Απρόβλεπτο πληγωμένο ζώο η κυβέρνηση...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Οι τελευταίες αντιπαραθέσεις στην Βουλή (κυρίως για την Παιδεία, αλλά και για την Υγεία) μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, αποκάλυψαν μια πραγματικότητα  την οποία δεν μπορεί να διαχειρισθεί η κυβέρνηση.

Φθάσαμε στο σημείο το οποίο νομοτελειακά θα φθάναμε με τα καμώματα και την ψυχοπαθολογική εμμονή της κυβέρνησης να περιφρονεί την αλήθεια και την πραγματικότητα, να εξαντλεί βουλιμικά την ανοχή και το περιθώριο ελπίδας που της είχε δώσει η κοινωνία και να βασίζει αποκλειστικά την “πολιτική” της στην δημιουργία ψευδαισθήσεων και βραχύβιων εντυπώσεων.

Δεν είναι εύκολο για τον απογοητευμένο και μελαγχολικό πολίτη να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος επιλογή. Ότι θέλησε, αποκαμωμένος από την κρίση και παρασυρμένος από ανεδαφικές υποσχέσεις, να τιμωρήσει το πολιτικό κατεστημένο το οποίο ενοχοποιεί για τα δεινά του με ένα άλλο. Που σε απίστευτα μικρό διάστημα,όχι μόνο υιοθέτησε και υπερακόντισε τα λάθη και τις παθογένειες του προηγούμενου, όχι μόνο απεδείχθη ανίκανο και αναποτελεσματικό να διαχειρισθεί μια αντικειμενικά κρίσιμη κατάσταση, αλλά- το κυριότερο- δεν ήρθε για να  τηρήσει τις δεσμεύσεις και υποσχέσεις που αφειδώς έδωσε, αλλά να υλοποιήσει μια αταβιστική ιδεοληπτική του φαντασίωση για ένα... άλλο κόσμο που είναι εφικτός! Μια ουτοπία η οποία όπου επιχειρήθηκε αυταρχικά, κατέληξε σε καταστροφή, ισοπέδωση, συντρίμμια και  πόνο.

Τα πρώτα δείγματα άρνησης της πραγματικότητας, αδιέξοδης ρεβανσιστικής μισαλλοδοξίας με φαντασιώσεις για...Γ΄ γύρο του εμφύλιου, με μπόλικη γαρνιτούρα ανικανότητας και άγνοιας, τα έδωσε η κυβέρνηση πολύ γρήγορα και συμπυκνωμένα, το πρώτο εφιαλτικό εξάμηνο της εξουσίας της. Αλλά, ακριβώς επειδή είναι δύσκολο μια κοινωνία να παραδεχθεί ότι έσφαλε, παρασύρθηκε από την πρώτη κωλοτούμπα, πίστεψε ότι “έπαθαν και έμαθαν” και τους έδωσε μιαν ακόμη ευκαιρία. Αποφεύγοντας έτσι να κάνει η κοινωνία την αυτοκριτική για τις επιλογές της.

Η συνέχεια, δραματικά γνωστή για όλους μας. Το συνονθύλευμα που διαχειρίζεται τις τύχες ενός ολόκληρου λαού, απέδειξε ότι την δυσκολία του κόσμου να παραδεχθούν την λάθος επιλογή του την εξέλαβε ως... μόνιμη απάθεια και ηλιθιότητα! Αποθρασυμένοι οι κυβερνώντες συνέχισαν να αρμενίζουν θεόστραβα και καταστροφικά, ρίχνοντας τις ευθύνες στον γιαλό! Με κάθε προεκλογική υπόσχεση που αθετούσαν κατά τρόπο οδυνηρό για την κοινωνία, πλήθαιναν τα ψέμματα και η υποτίμηση της νοημοσύνης του κόσμου κατά ακόμη πιο χυδαίο και προκλητικό τρόπο. Η συστηματική παραποίηση της αλήθειας και η προβολή των κυβερνητικών ιδεοληψιών ως “λύσεις” που ποτέ δεν επιτυγχάνονταν, κατ' ανάγκην οδήγησαν τον αποκαμωμένο κόσμο στην αποστασιοποίηση από τις ίδιες του τις επιλογές, στην άρνηση να συνεχίσει να χάφτει τις ιδιοτελείς όσο και καταστροφικές μπούρδες που του σερβίρει η κυβέρνηση. Ήρθαν και οι... έσωθεν αποκαλύψεις για το χάος που μεθόδευε ο κ. Τσίπρας το καλοκαίρι του 2015 πριν πανικοβληθεί και ο ίδιος από τις λάθος στοχεύσεις του, και... φθάσαμε στο σημείο όπου νομοτελειακά οι μη παρασυρμένοι προέβλεπαν (και κατηγορούνταν ως... δωσίλογοι και γερμανοτσολιάδες!) ότι θα φθάναμε.

Στερημένος, πλέον, από αποθέματα εύπεπτων ψεμμάτων και λαϊκίστικων ψευδαισθήσεων, ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται (και αυτό ακριβώς απεδείχθη στις συζητήσεις στην Βουλή) ότι ό,τι και να πεί δεν έχει την παραμικρή αποδοχή στην κοινωνία. Τα παραπλανητικά τερτίπια δεν περνάνε πλέον. Η αντιπολίτευση, αξιωματική αλλά και όλη η υπόλοιπη, είναι σε θέση να αποκαλύψει και αποκρούσει πειστικά τα επικοινωνιακά ψεύδη που επιμένει να ξεφουρνίζει η κυβέρνηση. Και, αν όχι να συνεγείρει, να πείθει για σοβαρότητα και υπευθυνότητα με την κριτική αλλά και τις προτάσεις που καταθέτει. Τις οποίες οφείλει συνεχώς να βελτιώνει και να προσαρμόζει στις επιταγές της πραγματικότητας, αποφεύγοντας (ιδίως η αξιωματική...) “λάκκους” που υπάρχουν και στην δική της εσωκομματική “φάβα”...

Γι' αυτό ακριβώς, ο κ. Τσίπρας όσο ξεμένει από πολιτικά (όχι ιδεοληπτικά-σ' αυτά έχει υπερεπάρκεια, αλλά ελάχιστοι τα αγοράζουν πλέον...) επιχειρήματα και προτάσεις τόσο εξοπλίζεται με... λατινοαμερικάνικο λαϊκισμό, προσωπικές και ήκιστα πολιτικές επιθέσεις έναντι των αντιπάλων του. Με πρόθυμους “Πολάκηδες” να του προετοιμάζουν το έδαφος. Με απεγνωσμένες ακραίες κινήσεις για να κατευνάσει την σκληρή κομματική νομενκλατούρα αλλά και τους αμετανόητους, τους... πεπεισμένους ότι φταίει ο γιαλός, που στραβά αρμενίζει. Και η κατάσταση, θα χειροτερεύει προϊόντος του χρόνου, σε βαθμό που να μην μπορεί κανείς να αποκλείσει ακόμη και απόπειρα συνταγματικής εκτροπής. Που δεν πρόκειται, βεβαίως, να περάσει, αλλά και η “θεσμική” έστω απόπειρα, (βλέπε Δικαιοσύνη, ΜΜΕ) θα αποτελειώσει την όποια αξιοπιστία διατηρεί ακόμη η χώρα.

Υπερβολές; Ίσως. Αλλά με το πληγωμένο ζώο που γίνεται πιο επικίνδυνο καλύτερα να προετοιμάζεσαι για ν' αντιμετωπίσεις ακόμη και το αδιανόητο...

iefimerida.gr