Χίτλερ και Στάλιν πέθαναν, ζει η ανοησία…

Στην Ελλάδα των μυρίων προβλημάτων έχουμε την πολυτέλεια να καταναλώνουμε πολλή φαιά ουσία για το αν δύο ολοκληρωτικές ιδεολογίες, ο ναζισμός και ο κομμουνισμός, έχουν ομοιότητες και διαφορές. Και να έχουν σκασίλα μας. Μακριά από μας…

Του Γιώργου Καρελιά

Κατανοώ ότι τον Αύγουστο συμβαίνει αυτό που έχει πει εύστοχα ο Ουμπέρτο Εκο. Δεν υπάρχουν ειδήσεις, ιδίως πολιτικές. Επομένως, ακόμα και το παραμικρό δίνει αφορμή για σχολιασμό, έστω και παρατραβηγμένο. Αλλά όταν την αφορμή τη δίνουν ανόητες αποφάσεις πολιτικών, είναι συγχωρητέο να ασχοληθούμε, έστω εκ του περισσού, με  ένα θέμα «πολυτελείας», που απασχολεί δηλαδή το… 1%(και πολύ λέμε) των πολιτών!

Η «πολυτέλεια» συνίσταται στο εξής: στην Ελλάδα των μυρίων προβλημάτων καταναλώνουμε πολλή φαιά ουσία για το αν δύο ολοκληρωτικές ιδεολογίες, ο ναζισμός και ο κομμουνισμός, έχουν ομοιότητες και διαφορές. Και να έχουν σκασίλα μας. Μακριά από εμάς. Ευτυχώς, ζούμε σε χώρα και ήπειρο που οι νεότερες γενιές δεν τους έχουν γνωρίσει. Οσοι έζησαν κάτω από τη μπότα των δύο απεχθών –ισμών ξέρουν καλύτερα.

Λοιπόν, από πού να το πιάσουμε;

Πρώτον, αν είχαμε κανονικό Πρωθυπουργό, θα είχε απολυθεί τουλάχιστον ένας υπουργός. Ο Σταύρος Κοντονής. Ο οποίος, αφού τα έκανε μπάχαλο στο ποδόσφαιρο, στην προηγούμενη θητεία του, ως υπουργός Αθλητισμού, έρχεται τώρα να προκαλέσει στην κυβέρνηση ένα πρόβλημα εκ του μη όντος. Ποιο είναι αυτό; Η Εσθονία, ως προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διοργανώνει ένα συνέδριο, με θέμα τα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Ακόμα κι αν διαφωνεί, ένας υπουργός χώρας-μέλους βρίσκει τρόπο να το εκφράσει χωρίς να τα κάνει μπάχαλο. Πάει στο συνέδριο ή στέλνει έναν κατώτερο αξιωματούχο κι εκεί εκφράζει τις αντιρρήσεις του, λέγοντας ότι η εξίσωση ναζισμού και κομμουνισμού είναι ανιστόρητη. Πάντως, δεν πέμπει μια επιστολή, η οποία αφήνει την εντύπωση ότι μοναδική έγνοια του είναι να υπερασπιστεί τον έναν από τους δύο ολοκληρωτισμούς.

Εννοείται ότι, μαζί με τον Κοντονή, θα έπρεπε να έχει πάει στο σπίτι της και η υποδεέστερη κυβερνητική αξιωματούχος, που εξέπεμψε μια ανοησία, την οποία, προφανώς, θεωρεί εξυπνάδα (εδώ). Να δούμε τι θα πει ο Αλέξης Τσίπρας στον ομόλογό του της Εσθονίας Γιούρι Ράτας, αν τον ξανασυναντήσει κι εκείνος τον ρωτήσει «Αλέξη, έχεις ακόμα στην κυβέρνησή σου τον Κοντονή και την Γιαννακάκη;». Το θλιβερό είναι ότι τέτοιες ανοησίες διέπραξαν δύο πρόσωπα που προέρχονται από την ανανεωτική Αριστερά (ο Κοντονής από το ΚΚΕ εσωτερικού και η Γιαννακάκη από τη ΔΗΜΑΡ).

