Η Καταλωνία μεταξύ ενός Φράνκο και ενός τυχοδιώκτη

Η δήμαρχος της Βαρκελώνης Άνα Κολάου χαρακτήρισε χτες τον Ισπανό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόϊ «δειλό» για την αστυνομική βία που εξαπέλυσε εναντίον των Καταλανών που ήθελαν να ψηφίσουν για ανεξαρτησία της περιοχής τους από την Ισπανία. Όλα τα στοιχεία διαψεύδουν την κα Κολάου. Ο Μ.Ραχόϊ δεν είναι δειλός. Ηλίθιος είναι.

Επειδή η ιστορία της Ισπανίας και της Καταλωνίας είναι μεγάλη, θα παραπέμψω τους ενδιαφερόμενους να ανατρέξουν εκεί για να βρουν τις ρίζες της αντιπαλότητας και της συνύπαρξης δια μέσου των αιώνων. Εδώ δεν φτάνει ο χώρος.

Ο χώρος όμως φτάνει για να καταθέσει η στήλη μερικά αδιάσειστα στοιχεία. Κατ αρχήν: Έχει δικαίωμα η Καταλωνία να γίνει ανεξάρτητο κράτος, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της; Αναμφισβήτητα. Σύμφωνα με το τροποποιημένο καθεστώς αυτονομίας του ισπανικού κράτους του 2006 θεωρείται αυτούσιο έθνος και ιστορική εθνότητα με δική της γλώσσα και ιστορία.

Είναι αυτοδιοικούμενη περιοχή με δικό της πρόεδρο, κοινοβούλιο, κυβέρνηση και Ανεξάρτητες Αρχές. Επίσης, έχει ιστορία αποσχιστικών κινημάτων ανεξαρτησίας από τα τέλη του 19ου αιώνα. Όλα πνίγηκαν στο αίμα είτε την περίοδο 1923- 1930 πριν από τον Εμφύλιο, είτε μετά, επί Φράνκο.

Το κυριότερο: Έχει δικαίωμα αν η πλειοψηφία των κατοίκων αποφασίσει δημοκρατικά γι αυτό. Τι λένε οι Καταλανοί; Έχουμε ένα ανεπίσημο δημοψηφίσματος του 2014, στο οποίο ψήφισαν από 35% έως 41% των ψηφοφόρων και συνηγόρησαν υπέρ της ανεξαρτησίας με 80%. Λόγω του περιορισμένου αριθμού (2 εκατομ. σε 7,5 εκατομ πληθυσμό) το δημοψήφισμα δεν μέτρησε.

Πάμε από την άλλη πλευρά. Το ισπανικό Σύνταγμα, που αναγνωρίζεται από την Καταλανική επαρχία, απαγορεύει ρητά τη διάσπαση της Ισπανίας σε επί μέρους κράτη!

Επομένως, αν οι Καταλανοί θέλουν να γίνουν ανεξάρτητο κράτος πρέπει να αμφισβητήσουν το Ισπανικό Σύνταγμα. Ακριβώς όπως κάνει η ΕΤΑ διαχρονικά, διεκδικώντας την ανεξαρτησία της Βισκάγιας. Να αμφισβητήσουν την κυριαρχία της Ισπανίας. Όχι να τη ζητήσουν από τη Μαδρίτη. Εδώ τα πράγματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα, αλλά και αυτονόητα.

Τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά στην Καταλωνία από τη μέρα που ανέλαβε πρόεδρος ο σημερινό σενιορ Πουτζδεμόν. Εθνικιστής από τα γενοφάσκια του, έχει όνειρο από τα φοιτητικά του χρόνια να δει την Καταλωνία ανεξάρτητο κράτος. Και κάνει τα πάντα γι αυτό.

Θα μπορούσε να πει κανείς, απλοποιώντας τα πράγματα, ότι η εικόνα που βλέπουμε αυτές τις μέρες στην Καταλωνία είναι ο ανόητος συνδυασμός ενός υπερφιλόδοξου εθνικιστή και ενός ηλίθιου εξουσιαστή. Αν και εξουσιαστές είναι και οι δύο.

Ο ένας, ο Πουτζδεμόν, ξέροντας πολύ καλά ότι η Μαδρίτη δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί τεμαχισμό της Ισπανίας έχει ξεσηκώσει ένα μεγάλο κομμάτι των Καταλανών σε μια βίαιη αντιπαράθεση με τις κυβερνητικές δυνάμεις, χωρίς να τους έχει δώσει και τα όπλα για να αντιμετωπίσουν αυτή τη βία! Τους έχει προσφέρει ως πρόβατα επί σφαγήν.

Σε τι ελπίζει; Ποιον έχει για σύμμαχο σ αυτό το παιχνίδι; Κανέναν! Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμιά διάθεση να δει μια Ισπανία τεμαχισμένη και πιο αδύναμη. Αρκετά ασχολήθηκε μαζί της μέχρι σήμερα! Οι υπόλοιπες δυνάμεις είναι πολύ μακριά και πολύ ξένες για να ανακατευτούν στην ισπανική αυτή Ραψωδία.

Από την άλλη πλευρά, μια ανεξάρτητη Καταλωνία των 32.000 τετρ. χλμ (η Ελλάδα είναι 135.000 τετρ. χλμ.), με πληθυσμό 7.500.000 κατοίκους, πολλοί από τους οποίους είναι Ισπανοί (!), με ένα ΑΕΠ 220 δις ευρώ θα είναι ένας πολύ αδύναμος κρίκος και για τον εαυτό του και για τα ταμεία της ΕΕ που θα πρέπει να τον συντηρούν μέχρι να τα βγάλει πέρα μόνη της.

