Politico: Το πρόβλημα των 100 δισ. ευρώ του Αλέξη Τσίπρα

 «Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ» 

Ως ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Αυτό τώρα τον στοιχειώνει ως πρωθυπουργό, γράφει το Politico.

Η ιστοσελίδα κάνει μία εκτενή αναφορά στο θέμα των πλειστηριασμών, στις χαοτικές σκηνές που εκτυλίσσονται κάθε Τετάρτη στα δικαστήρια με τις διαμαρτυρίες, αλλά και στην ειρωνεία της κατάστασης, όπως τη χαρακτηρίζει, συγκρίνοντας τις προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα και τα μέτρα που πασχίζει τώρα να εφαρμόσει.

«Μετά από μία δραματική αναμέτρηση με τους δανειστές τον Ιούλιο του 2015, ο Τσίπρας επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στην παραμονή στην ευρωζώνη, έναντι της κατάργησης της λιτότητας. Η επιλογή ήταν αμφιλεγόμενη και άφησε πολλούς να νιώθουν προδομένους. Υπό την πίεση των δανειστών να ενισχυθεί το τραπεζικό σύστημα, η κυβέρνηση απρόθυμα συμφώνησε πέρυσι να επιτρέψει τους πλειστηριασμούς περιουσιών που έχουν κατασχεθεί για δάνεια από ιδιοκτήτες σπιτιών και μικρών επιχειρήσεων, των ίδιων ανθρώπων που ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί να προστατεύσει ως ηγέτης της αντιπολίτευσης», γράφει το Politico.

«Ομως, οι προσπάθειες της κυβέρνησης να ανακτήσει τα περίπου 108 δισ. ευρώ των μη εξυπηρετούμενων δανείων- τα οποία αποτελούν το 50% των χαρτοφυλακίων των ελληνικών τραπεζών- έχουν προκαλέσει έντονη αντίδραση από το ενισχυόμενο κίνημα διαμαρτυρίας, που έχει αποτρέψει τις προγραμματισμένες δημοπρασίες, με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες. Ετσι, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνεχίζουν να αυξάνονται, η συζήτηση για το Grexit που μαστίζει την ευρωζώνη επιμένει και η δημοτικότητα του πρωθυπουργού πέφτει και ανάμεσα στα κινήματα διαμαρτυρίας που τον έφεραν στην εξουσία», συνεχίζει το Politico.

Το δημοσίευμα κάνει εκτενή αναφορά στις διαμαρτυρίες που γίνονται κάθε Τετάρτη σε δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα, εμποδίζοντας τις δημοπρασίες.

«Το ειρωνικό είναι πως το σύνθημα του κινήματος κατά των πλειστηριασμών ''Ούτε ένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη'', είναι ένα από αυτά που ο Τσίπρας έλεγε ο ίδιος τον Ιανουάριο του 2015, σε ομιλία ενώπιον υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, δύο ημέρες πριν από την εκλογική του νίκη. ''Εχουμε ένα σχέδιο και δεσμευόμαστε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ούτε ένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη'', έλεγε τότε ο Τσίπρας στο πλήθος που επευφημούσε. ''Σήμερα είναι σύνθημα, από τη Δευτέρα θα γίνει νόμος του κράτους'', είχε πει ακόμη», αναφέρει το δημοσίευμα.

«Η κυβέρνηση επιμένει ότι τα σπίτια είναι ασφαλή. Σε δήλωση το υπουργείο Οικονομίας ανέφερε ότι με την ισχύουσα νομοθεσία το 60% των πρώτων κατοικιών που βρίσκονται σε κίνδυνο προστατεύονται από τους πλειστηριασμούς. Εχουμε θέσει ένα συγκεκριμένο επιχειρησιακό στόχο (για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων) και μέχρι στιγμής όλοι οι τριμηνιαίοι ενδιάμεσοι στόχοι έχουν επιτευχθεί, ανέφερε ακόμη το υπουργείο, αναγνωρίζοντας ότι το επίπεδο των ''κόκκινων'' δανείων είναι υψηλότερο τώρα από ότι πριν από δύο χρόνια», αναφέρει το δημοσίευμα.

Το Politico κάνει αναφορά και στην απόφαση των συμβολαιογράφων να μην γίνονται πλειστηριασμοί κατοικιών. Σε δηλώσεις της, η πρόεδρος του Συλλόγου Συμβολαιογράφων Θεσσαλονίκης, Ιωάννα Μπιλίση- Χρουσαλά τόνισε ότι με τους συναδέλφους της πιέζουν την κυβέρνηση να τηρήσει τον λόγο της και να περάσει νόμο που θα απαγορεύει τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών. Ομως, σημειώνει το Politico, το κίνημα διαμαρτυρίας δεν βλέπει τους συμβολαιογράφους ως συμμάχους και συχνά δέχονται επιθέσεις.

«Προστατεύουμε τις πρώτες κατοικίες και το έχουμε δηλώσει δημόσια. Δεν συμφωνούμε με αυτές τις διαμαρτυρίες, δεν ξέρουν τι θέλουν. Δεν μπλοκάρουν μόνο τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών, αλλά σταματούν όλες τις αστικές διαδικασίες στη χώρα», δήλωσε η κ. Μπιλίση-Χρουσαλά, που ανέφερε ότι έχει δεχθεί επιθέσεις. Ο στόχος, συνέχισε, θα έπρεπε να είναι οι δημοπρασίες βιομηχανικών περιουσιών υψηλής αξίας, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την εφορία και για να βοηθηθούν οι τράπεζες να ανακτήσουν τα δάνεια.

 iefimerida.gr

Νέο τρόπο υπολογισμού τελών κυκλοφορίας προαναγγέλλει η Παπανάτσιου

Σε εξέλιξη είναι η επεξεργασία του νέου πλαισίου για τα τέλη κυκλοφορίας από επιτροπή, με στόχο αυτά να γίνουν πιο αναλογικά, σύμφωνα με την υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου.

«Η παλαιότητα, η αξία, οι εκπομπές ρύπων, τα κυβικά... όλα αυτά θα συμπεριληφθούν με αλγόριθμους για να δώσουν κάποιο πιο αναλογικό αποτέλεσμα σε σχέση με σήμερα», δήλωσε η κ. Παπανάτσιου μιλώντας Στο Κόκκινο.

«Η προσδοκία μας είναι αυτό να ολοκληρωθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα, ώστε να ξέρει και η αγορά πώς θα κινηθεί σε σχέση με το αυτοκίνητο», σημείωσε. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι στόχος του νέου πλαισίου για τα τέλη κυκλοφορίας είναι «κάποιοι να πάρουν τις πινακίδες πίσω», αναφερόμενη στα οχήματα που τα προηγούμενα χρόνια ακινητοποιήθηκαν λόγω του υψηλού κόστους.

iefimerida.gr

  

Οι απόκριες, οι μάσκες κι οι επικίνδυνοι

Η άνευ προηγουμένου αποτυχία της ελληνικής Κυβέρνησης στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, σταχυολογικά αποτιμάται ως εξής:

1. Δεν επετεύχθη καμία μείωση στους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων.

2. Η χώρα δεν θα ενταχθεί άμεσα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

3. Δεν πρόκειται να επέλθει καμία άμεση ελάφρυνση του χρέους.

4. Λήψη επιπλέον μέτρων λιτότητας ύψους 3,6 δισ. ευρώ.

5. Διατήρηση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού στόχου στο 3,5% του ΑΕΠ.

6. Προνομοθέτηση μέτρων, η οποία έως πρόσφατα εθεωρείτο αντισυνταγματική.

7. Μείωση του αφορολόγητου, της υποτιθέμενης κόκκινης γραμμής της Κυβέρνησης.

8. Αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.

9. Περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις.

Τα παραπάνω μέτρα, σε συνδυασμό με το ρεκόρ ανεργίας, την αύξηση της μερικής απασχόλησης και τη μείωση του προϋπολογισμού για τις συντάξεις κατά 6% του ΑΕΠ ή 10 δισ. ευρώ, συνιστούν ωρολογιακές βόμβες, που απειλούν να τινάξουν τη χώρα στον αέρα.

