Δύο νησίδες και δύο άνδρες

Για ποιο λόγο η χώρα υστερεί δραματικά στους διπλωματικούς στίβους; Είναι η διεθνής συγκυρία ή η ανεπάρκεια των ανθρώπων που χειρίζονται αυτά τα θέματα; Aυτή τη στιγμή ο κ. Τσίπρας έχει θέμα με δύο νησίδες και δύο άνδρες σε σχέση με αυτά που παρέλαβε...

  

Του Κώστα Γιαννακίδη

Παλιά, στον Ελληνικό Στρατό υπήρχε ένα έντυπο που δεν ήθελες να ακουμπήσεις, πόσω μάλλον να υπογράψεις. Ήταν το 108. Αν είχε την υπογραφή σου, ήσουν υπεύθυνος για το υλικό που περιγραφόταν λεπτομερώς. Με 108 μπορούσες να χρεωθείς το όπλο σου, ένα αυτοκίνητο, άρμα μάχης, τάγμα ολόκληρο. Για δεκαετίες δε, η έκφραση «το χρεώθηκα με 108», χρησιμοποιούνταν για να καταδείξει το μέγεθος της δέσμευσης που αναλαμβάνει κάποιος.

Που λέτε, το πρώτο πράγμα που χρεώνεται με 108 ένας νέος Πρωθυπουργός είναι τα 131.957 τετραγωνικά χιλιόμετρα της ελληνικής επικράτειας. Αν παραδώσει περισσότερα, γίνεται άγαλμα έξω από τη Βουλή. Αν, όμως, παραδώσει λιγότερα, έχει πρόβλημα.

Δεν είμαι σίγουρος αν ο Αλέξης Τσίπρας δύναται αυτή τη στιγμή να ισχυριστεί ότι έχει ακριβώς μέχρι και το τελευταίο μέτρο που παρέλαβε. Διότι στα Ιμια δεν μπορεί ούτε να πατήσει ελληνικό πόδι, ούτε καν να προσεγγίσει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας. Ναι, αλλά τα Ιμια θεωρούνται εδώ και είκοσι χρόνια «γκρίζες ζώνες». Σωστό. Ωστόσο, από το 1996 ως σήμερα, η Τουρκία δεν είχε διανοηθεί να ανακοινώσει ότι όποιος ανέβει στα νησιά θα βρεθεί με σπασμένα πόδια. Μέχρι πρόσφατα η Αγκυρα θεωρούσε τα Ιμια νησίδες αμφισβητούμενης κυριότητας. Τώρα τα θεωρεί τουρκικό έδαφος.

Βέβαια η Ελλάδα είναι χώρα «μεγάλης διπλωματικής χωρητικότητας», όπως λέει και ο υπουργός Εξωτερικών, μεταφράζοντας κατά βούληση το «diplomatic capacity». Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς την επίδειξη αντίστοιχης διπλωματικής ισχύος. Και όμως, οι Τούρκοι κυκλοφορούν σαν σκυλόψαρα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, παρεμποδίζοντας τις έρευνες για τα ενεργειακά κοιτάσματα. Και η Ελλάς, της μεγάλης διπλωματικής χωρητικότητας ούτε καν συζητάει τα περί ανακήρυξης ΑΟΖ, επιμένοντας στα, μάλλον παρωχημένα, της υφαλοκρηπίδας.

Αλλά και στο μείζον εθνικό θέμα του Κυπριακού, τι πέτυχε η χώρα υπό την διπλωματική ηγεσία των Τσίπρα-Κοτζιά; Μπλόκαρε την επίλυση, απαιτώντας άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, μη αποδεχόμενη τη σταδιακή. Και τελικά αυτή η στάση οδήγησε στο ναυάγιο της διαδικασίας, εδραιώνοντας την παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί…

Στο Μακεδονικό πέτυχαν κάτι καλύτερο; Προς το παρόν πήγαμε να γίνουμε μπίλιες μεταξύ μας για να κατέβουν κάτι πινακίδες στα Σκόπια, χωρίς την παραμικρή κουβέντα για αλλαγή στο Σύνταγμά τους.

Πέρασαν πέντε ημέρες από τότε που δύο άνδρες του Ελληνικού Στρατού δεν επέστρεψαν στη μονάδα τους. Τους είδαμε με χειροπέδες και σκεπασμένα κεφάλια λες και πρόκειται για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Η κυβέρνηση είπε ότι ακολουθούνται τυπικές διαδικασίες για την επιστροφή τους. Τελικά, βρίσκονται σε φυλακή υψίστης ασφαλείας και, ενδεχομένως, αντιμέτωποι με την κατηγορία της κατασκοπίας. Τι διάολο συνέβη εδώ; Παραπλανήθηκαν ή, απλώς, δεν ξέρουν τι τους γίνεται; Και γιατί κρύβονται, από τα φώτα της υπόθεσης, ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας;

Ασφαλώς οι δύο προσωπικότητες που χειρίζονται την Αμυνα και τη Διπλωματία της χώρας, ο Πάνος Καμμένος και ο Νίκος Κοτζιάς, φέρουν μερίδιο ευθύνης για την υστέρηση στους διπλωματικούς στίβους. Ισως αυτό να ήταν αναπόφευκτο, δεδομένης της ιδιοσυγκρασίας και της επάρκειας των ανδρών. Και φυσικά ευθύνεται περισσότερο ο πολιτικός τους προϊστάμενος. Ο κ. Τσίπρας έχει μεγάλο πρόβλημα τώρα. Αν ανοίξει το συρτάρι του και δει το 108 που υπέγραψε όταν ανέλαβε καθήκοντα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχει θέμα με δύο νησάκια και του λείπουν δύο στρατιωτικοί.

 protagon.gr