Κλαίνε στο Μαξίμου από τα δακρυγόνα του ΚΚΕ

Όταν ο αξιωματικός, που εκτελεί χρέη υπουργού Δημόσιας Τάξης (δήθεν προστασίας του εντελώς απροστάτευτου πολίτη!) δηλώνει επισήμως ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τα δακρυγόνα που έριξε η αστυνομία στους συνταξιούχους στην πρωθυπουργική οδό, ομολογεί απλώς ότι σαν αξιωματικός και υπουργός δεν ξέρει ποια είναι τα καθήκοντά του.

Και όταν ο πρωθυπουργός αφήνει να διαρρεύσει στη δημοσιότητα «η δυσαρέσκειά του για το γεγονός» αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πόσο αγκαλιασμένος είναι με το ψέμα και πόσο μακριά βρίσκεται από την ιδεολογία, που υποτίθεται ότι υπηρετεί!

Είναι απορίας άξιο πώς ο αξιωματικός και υπουργός δεν ξέρει ότι την ευθύνη που επικαλείται ότι παίρνει, για να μας δείξει πόσο υπεύθυνος είναι, την έχει έτσι κι αλλιώς! Αυτή του έχει ανατεθεί. Αυτός είναι πολιτικά υπεύθυνος για τις δραστηριότητες όλων των σωμάτων ασφαλείας. Τώρα το’ μαθε; Τι ακριβώς ανέλαβε με τη βαρύγδουπη ανακοίνωσή του;

Είναι απορίας άξιο πώς ο υπουργός μιας υποτίθεται αριστερής κυβέρνησης, που κόπτεται για τα ασθενέστερα στρώματα του λαού, δεν ξέρει και δεν έχει μεριμνήσει από ιδεολογική ευαισθησία να μη ρίχνονται δακρυγόνα σε εργαζόμενους και συνταξιούχους τουλάχιστον.

Τουλάχιστον, γιατί εδώ και χρόνια είναι πάγιο βασικό αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο η απαγόρευση ρίψης χημικών, αλλά η κατάργησή τους και η χρήση αντλιών νερού ή άλλων μη τοξικών μέσων κατά πλήθους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στηρίξει μάλιστα την επιχειρηματολογία του για τον κίνδυνο από τα χημικά στα τεκμηριωμένα ρεπορτάζ εφημερίδων, που είχαν αποκαλύψει με ντοκουμέντα ότι τα ονομαζόμενα δακρυγόνα νέας γενιάς είναι στην πράξη ασφυξιογόνα, απολύτως επικίνδυνα για την υγεία όσων τα εισπράττουν.

Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει σημαία τις αποκαλύψεις ότι η ΕΛΑΣ έριχνε «ληγμένα» χημικά για να ανανεώσει το οπλοστάσιό της και είχε δεσμευτεί ότι, μόλις γίνει κυβέρνηση, αυτό το εξαιρετικά ακριβό σε χρήμα οπλοστάσιο θα το αδειάσει.

Μνημειώδεις είναι οι συνεχείς διαμαρτυρίες και καταγγελίες του κόμματος κατά των «δολοφόνων μνημονιακών κυβερνήσεων, που σκοτώνουν το λαό στους δρόμους». Προφανώς, τα χημικά των άλλων ήταν τα κακά χημικά και αυτά που χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τα καλά.

Είναι απορίας άξιο πώς ο πρωθυπουργός, που υποτίθεται ότι εφαρμόζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τα έχει ξεχάσει όλα αυτά εδώ και 22 μήνες που κυβερνάει και δεν έχει δώσει ποτέ εντολή για εφαρμογή τους!

Είναι απορίας άξιο πώς αυτός ο λαοπρόβλητος ηγέτη, που «αγκαλιάζει τα πιο αδύναμα στρώματα» δεν έχει ένα τέταρτο της ώρας για να δει τους συνταξιούχους αντί να τους ξυλοφορτώνει όπως ο Κ. Σημίτης (εκείνος χωρίς να μετανιώνει..) και είναι απορίας άξιο από ποιους απειλείται και κλείνει κάθε μέρα, αλλά όχι τη νύχτα, την Ηρώδου του Αττικού με τις κλούβες σε ένα θέαμα πολεμικό, την ώρα που ο Κήπος και οι γύρω δρόμοι είναι, φυσικά, ανοιχτοί! Τι φοβάται! Τις διαμαρτυρίες των πολιτών; Από αυτές απειλείται και αυτός και η κουστωδία, που έχει φέρει στο μέγαρο Μαξίμου.