Σ αυτό το γαϊτανάκι δεν βάζω ότι η απόσχιση από την Ισπανία σημαίνει αυτόματα και έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. Που σημαίνει πάλι ότι μια αίτηση ένταξης από την αρχή θα έπαιρνε χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η Καταλωνία θα έπρεπε να επιζήσει με τις μικρές της δυνάμεις σχεδόν μόνη της!

Κανείς δεν ξέρει αν η αυτοκινητοβιομηχανία και η κλωστοϋφαντουργία που είναι οι δυνάμεις της επί της Ισπανίας θα έμεναν εκεί ή αν θα μετακόμιζαν στην Ισπανία. Δεδομένου ότι οι Καταλανοί σε όλους αυτούς τους τομείς θα έπρεπε να αρχίσουν να πληρώνουν δασμούς στις χώρες της ΕΕ!

Είναι βέβαιο ότι ο φιλόδοξος Πουτζδεμόν δεν έχει φροντίσει για τίποτε από όλα αυτά που αφορούν το μέλλον της χώρας που υποτίθεται ότι αγαπάει. Γιατί καμιά πόρτα που κρατάει τις απαντήσεις σε όλα αυτά δεν είναι φιλική σε μια ανεξάρτητη Καταλωνία. Κανείς δεν έχει όρεξη για αποσχιστικά παραδείγματα στην Ευρώπη και οπουδήποτε στον κόσμο.

Ο σενιόρ Πουτζδεμόν, λοιπόν, έχει ξεσηκώσει τον Καταλανικό εθνικισμό που υπάρχει ιστορικά και δίκαια στην περιοχή, χωρίς όπλα, χωρίς να ξέρει τι θα τον κάνει την επόμενη μέρα και χωρίς να έχει κανέναν σύμμαχο! Μάλλον ξέρει. Θα είναι πρόεδρος ενός ανεξάρτητου κράτους και όχι μιάς αυτόνομης επαρχίας. Άλλο πρεστίζ!!

Ο σενιόρ Ραχόϊ, λοιπόν, που τα ξέρει αυτά καλύτερα από τον γράφοντα, και έχει υπ’ όψιν του και το δημοψήφισμα του 2014, αντί να μιμηθεί τους Άγγλους που αφήνουν τους Σκωτσέζους να κάνουν όσα θέλουν δημοψηφίσματα, αλλά η Σκωτία δεν φεύγει ποτέ από τη Βρετανία (!), προτιμάει να μιμηθεί τον Φράνκο. Προφανώς του ταιριάζει περισσότερο. Δεν ταιριάζει, όμως, με τους κανόνες μιας Δημοκρατίας.

Και δεν ταιριάζει και με τη στοιχειώδη ευφυία. Γιατί οι Καταλανοί μπορεί να θέλουν την ανεξαρτησία τους, αλλά θέλουν και να ζήσουν. Και δεν είναι οι προλετάριοι της Ισπανίας. Αντιθέτως, είναι οι πλούσιοι σε σύγκριση με τους Ισπανούς. Και δεν έχουν καμιά διάθεση να ξυπνήσουν ένα πρωί και να μην έχουν νόμισμα να συναλλαγούν, έχοντας χάσει το 20% της οικονομίας τους με το καλημέρα, σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς ενδείξεις.

Κάποιοι θέλουν να ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας, αλλά είναι αμφίβολος ο αριθμός αυτών μεταξύ τους που θέλουν να τη δούν και στην πράξη!

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας ως αξιωματική αντιπολίτευση έχει πάρει ίσες αποστάσεις μεταξύ Ραχόι και Πουτζδεμόν, θεωρώντας και τους δύο εξ ίσου υπεύθυνους γι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ισπανία. Οι Podemos είναι υπέρ του Πουτζδεμόν και τα ΚΚ καταδικάζουν τη βία…

Η βία του Ραχόι επί των Καταλανών, όμως, είναι απολύτως ανόητη. Γιατί έχει σπρώξει ακόμα και τους μετριοπαθείς ή αδιάφορους κατοίκους υπέρ των «επαναστατών». Όπως πολλούς Ισπανούς και την παγκόσμια κοινή γνώμη . Και έχει φέρει στις κάλπες της Καταλωνίας ψηφοφόρους που δεν θα συμμετείχαν. Με τέτοια αγριότητα και αντιδημοκρατία πώς να μην ξεσηκωθεί το μέσα τους!

Αλλά, η βία του Ραχόι είναι και εντελώς ανατριχιαστική. Η ισπανική αστυνομία έχει συμπεριφερθεί στους Καταλανούς πολίτες σαν να είναι μισητοί εχθροί. Κι αυτό δικιολογεί σε μεγάλο βαθμό το συναίσθημα της πλειονότητας των Καταλανών που θεωρούν τους εαυτούς υπό ισπανική κατοχή.

Το βέβαιο είναι ότι οι Καταλανοί εθνικιστές θα πρέπει να περιμένουν καιρό ακόμα για να δουν ένα ανεξάρτητο κράτος. Αν δουν. Σίγουρα με πιο σοβαρούς ηγέτες από τον Ποτζδεμόν και με εντελώς άλλο τοπίο στην παγκόσμια σκακιέρα. Αλλά, και η Ισπανία θα πρέπει να ιδρώσει πολύ ακόμα για να απαλλαγεί από την αγριότητα της Φρανκοκρατίας. Που φαίνεται ότι ζει ακόμα μέσα στα κυβερνητικά κτήρια.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης    

liberal.gr