Η κρίση πέρασε, αλλά τα χρέη... έμειναν

Όταν ο ανεπτυγμένος κόσμος έσφιγγε το ζωνάρι, ο αναδυόμενος άνοιγε τις κάνουλες τις τόνωσης. Το αποτέλεσμα; Δέκα χρόνια μετά την κρίση είμαστε πιο βουτηγμένοι στο χρέος από ποτέ...

Η χρηματοπιστωτική κρίση που άρχισε να εξαπλώνεται στον κόσμο πριν από 10 χρόνια, ήταν το αποτέλεσμα μια τεράστιας συσσώρευσης χρέους στις πλούσιες χώρες -το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βάρυνε τα νοικοκυριά και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι πολλές από αυτές τις αξιώσεις μπορεί να μην καλυφθούν, που πυροδότησε την κρίση πίστωσης και το επακόλουθο πάγωμα στη χρηματοοικονομική αγορά.

Από τότε, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ στις ανεπτυγμένες οικονομίες έχει παραμένει περίπου σταθερή. Αλλά το χρέος έχει συνεχίσει να παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις μετά την κρίση, με δύο τρόπους.

Ο πρώτος είναι πως η σύνθεση του χρέους έχει αλλάξει αισθητά. Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί απότομα, καθώς οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να αμβλύνουν την ανατάραξη για να αθροίσουν τη ζήτηση, διότι ο δημόσιος τομέας έσφιξε το ζωνάρι και προσπάθησε να «απομοχλεύσει» ή να ελαττώσει τα χρέη του.

Και την ίδια ώρα που ο πλούσιος κόσμος περιόριζε την ανάπτυξη της πίστωσης, ο αναπτυσσόμενος κόσμος -με κορυφαία την Κίνα- άνοιγε την κάνουλα της τόνωσης. Κατά συνέπεια, ο κόσμος είναι σήμερα περισσότερο πλημμυρισμένος στο χρέος από ποτέ. Το πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η συσσώρευση χρέους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που επισκιάζουν την παγκόσμια οικονομία σήμερα.

Θα έπρεπε μήπως να ανησυχούμε για το μέγεθος της μόχλευσης στον κόσμο -ή για το πού βρίσκεται;   

      

euro2day.gr