Μυστικά ταξίδια και οικειοποίηση της εξουσίας

Του Γιάννη Σιδέρη

Το μεγάλο λάθος είναι ότι καταργήσαμε το πρωτόκολλο, αυτό σήμαινε υποβάθμιση της Δημοκρατίας, είχε πει ο μακαρίτης Αντώνης Τρίτσης, σε μια συνέντευξή του, αποτιμώντας κριτικά την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ. (Από  μνήμης η αναφορά, τότε δεν υπήρχε ιντερνέτ ώστε να αποτυπωθούν ανεξίτηλα, και να τα επαναφέρει  κάποιος).

Τώρα, μετά τη φημολογία (εφόσον ισχύει), που ακολούθησε τα ερωτήματα του Αδώνιδος για τη λίστα επιβατών του πρωθυπουργικού αεροσκάφους, και την υποψία  ότι αυτό ιδιοποιήθηκε από την πρωθυπουργική οικογένεια, προκειμένου να την μεταφέρει στο Παρίσι, βγήκαν στις ιντερνετικές ρούγες συριζαίοι οπαδοί,  να κατακεραυνώσουν όσους επέκριναν, και να υπενθυμίσουν ότι «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν».

Μόνο που ο συμψηφισμός, ουδόλως απαλλάσσει τους νυν. Και τότε κακώς γινόταν - αλλά επιχειρώντας ρεαλιστική  αποτύπωση της κατάστασης -  ζούσαμε στις εποχές της δανειακής ευκολίας, και τα αξιολογικά κριτήρια είχαν αμβλυνθεί. Άλλωστε τότε τα ταξίδια ήταν φανερά. Το πολιτικό αμάρτημα των προηγούμενων εξουσιών, ήταν συνήθως ότι τα υπηρεσιακά ταξιδάκια τους περιελάμβαναν περισσότερα - του αναγκαίου αριθμού - άτομα.

Πλέον οι καιροί άλλαξαν δραματικά. Το ιντερνέτ  και τα κινητά που παίζουν ρόλο φωτογραφικών μηχανών, συχνά μπορούν να αποκαλύψουν παραθεσμικές συμπεριφορές της εξουσίας, απογυμνώνοντάς την από ψευδεπίγραφα επιχειρήματα. Αφετέρου οι πολίτες, επειδή πολλοί εξ αυτών χειμάζονται και νιώθουν προδομένοι, έχουν  γίνει πολύ πιο απαιτητικοί –  πιο άγριοι είναι η καταλληλότερη λέξη – και απαιτούν  οι εξουσίες να ευθυγραμμίζονται με όσα προγραμματικώς έχουν  υποσχεθεί. Και αφού αδυνατούν οικονομικώς,  τουλάχιστον απαιτούν να είναι συνεπείς  με τις διαβεβαιώσεις στο πεδίο της ηθικής συμπεριφοράς και του σεβασμού της Δημόσιας περιουσίας.

Η τήρηση του πρωτοκόλλου είναι σεβασμός στη Δημοκρατία.

Δεν είναι γραφειοκρατικός σχολαστικισμός και ασήμαντη τυπολατρία, όταν έχεις υποσχεθεί  ότι θα είσαι η κάθε  λέξη του Συντάγματος, να παρακάμπτεις όσα οι νόμοι, οι κανονισμοί και το πρωτόκολλο ορίζουν. Είναι σεβασμός στην θεσπισμένη δημοκρατική λειτουργία.

Και αν σήμερα  τους παρακάμπτεις  για ένα φαινομενικά επουσιώδες («σιγά και που έμεινε μια μέρα, χρέωσε παραπάνω νερά»; ρωτάνε οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ στα social media!), αύριο θα τους παρακάμψεις για κάτι περαιτέρω ουσιώδες. Στο πως και που  π.χ. θα δώσεις τηλεοπτικές άδειες, ή δάνεια σε επιχειρήσεις, στο ποιους επιχειρηματίες θα προωθήσεις, παρακάμπτοντας  θεσπισμένα αντικειμενικά κριτήρια, στο αν θα κάνεις την ΕΡΤ ελεύθερη ή  κομματικό σου υποχείριο.

Η ανηλεής  κριτική που ξεσήκωσε η «υπόθεση Παρισίων», οφείλεται και στο γεγονός ότι η  παρούσα εξουσία θερίζει ό,τι  έσπειρε!

Όταν στο διαδίκτυο έχεις κάνει μέγα προπαγανδιστικό θέμα και… απόδειξη  πολυτελούς συβαριτισμού,  το θωρακισμένο αυτοκίνητο του Βενιζέλου (καθώς ένας υπουργός Αμυνας  σε καιρούς αντιμνημονιακού κρεσέντο δεν κινδυνεύει από κανέναν!), και μάλιστα κοστολογείς  σε 750 χιλιάδες ευρώ την αξία του (ούτε… φερράρι του Ρονάλντο να ήταν), φυσικό είναι οι πολίτες να παρουσιάζονται άτεγκτοι και αμείλικτοι σε κάθε υποψία παρέκκλισης και αύξησης δημόσιας δαπάνης, εκ μέρους του, για ιδιωτικούς σκοπούς. 

(Παρεμπιπτόντως, υπηρεσιακό ήταν το αυτοκίνητο Βενιζέλου, στο κράτος παρέμεινε, κάποιος από την κυβέρνηση το χρησιμοποιεί, νομίζω ο κ. Δραγασάκης, αλλά τώρα δεν πειράζει, είναι αριστερή η χρήση του – Αν εμμένουμε στο παράδειγμα του αυτοκινήτου Βενιζέλου, είναι για ένα λόγο: ήταν τόσο παράλογο το σπεκουλάρισμα που έγινε, ώστε από τότε αναρωτιόμασταν αν έχουν επίγνωση στον ΣΥΡΙΖΑ ότι εκπαιδεύουν έτσι το λαό, και σύντομα θα το βρουν μπροστά τους;  Αλλά τότε τους είχε καταλάβει η βουλιμία της εξουσίας με κάθε τίμημα,  και δεν είχαν καιρό για νουνεχείς… υποδεέστερες σκέψεις. Αυτά πληρώνουν σήμερα και θα πληρώσουν  στο μέλλον!

Τέλος, αν ισχύουν οι καταγγελίες, το μυστικό δρομολόγιο είναι ατόπημα! Είναι  η ιδιοποίηση κρατικής περιουσίας  δι’ ιδία χρήση. Και αυτό είναι πολιτικώς ελεγκτέο.

Και όταν η εξουσία (αυτό γενικώς, δεν αφορά μόνο τους παρόντες) δεν τηρεί τους κανόνες, η συμπεριφορά αυτή έχει και «παράπλευρες απώλειες».  Η παραβατικότητά της αμβλύνει την επαγρύπνησή της (κατά το βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα), και διαχέεται στους αρμούς της κρατικής και κοινωνικής πυραμίδας.

 Εξ’ ου  και η χώρα μας , κατά τον Διεθνή Οργανισμό Δικαιοσύνης (World Justice Project), βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις -  και επ’  αυτής της κυβέρνησης  - μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών, σε θέματα ανοιχτής διακυβέρνησης. Ανοιχτή διακυβέρνηση με μυστικά ταξίδια, δεν συμβαδίζουν.