«Αγαπητέ Μίκη, είμαι 26 χρονών…»

 «Αγαπητέ Μίκη,

Είμαι 26 χρονών και από την πρώτη ώρα της ζωής μου μέσα στο σπίτι ακούγονταν τα τραγούδια σου. Όλα μέσα σε ένα πλαίσιο πολιτικό, άλλοτε μιλώντας για τους αγώνες και το δίκαιο, άλλοτε για την αγάπη και τον έρωτα. Μου έμαθαν να σε εκτιμώ και να σε σέβομαι. Εσένα προσωπικά ως διανοούμενο αλλά πολύ περισσότερο το έργο σου και τα μηνύματα που κουβαλά».

Με αυτόν τον τρόπο ξεκινά η αναγνώστρια του «Ημεροδρόμου», Κωνσταντίνα Μάτσκου,  το κείμενο που μας έστειλε και το δημοσιεύουμε.

Και η συνέχεια:

«Μιλά για μια Ελλάδα ελεύθερη, αγωνιστική, με πνεύμα, ήθος και χαρακτήρα ηρωικό, για την Ελλάδα των θυσιών, των εκατοντάδων ανθρώπων που πέθαναν για τις ιδέες τους, για να κάνουν αυτή τη χώρα τόπο πραγματικά ευλογημένο (όχι εκκλησιαστικά), που θα δίνει τον πλούτο του απλόχερα στο λαό και στα χέρια που δουλεύουν και παράγουν. Όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, ως απλός άνθρωπος που είσαι, υπάρχουν γενιές ολάκερες που μεγάλωσαν με αυτή τη λογική, ότι τα τραγούδια σου τους εκφράζουν και τιμούν την προσπάθειά τους για έναν κόσμο καλύτερο.

Σήμερα (σ.σ χθες), από ένα βάθρο, συγκέντρωσες όλες σου τις δυνάμεις να σταθείς μπροστά σε ένα κοινό ποικίλων ιδεολογιών και φρονημάτων. Ξεκίνησες την ομιλία σου με τη φράση «Έλληνες, αδέρφια μου, φασίστες, ρατσιστές, τρομοκράτες..». Είναι λοιπόν όλοι αυτοί αδέρφια μας; Είναι οι άνθρωποι αυτοί ικανοί να κατανοήσουν το νόημα των ύμνων που έχεις την τιμή να υπογράφεις; Στον κόσμο που ονειρεύεσαι χωρούν κι αυτές οι κατηγορίες ως αδέρφια μας; Μέσα στο πλήθος των Ελλήνων που βρέθηκαν κάτω από το βάθρο σήμερα, αναγνώρισες τα πρόσωπα των βουλευτών της Χρυσής Αυγής να σε κοιτούν με ευχαρίστηση; Τους έκανες τη χάρη, να αποδείξεις ότι όλοι μπορούν να ταχθούν στο πλευρό τους και να καίνε ανενόχλητοι μνημεία και να σκοτώνουν συνειδήσεις. Πώς ένιωσες όταν έπαιζε «αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας»; Είναι και των προδοτών ετούτο το χώμα; Των απογόνων αυτών που βασάνιζαν και κατέδιδαν τους αγωνιστές που μάχονταν για την ελευθερία;

Μίλησες για αριστεροειδή φασισμό, εξαιτίας της επίθεσης που δέχτηκες από αναρχικά στοιχεία στο σπίτι σου, άφησες αριστερίστικες επιθέσεις να κλονίσουν το εγώ σου και την προσωπικότητα που έχεις διαμορφώσει όλα αυτά τα χρόνια και να ασχοληθείς να αμαυρώσεις το όνομα της αριστεράς, εντάσσοντας τέτοιου είδους στοιχεία σε αυτή όπως τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνάς ότι αυτή δεν είναι η «αριστερά» των πιστεύω σου κι ότι αμαυρώνεις την πραγματικότητα; Ξέχασες να ασχοληθείς με τα φασιστοειδή που χειροκροτούσαν από κάτω, με τον πραγματικό κίνδυνο που ελλοχεύει ανάμεσα στο πλήθος. Ο κόσμος αυτός αγνοεί και είναι σχεδόν ανυποψίαστος για το τι συμβαίνει εκεί έξω. Πνίγεται στα καθημερινά του προβλήματα και δεν έχει χώρο πια στα πνευμόνια του, θέλει να φωνάξει να αντιδράσει και δεν μπορεί να κατευθυνθεί σωστά, να μελετήσει για το τι συμβαίνει στην υφήλιο. Άνετα τον κατευθύνουν εθνικιστές και ακροδεξιοί σύλλογοι, στρατηλάτες και παπάδες, σε επικίνδυνες για το έθνος και την πατρίδα κινήσεις, να γίνει μια χώρα της γελοιότητας και του ακραίου σοβινισμού, μόνο και μόνο γιατί του τα πήραν όλα και φοβάται μην χάσει και τους ήρωες των παραμυθιών του.

