Τι απέγιναν η λιτότητα και η ανθρωπιστική κρίση κ. Τσίπρα;

Στο λεξικό του ΣΥΡΙΖΑ, όχι πολύ καιρό πριν, το λήμμα «λιτότητα» κατείχε περίπου την ίδια θέση που έχει το «μαλάκας» στο αντίστοιχο ενός οπαδού που παρακολουθεί ντέρμπι αιωνίων.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έδιναν θαρρείς αγώνα δρόμου για να το χρησιμοποιήσουν όσο περισσότερες φορές μπορούσαν στα 10 λεπτά τηλεοπτικής δημοσιότητας που τους αναλογούσαν. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δηλαδή του αρχηγού τους (στα πολύ περισσότερα δικά του).

 Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης

Από κοντά και «η ανθρωπιστική κρίση». Αυτές οι δύο φράσεις, ξέρουμε πια ότι, είχαν επιλεχθεί από τους επικοινωνιολόγους τους Κουμουνδούρου για τη δαιμονοποίηση των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ηταν στοργικό χάδι στο αυτί του ψηφοφόρου η αναφορά σε ανθρώπους και όχι νούμερα, σε επίπεδα διαβίωσης και όχι οικονομικούς δείκτες.

Τώρα, όλα αυτά αποτελούν κειμήλιο μιας εποχής που χώριζε την Ελλάδα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Ήταν ανάγκη να πάθουμε (ξανά) για να μάθουμε ότι αυτή η διχαστική γραμμή δεν ήταν παρά μόνο το επικοινωνιακό τρικ ενός… άγγελου-εξάγγελου που ήρθε από την Αριστερά;

Ίσως τελικά έπρεπε να δούμε τον κύριο Τσίπρα να αφηγείται το δικό του success story για να σμίξουν τα ξερά με τα «χλωρά» και να απαλλαγούμε από τις όποιες αυταπάτες μας. Να τον δούμε να υπογράφει όλα όσα – και ακόμα περισσότερα – αποκύρηττε μετʹ επιτιμίου και αναθέματος, έχοντας αντικαταστήσει ολοσχερώς το λεξιλόγιο του.

Η «ανθρωπιστική κρίση» δεν υπάρχει πια, τη θέση της πήραν «ο τελευταίος δύσκολος κάβος», η «επιτυχής αξιολόγηση», η «επόμενη δόση» και η «επερχόμενη ανάκαμψη». Και η λιτότητα, την οποία με την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ακόμα πιο δυβάσταχτη για τον ελληνικό λαό, ενταφιάστηκε επίσης. Εις το όνομα των αριθμών της Eurostat και των επιτυχιών για την… απορρόφηση του ΕΣΠΑ.

Όταν και η (υποτιθέμενη) Αριστερά αντικαθιστά τη ρητορική για τον άνθρωπο με τη ρητορική των αριθμών, απλώς δεν έχει νόημα ύπαρξης ως τέτοια. Έστω και ως υποτιθέμενη…

Ο Αλέξης Τσίπρας, ως γνήσιος δημαγωγός, το ένιωσε για τα καλά στο πετσί του όταν το βράδυ της Κυριακής ένας πολίτης από τα θεωρεία της Βουλής τον κάλεσε δημαγωγικά να αφήσει τα νούμερα και να μιλήσει πολιτικά, φωνάζοντας ότι «εγώ είμαι ο Αριστερός εδώ πέρα».

Τι να κάνει και ο εγκαλόμενος; «Μην δίνετε σημασία, συμβαίνουν αυτά…», παρότρυνε την ομήγυρη, αντιλαμβανόμενος τη ματαιότητα οποιασδήποτε αντιλογίας. Ξέρει άλλωστε και ο ίδιος πια ότι δεν μοιάζει με αλήθεια η κάθε του ψευτιά…