Μια κυβέρνηση η οποία δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσει ούτε μια ιδιωτικοποίηση, όχι μόνον δε μπορεί να βοηθήσει τον τόπο, αλλά με μαθηματική ακρίβεια, τον οδηγεί στον γκρεμό. Μια κυβέρνηση η οποία έφτασε στο σημείο να ανακαλύψει ακόμα και αρχαία ή δάση στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Μια κυβέρνηση η οποία κατά το έτος 2016 έγραψε στον κρατικό προϋπολογισμό έσοδα αποκρατικοποιήσεων ύψους 1,8 δισ. ευρώ, αλλά τελικά εισέπραξε μόλις 105 εκατ. ευρώ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πια, ότι για την εξουσία και τις καρέκλες, ερασιτέχνες πολιτικοί κερδοσκόποι ισοπεδώνουν την κοινωνία και βγάζουν στο σφυρί την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.     

Παναγιώτης Ι. Ξυδώνας - huffingtonpost.gr

Η τρόικα έρχεται μαζί με 70.000 συμβασιούχους για μονιμοποίηση!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εξαπάτηση από το να διαστρέφεις τις έννοιες των λέξεων. Επειδή οι λέξεις είναι το εργαλείο για να συνεννοούνται οι άνθρωποι. Και τους εξαπατάς. Σήμερα έρχονται οι εκπρόσωποι των δανειστών. Δηλαδή η τρόικα. Γιατί; Για να προωθήσει την αξιολόγηση της κυβέρνησης επί των μεταρρυθμίσεων. Παραμύθια. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα!

Για να μην κοροϊδευόμαστε, εδώ και 7 χρόνια δεν υπάρχει καμιά μεταρρύθμιση στο ελληνικό κράτος. Υπάρχει μια διαρκής περικοπή αποδοχών, εισοδημάτων, περιουσιών και δικαιωμάτων των πολιτών. Τίποτε άλλο.

Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά η επανάληψη του ίδιου κακοπαιγμένου έργου, που επαναλαμβάνεται μονότονα και βασανιστικά από το 2010 διαρκώς. Είναι η απόπειρα των ελληνικών κυβερνήσεων να διατηρήσουν αλώβητο το κρατικοδίαιτο σύστημα με κάθε τρόπο και θυσία. Δική μας θυσία.

Για να το πούμε μπακάλικα, από σήμερα Τρίτη συνεχίζεται η αντίσταση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος σε κάθε απόπειρα μεταβολής του ελληνικού κράτους σε παραγωγό πλούτου με την εργασία εργαζόμενων και επιχειρηματιών.

Δηλαδή; Θα αναρωτηθεί κάποιος. Οι καλοί δανειστές θέλουν να αλλάξουν το κράτος προς όφελός μας και οι κακές κυβερνήσεις μας αρνούνται; Οι δανειστές δεν είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη να αλλάξουν το κράτος. Είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη απέναντι στους πολίτες τους και στους κεφαλαιούχους τους να διασφαλίσουν τα δάνειά τους και να επεκτείνουν την κυριαρχία των επιχειρήσεων των κρατών τους. Εκεί μπαίνει τελεία.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι επιφορτισμένες με την ευθύνη να αλλάξουν ένα αντιπαραγωγικό κράτος και να το κάνουν πλουτοπαραγωγικό για τους πολίτες του και για κανέναν άλλο. Αυτή είναι η κορυφαία τους υποχρέωση όχι μόνο εδώ και 7 χρόνια. Εδώ και 187 χρόνια.

Κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λένε οι ίδιες, οι οποίες έχουν σπαταλήσει τόνους σάλιου και μελάνης καταφερόμενες κατά του κρατικοδίαιτου μοντέλου και επαγγελόμενες… μεταρρυθμίσεις!

Η πρώτη και βασική μεταρρύθμιση σε μια χώρα που δεν παράγει για να καλύψει τα έξοδά της και τις υποχρεώσεις της είναι να αρχίσει να παράγει. Για να παράξει πρέπει να βάλει τον παραγωγό λαό και τον παραγωγό επιχειρηματία σε άλλη ρότα από την υπάρχουσα ώστε η εργασία τους να δίνει προστιθέμενη αξία.

Επειδή μέχρι σήμερα η κρατικοδίαιτη οικονομία απασχολεί πάνω από 1.500.000 πολίτες, οι οποίοι υποπαράγουν. Δηλαδή το κόστος του έργου τους είναι πολύ μεγαλύτερο από την προσφορά τους.

Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά. Υπερτιμολογήσεις, μίζες, φακελάκια, καταχρήσεις, γραφειοκρατία και, μείζον, η αμοιβή προσωπικού που εμφανίζεται στη δουλειά και παράγει το ένα δέκατο ή το ένα δεύτερο, στην καλύτερη περίπτωση, από αυτό που πληρώνεται. Σε βάρος εκείνων που πληρώνουν. Δηλαδή των υπόλοιπων φορολογούμενων.

Στην κρατικοδίαιτη οικονομία πρέπει να προστεθούν και όλοι όσοι φοροδιαφεύγουν από όλους τους τομείς. Επειδή φοροδιαφεύγουν γιατί οι κρατικοδίαιτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι κρατικοδίαιτοι νομοθετικοί μηχανισμοί (βουλευτές, υπουργοί, στελέχη κυβερνήσεων) δεν εργάζονται για να αποτρέψουν ή για να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή.

Και εδώ ερχόμαστε στο ζητούμενο. Η χώρα έχει, λέει, 600.000 δημόσιους υπάλληλους του στενού δημόσιου τομέα και περίπου 150.000 του ευρύτερου τομέα. Περίπου 500.000 είναι οι αγρότες και οι αλιείς, περίπου 1.700.000 οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και περίπου 500.000 αυτοαπασχολούμενοι. Σύνολο, περίπου 3.500.000 «εργαζόμενοι» σ έναν πληθυσμό 11.000.000. Με 2.000.000 άνεργους, 2.400.000 συνταξιούχους και 3.000.000 που δεν ανήκουν στόν ενεργό πληθυσμό και δεν ψάχνουν και για δουλειά.

Γιατί σε εισαγωγικά οι «εργαζόμενοι»; Γιατί αυτό είναι το θέμα.

Στην Ελλάδα, εδώ και 35 χρόνια έχει διαστραφεί η έννοια της λέξης «εργαζόμενος», που δεν εννοεί πιά εκείνον που πραγματικά εργάζεται, αλλά εκείνον που κατέχει μια θέση εργασίας. Αν τη δικαιολογεί κι ολας την ένταξή του στη θέση ή την αμοιβή του γι αυτή τη θέση δεν ενδιαφέρει! Αρκεί που την έχει και πέφτει η αμοιβή.

Αυτή η νοοτροπία είναι οικονομικό μοντέλο, δεν είναι παίξε- γέλασε. Όταν οι μετρήσεις της Eurostat  διαπιστώνουν ότι οι Έλληνες εργάζονται τις πιο πολλές ώρες στην ΕΕ (περίπου 2.000 το χρόνο) δεν εννοούν ότι σώνει και καλά εργάζονται. Εννοούν ότι βρίσκονται στο χώρο εργασίας (όταν δε χτυπάει την κάρτας κάποιος άλλος) ή ότι παρέχουν υπηρεσίες (όταν τις παρέχουν).

Γιατί, αν εργάζονταν πραγματικά είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, με παραγωγικούς ρυθμούς δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε.

Κι αυτή η πραγματικότητα διαπιστώνεται στο μεγαλύτερο κομμάτι του στενού δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ κατά κύριο λόγο, όπου είναι νοοτροπία εισαγωγής. «Να τρουπώσεις, να πέφτει ο μισθός μήνας μπαίνει- μήνας βγαίνει και να΄ χεις το κεφάλι σου ήσυχο (ότι δεν θα απολυθείς). Νοοτροπία υπαλλήλου στην υπηρεσία των πολιτών δεν καλλιεργείται. Από καμιά κυβέρνηση! Αντίθετα, είναι προσβολή. «Ποιος είσαι συ που νομίζεις ότι είμαστε υπηρέτες σου»! Έλα ντε.

Μεγάλη εξαίρεση είναι η πλειοψηφία των γιατρών στα νοσοκομεία, μερικών εκπαιδευτικών, μερικών συγκεκριμένων ειδικοτήτων στις ΔΕΚΟ και πολλών συμβασιούχων σε διάφορους τομείς, που κάνουν συχνά τη δουλειά των μόνιμων, και στα ΚΕΠ.

Αλλά, και ο ιδιωτικός τομέας δεν πάει πίσω σ αυτή τη νοοτροπία αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό. Οι παραγόμενοι ρυθμοί, τα προϊόντα και η ποιότητα το μαρτυρούν, με τις απαραίτητες  όπως πάντα εξαιρέσεις. Η νοοτροπία της λούφας και της αρπαχτής είναι εδώ.

