Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Στην υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες, δεν εντυπωσιάζει το σχέδιο και το άρωμα χειραγώγησης, αλλά κυρίως η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός. Η ελαφρότητα. Αλλά αυτή διατρέχει όλο το κόμμα και τις επιλογές του κ. Τσίπρα. Και έχει την εξήγησή της...

γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης

Προφανώς δεν το εννοούσε ο κ. Τσίπρας ότι η αστυνομία έπρεπε να συλλάβει τον κ. Μητσοτάκη. Γιατί το είπε; Γιατί έχει μια αβίαστη ευκολία να λέει και να κάνει επιπόλαια πράγματα. Γιατί πάσχει από αυτό που διατρέχει όλο το κόμμα του. Την ελαφρότητα. Μιλά σε απαιτητικά διεθνή φόρα χωρίς μεταφραστή, με έκδηλη την ανεπάρκειά του να ανταποκριθεί στον διάλογο, απλώς γιατί είναι ικανοποιημένος που πέρασε πολλές τάξεις από την εποχή της μαντάμ Μέρκελ. Ελαφρότητα. Τους Καρανίκες του θα μπορούσε, όπως όλοι οι προηγούμενοι, να τους βολέψει σε ανώνυμες θέσεις του Δημοσίου, όμως τους έβαλε στο Μαξίμου σαν να ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό, άνθρωποι χωρίς προσόντα να υπηρετούν στο κέντρο των αποφάσεων για τη χώρα. Ελαφρότητα. Αιχμαλώτισε την εικόνα του με απόφαση μιας στιγμής αλαζονείας και είναι τώρα αναγκασμένος να περιφέρεται χωρίς γραβάτες, αποσυνάγωγος, στις μεγάλες διεθνείς συναντήσεις. Ελαφρότητα. Εχει καταστήσει ισότιμο συνομιλητή και πολιτική του εφεδρεία την γραφική περιθωριακή τηλεοπτική περσόνα του ’90, σαν να είναι κάτι κανονικό και αυτονόητο. Ελαφρότητα.

Ελαφρότητα στα μικρά και τα μεγάλα, με συνέπειες από απλώς αντιαισθητικές μέχρι καταστροφικές, αν θυμηθούμε την ελαφρότητα με την οποία σκόρπισαν, με τα πουκάμισα έξω, τον εναπομείναντα πλούτο της χώρας στην ηρωική περυσινή διαπραγμάτευση. Για αυτό και δεν ξαφνιάζει το τωρινό τους φιάσκο – απλώς φάνηκε ανάγλυφη η ελαφρότητα με την οποία

σχεδίασαν και υλοποίησαν το πιο μεγάλο τους στοίχημα, τις τηλεοπτικές άδειες. Η διαδικασία με τα ράντζα και τα στρώματα της τριήμερης κωμωδίας, με τους πλειοδότες που έχασαν από μειοδότες στην αυτοσχέδια ρουλέτα, με τον κατά δική του ομολογία λαγό που ανέβασε το τίμημα – όλα αυτά που θα έπρεπε να έχουν κάνει τις πέτρες να σηκωθούν αν  ανεπαισθήτως δεν είχαμε όλοι συνηθίσει στην ιδέα ότι ζούμε με μία πρωτοφανή συνθήκη. Την ελαφρότητα.

Θυμάμαι την εποχή του Κοσκωτά, επί 2-3 χρόνια όλοι αναρωτιούνταν πού βρήκε τα λεφτά. Από υπουργούς μέχρι μεγαλοπαράγοντες του δημοσίου βίου. Το κόλπο τότε ήταν πολύ καλά στημένο και με επαγγελματικό τρόπο, για αυτό άργησε να αποκαλυφθεί και μάλλον συνέβαλε και η συγκυρία.

Βλέπουμε τώρα πώς γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος μέσα σε μία εβδομάδα το κατασκεύασμα του νέου τηλεοπτικού τοπίου που έστησαν οι σημερινοί. Οι προθέσεις λίγο πολύ φαίνεται να ήταν οι ίδιες. Τα αποτελέσματα κωμικοτραγικά. Από την αυθαίρετη παράταση στην υποβολή της εγγυητικής, την πρωτοφανή απόφαση να ελεγχθεί το πόθεν έσχες μόνο της πρώτης δόσης, τον προσχηματικό, τελικά, και βεβιασμένο έλεγχο των πόθεν έσχες κατόπιν εορτής, τα βοσκοτόπια της νεκρής, τα δυσθεώρητα δάνεια από μία Τράπεζα γεμάτη τρύπες και υποψίες, τις κατηγορίες για τεράστια φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα. Δεν εντυπωσιάζει το σχέδιο και το άρωμα χειραγώγησης, αυτά έχουν ξαναγίνει, κυρίως εντυπωσιάζει η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός. Η ελαφρότητα.

Φαίνεται η πραγματική κουλτούρα τους έχει παραμείνει στους βιότοπους των φοιτητικών αμφιθεάτρων και κομματικών συνελεύσεων. Τότε που περνούσαν τη ζωή τους με ατέρμονες συζητήσεις μεταξύ τους, έκαναν σχέδια και έπαιρναν αποφάσεις για τις τύχες του λαού, της χώρας, του πλανήτη. Επειδή αυτές οι αποφάσεις σπάνια συναντούσαν την πραγματικότητα,εκ των πραγμάτων δεν έβλαπτε η ελαφρότητα στη λήψη τους. Τώρα όμως τους καταστρέφει.