Ορθόδοξη επιχειρηματικότητα

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

«Οταν εξελέγην βουλευτής το 2019, δεν φανταζόμουν πως θα πρέπει να αλλάξω κάτι σε σχέση με την επιχείρησή μου. Επέλεξα να συνεχίζω στον δρόμο της ορθόδοξης επιχειρηματικότητας». Τάδε έφη ο νεοδημοκράτης βουλευτής Φθιώτιδας Θέμης Χειμάρας. Προ παραιτήσεως αυτά. Εμείς πάντως ακόμη αδυνατούμε να φανταστούμε ποιο ακριβώς νόημα απέδιδε ο κ. Χειμάρας στον όρο «ορθόδοξη επιχειρηματικότητα». Ενας κακόπιστος θα ισχυριζόταν πως είναι ελαφρώς ανορθόδοξο να συνεχίζεις να νταραβερίζεσαι με το Δημόσιο παρότι βουλευτής. Αλλά οι λαϊκιστές και οι τοξικοί τέτοια συνηθίζουν να λένε.

 

Εντάξει, οι 270 συμβάσεις που πήρε η εταιρεία του από δήμους και δημόσιους φορείς της εκλογικής του περιφέρειας στα χρόνια 2019-2022, για προμήθεια φωτοτυπικού υλικού, γραφικής ύλης κτλ., δεν είναι καν 300. Και τα 400 χιλιάρικα των συμβάσεων αυτών δεν είναι καν 500. Αρα, μικρό το κακό. Κάτι ανάμεσα σε «έλα μωρέ τώρα» και σε «ε, δεν είναι και Πάτσης». Εξ ου και η πολυήμερη σιωπή της Ν.Δ. μετά την αποκάλυψη του νέου σκανδάλου στους κόλπους της. Σιωπή που ανάγκασε τον υπερευαίσθητο βουλευτή (τύφλα να ‘χει ο Ραν Ταν Πλαν) να παραιτηθεί.

 

Τι νέο να έλεγε άλλωστε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Ο,τι ήταν να πει το είπε τέλη Οκτωβρίου, όταν άνοιξε η πληγή Πάτση: «Δεν μπορείς να είσαι πολιτικό πρόσωπο και να παίρνεις αναθέσεις από φορείς που το Δημόσιο έχει συμμετοχή». Σωστά. Δεν μπορείς. Αυτονόητο είναι. Ηθικό και πολιτικό. Οφειλε να το φανταστεί αυτό ο κ. Χειμάρας, όσο κι αν, προ παραιτήσεως, κατήγγελλε τη φαντασία του σαν αδύναμη. Δεν είναι άλλωστε χθεσινός. Την πενταετία 2014-2019 διετέλεσε αντιπεριφερειάρχης του κ. Κώστα Μπακογιάννη και εντεταλμένος περιφερειακός σύμβουλος Επιχειρηματικότητας (εικάζω της ορθόδοξης). Επιπλέον θα μπορούσε να έχει ωφεληθεί από την πείρα του πατέρα του, του Θανάση Χειμάρα, τρις βουλευτή της Ν.Δ., δις νομάρχη Φθιώτιδας, άπαξ νομάρχη Σάμου και συγκεντρωσιάρχη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993. Δεν του είχε ζητήσει ποτέ να του ξεκαθαρίσει το τοπίο; Να του πει τι πρέπει – τι δεν πρέπει; Μάλλον όχι. Γι’ αυτό και αρχικά τα φόρτωσε όλα στους συνεργάτες του και επικαλέστηκε άγνοια Συντάγματος. Τα ίδια έλεγε όμως και τον Ιούλιο του 2020, όταν πρωτοαποκαλύφθηκαν στη Βουλή οι ανίερες σχέσεις του με το Δημόσιο. Του πήρε δυόμισι χρόνια για να διαβάσει το Σύνταγμα; Αλήθεια, γιατί δεν του θύμιζε ο πρωθυπουργός το αυτονόητο, αποπέμποντάς τον;