Τρεις το λάδι, τρεις η ΝΕΡΙΤ

Της Λώρης Κέζα

Θα καταγράψουμε δυο σενάρια και θα τα υποβάλουμε στο κοινό για ψήφιση, να δούμε ποιο ακούγεται ρεαλιστικό. Το σκηνικό τοποθετείται στο άδυτο της κρατικής τηλεόρασης, εκεί όπου υποθετικά συνεδριάζει το διευθυντικό επιτελείο μαζί με στελέχη από το Λογιστήριο του Κράτους.

Στην πρώτη εκδοχή της ιστορίας πάνω στο τραπέζι βρίσκονται χαρτιά σε στοίβες μισού μέτρου. Εχει γίνει αναλογιστική μελέτη, πόσο θα κοστίσουν τα δυο νέα κανάλια, πόσα άτομα θα πληρώνονται, ποιες θα είναι οι εκπομπές σε βάθος πενταετίας. Προγραμματίζουν βάσει εσόδων από τα ποδόσφαιρα και τη διαφήμιση. Εκεί διαπιστώνουν την ανάγκη για ειδικό τέλος υπέρ της κρατικής τηλεόρασης και οι 77 λογιστές υπολογίζουν επακριβώς το ποσό: τρία ευρώ ανά λογαριασμό ρεύματος.

 

Στη δεύτερη εκδοχή το θέμα του ειδικού τέλους συζητείται αποσπασματικά, μεταξύ άλλων, που αφορούν λίγο τις πολιτικές ισορροπίες, λίγο τα τρέχοντα, λίγο την αξιοποίηση οικείων, λίγο την ποιότητα των εκπομπών, λίγο τον αντίκτυπο που θα έχει η ανακοίνωση. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα καταβληθούν οι αποζημιώσεις στους απολυμένους, κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει πόσοι υπάλληλοι χρειάζονται μελλοντικά ούτε αν θα γίνουν έξοδα για την τεχνική υποδομή. Οι παραγωγές είναι στο πλαίσιο του αφηρημένου και κάπου εκεί ανάμεσα προσδιορίζεται το τέλος βάσει του μαθηματικού τύπου «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τρία και το τέλος τηλεθέασης».

Επαναλαμβάνουμε ότι τα δυο σενάρια υπαγορεύονται από τη φαντασία μας, η οποία εμπνέεται από τις κυβερνητικές ανακοινώσεις. Λένε λοιπόν ότι τα έσοδα από το ανταποδοτικό τέλος για το 2014 έχουν προϋπολογιστεί στα 191 εκ. ευρώ από τα οποία τα 101 εκ. καλύπτουν το κόστος λειτουργίας της ΝΕΡΙΤ. Η εταιρεία θα συνεισφέρει 91,4 εκ. στο πρωτογενές πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2014.

Πέρα από τα σενάρια δημιουργικής φαντασίας, υπάρχουν τα δεδομένα. Η κρατική ραδιοτηλεόραση αντιμετωπίστηκε αλλοπρόσαλλα. Δεν θα σταθούμε καθόλου στα γεγονότα, τη βίαιη εκκένωση του ραδιομεγάρου ή την παράνομη κατάληψή του ούτε θα επαναλάβουμε όσα συνθέτουν την ανεκδοτολογία των ημερών. Θα σταθούμε στο σχεδιασμό. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπήρξε σαφής άποψη για το μέλλον της κρατικής τηλεόρασης, από πουθενά δεν μαρτυρείται ότι υπήρξε όραμα για το μέλλον. Δεν υπήρξαν σοβαρές πολιτικές αποφάσεις. Ο πρωθυπουργικός τσαμπουκάς δεν είναι σοβαρή πολιτική απόφαση ακόμη κι αν δικαιολογείται από την άρνηση των παραγόντων (διευθυντικών και συνδικαλιστικών) να δώσουν εξηγήσεις για τη λειτουργία του μαγαζιού.

Οι προοπτικές των κρατικών καναλιών παραμένουν ασαφείς. Λειτουργούν όλοι σαν ο χρόνος να είναι άπειρος. Μακάρι να διαψευστούμε. Μια πρώτη διάψευση θα ερχόταν με τη δημοσιοποίηση της μελέτης βάσει της οποίας το τέλος καθορίστηκε στα τρία ευρώ και όχι στα δυο ή τα τέσσερα. Υπάρχει λοιπόν μελέτη; Εδώ είμαστε, αναμένουμε.  

 

http://www.tovima.gr/