Ενα υπέροχο τηλεγράφημα του ΑΠΕ

Κάνοντας τολμηρά βήματα μπροστά στην ποιότητα και στο ύφος της πολιτικής δημοσιογραφίας, το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων κάλυψε την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Αρτα, δείχνοντας μας και τον ψυχολογικό κόσμο του Αλέξη Τσίπρα.

Του Κώστα Γιαννακίδη

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων κάλυψε για λογαριασμό των συνδρομητών του την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Αρτα. Και επειδή ο συνδρομητής πληρώνει για να έχει πρόσβαση, το κρατικό πρακτορείο δεν ήταν φειδωλό στην ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος.

Με τον κίνδυνο να μας εγκαλέσουν όπως έκανε η ΕΡΤ για τον ΣΚΑΙ, αντιγράφουμε το κείμενο.

«Τον ξέρουν όλοι από παιδί. Και σήμερα υποδέχθηκαν το δικό τους παιδί ως πρωθυπουργό της Ελλάδας. Οχι με το πρωτόκολλο που επιβάλλει ο θεσμός, αλλά με την αγάπη και την οικειότητα που προβλέπει αυτή η γνήσια και άδολη σχέση. Ο Αλέξης Τσίπρας στην πλατεία του Αθαμάνιου Αρτας του χωριού που απολάμβανε τα παιδικά του καλοκαίρια, συναντήθηκε με τους συγγενείς και τους φίλους του. Αυτούς με τους οποίους στην πλατεία του χωριού μοιράστηκε τις αλησμόνητες παιδικές στιγμές, σήμερα υποδέχθηκαν τον δικό τους Αλέξη με ένα τεράστιο χαμόγελο και μία γλυκιά αγωνία να τον συναντήσουν και πάλι, να τον αγκαλιάσουν και να τον καμαρώσουν. Και ο ίδιος, όταν έφτασε στην πλατεία των παιδικών του χρόνων -ανήμερα της ημέρας που γιορτάζει το Αθαμάνιο- έδειξε να απολαμβάνει τούτο το αντάμωμα. Είδε τους συγγενείς του, αγκάλιασε τους φίλους του και σίγουρα η ματιά του έδειχνε να αναζητά και να βρίσκει τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Δίπλα στον θείο του, τον παπά Δημήτρη Τσίπρα, δεν προλάβαινε να χαιρετά τους πρεσβύτερους, να μοιράζεται αναμνήσεις με τους νεότερους και να απολαμβάνει την αγάπη των δικών του ανθρώπων. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μη χορέψει. Οχι έναν οποιοδήποτε δημοτικό χορό, αλλά το «Καγκελάρι». Χορός παραδοσιακός των Τζουμέρκων και των χωριών στα Αθαμάνια Ορη που οι κάτοικοι επινόησαν στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Χορός που οι χορευτές χορεύουν σφιχταγκαλιασμένοι ώστε να συνεννοούνται κιόλας. Μαζί του χόρεψε σχεδόν όλο το χωριό και όταν τελείωσαν ακολούθησε το «πρωτόκολλο του πανηγυριού». Τα τραπέζια στρώθηκαν, το φαγητό σερβιρίστηκε και το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι το πρωί, όπως ακριβώς επιβάλλει η παράδοση.»

Το ύφος του κειμένου είναι εξαιρετικό και αποδίδει το βάθος και την ποιότητα του ρεπορτάζ. Πράγματι, τα μέσα που αγοράζουν το δελτίο του ΑΠΕ μπορούν να το πάρουν, να το δημοσιεύσουν ως έχει και να μοιραστούν με τους αναγνώστες τους αληθινή δημοσιογραφία. Διότι εδώ ο συντάκτης δεν γράφει, απλώς, όσα είδε και έκανε ο Πρωθυπουργός. Μας περιγράφει και αυτά που αισθάνθηκε. Και αυτό, ναι, είναι τομή στην πολιτική δημοσιογραφία. Διεισδύει στον ψυχολογικό κόσμο των κατοίκων ενός χωριού -δεν είναι εύκολο να το κάνεις σε τόσο λίγες λέξεις. Μας δείχνει τα ενδότερα του πρωθυπουργικού μυαλού, βουλιάζουμε και εμείς στα μαξιλάρια των τρυφερών αναμνήσεων από τα παιδικά χρόνια. Τρέξαμε πίσω στο χρόνο, μαζί με τη ματιά του. Αισθανθήκαμε και εμείς «την αγάπη των δικών του ανθρώπων». Ακολουθήσαμε τα βήματα του στον χορό, ακούσαμε, σχεδόν, τη μουσική να συντροφεύει το γλέντι. Πήραμε την ευλογία του παπά Δημήτρη Τσίπρα που, υποθέτω προσεύχεται για τον ανιψιό του, αλλά το ρεπορτάζ δεν ήθελε να ξεφύγει και προς το μεταφυσικό. Εμεινε εκεί, γήινο, με τους απλούς ανθρώπους και τον Πρωθυπουργό που σφιχταγκαλιασμένος χόρεψε. Οχι έναν οποιοδήποτε χορό, αλλά το Καγκελάρι.