Σκληρό ροκ από Ιταλία στην Ευρωζώνη

Του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Μετά μακράν κυοφορία, μία νέα κυβέρνηση σχηματίζεται στην Ιταλία από τα δύο επικρατέστερα κόμματα (στις εκλογές της 4ης Μαρτίου) των «Πέντε Αστέρων» του Λουίτζι Ντι Μάγιο και της Λέγκας του Ματέο Σαλβίνι, οι οποίοι επρότειναν ως πρωθυπουργόν τον καθηγητή της Νομικής Τζουσέπε Κόντε, 53 ετών.

Το πρόγραμμά της προβλέπει την αύξηση της δημοσιονομικής δαπάνης κατά 200 δισ. ευρώ και (κατά την ιστοσελίδα «Χάφιγκτον Πόστ»), την καθιέρωση ελαχίστου «εγγυημένου» μισθού και ενιαίου συντελεστού φορολογίας εισοδήματος 15% δια τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Προφανής επιδίωξη της νέας ιταλικής κυβερνήσεως είναι η καταπολέμηση της ανεργίας και η ανάκαμψη του ΑΕΠ που παραμένει επί δεκαετίαν στάσιμο.

Η υπονοουμένη ελπίς είναι ότι η αύξηση της παραγωγής και απασχολήσεως θα λειτουργήσει ευεργετικώς διά την απασχόληση και θα μειώσει το δημόσιο χρέος εις βάθος χρόνου ως ποσοστού του ΑΕΠ – όχι όμως και εις απολύτους αριθμούς. Η εντεύθεν ταχυτέρα άνοδος του γενικού επιπέδου των τιμών θα ανακουφίσει την εξυπηρέτηση του χρέους, δημοσίου και τραπεζικού, που σε μεγάλο μέρος είναι εγχώριο (εν αντιθέσει με την Ελλάδα).

Οι παρενέργειες ενός τόσον φιλοδόξου προγράμματος της Ιταλίας είναι εμφανείς ήδη: η δυστροπία των ξένων δανειστών, γεγονός που ήδη απεικονίζεται στην άνοδο της αποδόσεως των 10ετών ιταλικών ομολόγων στο 2,3% και η διεύρυνση της διαφοράς των με τα αντίστοιχα γερμανικά στο 1,8%. Οι αποκλίσεις αυτές, ωστόσο, δεν θεωρούνται επί του παρόντος δραματικές και υστερούν καταφανώς εκείνων της διεθνούς πιστωτικής κρίσεως του 2009.

Σύμφωνο απο-Σταθεροποίησης

Αλλού σκοντάφτει το ιταλικό πρόγραμμα: στο Κοιναγορήτικο Σύμφωνο από-Σταθεροποίησης και από-Ανάπτυξης, που εξαναγκάσθησαν όλες οι χώρες του Νότου της Ευρωζώνης να υπογράψουν προ της κρίσεως, το οποίον όμως την επιδείνωσε. Δεν είναι βεβαίως η πρώτη φορά που παραβιάζεται. Η Γαλλία και Γερμανία πολλάκις το αγνόησαν όταν η οικονομία των ευρίσκετο εν υφέσει.

Η απάντηση του Λουΐτζι Ντι Μάγιο στους Ευρωπαίους του Βορρά θυμίζει ολίγον τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ: «Οι ευρωκράτες δεν εξελέγησαν από κανέναν». Ο Κλαούντιο Μπόργκι που προαλείφεται ως υπουργός Οικονομικών, υπεστήριξε ότι «εάν οι ευρωπαϊκές συμφωνίες μας εμποδίζουν να βοηθήσουμε εκείνον που έμεινε χωρίς σύνταξη και δίχως εισόδημα, τότε είναι λανθασμένες και πρέπει να διορθωθούν. Πρέπει να πούμε στους Ευρωκράτες που πληρώνονται πολλά δισ. ευρώ, ό,τι για μας έρχεται πρώτα η Ιταλία».

Κατόπιν πολλών αντεγκλήσεων με καρεκλοκένταυρους, οι ευρώφιλοι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς έσπευσαν να προβλέψουν ότι οι Βρυξέλλες ευρίσκονται ενώπιον αναδιαπραγματεύσεως με τους Ιταλούς, μπροστά στην οποία η τριετής εμπειρία των με τους Έλληνες φαντάζει ως παιδικό πάρτυ.