ακόμα από την κρίση; Μα τι στα κομμάτια συζητάμε τόσην ώρα και πανηγυρίζουμε; Και, εν πάση περιπτώσει, πότε κατάλαβαν οι αγορές ότι βγαίνουμε από την κρίση; Λίγο πριν από τις εκλογές, ακριβώς δηλαδή σε εποχή που το πολιτικό ρίσκο και η πιθανότητα κυβερνητικής αστάθειας θεωρούνται δεδομένα;


«Βέβαια, είχε προηγηθεί η σταδιακή μείωση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας, εδώ και μήνες. Είχε προηγηθεί η έξοδος Ελληνικών τραπεζών σε διεθνείς αγορές, όπου κατάφεραν να βρουν μόνες τους σημαντικά κεφάλαια, επιταχύνοντας την επιστροφή ρευστότητας στην ελληνική οικονομία. Είχαν προηγηθεί τέλος, πολύ εγκωμιαστικά δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο, για την «θεαματική» -όπως τη λένε – επιστροφή της Ελλάδας στην ομαλότητα.»

Τα κεφάλαια που άντλησαν οι τράπεζες από τις διεθνείς αγορές -πάλι στη δική μας καμπούρα- την πληροφορηθήκαμε. Τη ρευστότητα όμως δεν την αντιληφθήκαμε.


«Τώρα η εμπιστοσύνη στην πατρίδα μας επισφραγίστηκε από τον πιο αντικειμενικό κριτή: τις ίδιες τις αγορές.»

Οι αγορές αντικειμενικός κριτής; Πάντα. Ιδίως όταν σου δίνουν δανεικά με βάση το αγγλικό δίκαιο. 


«Όταν πριν δύο χρόνια αναλάμβανα τη διακυβέρνηση της χώρας, ελάχιστοι πίστευαν ότι θα τα καταφέρναμε. Και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρόνο. Κι όμως τα καταφέραμε. Όπως θα τα καταφέρουμε και στη συνέχεια, αφήνοντας πίσω κάποιους στην κακομοιριά και στη μιζέρια τους.»

Ούτε και τώρα το πιστεύουν. Μην κοιτάς τι σου λένε εσένα. Είναι κάτι σαν την περίπτωση Μπαλτάκου, που όλοι ήξεραν τι ρόλο παίζει εκτός από σένα.


«Τι σημαίνει αυτό που έγινε σήμερα;»

Καλή η ερώτηση. Και δύσκολη. 


«Ότι, εφ’ όσον όλα πάνε καλά από δω και στο εξής, την επόμενη φορά η χώρα θα μπορεί να δανειστεί μεγαλύτερα ποσά με χαμηλότερα επιτόκια. Γι’ αυτό και δεν αντλήσαμε παρά μόνο 3 δισεκατομμύρια τώρα, αφού δεν έχουμε περισσότερα άμεση ανάγκη: Γιατί με τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές σήμερα, ανοίξαμε το δρόμο για φθηνότερο δανεισμό από τις αγορές αύριο. Ανοίξαμε σήμερα το δρόμο, ώστε να υποχωρεί σταθερά από δω και στο εξής το κόστος του δανεισμού μας στο σύνολο του χρέους μας.»

Τρεις φορές η λέξη «δανεισμός» μέσα σε λίγες αράδες. Κι εμείς που νομίζαμε ότι φτάσαμε μέχρι εδώ επειδή δανειζόμασταν περισσότερο απ’ όσο αντέχαμε… Κι ότι έχουμε αφήσει πίσω τις παλιές κακές συνήθειες τώρα που αλλάξαμε μυαλά και μας κυβερνάνε άλλοι, και όχι εκείνοι που μας έχωσαν τα φέσια μέχρι το λαιμό. Αλλά όχι, ε;


«Σημαίνει ακόμα αυτή η εξέλιξη ότι με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, θα μειωθεί το συνολικό κόστος δανεισμού της χώρας. Άμεσα! Τα έντοκα γραμμάτια, άλλωστε έχουν πέσει και θα πέσουν πολύ περισσότερο. Απ’ αυτά και μόνο εξοικονομούμε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε τόκους μόνο το επόμενο 12μηνο. Δεν θα αυξηθεί το κόστος δανεισμού της χώρας. Ήδη μειώθηκε και θα μειωθεί πολύ περισσότερο.

Σημαίνει, επίσης, ότι οι υπόλοιπες επιχειρήσεις και οι τράπεζες μπορούν τώρα να δανείζονται στο εξωτερικό σε πολύ χαμηλότερα επιτόκια. Πράγμα που συνεπάγεται επιστροφή ρευστότητας και ενίσχυση της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Άμεσα!

Μη ξεχνάμε, ότι μπήκαμε στο Μνημόνιο, επειδή οι διεθνείς αγορές δεν μπορούσαν να δανείσουν τη χώρα. Και τώρα με την έξοδο στις αγορές ανοίξαμε και πάλι την πόρτα του φυσιολογικού δανεισμού μας. Και μάλιστα με επιτόκια, ίδια ή και χαμηλότερα – προσέξτε – απ’ ό,τι πέτυχαν άλλες χώρες της ευρωζώνης που ήταν σε Πρόγραμμα, όταν εκείνες πρωτοβγήκαν στις αγορές, όπως βγήκαμε εμείς σήμερα…»

Ανώτερα μαθηματικά. Τα επιτόκια πέφτουν κι εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε. Κι άλλες πέντε φορές η λέξη «δανεισμός», για όποιον δεν κατάλαβε. Αλλά εσείς μην τρομάζετε, τώρα πρόκειται για «φυσιολογικό δανεισμό», μέχρι τώρα ήταν παρά φύσιν.


«Μην κάνετε λάθος! Αυτά όλα επιτεύχθηκαν με τις θυσίες και την ωριμότητα του Ελληνικού λαού, τον οποίο και ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για τη στάση του.»

Τα ’χουμε ξαναπεί αυτά. Να μας ευχαριστείς για θυσίες που κάναμε οικειοθελώς, αλλιώς δεν έχει αξία. Εδώ δεν κάναμε θυσίες, εδώ θυσιαστήκαμε, εμείς και τα παιδιά μας – από σας. Πού ακούστηκε ο θυσιάζων να ευχαριστεί το κρυάρι που εθυσίασε; 


«Μην κάνετε λάθος! Έχουμε δρόμο μπροστά μας, για να βγούμε οριστικά από την κρίση. Αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες έγιναν μεγάλα βήματα. Και άμεσα θα γίνει αισθητή η πρώτη ανακούφιση.»

Την ανακούφιση τη νιώσαμε ήδη – αλίμονο. Αλλά αυτό για τις λίγες τελευταίες εβδομάδες ξανασκέψου το. ΓΑΠ, Α. και Ν. Κακλαμάνης, και αμέσως μετά Μπαλτάκος. Άκου μεγάλα βήματα τις τελευταίες εβδομάδες!


«Και πάλι το λέω, μην κάνετε λάθος! Πολλοί είναι εκείνοι που δεν είχαν πιστέψει ποτέ αυτή την επιτυχία! Πολλοί την ειρωνεύθηκαν αρχικά, προσπάθησαν να την αμφισβητήσουν στη συνέχεια, ακόμα και τώρα αντιδρούν με μιζέρια. Σαν να λυπούνται που τα κατάφερε η χώρα. Σαν θα θλίβονται που οι θυσίες των Ελλήνων πιάνουν τόπο και βγαίνουμε από την κρίση. Σαν να παρακαλούσαν να έλθει κι άλλο μνημόνιο και τώρα τα ’χουν χαμένα γιατί η έξοδος στις αγορές διαψεύδει όσους προεξοφλούσαν νέο Μνημόνιο.»

