Ο φόβος, η απαισιοδοξία και το βαθύ πηγάδι

γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης*

Τα επί δεκαετίες ολέθρια δρώμενα εις την Πατρίδα μας και οι οδυνηρές συνέπειες για τον Λαό μας, τα οποία βιώνουμε εις το πετσί μας, οι αιτίες των οποίων  βγαίνουν τώρα εις την δημοσιότητα, ασφαλώς και δικαίως δημιουργούνε τρόμο, φόβο, απαισιοδοξία σε όλους μας για το μέλλον μας, αλλά και για την τύχη της Πατρίδας μας. Παράλληλα ότι τώρα και δυστυχώς υπό τις παρούσες συνθήκες, π.χ. την παντελή έλλειψη αληθινών ηγετών, η έλλειψη ελπιδοφόρων μηνυμάτων, αλλά παράλληλα και η απραξία και λιποθυμία του Λαού μας, όλα αυτά σημαίνουν  ότι η «Πατρίδα μας δεν έχει μέλλον!».

Όμως θέλω να υπογραμμίσω, ότι ευρισκόμαστε ακόμη εις την αρχή του δράματός μας, ότι δεν συνειδητοποιήσαμε ακόμη όχι μόνον τις πραγματικές αιτίες, τι σημαίνουν και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά ακόμη και εν συνεχεία και πόσα χειρότερα μας περιμένουν. Οι πολιτικοί όμως όλα αυτά τα γνωρίζουν, διότι αυτοί πρωτίστως ευθύνονται για αυτά, ο Λαός όμως, όπως τόνισα και τονίζω, δεν τα αισθάνεται ακόμη βαθιά, δεν τα συνειδητοποιεί, εξαιτίας της αστείρευτης πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται, της συστηματικής προπαγάνδας αποπροσανατολισμού από τις τεράστιες ευθύνες του Πολιτικού Συστήματος, το οποίο επί δεκαετίες με την ανεύθυνη και αλόγιστη συμπεριφορά του οδηγούσε την Πατρίδα μας εις τον κατήφορο, την καταστροφή και εθνική ταπείνωση της Ελλάδος και του Λαού της. Εκ του λόγων αυτών και μόνον ο Λαός δεν διαισθάνεται, δεν συνειδητοποιεί  ούτε τους κινδύνους, αλλά ούτε  και τι ακόμη και χειρότερα τον περιμένει, εκ του λόγου αυτού και μόνον ακόμη τυρβάζει αδιάφορος για όλα, και έτσι εξηγείται η απραξία του, η αδιαφορία του, αλλά και η λιποθυμία του.

Όταν όμως ο Λαός φθάσει εις τον πάτο ενός πολύ  βαθιού πηγαδιού και μέσα από το σκοτάδι θα κοιτάζει προς τα επάνω και θα βλέπει το φως του ηλίου, τότε εκ της θέσεως του βαθιού πηγαδιού και μόνον θα αναλογίζεται όχι τις ευθύνες των πολιτικών, αλλά κυρίως τις δικές του, τα δικά του λάθη, τις δικές του λάθος επιλογές και ευθύνες. Τότε μόνον νοσταλγώντας το φως του ηλίου, θα κάνει τις δικές του και μόνον προσπάθειες, τον δικό του αγώνα,  για να αναρριχηθεί από τον πάτο και το σκοτάδι του βαθιού πηγαδιού, με δικές του και μόνον δυνάμεις προς την έξοδο του πηγαδιού, για ένα νέο, ελπιδοφόρο και δημιουργικό  ξεκίνημα υπό το φως του ηλίου που  θα ασπάζεται και θα σέβεται μετά την μεγάλη και τόσο επώδυνη τραγωδία του!

*Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναι κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.