Ευπρόσδεκτες και οι ψήφοι των νεοναζιστών;

του Γιάννη Παντέλακη

Τα πράγματα είναι περισσότερο απλά απ' ότι φαίνονται. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλές προθέσεις για τον εκλογικό νόμο και την καθιέρωση της απλής -και χωρίς εκπτώσεις- αναλογικής, είχε μια εξαιρετική ευκαιρία να το κάνει. Πέρυσι, μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου. Δεν το έκανε γιατί δεν τον εξυπηρετούσε πολιτικά. Το επιχειρεί σήμερα. Είναι αργά. Η πρόταση του δεν εχει καλές προθέσεις γιατί διαπνέεται από καθαρή σκοπιμότητα. Και το χειρότερο, οι προθέσεις του μετατρέπονται σε κακές αφού σ' αυτό το παιχνίδι τακτικισμού εμπλέκει και το πιο αποκρουστικό πολιτικό φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής την στάση του οποίου για το θέμα, αναμένει όπως είπε ο πρόεδρος της Βουλής.

Μετά τις εκλογές εκείνες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προωθήσει ένα σύστημα απλής το οποίο μπορεί  δύσκολα να συγκέντρωνε 200 ψήφους  και από εκείνη την Βουλή (ώστε να εφαρμοστεί στην επόμενη αναμέτρηση), αλλά σίγουρα θα αφορούσε στις μεθεπόμενες εκλογές. Αυτές που θα έρθουν. Είχε και μια εναλλακτική επιλογή όμως. Να καταθέσει ένα αναλογικότερο σύστημα από αυτό που ισχύει με περιορισμό ή κατάργηση του ληστρικού μπόνους των 50 εδρών. Μια τέτοια πρόταση, θα συγκέντρωνε πολλές περισσότερους ψήφους από τις απαιτούμενες 200 (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι) και θα εφαρμοζόταν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Ωστόσο  από την πλευρά ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε και πάλι η σκοπιμότητα.  Η στρατηγική σε ότι αφορά τον εκλογικό νόμο χαράχτηκε με βάσει όχι μια πάγια θέση της Αριστεράς αλλά με βάση την ανάγκη συνέχισης της κυριαρχίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο πολιτικό σκηνικό. Αυτό είναι όλο.

Η επαναφορά τώρα της πρότασης για καθιέρωση απλής αναλογικής δεν βασίζεται σε μια αξιακή θέση της Αριστεράς, αλλά σε μια αναγκαιότητα κομματικής επιβίωσης. Οι δημοσκοπήσεις είναι αυτές που καθορίζουν την συμπεριφορά. Όπως συνέβη και το περασμένο καλοκαίρι όταν η κυβέρνηση δεν έφερε ένα νέο εκλογικό σύστημα στη Βουλή. Ήθελε στις εκλογές εκείνες να εκμεταλλευτεί το μπόνους. Όπως και συνέβη. Μ' ένα μπόνους κατά τι μικρότερο των 50 εδρών, θα ήταν αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που τόσο αρμονικά συγκυβερνούν. Θα υπέκυπταν στην ανάγκη συμμετοχής τουλάχιστον ενός ακόμα κυβερνητικού εταίρου. Άρα, ένα μεγαλύτερο μοίρασμα της εξουσίας. Και αυτό δεν είναι κάτι που επιθυμούν οι Τσίπρας- Καμμένος.

Στην προσπάθειά τους σήμερα να μαζέψουν τον μαγικό αριθμό των 200, παίζουν παιχνίδια. Θεμιτό στην πολιτική. Με μια εξαίρεση. Σ' αυτά δεν μπορεί  να συμμετέχει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής από την οποία, όπως δήλωσε ο Ν.Βούτσης, περιμένει να δει τι θα πει. Αφού όπως μας διευκρίνισε δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφους. Κι όμως υπάρχουν μη ευπρόσδεκτες ψήφοι. Αυτοί των νεοναζιστών. Η τακτική της μη απομόνωσης τους στο παρελθόν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μεγέθυνσή τους.

Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να συνεχίσει τα παιχνίδια τακτικής με τον εκλογικό νόμο. Μια προσπάθεια που δεν έχει σχέση με την «αξιακή και διαχρονική απαίτηση της αριστεράς», όπως λέει ο Βούτσης, αλλά με την προσπάθεια του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να διατηρήσουν με τεχνητούς τρόπους την επιρροή τους.  Άλλωστε, η επίκληση της Αριστεράς δεν μπορεί ούτε να γίνεται αλά καρτ, ούτε να βασίζεται στην πολιτική στάση των φασιστών. Δεν μπορεί σε μια Δημοκρατία οι ψήφοι των τελευταίων να είναι ευπρόσδεκτοι...