Εσύ που είσαι γνώστης, διανοούμενος, μελετητής σοφός, είχες χρέος να κατευθύνεις, να απομακρύνεις το λαό από τα επικίνδυνα μονοπάτια που τον σπρώχνουν όλοι αυτοί με τα κοινά συμφέροντα, που είναι αντίθετα με τα συμφέροντα του λαού. Εσύ το ήξερες.

Μίλησες ως διεθνιστής, όμως εκτόξευσες απειλές εναντίον του λαού των Σκοπίων, λες κι αυτοί δεν κατευθύνονται και χαλιναγωγούνται από τα ΜΜΕ και τις Κυβερνήσεις τους, λες και φταίνε οι λαοί για τα δεινά και τις έχθρες.

Κάνεις πως δεν ξέρεις τον ρόλο των Αμερικανών σε όλο αυτό το παιχνίδι, πολλοί απλοί άνθρωποι κάτω από την εξέδρα δεν είχαν ιδέα σήμερα γι’αυτά, πολλοί από αυτούς δεν ξέρουν καν ότι πληρώνουμε 2% των χρημάτων μας στα εξοπλιστικά του ΝΑΤΟ, να φεύγουν εύκολα από τη Σούδα άμεσα προς κάθε εμπόλεμη ζώνη που έχουν δημιουργήσει.

Τόσο καιρό παίρνονται μέτρα, περνούν νομοσχέδια και εσύ δεν ήρθες σε κανένα βάθρο να μιλήσεις στους εργαζόμενους που τους πίνουν το αίμα, στους ανέργους, σε εμάς τους νέους που λίγοι μείναμε και μας ειρωνεύονται οι επιχειρηματίες όταν τους ζητάμε μια δουλειά με αξιοπρέπεια και ένα μισθό που να μας δίνει το ψωμί μας. Μορφωμένοι, νέοι άνθρωποι παλεύουν καθημερινά να μην αφήσουν τον ιερό για αυτούς τόπο να ρημάξει και να σαπίσει. Εμείς που δεν ήμασταν σήμερα στην πλατεία, είμαστε καθημερινά στους δρόμους για τα δικαιώματα ακόμα κι αυτών που κάθονται στον καναπέ τους και περιμένουν. Είμαι Ελληνίδα, Μακεδόνισσα, Πόντια, οι ρίζες μου έχουν βιώσει όλα τα δεινά, όμως σήμερα δεν ένιωσα καμία ρίζα να με συνδέει με την πλατεία. Τα μάτια μου ήθελαν να δακρύσουν όταν έβλεπα να κρατούν τη σημαία μας αυτή που τη βεβηλώνουν. Τον εξωτερικό εχθρό τον καταλαβαίνουν όλοι, ο εσωτερικός όμως χάνεται ανάμεσα στις ελληνικές σημαίες, κρύβεται όπως το φίδι στην τρύπα του.

Εσύ θα έπρεπε να ξέρεις. Πολλοί που ασπάζονται τις ιδέες μου λυπούνται. Εγώ θυμώνω περισσότερο από ότι λυπάμαι. Δε θα πάψω να είμαι το μικρό κορίτσι που άκουγε τα τραγούδια σου και δάκρυζε. Δε θα σταματήσω να πιστεύω στην ανατροπή όλων αυτών που σκλαβώνουν οικονομικά, πολιτικά ολόκληρους λαούς, είτε σε έχω στο πλευρό μου, είτε έχω μόνο τα τραγούδια σου. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, ο λαός θα το καταλάβει μια μέρα με ή χωρίς εσένα».  

imerodromos.gr