Στον βωμό της Τουρκίας ελληνικά «δίκαια» διακόσια χρόνια από την παλιγγενεσία

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

 

Η υποταγή στις οδηγίες (απαιτήσεις) συμμάχων και εταίρων για διευθετήσεις πάση (ελληνική) θυσία στα ελληνοτουρκικά αποτελεί την ξεκάθαρη επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, όπως φαίνεται, δεν πτοείται από το γεγονός ότι τα βήματα στο μονοπάτι της υποταγής που ακολουθεί πραγματοποιούνται ακριβώς τη στιγμή του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

 

 

Στις 25 Μαρτίου του 2021, την ίδια στιγμή που η «τελετάρχης» των εορταστικών εκδηλώσεων Γιάννα Αγγελοπούλου θα επιχειρεί να καθορίσει με την αισθητική και τις γενικότερες πολιτικές – κοινωνικές αντιλήψεις της το πνεύμα του ξεσηκωμού του 1821, οι Ευρωπαίοι εταίροι στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. θα επιβραβεύουν ομόφωνα, δηλαδή και με τη θετική ψήφο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, την τουρκική πειρατική πολιτική στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

 

Είναι προφανώς μια σπάνια σύμπτωση, κατά την οποία η υποταγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος καταγράφεται ταυτόχρονα με την προσπάθεια απονεύρωσης της ουσίας της Επανάστασης του 1821…

 

Υποθηκευμένη ανεξαρτησία

 

Η εν λόγω σύμπτωση δεν μπορεί παρά να φέρει στον νου ότι η ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους υποθηκεύτηκε πριν καν αυτό δημιουργηθεί (με τα λεγόμενα δάνεια της ανεξαρτησίας) και το πολιτικό σύστημα της χώρας από τότε εμφανίζεται υποτελές και καθοδηγούμενο σε επιλογές οι οποίες στοίχισαν (χρεοκοπίες, διχασμός, Μικρασιατική Καταστροφή, εμφύλιος, χούντα, Κύπρος) πανάκριβα στον τόπο.

 

 

 

Λειτουργώντας υπό… καθοδήγηση, και η σημερινή κυβέρνηση προχωρά (και στα ελληνοτουρκικά) στον δρόμο που της υποδεικνύουν «σύμμαχοι» και εταίροι. Στόχος ξεκάθαρος των υποτιθέμενων προστατών της Ελλάδας είναι η πάση θυσία παραμονή της Τουρκίας στη δυτική τροχιά και στη σφαίρα επιρροής τους. Στο θυσιαστήριο έχουν ήδη τοποθετηθεί ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα που (και) η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσφέρει ως σπονδές για τον κατευνασμό και ικανοποίηση της Άγκυρας.

 

Η “πρόοδος” των συνομιλιών

 

Την περασμένη εβδομάδα, μετά το τέλος του 62ου γύρου των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συνομιλιών που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, ανακοινώθηκε η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Άγκυρα. Η εν λόγω επίσκεψη αποτελεί την αναβαθμισμένη συνέχεια μιας συμπεφωνημένης διαδικασίας ελληνοτουρκικής προσέγγισης.

 

 

Τα βήματα της εν λόγω διαδικασίας συμφωνήθηκαν «μυστικά» στο Βερολίνο το περασμένο καλοκαίρι (τη στιγμή που το τουρκικό ερευνητικό «Ορούτς Ρέις» όργωνε θαλάσσια περιοχή ελληνικών συμφερόντων) σε συνομιλίες υπό γερμανική εποπτεία των διπλωματικών συμβούλων του Μητσοτάκη και του Ερντογάν. Συνοπτικά αυτά τα βήματα, όπως έχει γράψει πολλές φορές το «Ποντίκι» από τότε, είχαν καθοριστεί ως εξής:

● Αναμόχλευση των επαφών Αθήνας – Άγκυρας σε διπλωματικό επίπεδο με την επανέναρξη των ελληνοτουρκικών διερευνητικών συνομιλιών (ξεκίνησαν και έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δύο γύροι).

● Συζητήσεις για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ξεκίνησαν άμεσα και συνεχίζονται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ με τη δημιουργία του ελληνοτουρκικού μηχανισμού αποσυμπίεσης).

● Εφόσον οι προηγούμενες δύο διαδικασίες προχωρούσαν προς θετική κατεύθυνση, σύμφωνα με τα συμφωνημένα στις μυστικές συνομιλίες του Βερολίνου το περασμένο καλοκαίρι, οι δύο πλευρές θα προχωρούσαν σε αναβάθμιση των επαφών και συζητήσεών τους σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο (ήδη ανακοινώθηκε η επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα). Κατάληξη αυτής της διαδικασίας θα είναι η συνάντηση των ηγετών των δύο χωρών.

