Τα αβγά της Κεντροαριστεράς

Η συζήτηση περί Κεντροαριστεράς βγάζει πια ένα κουρασμένο γέλιο. Τείνει να γίνει ανέκδοτο που το ξέρουν όλοι. Υπάρχει καμιά περίπτωση να προκύψει κάτι ενδιαφέρον από όλη αυτήν την ταλαιπωρία;

Του Κώστα Γιαννακίδη

Ενας σεφ μου είπε κάποτε πως τον σπουδαίο μάγειρα μπορείς να τον κρίνεις από αυτά που μπορεί να φτιάξει έχοντας ως βασικό υλικό τα αβγά. Εκεί, λέει, θα δεις τις γνώσεις, την ευρηματικότητα και τη φαντασία του. Λογικό. Το κάνουν και οι καλές νοικοκυρές. Προσπάθησαν να το κάνουν και στην Κεντροαριστερά. Ομως εκεί δεν τόλμησαν καν να σπάσουν τα αβγά.

Η αλήθεια είναι πως ακόμα και η συζήτηση περί Κεντροαριστεράς βγάζει πια ένα κουρασμένο γέλιο. Τείνει να γίνει ανέκδοτο που το ξέρουν όλοι, κουβέντα σε ένα κοινό που, ενώ δεν το λες περιθωριακό, του αποδίδεις αρκετές ιδιαιτερότητες. Για να συζητήσεις πια περί Κεντροαριστεράς, πρέπει να έχεις διάθεση και χρόνο. Λίγοι τα έχουν και τα δύο και ακόμα λιγότεροι θα τα προσφέρουν στη Φώφη και στον Σταύρο.

Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω καταλάβει ποιος ακριβώς ευθύνεται για τις δυσκολίες στις συζητήσεις. Αλλά ακόμα και αν καταλάβαινα, ίσως να μη μπορούσα να σας το εξηγήσω. Ισως πάλι να μη θέλατε να ακούσετε εσείς. Πιθανότατα θα ήταν χάσιμο χρόνου για όλους. Συζητάμε για κάτι που δεν μπορούμε καν να το φανταστούμε ως λειτουργικό σχήμα. Δηλαδή πώς θα ήταν; Ενα σχήμα με ενσωματωμένο ΠΑΣΟΚ και τον Σταύρο επικεφαλής; Δουλευόμαστε. Ενα σχήμα με τους ποταμίσιους υπό τη Φώφη; Μήπως μια άλλη προσωπικότητα; Ελάτε τώρα!

Ας πάρουμε το καλό σενάριο. Τα βρίσκουν, το φτιάχνουν και η Ενωμένη Κεντροαριστερά συγκροτεί το ευρύ μέτωπο της λογικής. Υποτίθεται ότι και οι καιροί την ευνοούν τώρα που υπάρχουν λιγότερα αυτιά για τον λόγο των λαϊκιστών. Μπορεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα; Οχι. Για να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα πρέπει να απορροφήσει τον μεγάλο όγκο των δυσαρεστημένων του ΣΥΡΙΖΑ. Τους έχετε εσείς όλους αυτούς για Κεντροαριστερά; Με τίποτα. Δήλωναν Κεντροαριστεροί όταν το λαϊκό ΠΑΣΟΚ έμοιαζε σε αυτό που αντιπροσωπεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ενδιάμεσος χώρος είναι πολύ σύνθετη έννοια για την Ελλάδα. Θα μαζεύει όσους απωθεί ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ και το δεξιό προφίλ της ΝΔ. Και ως μη ριζοσπαστικός θα είναι μία, κατά κάποιον τρόπο, εστέτ επιλογή του αστικού χώρου.Στις μέρες μας αυτό δεν είναι καθόλου άσχημο. Ο τρίτος πόλος θα είναι πάντα ο μπαλαντέρ της εξουσίας. Εχουν ελπίδες; Λίγες, έτσι όπως είναι τα πράγματα. Διότι ακόμα και αν συμπορευτούν, δεν θα είναι ένα σμίξιμο με προοπτική, αλλά μία συμβίωση από ανάγκη.