Με οχυρωματικά έργα υποδέχεται το Παρίσι τον Πάγκαλο και την Αλ Σάλεχ

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Τον χορό άνοιξε ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο οποίες απείλησε ότι, αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μεταναστεύσει στην Αλβανία, προκαλώντας την εκλογική συντριβή του Σαλί Μπερίσα, που είχε φέρει τη χώρα σε τέτοια κατάντια, ώστε να είναι ελκυστική σε ψαριανούς. Ένα χρόνο μετά, τη σκυτάλη πήραν ο Θόδωρος Πάγκαλος και η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, που απείλησαν ότι, αν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μεταναστεύσουν στο Παρίσι. Προφανώς βρίσκουν την Αλβανία κατώτερη των μεγαλειοτήτων τους, άσε που θα είναι εκεί κι ο Ψαριανός.

Το τελειωτικό χτύπημα, το οποίο θα εξασφαλίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο τη νίκη αλλά και την αυτοδυναμία, θα είναι η απειλή φυγής της Σώτης Τριανταφύλλου, αν και εν προκειμένω υπάρχουν σοβαρά τεχνικά προβλήματα, καθώς η εκλεκτή συγγραφέας είναι ήδη φευγάτη. Συμπέρασμα: Με την μεταπολίτευση του 1974 έγινε η αποχουντοποίηση, που λέει ο λόγος δηλαδή, αφού ακόμα και σήμερα είμαστε τίγκα στους χουνταίους που βαφτίστηκαν δημοκράτες. Με την μεταπολίτευση του 2014 θα γίνει η εθελούσια αποσουργελοποίηση, έργο εξαιρετικά δύσκολο, μαθαίνω ότι στο Παρίσι στήνουν ήδη οδοφράγματα.

Κάποιοι αμαθείς κοροϊδεύουν τον Πάγκαλο και την Αλ Σάλεχ, επειδή θα αυτοεξοριστούν στο αστραφτερό Παρίσι και θα κάνουν αντίσταση πνιγμένοι στις σαμπάνιες και τα πατέ, βροντάει ο Βουιτόν, αστράφτει η Πράντα και άλλα ειρωνικά. Μέγα λάθος, συμπολίτες μου. Το Παρίσι είναι τόπος σκληρής εξορίας, τόπος αφιλόξενος, τόπος μαρτυρίου, μπροστά του ο λόφος του Γολγοθά μοιάζει με τους κατάφυτους και χλιδάτους λόφους του περιώνυμου Beverly Hills.

Καταρχάς είναι ο Πύργος του Άιφελ, αυτό το όρθιο τοτέμ σιδηρικών, που νομίζεις ότι ανά πάσα στιγμή θα πέσει πάνω σου και θα σε λιώσει σαν ντόνατ πατημένο από ορδές ματατζήδων. Κι αν τρέξεις να ξεφύγεις από τη φονική σκιά του σίδερου, θα συναντήσεις τον Σηκουάνα, το βρωμερό ποτάμι που απλώνεται στην πόλη σαν φίδι δηλητηριώδες. Και οι γέφυρες, εκατοντάδες γέφυρες, να μην ξέρεις από που θα πρωτοπέσεις. Το Παρίσι δεν είναι η Πόλη του Φωτός, είναι η Πόλη της Πτώσης, αν δεν πέσει στο κορμί σου ο Άιφελ, θα πέσει το κορμί σου στον Σηκουάνα.

Αν γλιτώσεις από την πτώση, θα πας οπωσδήποτε από το χαμόγελο της Τζοκόντας. Σμάρι κάθε μέρα οι Γιαπωνέζοι στο Λούβρο, συνωστίζονται μπροστά στην Μόνα Λίζα με φωτογραφικές μηχανές, με βιντεοκάμερες, με i-phone, με i-pad. Πας ο δυστυχής αυτοεξόριστος να θαυμάσεις το έργο του Ντα Βίντσι και τα γιαπωνέζικα στίφη σε φωτογραφίζουν, σε βιντεοσκοπούν, σε αϊφωνίζουν, σε αϊπαντίζουν μέχρι τελικής πτώσης, αποκλείεται να γλιτώσεις από τους απογόνους εκείνων που έκαναν το Περλ Χάρμπορ.

Ό, τι απομείνει από τους Γιαπωνέζους, θα το φάνε τα στρείδια. Εκατομμύρια στρείδια, σε κάθε γωνιά μπιστρό με στρείδια, στρείδια αηδιαστικά, γεμάτα άμμο, στρείδια που προσποιούνται τα πεθαμένα, αλλά όταν τους ρίξεις λεμόνι, ζωντανεύουν και κινούνται απειλητικά εναντίον σου. Για να καταπιείς αυτά τα γλοιώδη πλάσματα, πρέπει να πιεις λίτρα κόκκινου κρασιού, οπότε ακόμη κι αν αποφύγεις την τροφική δηλητηρίαση, θα πας από κίρρωση του ήπατος. Και δεν θα έχεις εκεί στην ξενιτειά έναν συνέλληνα να σου ανάψει ένα κεράκι.

Το Παρίσι σκοτώνει με χίλιους τρόπους. Αλλά ακόμη κι αν γλιτώσεις, αυτοεξόριστε αγωνιστή, από τον εναγκαλισμό του Χάρου, αποκλείεται να γλιτώσεις από τον εναγκαλισμό του Ολάντ.

http://www.avgi.gr/