 

 

Οι γνωρίζοντες, ανάμεσά τους και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (τέως Επίτροπος, που έχει διατελέσει και υπουργός Εξωτερικών) θεωρούν ότι η επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα είναι προπομπός μιας συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν, η οποία θα επισφραγίσει τη διαδικασία που έχει μέχρι τώρα ακολουθηθεί και έχει στόχο την ελληνοτουρκική προσέγγιση.

 

Η “αδιάλλακτη” Άγκυρα

 

Απ’ όλα αυτά, δηλαδή τα στάδια της διαδικασίας προσέγγισης τα οποία οδηγούν σε υψηλού επιπέδου πολιτικές επαφές, όπως η επικείμενη Δένδια – Τσαβούσογλου, προκύπτει ένα αναπάντητο προς το παρόν ερώτημα: Ποια άραγε είναι η πρόοδος η οποία έχει συντελεστεί στις διπλωματικές (διερευνητικές) και στρατιωτικές (ΝΑΤΟ) ελληνοτουρκικές συνομιλίες, η οποία να δικαιολογεί και να οδηγεί στην επανάληψη των ελληνοτουρκικών επαφών σε υψηλό πολιτικό επίπεδο;

Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε πάντως η Τουρκία, τουλάχιστον δημόσια, δεν έχει μεταβάλει στο ελάχιστο τις θέσεις της:

● Επιμένει ότι υπάρχουν νησιά και νησίδες που η Ελλάδα παράνομα κατέχει καθώς δεν της αποδόθηκαν με Συνθήκες (γκρίζες ζώνες).

● Υπογραμμίζει ότι τα νησιά πλησίον των ακτών της από το βόρειο Αιγαίο μέχρι το Καστελλόριζο δεν έχουν δικαιώματα σε ΑΟΖ πέραν των χωρικών τους υδάτων.

● Επαναλαμβάνει ότι τα εν λόγω νησιά (περιχαρακωμένα στα 6 ναυτικά μίλια) παρανόμως είναι εξοπλισμένα από την Ελλάδα και ζητά τον αφοπλισμό τους.

 

 

Ποια λοιπόν άραγε είναι η πρόοδος στις απόρρητες ελληνοτουρκικές συνομιλίες (διερευνητικές και ΝΑΤΟ) που θα αναζωπυρώσουν τις επαφές σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο με τη συνάντηση Δένδια – Τσαβούσογλου στα μέσα του ερχόμενου μήνα;

 

Καθότι το «σώμα» των ελληνοτουρκικών διαφορών συντίθεται από τουρκικές απαιτήσεις, οι οποίες μάλιστα (ειδικά το περσινό τετράμηνο Αυγούστου – Νοεμβρίου) διατυπώνονται εμπράκτως (υπερπτήσεις πολεμικών πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά, έρευνες 6,5 μίλια από τις ακτές Ρόδου, Καστελλόριζου κ.λπ.), η όποια πρόοδος έχει επιτελεστεί στις διαβουλεύσεις μπορεί να σημαίνει: είτε η Τουρκία υπαναχωρεί από απαιτήσεις που έχει θέσει είτε η ελληνική πλευρά έχει δεχτεί κάποιες από αυτές ως αντικείμενο συνομιλιών…

 

Παλικαριές στα λόγια

 

Στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 η «τελετάρχης» Γιάννα Αγγελοπούλου επισκέφτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο και το Καστελλόριζο. Τα media έκαναν λόγω για επίσκεψη μεγάλης συμβολικής σημασίας σ’ αυτήν την εσχατιά της Ελλάδας. Δυο βδομάδες νωρίτερα από τη Γιάννα Αγγελοπούλου, στις 13 Σεπτέμβρη, το Καστελλόριζο επισκέφτηκε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου προκειμένου να υπογραμμιστεί το ενδιαφέρον του κράτους για το απομακρυσμένο αυτό κομμάτι της επικράτειας…

 

 

Ωστόσο, το ίδιο διάστημα πάνω – κάτω, το Καστελλόριζο «επισκέφτηκε», στα 6,5 μίλια από τις ακτές του, και το τουρκικό ερευνητικό «Ορούτς Ρέις» με τη συνοδεία στολίσκου τουρκικών πολεμικών «χωρίς να ανοίξει μύτη». Ενδεχομένως, αυτή ακριβώς να είναι η «πρόοδος» που έχει επιτελεστεί και επιτρέπει την αναβάθμιση των ελληνοτουρκικών επαφών σε υψηλότερο πολιτικό επίπεδο. 

πηγή