Αποστολή εξετελέσθει για την Ρωσία;
Κι έτσι απλά, μετά από πέντε μήνες επιχειρήσεων και βομβαρδισμών στη Συρία, ο Πούτιν ανακοινώνει την έναρξη της αποχώρησης των Ρώσικων στρατευμάτων από την περιοχή με την αιτιολογία ότι οι στόχοι της Ρωσίας στην περιοχή έχουν επιτευχθεί [1].
Σε κοινή μάλιστα δήλωσή του με τον Μπασάρ Αλ Ασάντ, ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι οι επιχειρήσεις του Ρώσικου στρατού αποδιοργάνωσαν σε μεγάλο βαθμό τις υποδομές του εχθρού και κατάφεραν αποφασιστικά χτυπήματα που είναι ικανά να ανατρέψουν την κατάσταση.
Είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς το τι θα συμβεί τώρα παρά την κατάπαυση πυρός, η εμφύλια διαμάχη δεν έχει τελειώσει ούτε κατά διάνοια, παρά τις ”ευχές” Ρώσων, Σύριων και της διεθνούς κοινότητας.
Προκύπτουν ωστόσο δεδομένα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης:
(α) Η Ρωσία δεν φεύγει από την περιοχή παρά την ανακοινωθείσα αποχώρηση. Ο Πούτιν θα διατηρήσει στρατεύματα στο Λιμάνι της Ταρτούς και στην αεροπορική βάση στο Χμεϊμίμ της Λατάκιας. Κατά κάποιους αναλυτές, οι δυνάμεις αυτές είναι υπολογίσιμες.
(β) Οι Ρώσοι ανακοινώνουν εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων, και δεσμεύονται να δώσουν έμφαση στη στήριξη της Συρίας στο διπλωματικό μέτωπο.
(γ) Η Ρωσία μονιμοποιεί συνεπώς την στρατιωτική της παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύεται ως ειρηνοποιός δύναμη στην περιοχή. Το πως σκοπεύει να αξιοποιήσει το “χαρτί” αυτό θα φανεί στους επόμενους μήνες. Αυτός, κατά κάποιους αναλυτές, ήταν και ο πραγματικός στόχος του Πούτιν εξαρχής.
Όσο για τους λόγους πίσω από την αποχώρηση, έχει ήδη αρχίσει σπέκουλα η οποία αναμένεται να εντατικοποιηθεί. Ήδη αναλυτές μιλάνε για μυστικές συμφωνίες με Ουάσινγκτον και για “αλαΚίσινγκερ” χειρισμούς της κατάστασης, με τον Πούτιν κατά τις θεωρίες αυτές να αποχωρεί νικηφόρος πριν αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τα πραγματικά αδιέξοδα.
Οι εξελίξεις αναμένονται δραματικές, και ο χρόνος μόνο θα δείξει τι πραγματικά οδήγησε στην ανακοίνωση της 14ης Μαρτίου 2016. Αν μας έχει μάθει κάτι η ιστορία των πολεμικών επιχειρήσεων που έχει διεξάγει η Ρωσία του Πούτιν, ωστόσο, αυτό είναι ότι δεν φεύγει ποτέ αν δεν είναι απόλυτα σίγουρος ότι έχει τον έλεγχο. Συνέβη στην Τσετσενία με τον Καντίροφ, και είναι πολύ πιθανό να συμβεί και στην Συρία με τον Ασάντ.
*Ο Νίκος Μπιζάς είναι διεθνολόγος και Πολιτικός αναλυτής.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου