Απίστευτη σκληρότητα

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Οσες φορές κι αν το διαβάσεις, αδυνατείς να το πιστέψεις. Δεν θέλεις να το πιστέψεις. Με τον κυνισμό της πολιτικής εξουσίας και την ανηθικότητά της έχεις εξοικειωθεί. Τη συνήθισες χρόνο τον χρόνο, δεκαετία τη δεκαετία, «αλλαγή» την «αλλαγή». Την περιμένεις μοιρολατρικά. Σχεδόν την ανέχεσαι, νομιμοποιώντας την. Για την ετοιμότητα της κρατικής μηχανής, σε όλες τις υποστάσεις της, υπουργεία, αστυνομία, λιμενικό, πυροσβεστική, αυτοδιοίκηση, δεν έχεις αυταπάτες. Ξέρεις πως όσο αυτοθαυμαστικότερα διαφημίζεται τόσο μικρότερη αποκαλύπτεται. Εφιαλτικά μικρότερη πολλές φορές, τότε που επιτρέπει στον θάνατο να δρα ανενόχλητος, ενόσω αυτή κατασκευάζει άλλοθι πριν καν τελειώσει το κακό. Την κοινωνία όμως παλεύεις να μην την γκρεμίσεις μέσα σου. Γιατί είσαι μονάδα της, και ό,τι της καταμαρτυρείται σε πλήττει κι εσένα. Γιατί έχεις ανάγκη να μη σε γκρεμίσουν κι εσένα τον ίδιο οι άλλοι μέσα τους.

 

Οι δύο γονείς της Σοφίας και της Βασιλικής, διαβάζεις στο ρεπορτάζ της δίκης για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, των εννιάχρονων διδύμων που απανθρακώθηκαν στην αγκαλιά της γιαγιάς και του παππού, «αναφέρθηκαν και σε μια άλλη πτυχή της υπόθεσης. Επειδή απευθύνθηκαν δημοσίως για πληροφορίες δίνοντας το τηλέφωνό τους, δέχτηκαν κλήσεις από ανθρώπους που έπαιζαν με την αγωνία τους, δείχνοντας απίστευτη σκληρότητα: “Απελπισμένος, είπα θα βγω στα κανάλια να μιλήσω μήπως έχει δει κάποιος τα παιδιά”, κατέθεσε ο κ. Ιωάννης Φιλιππόπουλος. “Εδωσα τηλέφωνο. Με παίρνανε τηλέφωνο, ‘έλα, έχουμε τα παιδιά σου’, ‘τα σκοτώνουμε’, μου έκαναν παιδικές φωνές και βάζανε τα γέλια”».

 

Ολα μπορεί να τα φανταστεί κανείς. Τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να τρέμει τη θανάσιμη αλήθεια και να δίνει μπροστά στις κάμερες μια θλιβερή παράσταση «αναίμακτου ελέγχου της κατάστασης». Τους υφισταμένους του να σιγοντάρουν έτσι όπως πάντα σιγοντάρουν οι υφιστάμενοι. Τους αστυνομικούς και τους λιμενικούς να επιδεινώνουν τα πράγματα με την εγκληματικά ασυντόνιστη δράση τους. Ακόμα και την αναβάθμιση του τότε αρχηγού της Αστυνομίας, κραυγαλέα αποτυχημένου, από τη νέα κυβέρνηση, μπορεί να τη φανταστεί, εκτός κι αν έχασε άνθρωπό του στο Μάτι. «Αυτό είναι απαράδεκτο. Εμένα αυτό με τρελαίνει», κατέθεσε η κ. Αθηνά Μουτάφη, που είδε τον 23χρονο γιο της να πνίγεται.

 

Ναι, όλα αυτά μπορείς να τα φανταστείς. Την αβυσσαλέα χαιρεκακία των «απλών ανθρώπων» όμως πώς να τη φανταστείς; Αυτή μάς τρελαίνει.