Είναι απορίας άξιο, επίσης, πώς οι «53», οι «1013» και οι σκέτοι τρείς, που υποτίθεται ότι ασκούν εσωτερική κριτική στην κυβέρνηση ως δήθεν θεματοφύλακες των ιδεωδών του κόμματος δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το θέμα των χημικών. Γιατί, δεν είναι η πρώτη φορά που η πρώτη φορά αριστερά ψεκάζει συνταξιούχους και εργαζόμενους.

Δεν είναι απορίας άξιο που αυτή τη φορά ο κ Τσίπρας ενοχλήθηκε, όχι από το λούσιμο με τοξικά των συνταξιούχων του άσθματος, της πίεσης, των εμφραγμάτων, αλλά από τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα χάρη στην Πληροφόρηση: στις «εφημερίδες, τα σάϊτς και τα βοθροκάναλα της διαπλοκής», που είναι πια (μετά την πρωτοφανή στάση του Συμβουλίου Επικρατείας) το μόνο οχυρό του κόσμου απέναντι στις αυθαιρεσίες των κυβερνήσεων. Γι αυτό και η κυβέρνηση κάνει το (πα)παν για να τα απαξιώσει στον κόσμο.

Δεν είναι απορίας άξιο που ευαισθητοποιήθηκε ο κ Τσίπρας, όχι από το θέαμα των συνταξιούχων, αλλά από τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης να κατρακυλάνε εντυπωσιακά.

Και δεν είναι απορίας άξιο, που ο πρωθυπουργός παρέστησε πάλι τον καλό ανάμεσα στους κακούς υπουργούς του. Είναι πάγια τακτική των πρωθυπουργών να παρεμβαίνει ο «άμεμπτος» για να διορθώνει τα λάθη των «άχρηστων υπουργών» του. Θυσιάζονται τα πιόνια για να σωθεί ο βασιλιάς και το κόμμα.

Είναι απορίας άξιο, που ο ΣΥΡΙΖΑ του αφοπλισμού των ΜΑΤ και της κατάργησης των χημικών δίνει εντολή δια του υπουργού και του πρωθυπουργού να μη ρίχνονται δακρυγόνα μόνο κατά εργαζόμενων και συνταξιούχων! Προφανώς, τα χημικά που ρίχτηκαν στην Καισαριανή εναντίον των διαμαρτυρόμενων για τη φιέστα στο Σκοπευτήριο ήταν καλά χημικά. Και οι πολίτες δεν ήταν εργαζόμενοι. Για πλάκα διαμαρτύρονταν.

Και σ αυτο γεννιέται μια απορία προς τον υπουργό «προστασίας του πολίτη»:

Όταν ανακοινώνετε ότι από δω και πέρα δεν θα ρίχνονται χημικά σε συνταξιούχους καιεργαζόμενους εννοείτε ότι θα ρίχνονται ελεύθερα σε άνεργους; Σε φοιτητές; Σε νοικοκυρές; Σε κομματικές συγκεντρώσεις; Σε ο,τι δεν βολεύει την προπαγάνδα της κυβέρνησης και του κόμματος;

Ή χρειάζεστε ειδική εντολή γι αυτά πάλι από τον πρωθυπουργό;

Και για να πούμε τα πράγματα με τα όνομά τους, η κυβέρνηση έπεσε στον ίδιο λάκκο που έσκαβε χρόνια στις άλλες κυβερνήσεις. Και την πάτησε γιατί το πεπειραμένο σ αυτά ΚΚΕ, που παίζει τη σημειολογία στα δάχτυλα, όσο κι αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του στη θεωρία και την πράξη, έριξε από μια ντουφεκιά και προχτές στην Καισαριανή και χτες με τους συνταξιούχους, γιατί ξέρει τι απήχηση έχει στο λαό και η μεν και οι δε.

Την απήχηση, που είχαν οι τερατολογίες του ΣΥΡΙΖΑ για τα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία (ένα ήταν το παιδάκι), οι οιμωγές του για τους απελπισμένους που αυτοκτονούσαν (μετά τον ΣΥΡΙΖΑ έπαψαν να αυτοκτονούν), για τους εξαθλιωμένους που έτρωγαν από τα σκουπίδια (εξακολουθούν και σκαλίζουν τους κάδους), για τους μετανάστες που φυλακίζονταν σε στρατόπεδα (ενώ τώρα μένουν στο Χίλτον) και όλα τα άλλα ουρανομήκη, που ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν με την κυβέρνηση συριζανελ!

Αφού η υπόλοιπη αντιπολίτευση είναι αδαής στο πού πονάει ο κόσμος (γιατί άραγε!) και ανίκανη να τον κινητοποιήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε το δάσκαλό του από τη μήτρα που τον γέννησε και της οποίας την ιδεολογία διασύρει με την πολιτική του. Συμφωνεί - δε συμφωνεί κανείς μαζί της.

Ένα η αλεπού δέκα το αλεπουδάκι; Δε γίνεται.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης