Ποιος νότος; Η Γαλλία «απειλεί» την Ευρωζώνη

Τα οικονομικά στοιχεία είναι δραματικά και προκαλούν μεγάλη ανησυχία στο Μέγαρο των Ηλυσίων που προς το παρόν δείχνει αδύναμο να αντιδράσει.

Μέχρι πριν λίγο καιρό η Γαλλία όπως και η Γερμανία ανήκαν στους κερδισμένους της κρίσης, καθώς αντλούν δάνεια από τις αγορές με πολύ χαμηλό επιτόκιο.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι η γαλλική οικονομία δεν δέχεται ισχυρούς κλυδωνισμούς από την οικονομική κρίση που εδώ και περίπου ένα χρόνο έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαιτέρως αισθητή στους Γάλλους πολίτες.

Εδώ και 20 χρόνια καμία γαλλική κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων προκειμένου η οικονομία της χώρας να καταστεί ανταγωνιστικότερη. Τα αποτελέσματα φυσικά αυτής της πολιτικής έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια επιφέροντας συνεχή πλήγματα στην ήδη δοκιμαζόμενη γαλλική οικονομία.

Στην ίδια τακτική και ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, ο οποίος πλέον είναι με την πλάτη στον τοίχο και βλέπει συνεχώς τη δημοτικότητά του να κατακρημνίζεται, μιας και μέχρι στιγμής δεν έχει επιβεβαιώσει ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες των Γάλλων που βλέπουν την οικονομική κρίση να επηρεάζει καθημερινά τις ζωές τους.

Η εικόνα της σημερινής Γαλλίας θυμίζει λίγο το 1983. Τότε, όπως και τώρα, ο πρόεδρος της χώρας, ο Φρανσουά Μιτεράν, έβλεπε τη δημοτικότητά του να κατακρημνίζεται εξαιτίας της υψηλής ανεργίας και της ασθμαίνουσας ανάπτυξης - αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους επικριτές του, της πολιτικής λιτότητας που είχε επιβάλει ο υπουργός Οικονομικών Ζακ Ντελόρ ήδη από τον Μάρτιο του 1983.

Σήμερα ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος έχει επανειλημμένως παραδεχθεί ότι θεωρεί μέντορά του τον Μιτεράν, βρίσκεται πάνω-κάτω στην ίδια δύσκολη θέση. Η δημοτικότητά του είναι η χαμηλότερη στην ιστορία προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας - και αυτό μόλις 18 μήνες μετά την εκλογή του.

Η αποφασιστικότητα του Μιτεράν όμως δύσκολα εντοπίζεται σήμερα στην ηγεσία που ασκεί ο Φρανσουά Ολάντ - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη θέση της Γαλλίας στην ΕΕ. Ο Ολάντ αποπνέει την εικόνα του αναποφάσιστου που δέθηκε στο “άρμα” της Μέρκελ καθιστώντας τη Γαλλία έρμαιο στα “θέλω” της καγκελαρίας.

Η Γαλλία είναι ίσως στη δυσκολότερη φάσης της τα τελευταία χρόνια. Τα οικονομικά στοιχεία είναι δραματικά και προκαλούν μεγάλη ανησυχία στο Μέγαρο των Ηλυσίων που προς το παρόν δείχνει σοκαρισμένο και αδύναμο να αντιδράσει.

Περισσότερα από 1.000 εργοστάσια έχουν κλείσει στη χώρα από το 2009. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το ψυχολογικό όριο του 10%, παρά τη δέσμευση Ολάντ να αντιστρέψει την αρνητική τάση ως το τέλος του 2013. Στους νέους το ποσοστό ξεπερνά το 25%. Το εμπορικό ισοζύγιο είναι αρνητικό και οι εξαγωγές μειώνονται.

Το δημόσιο χρέος έχει φθάσει στο 90% του ΑΕΠ και οι οίκοι αξιολόγησης έχουν υποβαθμίσει δύο φορές τη Γαλλία, αλλά το χαμηλό επιτόκιο δανεισμού κρύβει προς το παρόν το πρόβλημα. Η φορολογία είναι πολύ υψηλή, το ίδιο και οι δημόσιες δαπάνες, ενώ οι επιχειρηματίες διαμαρτύρονται για ένα υπερβολικά γενναιόδωρο κράτος πρόνοιας που πλήττει την ανταγωνιστικότητα, άρα και την απασχόληση. Στη Γαλλία το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι τα 60 έτη, ενώ ισχύει το 35ωρο στην εργασία.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Μαρίν Λεπέν, που έχει καταφέρει να συνδυάσει μια πιο εκλεπτυσμένη μορφή Ακροδεξιάς με παράλληλη αφαίμαξη συνθημάτων της Αριστεράς, απειλεί να έλθει πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές κερδίζοντας όχι μόνο τους μικρομεσαίους Γάλλους αλλά και όσους ανήκουν στην υψηλή κοινωνική τάξη.

newsbomb.gr