Το άγος των υποκλοπών: Ο Ράμμος δεν κλώθει, το βλέπει ο Ντογιάκος;

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν κάθε μέσο -και τα πιο αθέμιτα- για να εδραιώσουν την εξουσία τους και να μην αισθάνονται ανασφάλεια. Στην επιδίωξή τους αυτή δεν πρέπει να είναι ανεξέλεγκτες, πρέπει να υπάρχουν εμπόδια και φραγμοί. Αυτό (πρέπει να) συμβαίνει στις χώρες με θεσμούς που λειτουργούν, επικεφαλής των οποίων είναι πρόσωπα με αίσθηση του καθήκοντος, που δεν υποτάσσονται στα κελεύσματα της εκτελεστικής εξουσίας.

 

Η γενική αυτή περιγραφή βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, που ταλανίζει εδώ και πολλούς μήνες τη δημόσια ζωή:

 

 

1. Η μυστική υπηρεσία της χώρας, που είναι υπό τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργού, παρακολουθούσε τον πολιτικό αρχηγό Νίκο Ανδρουλάκη, τον υπουργό Κωστή Χατζηδάκη, τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων Κ. Φλώρο, τον ευρωβουλευτή Γ. Κύρτσο και τους δημοσιογράφους Θ. Κουκάκη και Τάσο Τέλογλου. Πρόκειται για επιβεβαιωμένες περιπτώσεις. Υπάρχουν και μερικές χιλιάδες άλλες παρακολουθήσεις, για τις οποίες δεν γνωρίζουμε τίποτα.

 

2. Η κυβέρνηση προσπαθεί να «θάψει» το θέμα. Ο πρωθυπουργός δηλώνει άγνοια. Ο παρακολουθούμενος υπουργός ψελλίζει δικαιολογίες. Η θέση του εξαρτάται από τον πρωθυπουργό. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ σιωπά επιδεικτικά, περιμένοντας να ανανεωθεί η θητεία του.

 

3. Η δικαιοσύνη, η οποία (υποτίθεται ότι) ερευνά τις καταγγελίες, αργεί χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας τον βουλευτή Κ. Τζαβάρα που είπε ότι «οι εισαγγελείς κλώθουν». Κανένα αποτέλεσμα μέχρι στιγμής. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δηλώνει ότι «γίνεται έρευνα σε βάθος», αλλά ξένα μέσα ενημέρωσης αποκαλύπτουν ότι επιχείρησε να εμποδίσει τον έλεγχο της αρμόδιας Αρχής(ΑΔΑΕ) σε εταιρείες τηλεφωνίας.

 

4. Μέσα σε όλη αυτή τη επιχείρηση κουκουλώματος, η Αρχή αυτή είναι μια όαση. Χάρη σε αυτήν τα σκάνδαλο δεν έχει(ακόμη…) κουκουλωθεί εντελώς. Ο πρόεδρος της Αρχής, ο επίμονος δικαστής Χρήστος Ράμμος, τιμά το αξίωμα που του έχει ανατεθεί. Δεν καταθέτει τα όπλα, αν και ξέρει ότι έχει μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Η Αρχή, της οποίας προίσταται, έχει την ευθύνη να διασφαλίζει το απόρρητο των επικοινωνιών των πολιτών, όπως ακριβώς λέει και ο τίτλος της. Και διασφάλιση των επικοινωνιών δεν νοείται, αν η ΕΥΠ έχει γίνει κράτος εν κράτει, αν μπορεί να παρακολουθεί χιλιάδες πολίτες χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

 

Η ΑΔΑΕ δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στο ενδεχόμενο να έχουν διαπραχθεί- και να διαπράττονται ακόμη- σοβαρές παρανομίες με το πρόσχημα των παρακολουθήσεων για «λόγους εθνικής ασφαλείας». Και δεν τα κλείνει. Αποφάσισε να διενεργήσει ελέγχους στις μεγάλες εταιρείες τηλεφωνίας, μέσω των οποίων γίνονται οι περίφημες «επισυνδέσεις» της ΕΥΠ.

 

Η απόφαση αυτή της Αρχής φαίνεται αυτονόητη, αλλά δεν είναι μέσα στο εχθρικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί. Οι άνθρωποι που την πήραν τιμούν τους ρόλους τους. Ξέρουν ότι έρχονται σε σύγκρουση με την εκτελεστική εξουσία, που δεν θέλει ελέγχους, αλλά να κλείσει πάση θυσία η υπόθεση.

 

Ο δικαστής Ράμμος και τα άλλα μέλη της αρχής έχουν κότσια. Γι’ αυτούς κανένας δεν μπορεί να πει ότι «κλώθουν». Και δίνουν το παράδειγμα στους εισαγγελείς της τακτικής δικαιοσύνης. Τους λένε ότι πρέπει να αγνοήσουν τις κυβερνητικές επιθυμίες και πιέσεις. Η έρευνά τους πρέπει να ρίξει, επιτέλους, άπλετο φώς στα στη σκοτεινή υπόθεση των παρακολουθήσεων.

 

Για να μην τολμήσει ποτέ καμιά κυβέρνηση αύριο να χρησιμοποιήσει απεχθείς μεθόδους για να εδραιώσει την εξουσία της. Για να μη μπορεί κανένας πρωθυπουργός να λέει «δεν γνώριζα»…