Κεντρώο κόμμα με φιλοβασιλική πτέρυγα...

 

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Τελικά η φιλοβασιλική πτέρυγα της Ν.Δ. ζει και βασιλεύει. Αν κάτι έφερε στο προσκήνιο ο θάνατος του τέως, είναι τα βαθιά φιλοβασιλικά αισθήματα μιας μερίδας της Ν.Δ. και το ψάρεμα στα θολά νερά της άκρας Δεξιάς και των νοσταλγών αλήστου μνήμης εποχών για ακόμη περισσότερους στο κυβερνών κόμμα.

 

Το ένα στέλεχος της Ν.Δ. μετά το άλλο βγαίνουν δημόσια τα τελευταία 24ωρα, προκειμένου να κλείσουν το μάτι στο περιθωριακό φιλοβασιλικό ακροατήριο. Πρώτος και καλύτερος ο Αντώνης Σαμαράς, που εκτός των άλλων «απελευθέρωσε» πολλούς «γαλάζιους» να παραστούν στην κηδεία, ενώ η κυβέρνηση «αναβάθμισε» τη συμμετοχή της και θα εκπροσωπηθεί από τον αντιπρόεδρό της, Παναγιώτη Πικραμμένο, και την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.

 

Ο πρώην πρωθυπουργός όχι απλά διαφοροποιείται από το Μαξίμου αλλά ασκεί και κριτική για την απόφαση της διυπουργικής να κηδευτεί ως ιδιώτης ο έκπτωτος μονάρχης. Αλλά ως τι άλλο θα μπορούσε να ταφεί ένα πρόσωπο που ούτε κανένα αξίωμα κατέχει ούτε καν την ελληνική ιθαγένεια έχει; Κι επίσης, ποια είναι η προσφορά του που θα έπρεπε να τιμηθεί; Η συμβολή του στην ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεώργιου Παπανδρέου στα Ιουλιανά ή αργότερα η αποδοχή και η ορκωμοσία της χούντας των συνταγματαρχών; Αυτά είναι ιστορικά γεγονότα, που δεν αμφισβητούνται ούτε ξαναγράφονται. Οπως αντιστοίχως, αμετάκλητα έχει κλείσει το πολιτειακό ζήτημα με το δημοψήφισμα του 1974.

Σε κάθε περίπτωση, ο αναβρασμός εντός «γαλάζιας» παράταξης εξηγεί την αμήχανη στάση της κυβέρνησης που προσπαθεί να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Και αναρωτιέται εύλογα κάποιος, είναι όντως η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη κεντρώο φιλελεύθερο κόμμα; Ηθελα πράγματι να ήξερα, μετά τις υποκλοπές, τα σκάνδαλα απευθείας αναθέσεων, το κράτος-λάφυρο και τώρα το φλερτ με τους βασιλόφρονες και τα χουντοβασιλικά σταγονίδια, πώς αισθάνονται άραγε οι γοητευμένοι κεντροαριστεροί «Κυριακίστας»;