Παίζει την καρέκλα του ο Τσακαλώτος;

Μπορεί η κυβέρνηση να ψηφίζει την ουσιαστική υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια και να αρνείται την πατρότητα του δικού της μνημονίου, αλλά ο αρμοδιότερος υπουργός Ευκλείδης Τσακαλώτος, με χτεσινές του δηλώσεις υιοθέτησε «το παιδί». Και συμφώνησε με την Κομισιόν και το ΔΝΤ και στην μετά τον Αύγουστο επιτήρηση, αλλά και στις περικοπές στις συντάξεις!

Στην πραγματικότητα, ο κ. Τσακαλώτος αποδόμησε χτες την προπαγανδιστική ρητορική της κυβέρνησης και του Μεγάρου Μαξίμου για καθαρή έξοδο τον Αύγουστο, για παροχολογία και για διατήρηση των συντάξεων, χωρίς περικοπές.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός δήλωσε «στο Κόκκινο», ότι:

1. Δεν θα πούμε τον Οκτώβριο ότι θα αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό. Έχουμε να κάνουμε μεταρρυθμίσεις στο επενδυτικό κλίμα, στη Δικαιοσύνη που καθυστερεί και να μειώσουμε τη γραφειοκρατία.

2. Η επιτήρηση θα είναι πιο αυξημένη από ό,τι σε άλλες χώρες και πρέπει όλοι να είμαστε προσεκτικοί. Οι αγορές, αλλά και οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να επιτρέψουν δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

3. Το ΔΝΤ έχει δίκιο που ζητούσε να φτιάξουμε κοινωνικό κράτος που να φροντίζει τον παππού και τη γιαγιά και τα παιδιά, αντί να ζουν όλοι αυτοί από μια σύνταξη. Και, προσχωρώντας στη γερμανική και φινλανδική σκληρή γραμμή, πρόσθεσε: « Βεβαίως έχουν κοπεί και πολύ παραπάνω από ό,τι πρέπει οι συντάξεις, αλλά δεν μπορούμε να ξοδεύουμε όσο άλλες χώρες πιο πλούσιες από μας».

Από τα παραπάνω εμφανίζεται ο κ. Τσακαλώτος ως προστάτης και υπέρμαχος της απαρέγκλιτης τήρησης των συμφωνημένων με την τρόικα σε κάθε δημοσιοοικονομικό τομέα. Και τώρα και μετά τον Αύγουστο. Και μ αυτό τον τρόπο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γραμμή υπόσχεσης παροχών που ακολουθεί η κυβέρνηση δια του εκπροσώπου της, αλλά και υπουργών μεμονωμένα.

Παροχολογία και Τσακαλώτος είναι από χτες οντότητες ασυμβίβαστες. Όπως ασυμβίβαστη είναι και η άρνηση της πατρότητας του μνημονίου, με την εφαρμογή του και την υιοθέτηση μέτρων του εκ μέρους του «τσάρου της οικονομίας».

Οι αναγνώστες ας έχουν κατά νου ότι ο κ Τσακαλώτος έχει το χρήμα. Εκείνος ουσιαστικά το διαχειρίζεται και το μοιράζει στα άλλα υπουργεία και τις δομές της κυβέρνησης. Εκείνος εγκρίνει. Επομένως, η τήρηση της οικονομικής πολιτικής είναι δική του αρμοδιότητα και ευθύνη. Και του πρωθυπουργού.

Αν αυτά που υποστηρίζει ο ίδιος έρχονται σε αντίθεση με αυτά που διακηρύσσουν υπουργοί και ο πρωθυπουργός, συμβαίνουν δύο πράγματα: Είτε οι άλλοι παραπλανούν το λαό με παροχές- φούσκες, είτε ο ίδιος θα υπ οχρεωθεί να διαλέξει μεταξύ της παραίτησης για να εφαρμοστεί η παροχολογία από κάποιον άλλο και της ταπείνωσης για να την εφαρμόσει ο ίδιος. Το ίδιο είχε συμβεί επί Ανδρέα με τον Σημίτη. Ο οποίος κλήθηκε για να μαζέψει το ταμείο και μόλις το μάζεψε απολύθηκε για να έρθει ο προεκλογικός Τσοβόλα δώσ' τα όλα.

Και τα τρία παραπάνω σενάρια είναι ανοιχτά γιατί έχουν επαναληφθεί. Η κυβέρνηση δεν έχει δείξει ότι είναι συνεπής σε όσα λέει ούτε ότι τιμάει το λόγο της. Το αντίθετο. Όμως, οι χτεσινές δηλώσεις Τσακαλώτου είναι μια στάση πριν το τέρμα για τον υπουργό. Εκτός αν η κωλοτούμπα δεν έχει τέρμα.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης