Μία κανονική χώρα χωρίς κανονικούς πολίτες

Είναι κανονικότητα αυτά που παρακολουθούμε κάθε μέρα; Σίγουρα είναι καθημερινότητα. Και από τη στιγμή που γίνονται καθημερινά, εντάσσονται σε αυτό που ο καθένας μας δύναται να εκλάβει ως κανονικότητα. Οι άνθρωποι, βλέπετε, προσαρμόζονται ακόμα και στα ακραία...

Του Κώστα Γιαννακίδη

O δήμαρχος της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας ξυλοκοπείται και απειλείται με λιντσάρισμα.

Το ανώτατο Δικαστήριο της χώρας δέχεται επίθεση από μία ομάδα ανθρώπων που τείνει να αποκτήσει θεσμική διάσταση. Η ίδια ομάδα απειλεί ευθέως τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος του ίδιου Δικαστηρίου παραιτήθηκε καταγγέλλοντας τους συναδέλφους του και την κυβέρνηση. Με κάθε ευκαιρία οι ενώσεις δικαστών καταγγέλλουν την κυβέρνηση για παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης.

Η Ενωση Αστυνομικών κατηγορεί την κυβέρνηση για «ενοχλητική αδιαφορία» σχετικά με όσα συμβαίνουν σε μία γειτονιά στο κέντρο πρωτευούσης, δηλαδή στα Εξάρχεια.

Σχεδόν καθημερινά ομάδες «ακτιβιστών» παίζουν ξύλο με τα ΜΑΤ, παρεμποδίζοντας τη διενέργεια πλειστηριασμών.

Η ακροδεξιά και ακροαριστερή βία των δρόμων απασχολούν τον κοινοβουλευτικό λόγο.

Ο κεντρικός ενεργειακός πάροχος της χώρας απειλείται με χρεοκοπία.

Κανένας συνταξιούχος δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη σύνταξη που θα λαμβάνει σε έξι μήνες από σήμερα. Επίσης κανένας ιδιοκτήτης ακινήτου δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας ποιο θα είναι το ύψος του φόρου επί της ιδιοκτησίας του.

Εδώ και τρία χρόνια οι τράπεζες λειτουργούν υπό καθεστώς περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων.

Η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο» μία συρραφή ανοησιών, κενών περιεχομένου.

Ο Πρωθυπουργός γυρίζει σποτ με τα οποία προσπαθεί να μας πείσει ότι η χώρα έχει επιστρέψει στην κανονικότητα. Είναι κανονικότητα όλα τα παραπάνω; Σίγουρα είναι καθημερινότητα. Και από τη στιγμή που γίνονται καθημερινά, εντάσσονται, κατά κάποιον τρόπο, σε αυτό που ο καθένας μας δύναται να εκλάβει ως κανονικότητα. Αν κάθε μέρα πέφτει ξύλο στους δρόμους ή κάποιοι μπουκάρουν σε δημόσιες υπηρεσίες, οι άνθρωποι προσαρμόζονται και τα αποδέχονται ως κανονικά. Ζούμε σε καιρούς που ο πολίτης κοιτάζει γύρω του τρομαγμένος και προσέχει την καμπούρα του. Δύσκολα θα σηκώσει φωνή για τους μπάχαλους στα Εξάρχεια, τους ακροδεξιούς στον Λευκό Πύργο και τους Ρουβίκωνες στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Αλλωστε, αν το βουλώσει και προσέχει πού πάει, δεν θα τον πειράξει κανείς. Νομίζει ότι τα capital controls δεν τον αγγίζουν, ούτε εκλαμβάνει ως δικό του πρόβλημα την απειλούμενη χρεοκοπία της ΔΕΗ. Ναι, η Δικαιοσύνη μπορεί να επηρεάζεται από την κυβέρνηση, αλλά οι δικές του υποθέσεις αφορούν κάτι χωράφια. Ε, και ο συνταξιούχος την έχει αποδεχθεί τη μοίρα του. «Τι να σου κάνω και εγώ μωρέ…» του είπε ο Πρωθυπουργός. Σωστά. Οι ξένοι κόβουν τις συντάξεις.

Δεν είναι η χώρα που πρέπει να επιστρέψει στην κανονικότητα. Είναι οι πολίτες που πρέπει να γίνουν κανονικοί.