Δεύτερον, δεν κάνουμε επιλογή ολοκληρωτισμών. Τους απορρίπτουμε συλλήβδην. Για τον ναζισμό είναι ιεροσυλία ακόμα και να το συζητάμε. Εχουν μιλήσει γι’ αυτόν το Νταχάου και το Αουσβιτς, ο Πρίμο Λέβι, τα Καλάβρυτα και το Δίστομο. Η κομμουνιστική ιδεολογία ασφαλώς δεν έχει σχέση με τον ναζισμό. Αλλά μιλάμε για την ιδεολογία, όχι για την εφαρμογή της. Οι δύο απέχουν παρασσάγγες. Οπου εφαρμόστηκε κατέληξε σε στυγνή δικτατορία. Ειδικά για τον σταλινικό ολοκληρωτισμό έχουν μιλήσει τα γκουλάγκ και ο Βαρλάμ Σαλάμοφ (συνιστάται ιδιαιτέρως το βιβλίο του «Ιστορίες από τη Κολιμά», για όσους δεν το έχουν διαβάσει), οι Ούγγροι και οι Τσέχοι και οι λαοί των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, που έζησαν κάτω από τη σοβιετική μπότα.

Τρίτον, είναι θλιβερό που μια κυβέρνηση ευρωπαϊκής χώρας, με τόσα προβλήματα μπροστά της, νομίζει ότι μπορεί να διασωθεί με αντιπερισπασμούς, τη μια με τις μαθητικές παρελάσεις και την άλλη με το κλείσιμο του ματιού στους σταλινόφρονες του Περισσού. Από την άλλη, είναι απογοητευτικό τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πέφτουν κάθε φορά στην κυβερνητική παγίδα και να κάνουν αιχμή της αντιπολιτευτικής της εκστρατείας, ειδικά η ΝΔ, τέτοια θέματα, που είναι παντελώς αδιάφορα για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και εξυπηρετούν μόνο την κυβερνητική τακτική των αντιπερισπασμών: χτες ο Γαβρόγλου με τους σημαιοφόρους, σήμερα ο Κοντονής με τα φιλο-κομμουνιστικά του, αύριο ποιος ξέρει τι άλλο έρχεται.

Πάντως, στον Κοντονή, στην Γιαννακάκη και σ’ όποιον άλλον ανοηταίνει σε τέτοια θέματα συνιστούμε ενθέρμως αυτό εδώ το άρθρο. Προσοχή, δεν προέρχεται από κάποιο φιλοναζιστικό ή αντικομμουνιστικό έντυπο, αλλά από την υπεράνω υποψίας «Αυγή». Καλή ανάγνωση…

ΥΓ1: Τον μόνο «ολοκληρωτισμό» που αποδεχόμαστε είναι τον ερυθρόλευκο, του Ολυμπιακού ντε! Και αυτόν υπό τον όρο ότι θα βλέπουμε να παίζει μπαλίτσα (μεγάλε Αλέφαντε!) και όχι να σέρνεται.

ΥΓ2: Η «ποδοσφαιροποίηση» αυτή της πολιτικής είναι μια απόπειρα διαφυγής. Τι άλλο να κάνουμε όταν βλέπουμε ότι, στη χώρα τη φαιδράς πορτοκαλέας, έχουμε λύσει τα οξυμένα προβλήματά μας και έχουμε την πολυτέλεια να λύνουμε  τα ιστορικά, με τη μέθοδο «ιστορικών» με διαμέτρημα σαν του Σταύρου Κοντονή και του Αδωνι Γεωργιάδη;

ΥΓ3: Ουμπέρτο Εκο, σε «διαψεύσαμε» ξανά…

protagon.gr