Τι άγχος κι ετούτο μην τυχόν και κάνουμε λάθος; Το θέμα είναι να μην το πάρετε πάνω σας με τέτοιες επιτυχίες. Γιατί είναι μίζερος ο κόσμος και αχάριστος, τόσα πράγματα κάνατε εσείς για να πιάσουν τόπο τα βάσανά μας αλλά εμείς τίποτα, πάλι ειρωνείες και χλεύη, όξος και χολή μέρες που ’ναι, δεν βρίσκεις άκρη με αυτό τον μεμψίμοιρο λαό, βρες άλλον. 


«Θέλω αντίθετα, να ευχαριστήσω τον κάθε Έλληνα Βουλευτή, που με κόστος, ναι, αλλά κυρίως με πατριωτισμό, στήριξε τόσες φορές δύσκολες αποφάσεις και γενναίες μεταρρυθμίσεις, στην πορεία αυτή για τη χώρα μας.»

Ως προς τους βουλευτές, ναι, το καταλαβαίνω, κόστος και πατριωτισμός, σπουδαίοι άνθρωποι, ανυστερόβουλοι.


«Γιατί φτάσαμε ως εδώ με τέσσερα πράγματα: Με πίστη στη δύναμη του Έλληνα. Με σχέδιο, με σκληρή προσπάθεια και με σοβαρότητα. Και με σκληρές διαπραγματεύσεις.»

Τέσσερα πράγματα θα μας έλεγες και τελικά μας λες πέντε. Ανώτερα μαθηματικά πάλι. Στα τέσσερα μας δώσατε δώρο άλλο ένα: τις σκληρές διαπραγματεύσεις.


«Αλλά κυρίως, με πίστη σ’ αυτά που μπορεί να καταφέρουν ενωμένοι Έλληνες. Γι’ αυτό και σήμερα, θέλουμε τους Έλληνες πιο ενωμένους από ποτέ. Και πιο αποφασισμένους να περιφρουρήσουν και τις θυσίες που έκαναν ως τώρα και τα αποτελέσματα που τώρα εμφανίζονται.»

Ενότητα, ε; Με ξαφνιάζεις. Εκτός αν εννοείς την ενότητα με τον τρόπο που την εννοούσε ο Μπαλτάκος ενώ συζητούσε με τον Κασιδιάρη πίσω απ’ την πλάτη σου, ενώ εσύ δεν ήξερες τίποτα και μετά αποκαλύφθηκαν όλα με το παράνομο βίντεο κι έπειτα φταίει το παράνομο βίντεο, όχι ο Μπαλτάκος και ο κάθε Μπαλτάκος.


«Με ενωτικό πνεύμα λειτούργησε αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας. Και ενωμένη πέτυχε αυτά που πέτυχε. Ενωμένοι θα συνεχίσουμε.»

Α, για την κυβερνητική ενότητα επρόκειτο, όχι για την ενότητα των Ελλήνων. Οι τρεις που έγιναν δύο. Ενότητα στα απόλυτα όρια της δεδηλωμένης. Με ξένα δεκανίκια.


«Και σήμερα οι Έλληνες νιώθουν μεγαλύτερη πίστη στον εαυτό τους και στο μέλλον τους. Αυτό τους ενώνει, αυτό μας ενώνει όλους κι αυτή την ενότητα θα διαφυλάξουμε πάνω απ’ όλα…»

Κοίτα ποιος μιλάει για ενότητα των Ελλήνων. Εκείνοι που σπέρνουν συνειδητά τη διχόνοια παντού: Ανάμεσα στον εργαζόμενο του δημοσίου και στον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα. Ανάμεσα στον εν ενεργεία και τον συνταξιούχο. Στον μισθωτό και τον ελεύθερο επαγγελματία. Στον απασχολούμενο και στον άνεργο. Στον εργαζόμενο και τον μικρομεσαίο. Στο γιατρό και τον ασθενή. Στο δάσκαλο και το μαθητή. Μονάχα τα αντρόγυνα δεν έχετε φροντίσει να διχάσετε ακόμα. Αλλά να μου το θυμάσαι: Όταν επιτευχθεί αυτή η ενότητα που λες, εσείς θα ψάχνετε την έξοδο κινδύνου.


ΠΗΓΗ: 
Χριστόφορος Κάσδαγλης για το ThePressProject.gr