Υπάρχει κεντρική κατεύθυνση να αλλάξει αυτή η νοοτροπία; Όχι. Το αντίθετο μάλιστα! Οι κυβερνήσεις, με αυτήν εδώ πρωταθλήτρια στο θέμα, καλλιέργησαν και καλλιεργούν το ίδιο μοντέλο «εργασίας». Το περιέγραψε με τον πιο εύστοχο τρόπο ο Κώστας Ζουράρης: «Μέχρι το 2019 ποιος ζει και ποιος πεθαίνει».

Αλλά, σ αυτό το «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει» και στο αντίστοιχο «να ‘μαστε καλά τώρα και αύριο έχει ο Θεός» κανείς δεν έχει τολμήσει να φωνάξει «ζουν τα παιδιά σου ρε ζώον και δε θα’ χουν αύριο ρε ηλίθιε».

Και για να αποδείξει αυτό που γράφω, η κυβέρνηση έχει αυξήσει κατά 70.000 τους δημόσιους υπάλληλους με τη μέθοδο των συμβασιούχων (3.440 προσέλαβε μόνο σ ένα μήνα!), με το τάξιμο ότι θα τους μονιμοποιήσει κι ας περιμένουν τα άλλα κορόιδα τις εξετάσεις και τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ!

Παράλληλα, βάζει στους 2.300 «εργαζόμενους» της ΕΡΤ άλλους 57 συμβασιούχους επειδή «παλιοί» αρνούνται να κάνουν τη δουλειά τους, έχοντας εξασφαλίσει «επαναστατικές» ασυλίες, άλλες εκπομπές, κομματικές πλάτες!

Όπως οι υπόλοιπες κυβερνήσεις δεν έχει καλλιεργήσει καμιά νοοτροπία παραγωγής, καμιά νοοτροπία εγκατάλειψης της μέχρι σήμερα πολιτικής, δεν έχει σημάνει κανένα σύνθημα αλλαγής «για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Το αντίθετο.

Επειδή, η Ελλάδα δεν υπάρχει στο πολιτικό κομματικό σύστημα. Υπάρχει μόνο η επιβίωση του κόμματος και της καρέκλας. Ακόμα κι αν υπάρχουν ελάχιστοι πολιτικοί που θα θελαν μια αλλαγή, είναι αιχμάλωτοι μηχανισμών και περίγυρου ανθρώπων άχρηστων, απατεώνων, μωροφιλόδοξων, τυχοδιωκτών και ανόητων. Κοινώς άχρηστων.

Γιατί, στη χώρα κατοικούν οι έξυπνοι και τα κορόιδα. Οι έξυπνοι είναι αυτοί που εξασφαλίζουν λεφτά και θέσεις άκοπα και τα κορόιδα είναι όλοι οι υπόλοιποι. Και δεν είναι κορόιδα επειδή φτύνουν αίμα για να δουλέψουν ή επειδή πετάχτηκαν στην ανεργία. Είναι κορόιδα γιατί ανέχονται και τους έξυπνους και τις τσατσάδες των έξυπνων. Και τους ψηφίζουν κι όλας!

Η χώρα διάγει τον έβδομο χρόνο αντίστασης στην πρόοδο, των πιο χυδαίων και καταστροφικών δυνάμεων που την έφεραν μέχρις εδώ. Και οι πολίτες νομίζουν ότι αυτές οι κυβερνήσεις ή οι ξένοι ή θεϊκές δυνάμεις θα τους σώσουν. Μόνο οι ίδιοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους και τη χώρα. Συνειδητοποιώντας το.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης  -  liberal.gr

«Όχι ωρέ, δεν θα σας περάσει»

Του Γιάννη Σιδέρη

«Όχι ωρέ, δεν θα σας περάσει» είναι ο τίτλος άρθρου, αειθαλούς 92χρονου, πατριάρχη της δημοσιογραφίας, σε κυριακάτικη εφημερίδα. Σε ποιους απευθύνεται με υπερήφανη ελληνική λαλιά και τους λέει ότι δεν θα τους περάσει; Μα φυσικά στην επάρατη «ξενοκρατία» που ενέσκηψε και σκλάβωσε τον περήφανο λαό μας!

Από σεβασμό στην πολιτεία του πολύπειρου αρθρογράφου, δεν θα σχολιάσω την άποψη που εκφράζει, όπως ας πούμε ότι χαρακτηρίζει τον ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, ως… «κήρυκα της αγωνιστικής αισιοδοξίας -που- με τα χαμογελαστά παιδάκια της ΕΛΠΙΔΑΣ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (είναι σαν )να λένε στην ξενοκρατία, όχι ωρέ δεν θα σας περάσει».

Κατά το αρθρογράφο «τέτοιες ήταν και οι φυσιογνωμίες των αγωνιστών του 21, του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, του Υψηλάντη, του Νικηταρά, του Διάκου… (ενώ) ο σημερινός έλληνας κρύβει μέσα του το πολύτιμο DNA του αρχαίου έλληνα» (ο γράφων ομολογεί ταπεινά ότι του είχε διαφύγει πως η φυσιογνωμία του - συμπαθούς σε με - Προκόπη Παυλόπουλου, είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση της φυσιογνωμίας των ηρώων του 21!).

Αφορμή του παρόντος σχολιασμού είναι ο σεβαστός αρθρογράφος, καθώς κεντρίζει το ερώτημα, κατά πόσο συνέβαλε η δημοσιογραφία στην αντιμετώπιση της κρίσης. Και η υποχρέωση της δημοσιογραφίας στην αντιμετώπιση της κρίσης, ήταν μία και μόνη: Να συμβάλει στην κατανόηση αυτού που μας συνέβη και γιατί μας συνέβη.

Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ο Πάσχος Μανδραβέλης που χαρακτήρισε κάποτε ως αποτυχία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, το γεγονός ότι χάσαμε δημοσιογραφικώς (δεν πήραμε πρέφα) την πτώχευση. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι ελεγκτές, δεν είναι εισαγγελείς, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, όταν αυτά είναι χαλκευμένα, και όταν ως χαλκευμένα στέλνονται στον Μπαρόζο, ενώ αυτός τα δέχεται ως αληθή, για να μην επιφέρει δυσχέρεια στις εκλογικές επιδιώξεις του φίλου του Κώστα Καραμανλή.

Η δημοσιογραφία απέτυχε γιατί μη έχοντας την ανάλογη παιδεία και βούληση,  αντιμετώπισε την κρίση: α) μέσα από τα χαρακώματα των κομματικών σχηματισμών, φορώντας τα δικά τους γυαλιά, και β) υπακούοντας στην προτροπή να χαϊδέψεις τα αυτιά του πελάτη, να νιώσει ότι τον στηρίζεις, ότι είσαι ο άνθρωπός του, ο προστάτης του απέναντι στους κακούς που τον επιβουλεύονται. Κυρίως με αυτή τη συμπεριφορά βαρύνεται η τηλοψία την οποία παρακολουθεί η μεγάλη μάζα, (όλων των ειδών οι ενημερωτικές της εκπομπές, με διαφορετικά επίπεδα ευθύνης βέβαια), και δευτερευόντως οι εφημερίδες, που συνέχισαν να διατηρούν την ερευνητική τους διάθεση, στο μέτρο του δυνατού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις πρώτες μέρες του μνημονίου, η πλέον λαοπρόβλητη πρωινή εκπομπή είχε στην οθόνη «ζωνάρι», με την φράση «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Ο περιδεής θεατής έμεινε με την «γνώση» ότι πτωχεύσαμε επειδή κάποιοι «Ακηδες» έκλεψαν – που σαφώς έκλεψαν. Αλλά τα μεγέθη της χρεοκοπίας ήταν τεράστια για να οφείλεται αυτή μόνο στους «Ακηδες».

Τα τηλεοπτικά πάνελ, τα παράθυρα, κατέκλυζαν ως επί το πλείστον εκπρόσωποι κομμάτων – αυτών των κομμάτων που στη θητεία τους χρεοκόπησε η χώρα, και εκείνων που οργισμένοι κατήγγειλαν τους προηγούμενους, μέσα σε μια ατμόσφαιρα μισαλλοδοξίας και απροβλημάτιστης υποσχεσιολογίας, αφήνοντας στους θεατές την αισιοδοξία ότι άμα τη ελεύσει τους, τα πάντα είναι δυνατά: Η οικονομική ευμάρεια θα αποκατασταθεί ως είχε στο άψε σβήσε, η νομιμότητα θα επέλθει, η οικονομική δικαιοσύνη θα γίνει καθεστώς, οι κλέφτες θα πληρώσουν, η λερναία ύδρα τη διαπλοκής θα χάσει όλα τα κεφάλια της, τα μνημόνια θα εξαερωθούν, και όλοι μαζί ευτυχισμένοι, θα θυμόμαστε σαν ένα πρόσκαιρο κακό, την μνημονιακή δυσπραγία, που οι προδότες επέφεραν στον αγαπημένο, πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο, λαό μας.

