Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Κόκκινα Δάνεια

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας)

Και καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) σχεδιάζει να δώσει μη δεσμευτικές οδηγίες έως τα τέλη του 2016 ή τις αρχές του 2017, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του  πρακτορείου Reuters, οι τράπεζες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν κόκκινα δάνεια ύψους 900δις ευρώ, δεν διαγράφουν τα δάνεια αυτά από τους ισολογισμούς τους , φοβούμενες ότι σχετικές διαγραφές των θα οδηγήσουν σε ζημιές, περιορίζοντας τα μερίσματα και τις αμοιβές των διευθυντικών στελεχών…

Περίπου το 7,1% των τραπεζικών δανείων της Ευρωζώνης δεν εξυπηρετούνται, ποσοστό που είναι σχεδόν πενταπλάσιο από αυτό στις ΗΠΑ.

Σε αυτό το τραπεζικό ντόμινο, οι ιταλικές και οι ελληνικές τράπεζες φαίνεται να αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Η ιταλική UniCredit έχει μη εξυπηρετούμενα δάνεια ύψους 80 δισ., δηλαδή 15% του συνόλου των δανείων που έχει δώσει. Η Intesa Sanpaolo έχει δάνεια ύψους 33 δισ. ευρώ, ενώ οι ελληνικές τράπεζες έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνολικού ύψους περίπου 100 δισ. ευρώ.

Ο περίεργος ρόλος των τραπεζών που στο σύνολό τους είναι ιδιωτικές , έχει αποκαλυφθεί σε πολλές περιπτώσεις να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα τόσο για την αποπληρωμή των δανείων από τους δανειολήπτες, όσο και για την ανάπτυξη.

Κρατώντας σε ομηρία του δανειολήπτες από την μία πλευρά με παράλογες απαιτήσεις και κατασχέσεις σε δάνεια, που όπως έχω αναφερθεί και σε προηγούμενα άρθρα μου, έχουν εισπράξει εις διπλούν από τις διαρκείς ανακεφαλαιοποιήσεις , αλλά και από την πώλησή τους σε εισπρακτικές εταιρίες, καταστρέφουν την καταναλωτική δύναμη της αγοράς.  Απομυζώντας τις οικονομίες από την άλλη με συνεχείς απαιτήσεις ανακεφαλαιοποίησης , αλλά και στενές ευκαιρίες επιχειρηματικής δράσης, καταστρέφουν το όποιο πλαίσιο εγχώριας ανάπτυξης.

Η κυριαρχική δράση της ΕΚΤ από την άλλη, η οποία ελέγχει 129 συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης, αποκλείει κάθε ελεύθερη δράση να καθορίσει η ίδια η  χώρα  εθνικούς στόχους για τις τράπεζες της, που να βασίζονται σε κριτήρια καλύτερης εξυπηρέτησης των δανειοληπτών, αλλά και στήριξης της εγχώριας επιχειρηματικότητας.

Και αυτό είναι εύλογο, καθώς ο δανεισμός αποτελεί εργαλείο ελέγχου στις εγχώριες οικονομίες.

Οι συνέργειες δε ΕΚΤ, διοικήσεων τραπεζών και στελεχιακού δυναμικού που αποβλέπουν σε κερδοσκοπικές μεθόδους διαχείρισης των δανείων, αποτελούν την πιο τραγική προσέγγιση στην κρίση καθώς την οξύνουν περισσότερο.

Η αντιμετώπιση των κρατών απέναντι σε αυτή την λαίλαπα θα πρέπει να είναι καταλυτική όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά.

Η κρατικοποίηση έστω και μιας τράπεζας αποτελεί πάντα το κλειδί για να κάνεις το πρώτο βήμα. Να βγεις από αυτή την φυλακή…

Το δεύτερο είναι να βάλεις στην φυλακή τους υπεύθυνους, όπως ακριβώς έκαναν οι Ισλανδοί.

Το τρίτο είναι να έρθεις αντιμέτωπος με τους δυνάστες της Ευρωπαικής οικογένειας στην οποία ανήκεις  και να χαράξεις την δική σου πορεία, ακόμη κι αν αυτή η ρήξη συνίσταται σε κόψιμο του ομφάλιου λώρου, που αντί να σε τρέφει σε δηλητηριάζει τόσα χρόνια…