«Να είστε μαζί μου στη ρήξη»

Στη συλλογική μνήμη θα χρεωθεί οριστικά την υπόθεση του Σχεδίου Χ ένας άνθρωπος, ο Γιάνης Βαρουφάκης, που θα συνεχίσει να την περιφέρει στα διεθνή φόρα με τη δική του εκδοχή και όλους εμάς να παρακολουθούμε πώς σιγά σιγά μετατρέπεται ένα παγκόσμιο asset σε έναν χρήσιμο ηλίθιο

γράφει ο Ανδρέας  Πετρουλάκης

Yπάρχει μία λεπτομέρεια που μας διαφεύγει αυτές τις μέρες.

Στην εποχή της δόξας του, τότε που ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν έχανε ευκαιρία να ανακατεύεται με το πλήθος και να απολαμβάνει τη δημοφιλία του, κάποια κυρία από τις επευφημούσες του είχε φωνάξει «είμαστε μαζί σου». Ο τότε υπουργός Οικονομικών, με το μόνιμο χαμόγελό του της είχε απαντήσει «ελπίζω να είστε μαζί μου και στη ρήξη».

Δεν της είπε «ελπίζω να είστε μαζί μου και όταν αυτός ο μοχθηρός Σόιμπλε υλοποιήσει το σχέδιο του για Grexit» όπως διατείνεται τώρα. Ηταν σαφής. Ηταν έτοιμος για τη ρήξη, η οποία ασφαλώς θα επέσυρε τις επιπτώσεις από πλευράς ΕΕ (δηλαδή πιθανότατα το Grexit) και όχι το αντίστροφο.

Ο κ. Βαρουφάκης, και ο Πρωθυπουργός βέβαια, σκόπιμα αντιστρέφουν τώρα τη σχέση αιτίου-αιτιατού, ελπίζοντας ότι στο χυλό που δημιουργεί η σύγχυση να χαθούν οι ευθύνες τους ως φυσικών αυτουργών. 

Αν κάποιος χρωστά λεφτά στην τράπεζα μπορεί να αποφασίσει να πάει να τα πληρώσει, μπορεί να αποφασίσει να πάει να κάνει διαπραγμάτευση, μπορεί και να αποφασίσει να πάει να τη ληστέψει. Οταν αργότερα αποκαλυφθεί ότι είχε ετοιμάσει και σχέδια απόδρασης από τη φυλακή, δεν βγαίνει να πει «είχα plan B γιατί κάποια καθάρματα σχεδίαζαν να με στείλουν φυλακή».

 Αυτό λέει τώρα ο εκπεσών πολιτικός αστέρας. Παριστάνει το αθώο θύμα της συνωμοσίας που εξύφαινε απρόκλητα ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, το οποίο είχε απλώς τη σωφροσύνη να έχει έτοιμο πλάνο άμυνας. Προφανής ο στόχος να συσκοτίσει την αλήθεια, δηλαδή ότι ο ίδιος ήταν έτοιμος να διαπράξει την αφροσύνη που θα προκαλούσε τις καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα. Και για να πάμε στο δικό του μισό παράδειγμα, ο μοιραίος αυτός άνθρωπος των 80 δισ. ετοίμαζε σχέδιο πολέμου όχι για παν ενδεχόμενο, αλλά μετά την εισβολή του δικού μας στρατού στη Σμύρνη. Το plan B, X ή οτιδήποτε ήταν σχέδιο επίθεσης και όχι άμυνας.

Με αυτό το πρίσμα οργίζεται διπλά κανείς με τα πρωτοφανή που αποκαλύπτονται σήμερα. Μέλη της αριστερής κυβέρνησης δεν είχαν κανένα πρόβλημα, με δική τους πρωτοβουλία αποκλειστικά, να βάζουν στα σοβαρά στο τραπέζι ως μία από τις πιθανές εκδοχές του σεναρίου της χώρας την αντιδημοκρατική εκτροπή, τη θεσμική αποσάθρωση, την οικονομική καταστροφή.

Η κάθε λέξη του Συντάγματος θεωρούσε μία από τις φυσιολογικές επιλογές που είχε στη διάθεσή της την εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδας, την επιστράτευση των δημοσίων υπαλλήλων, τις πληρωμές με κουπόνια και την ανάθεση της εσωτερικής ασφάλειας στο Στρατό. Και δεν ανατρίχιαζαν στη σκέψη αυτή οι αριστεροί, που μέχρι πρόσφατα ζητούσαν αφοπλισμό της αστυνομίας, κατάργηση των ΜΑΤ, διατήρηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και διάφορα άλλα προϊόντα του αταβισμού που κληρονόμησαν από τα τραύματα της Χούντας.

Μένει να μάθουμε ποιοι ήσαν οι εντολείς και ποιοι οι κοινωνοί του εφιαλτικού σεναρίου. Φοβάμαι ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ. Οι Εξεταστικές Επιτροπές στη χώρα μας ήσαν πάντα αποτυπώσεις πολιτικών συσχετισμών και ποτέ εμβρυουλκοί αλήθειας. Νομίζω ότι στη συλλογική μνήμη θα χρεωθεί οριστικά την υπόθεση αυτή ένας άνθρωπος, ο Γιάνης Βαρουφάκης, που θα συνεχίσει να την περιφέρει στα διεθνή φόρα με τη δική του εκδοχή και όλους εμάς να παρακολουθούμε πώς σιγά σιγά μετατρέπεται ένα παγκόσμιο asset σε ένα χρήσιμο ηλίθιο.