Αυτές οι κοκορομαχίες, που ανέβαζαν πρόσκαιρα την τηλεθέαση αλλά κατακρήμνιζαν την αξιοπιστία, στέρησαν από τον θεατή την γαλήνια αντιμετώπιση, τη στέρεα γνώση, την ορθολογική ανάγνωση της οικονομικής πραγματικότητας, που θα επέφεραν στα πάνελ οι οικονομολόγοι, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές, άνθρωποι που δεν είναι πολιτικάντηδες και θα μπορούσαν νηφάλια να εξηγήσουν το τι έφταιξε και τι πρέπει να γίνει.

Αυτή η διαμάχη των πολιτικών, κατά τεκμήριο των λιγότερο σοβαρών και περισσότερο φωνακλάδων, συνέτεινε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της συνωμοσιολογίας, της ερμηνείας περί σκοτεινών κέντρων, του σχεδιασμένου εκ των προτέρω ξεπουλήματος της χώρας, γιατί είμαστε μαγαζί - γωνία στον πλανήτη. Συνέβαλε να ανθίσουν όλα τα παράξενα άνθη του κακού, που φύτρωσαν στο σώμα της κοινωνίας.

Έτσι διάγουμε τον 7ο χρόνο μνημονίου και ο λαός δεν γνωρίζει ακόμη γιατί πτωχεύσαμε. Και όποιος υπαινιχθεί τους λόγους, είναι ανθέλληνας, τσιράκι της Μέρκελ, ποταπός προδότης, εχθρός του λαού. Σε αυτή τη λαθεμένη αντίληψη, στη εκτρωματική αδιέξοδη συνωμοσιολογική ερμηνεία των πραγμάτων, συμβάλλαμε κατά πολύ οι δημοσιογράφοι.

[Φωτογραφία: "Η κατάληψη του κάστρου των Σαλώνων 1821", λεπτομέρεια από το έργο του Louis Dupré (1825)]   

liberal.gr

Οσα δεν (θέλει να) βλέπει ο Φλαμπουράρης…

Του Γιάννη Παντελάκη

Στην Τουμπα της Θεσσαλονίκης εκατοντάδες πολίτες στριμώχθηκαν ρίχνοντας τα κάγκελα για να πάρουν δωρεάν ενα πιάτο φασολάδα. Υπερβολή; Πάντως, ο βρετανικός Independent έγραψε χθες πως οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή. Και η τρόικα έρχεται σήμερα αφού πρώτα η κυβέρνηση συμφώνησε για νέα μέτρα φτωχοποίησης. Η φτώχεια είναι η πιο μεγάλη βία, έλεγε κάποιος.

Αυτός ήταν ο Τσίπρας όταν τα ανέμελα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε δημαγωγώντας να μαζέψει ψήφους που θα τον φέρουν στην εξουσία. Επί των ημερών της σημερινής διακυβέρνησης, ο πληθυσμός της χώρας έχει γνωρίσει τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας και ανέχειας που είχε ποτέ. Και σίγουρα στα επτά χρόνια των μνημονίων. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και επιβεβαιώνουν πως αυτοί που ήρθαν να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση, την μεγέθυναν.

Ο Φλαμπουράρης δεν βλέπει πια ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Τους βλέπουμε οι υπόλοιποι ωστόσο, τους βλέπουν και οι στατιστικές. Σ ενα ειδικό κεφάλαιο της εκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος για το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής (δημοσιοποιήθηκε πριν τρείς ημέρες), το 2015 η χώρα ειχε μια πρωτόγνωρη στα χρόνια του μνημονίου μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των φτωχώτερων Ελλήνων. Τον πρώτο χρόνο της σημερινής κυβέρνησης οι δείκτες φτώχειας αυξήθηκαν κατα 9% και εκείνοι του κινδύνου φτώχειας κατα 16,1% !

Την πρώτη χρονιά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυξήθηκε η φτώχεια και μαζί οι δείκτες ανισοτήτων. Αυτοί που επικαλούνται αριστερό πρόσημο πέτυχαν τη μεγένθυνση του χάσματος φτώχειας στο 12,8% (ειχε μειωθεί το 2014) και επιδείνωση των ανισοτήτων. Τη δεύτερη χρονιά της ίδιας κυβέρνησης, οι δείκτες αυτές (που θα καταγραφουν επίσημα το επόμενο διάστημα), θα έχουν αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Τα περισσότερα απο τα μέτρα που συμφώνησαν το καλοκαίρι του 2015, απλώθηκαν για τις επόμενες χρονιές. Αύξηση έμμεσων φόρων, κόστους ενέργειας, μείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών, μείωση αφορολόγητου κ.ο.κ.

Η συμφωνία που επιδιώκει η κυβέρνηση για τις επόμενες εβδομάδες θα περιέχει κάποια μέτρα τα οποία ήδη έχει αποδεχτεί. Μείωση του αφορολόγητου, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, αύξηση του ποσοστού των απολύσεων. Η εφαρμογή αυτών των μέτρων θα προκαλέσει τα επόμενα χρόνια μια εκρηξη της φτώχειας η οποία θα περιλαμβάνει μεγάλα ποσοστά απο την πρώην μεσαία οικονομικά τάξη.

Τα σημερινά στοιχεία δείχνουν ότι η Ελλάδα (με ποσοστό 22,2% στα νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας) είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%). Μετά το 2018 όταν και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα που θα συμφωνήσει τώρα η κυβέρνηση είναι σίγουρο πως θα ανέβουμε στον κορυφή αυτού του αρνητικού ρεκόρ… 

liberal.gr

PwC: Οι επτά χώρες που θα αλλάξουν την παγκόσμια οικονομία μέχρι το 2050

Σε πρόσφατη μελέτη της που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες η PwC διερευνά τους παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν την παγκόσμια οικονομία τουλάχιστον μέχρι το 2050 και καταλήγει στο συμπέρασμα πως υπάρχουν επτά χώρες που έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν προς το καλό την παγκόσμια οικονομία.

γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής

Πιο συγκεκριμένα, η μετατόπιση της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης από τις εδραιωμένες προηγμένες οικονομίες αναμένεται να συνεχιστεί έως το 2050, καθώς το μερίδιο των αναδυόμενων κρατών στο παγκόσμιο ΑΕΠ εξακολουθεί να αυξάνεται παρά τις ανάμικτες επιδόσεις που έχουν σημειωθεί τελευταία σε κάποιες από αυτές τις οικονομίες. Αυτό είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα που εξάγουν οι οικονομολόγοι της PwC από την τελευταία έκθεση με θέμα πώς θα είναι ο κόσμος το 2050 «The long view: how will the global economic order change by 2050».

Η έκθεση παρουσιάζει τις εκτιμήσεις σε όρους αύξησης του ΑΕΠ έως το 2050 για 32 από τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, οι οποίες αναλογούν συνολικά στο 85% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην έκθεση διατυπώνεται η εκτίμηση ότι η παγκόσμια οικονομία θα διπλασιαστεί σε μέγεθος έως το 2042, με μέσο ρυθμό ετήσιας αύξησης 2,5% για τα έτη 2016-2050. Η ανάπτυξη αυτή θα προέλθει κυρίως από τις αναδυόμενες και τις αναπτυσσόμενες χώρες, με τα κράτη του E7 –Βραζιλία, Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Μεξικό, Ρωσία και Τουρκία– να αναπτύσσονται με μέσο ετήσιο ρυθμό 3,5% τα επόμενα 34 χρόνια, έναντι μόλις 1,6% που θα είναι ο ρυθμός ανάπτυξης των κρατών του G7 –Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ.

Εάν εξεταστεί το ΑΕΠ σε όρους συναλλαγματικών ισοτιμιών (MER), δεν προκύπτει δραστική μετατόπιση της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης. Και πάλι, όμως, η Κίνα αναμένεται να αναδειχθεί στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου πριν το 2030 και η Ινδία θεωρείται αρκετά βέβαιο ότι θα καταλάβει την τρίτη θέση έως το 2050.

Στο επίκεντρο της προσοχής, όμως, θα βρεθούν αναμφίβολα οι νεότερες αναδυόμενες αγορές που θα αναλάβουν κεντρικό ρόλο. Έως το 2050, η Ινδονησία και το Μεξικό αναμένεται να ξεπεράσουν σε μέγεθος την Ιαπωνία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο ή τη Γαλλία, ενώ η Τουρκία θα ξεπεράσει την Ιταλία.

Σε όρους ανάπτυξης, το Βιετνάμ, η Ινδία και το Μπαγκλαντές θα είναι οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες τα έτη έως το 2050, με ρυθμό ανάπτυξης 5% κατά μέσο όρο. Επίσης, παρουσιάζεται ο επιμερισμός της ανάπτυξης μεταξύ πληθυσμού και κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

Η Νιγηρία έχει τη δυνατότητα να κάνει άλμα οκτώ θέσεων στην κατάταξη βάσει ΑΕΠ και να καταλάβει τη 14η θέση έως το 2050. Για να γίνει αυτό, όμως, χρειάζεται διαφοροποίηση της οικονομίας της με δραστηριότητες πέραν του πετρελαίου και ενίσχυση των θεσμών και των υποδομών της.

Η Κολομβία και η Πολωνία παρουσιάζουν, επίσης, εξαιρετικές προοπτικές και αναμένεται να αναδειχθούν στις μεγάλες οικονομίες με τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης στην περιοχή τους –τη Λατινική Αμερική και την ΕΕ– (αν και η Τουρκία αναμένεται να αναπτυχθεί με μεγαλύτερο ρυθμό, εάν δώσουμε έναν ευρύτερο ορισμό στην Ευρώπη).

Ένα καλό νέο για τις σημερινές ανεπτυγμένες οικονομίες είναι ότι θα συνεχίζουν να έχουν υψηλότερα μέσα εισοδήματα – με εξαίρεση ενδεχομένως την Ιταλία, όλα τα κράτη του G7 θα εξακολουθούν να βρίσκονται υψηλότερα στις κατατάξεις βάσει κατά κεφαλήν ΑΕΠ το 2050. Η ψαλίδα με τις αναδυόμενες αγορές εκτιμάται ότι θα κλείσει σταδιακά σε βάθος χρόνου, ωστόσο, η πλήρης σύγκλιση σε επίπεδο εισοδημάτων παγκοσμίως αναμένεται να έρθει πολύ μετά το 2050.

Η Κίνα θα ανέλθει ως τη μέση της κατάταξης των μέσων εισοδημάτων έως το 2050, ενώ η Ινδία θα παραμείνει κάτω από τη μέση, δεδομένου του σημείου εκκίνησής της, παρά τους σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που αναμένεται να καταγράψει σε βάθος χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι παρότι η ισχυρή πληθυσμιακή ανάπτυξη μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα της συνολικής αύξησης του ΑΕΠ, θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος για να αμβλυνθούν οι διαφορές σε επίπεδο μέσων εισοδημάτων.

Οι οικονομολόγοι της PwC αναμένουν ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας με ετήσιο ρυθμό 3,5% περίπου έως το 2010 και σταδιακή επιβράδυνση στο 2,7% τη δεκαετία του 2020, στο 2,5% τη δεκαετία του 2030 και στο 2,4% τη δεκαετία του 2040. Αυτό θα συμβαίνει όσο θα παρατηρείται αξιοσημείωτη μείωση στο εργατικό δυναμικό σε πολλές προηγμένες οικονομίες (και σταδιακά και σε κάποιες αναδυόμενες, όπως η Κίνα). Την ίδια ώρα, οι ρυθμοί ανάπτυξης των αναδυόμενων αγορών θα μετριάζονται όσο οι οικονομίες τους ωριμάζουν και τα περιθώρια ραγδαίας προσαρμογής θα περιορίζονται.

Οι τάσεις αυτές αναμένεται να υπερκεράσουν την επίδραση των αναδυόμενων χωρών που θα έχουν βαθμιαία μεγαλύτερη βαρύτητα στο παγκόσμιο ΑΕΠ, οι οποίες διαφορετικά θα έδιναν ώθηση στη μέση παγκόσμια ανάπτυξη.

Για να αξιοποιήσουν τις εξαιρετικές τους δυνατότητες, οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να προβούν σε βιώσιμες και αποδοτικές επενδύσεις στην εκπαίδευση, τις υποδομές και την τεχνολογία. Η πτώση στην τιμή του πετρελαίου το διάστημα από τα μέσα του 2014 έως τις αρχές του 2016 υπογραμμίζει τη σημασία που έχει η μεγαλύτερη διαφοροποίηση των αναδυόμενων οικονομιών στην επίτευξη μακροχρόνιας βιώσιμης ανάπτυξης. Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η ανάγκη ανάπτυξης των πολιτικών, οικονομικών, νομικών και κοινωνικών θεσμών στις αναδυόμενες οικονομίες με σκοπό την παροχή κινήτρων για ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας, δημιουργώντας ασφαλείς και σταθερές οικονομίες για επιχειρηματική δραστηριότητα.

Τέλος, η ανάπτυξη των αναδυόμενων αγορών θα δημιουργήσει πολλές επιχειρηματικές ευκαιρίες. Αυτές θα προκύψουν από τη διείσδυση των εν λόγω οικονομιών σε νέους κλάδους, τη συμμετοχή στις παγκόσμιες αγορές και την αύξηση του πλούτου των σχετικά νεότερων πληθυσμών τους. Οι αναδυόμενες χώρες θα γίνουν πιο ελκυστικοί προορισμοί για επιχειρηματική δραστηριότητα και διαβίωση και θα προσελκύουν τις επενδύσεις και το ταλαντούχο δυναμικό.  

  

rizopoulospost.com

Ποιοι θα "πληρώσουν το μάρμαρο" απο τη μείωση αφορολόγητου

Τον χειρότερο εφιάλτη της –την ψήφιση μέτρων που θα επιβαρύνουν τους πολλούς με τα χαμηλότερα εισοδήματα- αποδέχτηκε η κυβέρνηση να κάνει πραγματικότητα.

Η μείωση της έκπτωσης φόρου στους έχοντες αποδοχές της τάξεως των 9000 ευρώ τον χρόνο, συρρικνώνει το διαθέσιμο εισόδημα ακόμη και κατά 6,67%. Αντίθετα, στον έχοντα αποδοχές 20.000 ευρώ, «χάνεται» το 3% του εισοδήματος, στις 60.000 ευρώ μόλις το 1% του εισοδήματος και στις 150.000 ευρώ το 0,4% του εισοδήματος. Ακόμη και σε απόλυτους αριθμούς, η μείωση του αφορολογήτου κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θέλει η κυβέρνηση: ο φτωχότερος χάνει έως και 600 ευρώ από τη στιγμή που η έκπτωση φόρου θα μειωθεί στα 1300 ευρώ (από 1900 ευρώ που είναι σήμερα) ενώ ο πλουσιότερος μπορεί να μην επηρεαστεί και καθόλου. Είναι ενδεικτικό ότι αυτοί που δηλώνουν 130.000 ευρώ τον χρόνο δεν θα χάσουν παρά 300 ευρώ ενώ αυτοί που εμφανίζουν πάνω από 200.000 ευρώ, δεν θα επιβαρυνθούν καθόλου.

Στο οικονομικό επιτελείο, γνωρίζουν πολύ καλά την αντίστροφη αναδιανομή εισοδήματος που προκαλεί η μείωση του αφορολογήτου. Αυτή η αντίστροφη διανομή είναι που έκανε τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο να απειλεί ακόμη και με παραίτηση πριν από έναν χρόνο όταν και τότε είχε τεθεί θέμα μείωση του αφορολογήτου (ή οποία και προχώρησε τελικώς χωρίς να παραιτηθεί ο υπουργός Οικονομικών). Αυτή τη φορά, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει προβάλλει, όπως και όλη η κυβέρνηση, τα «αντίμετρα». Μόνο που τα αντίμετρα, δεν είναι εύκολο να αποκαταστήσουν το εισόδημα αυτών που θα πληγούν. Οι εναλλακτικές που υπάρχουν πάνω στο τραπέζι αυτή τη στιγμή, οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα: αυτοί που δηλώνουν περισσότερα εισοδήματα, θα τύχουν και καλύτερης μεταχείρισης:

1.Το ένα σενάριο είναι να μειωθεί ο πρώτος συντελεστής της φορολογικής κλίμακας από το 22% που είναι σήμερα ή θα θεσπιστεί ένας καινούργιος συντελεστής για να φορολογηθεί το τμήμα του εισοδήματος από το επίπεδο του νέου αφορολογήτου (π.χ 5900 ευρώ). Όποια λύση και αν υιοθετηθεί οι έχοντες το υψηλότερο εισόδημα είτε θα επιβαρυνθούν λιγότερο, είτε θα κερδίσουν κιόλας

2. Το δεύτερο σενάριο είναι να πέσει το βάρος στη μείωση των έμμεσων φόρων και στον ΕΝΦΙΑ. Η «λογική» είναι να απαλλαγούν οι έχοντες το χαμηλότερο εισόδημα από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρο για το ακίνητό τους ή να πληρώνουν λιγότερα για τα είδη πρώτης ανάγκης όπως τα τρόφιμα, τα φάρμακα και η ηλεκτρική ενέργεια. Και αυτές οι μειώσεις φόρων όμως θα ευεργετήσουν περισσότερο αυτού που δηλώνουν τα υψηλότερα εισοδήματα καθώς όσο μεγαλύτερο είναι το εισόδημα, τόσο μεγαλύτερη είναι και η κατανάλωση. Για παράδειγμα, ο εργαζόμενος των 650 ευρώ τον μήνα, θα χάσει 600 ευρώ από τη μείωση του αφορολογήτου (περίπου έναν μισθό) αν αποφασιστεί το αφορολόγητο να διαμορφωθεί στα 5900 ευρώ) αλλά δεν πρόκειται να γλιτώσει πάνω από 40-50 ευρώ αν ο ΦΠΑ του ηλεκτρικού ρεύματος μειωθεί από το 13% που είναι σήμερα, στο 6%.

3. Το 3ο σενάριο είναι η μείωση του αφορολογήτου να μην είναι ενιαία για όλους αλλά να υπάρξει μέριμνα ώστε να προστατευτούν περισσότερο οι γονείς με παιδιά. Υπέρ αυτού του σεναρίου έχει ταχθεί και η Τράπεζα της Ελλάδας και η υλοποίηση θεωρείται εξαιρετικά πιθανή καθώς και στην Ευρώπη προστατεύονται οι οικογένειες ενώ και τα ποσοστά φτώχειας στην Ελλάδα είναι υψηλότερα για τους έχοντες παιδιά. Στο τραπέζι, εκτός από την αναμόρφωση του αφορολογήτου, θα πέσει και η αλλαγή του επιδόματος τέκνων ώστε να ευνοηθούν περισσότερο οι έχοντες τα χαμηλότερα εισοδήματα.

thetoc.gr

Επεκτείνεται ο θεσμός του αστυνομικού της γειτονιάς

Επέκταση του θεσμού του αστυνομικού της γειτονιάς, αλλά ταυτόχρονα και επαναπροσδιορισμό των περιοχών εφαρμογής του μέτρου, προωθούν οι ηγεσίες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Αστυνομίας.

Αυτό σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας, σε νέα βάση της συγκεκριμένης δράσης, η οποία εντάσσεται στο πρόγραμμα Αντεγκληματικής Πολιτικής της ΕΛ.ΑΣ, 2015-2019.

Αύριο, 28 Φεβρουαρίου, είναι η τελευταία ημέρα κατά την οποία θα ολοκληρωθεί από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας η αποστολή διαταγής σε όλες τις Γενικές Περιφερειακές Αστυνομικές Διευθύνσεις της χώρας, ζητώντας να ενημερώσουν άμεσα για τυχόν αιτήματα που έχουν για την επέκταση του θεσμού του αστυνομικού της γειτονιάς και σε άλλες περιοχές ευθύνης τους.

Παράλληλα, όμως, θα υποβάλουν προτάσεις για γειτονιές που κρίνουν πως πρέπει να σταματήσει η εφαρμογή του θεσμού, καθώς τα στοιχεία δείχνουν ότι η λειτουργία του δεν αποδίδει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Στις γειτονιές αυτές, οι ανάγκες θα καλύπτονται από τις τακτικές περιπολίες των τοπικών υπηρεσιών. Αυτό γίνεται για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο «αγκάθι» στην αποτελεσματική λειτουργία του αστυνομικού της γειτονιάς, που είναι η έλλειψη προσωπικού.

Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης, Δημήτρης Αναγνωστάκης - ο οποίος έχει πάρει αποκλειστικά στους ώμους του το βάρος της εφαρμογής της Αντεγκληματικής Πολιτικής και κυρίως τον αστυνομικό της γειτονιάς - οι τοπικές κοινωνίες όπου εφαρμόζεται ο θεσμός, έχουν αγκαλιάσει το μέτρο και τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά για να προχωρήσει και αλλού.

Για το λόγο αυτό αποτελεί στοίχημα για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη η εδραίωση του θεσμού.

Αρμόδιοι αξιωματικοί του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ τόνισαν ότι ο αστυνομικός της γειτονιάς είναι ένας από τους τρεις άξονες της λεγόμενης «κοινωνικής αστυνόμευσης», που αποσκοπεί κυρίως στην εξυπηρέτηση του πολίτη και όχι τόσο στην καταστολή, γι' αυτό και η ηγεσία δίνει πολύ μεγάλη βαρύτητα στην επιτυχία του.

Οι άλλοι δύο άξονες είναι ο τοπικός αστυνόμος, που ολοκληρώθηκε ως θεσμός την περασμένη εβδομάδα και οι πρώτοι 27 αναλαμβάνουν υπηρεσία την 1η Μαρτίου, και οι Κινητές Αστυνομικές Μονάδες, οι οποίες πέτυχαν πριν ακόμα ξεκινήσουν και ήδη έχουν καθιερωθεί στην απομακρυσμένη Ελλάδα.

Αποτελέσματα από τη δράση του Αστυνομικού της γειτονιάς

Τα στατιστικά στοιχεία μέχρι το τέλος του 2016, δείχνουν ότι τα αποτελέσματα από τη δράση του αστυνομικού της γειτονιάς είναι πολύ ενθαρρυντικά και ικανοποιητικά, κυρίως στην Αττική και στην Θεσσαλονίκη, όπου εφαρμόζεται σε εννέα και τέσσερις περιοχές αντίστοιχα, κάτι που επιβάλλει τη συνέχιση του.

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι από την έναρξη της πιλοτικής λειτουργίας του θεσμού στις 23 Μαρτίου 2015, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016, οι αστυνομικοί της γειτονιάς ασχολήθηκαν με περισσότερες απο 27.500 υποθέσεις αστυνομικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, ενώ οι επισκέψεις επικοινωνιακού χαρακτήρα (σε σπίτια, σχολεία καταστήματα, χώρους κ.λ.π.), ανέρχονται σε περίπου 144.000 και οι επισκέψεις για υποθέσεις πολιτών σε περίπου 87.000.

Καθημερινή επαφή με πολίτες

Το πιο σημαντικό στα καθήκοντα του αστυνομικού της γειτονιάς είναι η καθημερινή επαφή με τους απλούς πολίτες και απευθείας επικοινωνία μαζί τους, ώστε να νιώθουν ότι ανά πάσα στιγμή έχουν κάποιον να τους προσέχει.

Από τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί για τη δραστηριότητα των αστυνομικών της γειτονιάς, δεν είναι λίγες φορές που κλήθηκαν να συνοδεύσουν ηλικιωμένους στην τράπεζα, προκειμένου να κάνουν ανάληψη χρημάτων, ή να διευθετήσουν προβλήματα με τους γείτονες και να λύσουν διαφορές, να συμπαρασταθούν και να επισκέπτονται θύματα κλοπών ή ληστειών για να τους ενισχύσουν το αίσθημα ασφάλειας ή να συνοδεύσουν ηλικιωμένους ακόμη και κατά τις μετακινήσεις τους.

Χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό στο Χαλάνδρι, όπου αστυνομικός της γειτονιάς μετέβη σε σπίτι γυναίκας που απειλούσε να αυτοκτονήσει.

Την έπεισε να δεχτεί βοήθεια και ειδοποίησε τους συγγενείς της και κοινωνική λειτουργό που την ανέλαβαν.

Το μεγάλο ζήτημα είναι όμως πως θα προχωρήσει ο θεσμός, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αστυνομία.

Όπως λένε αστυνομικοί, με τις υποχρεώσεις που έχει αυτή τη στιγμή η ΕΛ.ΑΣ και την έλλειψη προσωπικού, πολλοί διοικητές τμημάτων αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τους αστυνομικούς της γειτονιάς σε άλλα καθήκοντα, παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός προβλέπει ότι αποκλειστικό τους καθήκον είναι η επαφή με τους πολίτες στη συγκεκριμένη περιοχή ευθύνης.

Ο Γενικός Γραμματέας κ. Αναγνωστάκης, σχετικά με το γεγονός αυτό, είπε:

«Η έλλειψη προσωπικού είναι πράγματι ένα σοβαρό πρόβλημα, ειδικά αυτήν την περίοδο.

Για το λόγο αυτό και προκειμένου να μείνει αυτό μέτρο, το οποίο αποτελεί το συνδετικό κρίκο της αστυνομίας με την κοινωνία, ειδικά στις αστικές περιοχές και παρέχει εξαιρετικές υπηρεσίες στους απλούς πολίτες, έχουμε κατ' αρχάς επιτύχει σε μεγάλο βαθμό να μην απασχολούνται οι αστυνομικοί της γειτονιάς σε αλλότρια καθήκοντα. Αυτό επιτυγχάνεται με το να μην γενικεύουμε το μέτρο, αλλά να εφαρμόζεται εκεί που μπορεί πραγματικά να είναι μόνιμο και αποτελεσματικό, καθώς και με πολύ συχνή αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Γι' αυτό και ζητάμε τις αναφορές από τις Περιφερειακές Αστυνομικές Διευθύνσεις, ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα που αποδίδει και που μπορούμε να το σταματήσουμε, ή να το επεκτείνουμε».

Αξιολόγηση αστυνομικών της γειτονιάς

Όπως έγινε γνωστό η δραστηριότητα των αστυνομικών της γειτονιάς αξιολογείται σε εβδομαδιαία, μηνιαία και τριμηνιαία βάση.

Ειδικά στην Αττική, μια φορά το μήνα γίνεται σύσκεψη στη ΓΑΔΑ, όπου υποβάλονται αναφορές και αξιολογούνται οι δράσεις των αστυνομικών της γειτονιάς, τα προβλήματα και γίνονται παρεμβάσεις όπου χρειαστεί.

Τα καθήκοντα του αστυνομικού της γειτονιάς

Ποια είναι όμως ακριβώς τα καθήκοντα του αστυνομικού της γειτονιάς;

Περιπολίες στον τομέα ευθύνης τους.

Επικοινωνία με κατοίκους, εκπροσώπους φορέων και αρχών.

Η διερεύνηση και επίλυση των προβλημάτων της περιοχής τους.

Η καταγραφή της εγκληματικότητας και η εισήγηση μέτρων για την αντιμετώπισή της.

Να δίνει λύσεις σε μικρά καθημερινά προβλήματα, να δίνει το παρών σε εκδηλώσεις, σε σχολεία, σε ΚΑΠΗ και άλλους χώρους και να πλησιάζει την τοπική κοινωνία.

Με λίγα λόγια, να είναι «Παρών στα γεγονότα της γειτονιάς», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

  

Ιστορική αναδρομή του θεσμού του αστυνομικού της γειτονιάς

Ο αστυνομικός της γειτονιάς δεν είναι ένα καινούργιο μέτρο, αλλά μια φιλόδοξη προσπάθεια και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για την εφαρμογή ενός σχεδιου κοινωνικής αστυνόμευσης στα πρότυπα άλλων κρατών της Ε.Ε. και κυρίως των «μπόμπηδων» της Βρετανίας, που όμως όλες τις φορές απέτυχε.

Για πρώτη φορά καθιερώθηκε στην Ελλάδα το 2003 και έγινε αποδεκτός πολύ θετικά από τους πολίτες. Όμως, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες σταμάτησε, λόγω «αυξημένων αναγκών της Αστυνομίας».

Τον Δεκέμβριο του 2004 επανακοθορίστηκε το πλαίσιο λειτουργίας του αστυνομικού της γειτονιάς, προκειμένου να συνεχιστεί η λειτουργία του στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, όπου θεωρητικά εφαρμοζόταν και παράλληλα να επεκταθεί και σε άλλες πόλεις. Ωστόσο, το μέτρο ατόνησε και πάλι.

Τον Δεκέμβριο του 2009, στο πλαίσιο της Αντεγκληματικής Πολιτικής 2010-2014, αποφασίστηκε εκ νέου η ενεργοποίησή του. Και η νέα προσπάθεια, σύμφωνα με το υπουγείο Προστασίας του Πολίτη, απαξιώθηκε στην πράξη χωρίς να αναζητηθούν τα αίτια, καθώς η παρακολούθηση του μέτρου περιοριζόταν «στην απλή ανάγνωση των στοιχείων δραστηριότητας κάθε τέλος του έτους».

Έτσι, φτάσαμε στον Φεβρουάριο του 2015, που η σημερινή κυβέρνηση και ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, αποφάσισε να επανασχεδιαστεί ο θεσμός και να εφαρμοστεί αρχικά πιλοτικά στην Καλλιθέα και στο Χαλάνδρι, και απο τις αρχές Ιουλίου 2015 σε συνολικά 37 αστυνομικά τμήματα σε όλη τη χώρα και σε 96 γειτονιές πόλεων. Το πρόγραμμα αυτό μέχρι σήμερα, υλοποιείται από 181 αστυνομικούς.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ) - iefimerida.gr

Independent για Ελλάδα: Σε κάποιο στάδιο πρέπει να γίνει ελάφρυνση χρέους, πολλοί πιστεύουν και υποτίμηση νομίσματος

Την «τιμητική» της έχει και πάλι η Ελλάδα στο διεθνή Τύπο, με τη βρετανική εφημερίδα "Independent" αυτή τη φορά να αποτυπώνει με μελανά χρώματα την κατάσταση στη χώρα μας και τις προοπτικές εξόδου απ’ την κρίση και να περιγράφει τα αδιέξοδα στη διαπάλη μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, αλλά κυρίως μεταξύ των δανειστών σ’ ένα άρθρο γνώμης, όπου χαρακτηρίζει ανθρωπιστικό ζήτημα τη δημοσιονομική κρίση χρέους στην Ελλάδα.

«Η αγωνία της Ελλάδας παρατείνεται, όπως μας θυμίζουν τα σχόλια του Γερμανού υφυπουργού Οικονομικών Γενς Σπαν, ο οποίος είπε ότι δεν θα πρέπει να παραχωρηθεί στην Ελλάδα δυνατότητα “bail in”, με τους πιστωτές να υφίστανται απώλειες στα δάνειά τους.

Το ΔΝΤ θέλει ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά η Γερμανία αντιτίθεται όχι μόνον επειδή είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της Ελλάδας, αλλά κι η χώρα με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στον ESM, που έχει να καταβάλει νέα δόση στην Ελλάδα το καλοκαίρι για να τη βοηθήσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Μια ομάδα Ευρωπαίων διαπραγματευτών, συν το ΔΝΤ, αναμένεται να επιστρέψουν αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα σε μια προσπάθεια να κλείσουν μια συμφωνία. Αλλά υπάρχει χάσμα όχι μόνον μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών της, αλλά και μεταξύ των διαφόρων πιστωτών.

Η ομάδα των Ευρωπαίων διαπραγματευτών καθοδηγούμενη στην πράξη απ’ τη Γερμανία, υποστηρίζει ότι το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος του ελληνικού χρέους, αλλά η βραδεία ανάπτυξη της χώρας κι η αποτυχία να κάνει μεταρρυθμίσεις. Παραπέμπουν στο παράδειγμα της Ισπανίας, η οποία έκανε μαζικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τώρα αναπτύσσεται γρήγορα, με ρυθμό 3,2% πέρυσι. Αν διαγραφούν τα χρέη της Ελλάδας αυτό δεν θα ήταν δίκαιο για άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Στην πραγματικότητα δεν είναι μόνον θέμα δικαιοσύνης. Αν το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης δεν αξίζει την ονομαστική του αξία, τότε θα είναι δύσκολο να μπορέσει να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη. Η ΕΚΤ λειτουργεί στη βάση ότι το χρέος όλων των κρατών μελών είναι 100% ασφαλές. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε προετοιμαστεί για έξοδο της Ελλάδας απ’ την ευρωζώνη σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Έκτοτε η υποστήριξη προς το κοινό νόμισμα μειώθηκε με την Γαλλίδα προεδρική υποψήφια Μαρίν Λεπέν να ζητά δημοψήφισμα για τη συμμετοχή της Γαλλίας στο ευρώ, ενώ αιωρείται η απειλή ανάλογων δημοψηφισμάτων σε Ολλανδία και Ιταλία.

Άρα δεν πρόκειται μόνον για ένα τεχνικό ζήτημα για την πλέον κατάλληλη μορφή ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Ούτε είναι μόνον ένα θέμα ισότιμης μεταχείρισης διαφόρων μελών της ευρωζώνης. Ούτε είναι ακόμη θέμα μόνον για το μέλλον της ευρωζώνης. Όλα αυτά μετρούν, αλλά ένα πράγμα μετρά περισσότερο. Πρόκειται για ανθρωπιστικό ζήτημα, γιατί ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει μια κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή.

Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί πάνω από 25% την τελευταία δεκαετία. Ο πόνος που αυτό προκαλεί είναι αρκετά εμφανής, αλλά δεν μοιράζεται δίκαια. Οι συνταξιούχοι είδαν το εισόδημά τους να κόβεται στο μισό, ενίοτε δε και περισσότερο. Το σύστημα υγείας δέχεται τεράστια πίεση, κάποια φάρμακα δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Η ανεργία είναι επισήμως στο 23% και διπλάσια στους νέους. Οι τυχεροί νέοι με πολύ καλό μορφωτικό επίπεδο μπορούν να αποδράσουν μεταναστεύοντας στη Βρετανία ή τη Γερμανία, όπου υπάρχουν θέσεις εργασίας. Για τους μεγαλύτερους και τους λιγότερους τυχερούς δεν υπάρχει απόδραση. Απλώς πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, συχνά με τη βοήθεια φιλανθρωπικών οργανώσεων. Φυσικά και υπήρξε τεράστια κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν είναι οι υπεύθυνοι γι’ αυτό που υποφέρουν τώρα.

Η τραγωδία είναι ότι υπάρχει ένα καθιερωμένο μονοπάτι που μπορούν να ακολουθήσουν χώρες με οικονομικές δυσκολίες για να επαναφέρουν σε τροχιά τις οικονομίες τους. Κι αυτό περιλαμβάνει τρία πράγματα: ελάφρυνση του χρέους, υποτίμηση του νομίσματος και δομικές μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να κάνει το τελευταίο, αλλά οι πρώτες δύο επιλογές δεν είναι διαθέσιμες. Σε κάποιο στάδιο θα πρέπει να γίνει ελάφρυνση του χρέους και πολλοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να γίνει και υποτίμηση. Στο μεταξύ η αγωνία συνεχίζεται, προκαλώντας το μέγιστο πόνο στους λιγότερο ικανούς να τον αντέξουν...».

iefimerida.gr

Αριστεροί πατριώτες, δεξιά μιάσματα…

Ο Πρωθυπουργός ανασταίνει τις χειρότερες παραδόσεις της παλιάς Δεξιάς. Τότε που αποκαλούσε τους αριστερούς «μιάσματα» και τους κεντρώους «συνοδοιπόρους» τους. Ακριβώς αυτό κάνει σήμερα ο αριστερός Τσίπρας από την ανάποδη

Του Γιώργου Καρελιά

Στην τελευταία ομιλία του στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι αισθάνεται «ντροπή» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή «πηγαίνει στο Βερολίνο και ρίχνει τα βάρη στην ελληνική πλευρά λέγοντας ότι καθυστερεί στην αξιολόγηση, αντί να βάλει πλάτη». Ολοι στάθηκαν σ’ αυτήν την πιασάρικη ατάκα: «Αισθάνομαι ντροπή για τον κ. Μητσοτάκη».

Όμως, αυτή ήταν μια συνήθης κοινοβουλευτική επίθεση, άλλωστε και ο αρχηγός της ΝΔ συνηθίζει να λέει «πρέπει να ντρέπεστε, κύριε Τσίπρα». Καμιά ιδιαίτερη σημασία . Αυτό που διέφυγε σχεδόν απ’ όλους ήταν η επόμενη φράση του Πρωθυπουργού, φράση ανατριχιαστική(και θα εξηγήσουμε αναλυτικά γιατί): «Αυτή είναι μια αντιπατριωτική στάση. Και μετράω τα λόγια μου».

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί το (δικό του) «ελληνόμετρο» και… «πατριωτόμετρο». Πριν από μερικά χρόνια είχε φτάσει στο σημείο να εκστομίσει κάτι πολύ χειρότερο. Οτι οι κ.κ Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς και Παπανδρέου «δεν είναι και τόσο Ελληνες»! (εδώ).

Φαίνεται ότι η στενή παρέα που κάνει από τότε με τον επαγγελματία πατριώτη, συνεταίρο του Πάνο Καμμένο, τού έχει εμπεδώσει μια άλλη αντίληψη για τον πατριωτισμό. Εφόσον ο Μητσοτάκης δεν τάσσεται αναφανδόν στο πλευρό της πατριωτικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι «αντιπατριώτης».

Εξ αυτού συνάγεται ότι ο ίδιος (ο Τσίπρας), όταν ήταν στην αντιπολίτευση, δεν υπονόμευε τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν τις αποκαλούσε «ενεργούμενα του Σόιμπλε», αλλά έβαζε πλάτη και τις στήριζε. Για παράδειγμα, την ώρα που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πάσχιζε να κλείσει τη δική της αξιολόγηση, ο Τσίπρας πήγαινε στο εξωτερικό και έλεγε: «Ωρα να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά» (15 Νοεμβρίου, ομιλία στο συνέδριο των Ποδέμος, στην Ισπανία (διαβάστε και ακούστε εδώ και απολαύστε).

Αυτή η στάση του Τσίπρα ήταν, ασφαλώς, πατριωτική. Ενώ όταν ο Μητσοτάκης λέει ακριβώς τα ίδια ζητώντας εκλογές είναι «αντιπατριώτης». Από το «δεν είναι και τόσο Ελληνες» του 2012 στο «είναι αντιπατριωτική στάση» του 2017.

Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ εκστομίζουν λόγια για τα οποία θα ανατρίχιαζαν οι πολιτικοί πρόγονοί τους. Ανασταίνει τις χειρότερες στιγμές της παλιάς Δεξιάς. Η οποία αποκαλούσε τους αριστερούς «μιάσματα» και του κεντρώους «συνοδοιπόρους» τους. Τότε είχαμε τους «εθνικόφρονες» (δεξιούς) και τα «μιάσματα» (αριστερούς). Σήμερα η εθνικοφροσύνη και ο πατριωτισμός αποτελούν ιδιοκτησία του κ. Τσίπρα, ο Μητσοτάκης είναι δεξιό μίασμα και αντιπατριώτης. Και οι κεντρώοι δεν αποκαλούνται «συνοδοιπόροι», αλλά «ουρά της Δεξιάς» (εδώ).

Ηρθαν τα ύστερα του κόσμου. Εμελλε να το δούμε και να το ακούσουμε κι αυτό. Οι αριστεροί να φορούν τη λεοντή του πατριώτη και να κατηγορούν τους δεξιούς για αντιπατριωτική στάση. Κατήφορος. Αλλά επειδή ο νυν Πρωθυπουργός δεν τα πάει καλά με την ιστορική μνήμη, ας προσέξει μια μικρή ιστορία που περιγράφει ο Λεωνίδας Κύρκος σε ένα από τα αυτοβιογραφική βιβλία του. Στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, η εμφάνιση ενός βουλευτή της ΕΔΑ στο βήμα της Βουλής προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων, θεωρούνταν πρόκληση προς το Σώμα. Μια φορά έγινε σάλος.

Κάποιος εθνικόφρων βουλευτής της εποχής άρχισε να κραυγάζει. «Κάθισε κάτω. Τολμάτε και μιλάτε; Είσθε προδότες και Βούλγαροι και εγκληματίες. Η Δημοκρατίας σάς ανέχεται, αλλά μην προκαλείτε επιπλέον». Τότε σηκώθηκε από το έδρανό του ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιωάννης Πασσαλίδης, από τις πιο σεβαστές μορφές της Αριστεράς: «Είμαστε προδότες και Βούλγαροι; Εσείς δεν είσθε εθνικόφρονες, είσθε εθνικοπαράφρονες».

Ας προσέξουν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ μην καταφέρουν να αναβιώσουν τέτοιες στιγμές με τα «ελληνομέτρα» και τις «πατριωτικές» εμπνεύσεις τους.

Και για να μη συμβεί αυτό ας έχουν κατά νου αυτό που είχε γράψει ο Αγγλος συγγραφέας Σάμιουελ Τζόνσον: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».