Από το "ανοίγουμε με ασφάλεια", στο κλείνουμε πανικόβλητοι: Οι διαβεβαιώσεις πήγαν περίπατο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Η μια διαβεβαίωση διαδεχόταν την άλλη. Μόλις ενάμιση μήνα πριν, από τα πιο υπεύθυνα χείλη, Ελληνες και ξένοι άκουγαν ότι η χώρα ήταν έτοιμη να ανοίξει με ασφάλεια τον τουρισμό της. Είχαν προηγηθεί άλλες διαβεβαιώσεις, πολύ νωρίτερα αυτές, ότι σχεδόν είχαμε νικήσει την πανδημία. Στις 10 Φεβρουαρίου ο πρωθυπουργός έβλεπε «όχι απλά το φως στο τούνελ, αλλά το τέλος του τούνελ».

 

Ήταν η σιγουριά που βασιζόταν σε λάθος στοιχεία; Ηταν η βιασύνη για να προλάβουμε τις άλλες χώρες και να διεκδικήσουμε μεγάλο μερίδιο από τους τουρίστες που θα έψαχναν ένα ασφαλή προορισμό; Ηταν η πάγια κυβερνητική τακτική να αποδείξει ότι έρχεται άλλο ένα success story;

 

Ό,τι κι αν ήταν το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό και δεν ξέρουμε ακόμα πόσο καταστροφικό θα αποβεί και για τον τουρισμό και για την πορεία της πανδημίας. Το παράδειγμα της Μυκόνου, στην οποία ήδη επιβλήθηκε lockdown, αλλά και άλλων τουριστικών περιοχών, φανερώνει ότι χάθηκε(ξανά) ο έλεγχος. Και όσο κι αν στην κυβέρνηση παίζουν με τις λέξεις, η αποτυχία δεν κρύβεται.

 

Τι συνέβη, άραγε; Διότι ορισμένα πράγματα μοιάζουν ανεξήγητα:

 

Πρώτον, με βάση τα επίσημα στοιχεία, η Μύκονος και άλλα νησιά είχαν φτάσει σε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιαστικής κάλυψης, άνω του 85%. Επομένως, αν τα στοιχεία είναι αληθή, η αλματώδης αύξηση των κρουσμάτων, που ανάγκασε τον κ. Χαρδαλιά να επιβάλει το πρώτο τοπικό lockdown, δεν μπορεί να οφείλεται στους ντόπιους. Εκτός αν τα στοιχεία αυτά είναι παραπλανητικά, διότι πήγαν να εμβολιαστούν στο νησί και πολίτες από άλλα μέρη, λόγω επάρκειας εμβολίων εκεί.

 

Δεύτερον, υποτίθεται ότι όσοι πήγαιναν για τουρισμό στο νησί ελέγχονταν αυστηρώς. Αν δεν ήσουν εμβολιασμένος, δεν είχες κάνει μοριακό τεστ ή δεν είχες νοσήσει, (υποτίθεται ότι) δεν μπορούσες να μπεις στο αεροπλάνο ή στο πλοίο. Η λέξη «υποτίθεται» δεν χρησιμοποιείται τυχαία. Διότι υπάρχουν μαρτυρίες στα κοινωνικά δίκτυα ότι ο έλεγχος ήταν υποτυπώδης(δεν γινόταν ταυτοπροσωπία), με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί το αρμόδιο υπουργείο να τον αναθέσει στο Λιμενικό μόλις πριν από τέσσερις ημέρες. Μέχρι τότε γινόταν από τα πληρώματα των πλοίων.

 

Τρίτον, αν για τη διασπορά του ιού ευθύνονται τα περίφημα κορονοπάρτι, πρέπει όσοι πήγαιναν σ’ αυτά να ήταν φορείς που δεν βρέθηκαν στους ελέγχους ή, το ακόμα χειρότερο, δεν ελέγχθηκαν. Τρίτη εκδοχή δεν μπορεί να υπάρχει.

 

Με αυτά και με άλλα και το φετινό άνοιγμα του τουρισμού δεν ήταν όπως μας διαβεβαίωναν. Ή υπερεκτίμησαν το «όπλο» του εμβολιασμού(αποδείχτηκε ότι δεν είναι αρκετό για να ανακόψει την αναζωπύρωση της πανδημίας-υπάρχουν παραδείγματα από άλλες χώρες, που είχαν πετύχει πολύ υψηλότερα ποσοστά) ή οι έλεγχοι ήταν ανεπαρκείς μπροστά στην ανάγκη να αναπληρωθούν οι απώλειες εσόδων της περσινής, εντελώς χαμένης, τουριστικής χρονιάς. Και καλά θα κάνει η κυβέρνηση να αφήσει τις σκιαμαχίες με την αντιπολίτευση, δεν την απαλλάσσουν από τις ευθύνες. Ο,τι και να λέει η αντιπολίτευση, δεν κάνει αυτή τους ελέγχους στα λιμάνια και στα μαγαζιά.

 

Κι επειδή οι προβλέψεις για το φθινόπωρο και τον χειμώνα δεν είναι καθόλου καλές, ας αφήσουν τα πολιτικάντικα, τον αυτοθαυμασμό και τις διαβεβαιώσεις ότι όλα τα κάνουν καλά και ας φροντίσουν να μην επαναληφθεί ο περσινός εφιάλτης.

 

Εκτός αν έχουν ενστερνιστεί αυτόν τον ορισμό της επιτυχίας: «Επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου»..